Luminoase schreef:
(...)
Charlot Danesse Payne
Lachend zwaaide ik naar mijn beste vriendin die op het scherm te zien was. Aleah zag ik dan wel elke dag op school, maar een nutteloos videogesprek van twee uur was zeer belangrijk, vooral als het op Skype was. Even keek ik weg, en toen ik weer naar het scherm keek zag ik dat Aleah daar met een chocoladereep voor haar neus zat. Lachend keek ik haar aan. 'Hapje?' vroeg ze me, terwijl ze de reep naar de webcam bracht. 'Nee, bedankt. Deze ronde sla ik af' grijnsde ik. Uit het niets hoorde ik wat geschreeuw komen uit mijn laptop, waarbij Aleah zich doodschrok en van haar bed afviel. Mijn grijns ging over tot een lach toen ze weer in beeld kwam en even schuldig keek. 'Sorry, maar ik moet gaan. Ben schijnbaar vergeten Pip uit te laten' verontschuldigde ze zich. Pip was haar labradorpup, en het schattigste hondje wat ik ooit had gezien. 'Geeft niks, wat moet dat moet. Daag, Lee' zwaaide ik overdreven. 'Daag, Charles' grinnikte ze en ze zwaaide terug. Met een zucht eindigde ik het videogesprek en keek mijn kamer rond. Eigenlijk was het Liam zijn kamer, alleen nu hij uit huis was is het mijn kamer geworden. De ene muur was rood geverfd, de ander wit, dan had je nog die ene muur die helemaal bedekt was met foto's van alle vakanties en famlietripjes en tot slot de muur vol posters van mijn idolen. Natuurlijk zat One Direction er ook bij, heel vaak zelfs. Liam was erg belangrijk voor me. Al snel hoorde ik dat mijn telefoon een geluidje maakte dus pakte ik hem en las het berichtje door. Het was van Liam, wat ik vandaag ging doen. Nou, ik was van plan om te gaan voetballen met een paar vrienden in het park, maar nu bedenk ik me zo dat mijn grote broer ook wel wat aandacht verdiend. Het lijkt me zwaar, dat al die tienermeisjes je aanbidden. Heel vermoeiend. xxx Charlie stuurde ik terug. Vrolijk klapte ik mijn laptop dicht, deed mijn mobiel in mijn zak en sprong van mijn bed af. Ik stormde de trap af, waarbij ik bijna over mijn eigen voeten struikelde en uiteindelijk viel om met een harde klap op de grond te komen. 'Charlot?' vroeg mijn moeder vanuit de keuken. 'Niks aan de hand! Ik leef nog!' riep ik snel, waarbij het gelach van Karen de verdere stilte vulde. 'Ik ga even naar Liam' meldde ik. 'Natuurlijk, lieverd. Kom je voor het eten weer thuis?' vroeg ze. 'Geen idee, doei' zei ik snel en ik liep de deur uit. Na een klein kwartier lopen kwam ik bij het appartement van mijn broer aan, en belde aan.
kreeg ik als antwoord van Charlot en grijnzend legde ik mijn mobiel naast me neer. Charlot was een bezig meisje, ze was altijd wel met iets bezig, maar gelukkig had ze nu even tijd voor mij en kon ik haar naar lange tijd weer zien. Ik had een sterke band met mijn familie en ik gaf veel om ze, maar door mijn carriere had ik weinig tijd voor ze. Ik zette de televisie aan op een simpele muziekzender, gewoon om wat te ontspannen en wachtte tot Charlot er was, het zou niet lang duren, want ons eigen huis was niet ver weg. Ik had samen met mijn ouders een appartement gezocht en ze wilde graag dat ik dichtbij was, voor als er iets zou gebeuren. Charlot was blij dat ik het huis uit ging, want zij kreeg mijn kamer. Ik zuchtte en zakte achterover in de bank. Duizenden gedachtes schoten door mijn hoofd, ik werd steeds closer met de jongens en ik begon aan mezelf te twijfelen. Twijfels over mijn eigen gevoelens, ik had geen idee wat het was, maar telkens als ik bij Louis in de buurt was, werd ik warm van binnen. Ik had tot nu toe altijd relaties met meisjes gehad, dus homo was ik niet, dat kon gewoon niet, maar toch begon ik nu aan mezelf te twijfelen. Ik schrok op uit mijn gedachtes van de deurbel die meldde dat Charlot er was. Ik schudde verward mijn hoofd en liep naar de deur die ik vervolgens opende. 'Zusje!' begroette ik haar alsof er niks aan de hand was.
Sometimes your plans don't work out because God has better ones.
Ja alle Jongens zijn nu thuis