RevAnge || Topic 01 - Speeltopics

A blijft nog steeds een groot geheim. De liars zijn er na enkele jaren nog steeds niet in geslaagd om het hele mysterie rond Alison te ontmaskeren. Jarenlang hebben ze met z’n vieren geprobeerd om de moord rond Ali op te lossen maar steeds leken ze te botsen op doodlopende straatjes. Uiteindelijk besloten ze om het hele gebeuren op te geven, maar dit wil natuurlijk niet zeggen dat A de meisjes zomaar met rust laat. De meisjes worden daarentegen nog steeds bedreigd maar willen desondanks verder gaan met hun leven. Hun wegen splitsen dan ook wanneer ze hun droomman ontmoeten, samenwonen, trouwen, kinderen krijgen of hun droomjob weten te veroveren. Stilletjes aan raken ze elkaar uit het oog en proberen allemaal hun leven op te bouwen met de hijgende adem van A in hun nek. We zijn nu vele jaren later en alle liars hebben dan ook hun droomman gevonden en een heel leventje opgebouwd. Hun kinderen zijn allemaal opgegroeid tot echte tieners en beetje bij beetje komen deze ook te weten wie A nu eigenlijk is en wat deze persoon te maken heeft met hun moeders. Iedereen verblijft nog steeds in Rosewood maar de jongeren kennen elkaar niet echt. Het enige dat ze van elkaar weten is dat hun moeders vroeger bevriend waren en ze zullen elkaar dus ook enkel maar toeknikken of naar elkaar zwaaien als ze elkaar tegenkomen in de gangen van Rosewood High. Echter door hun ontdekking komen de jongeren weer samen en zinnen ze op wraak. Hun missie is dan ook om A te ontmaskeren. Maar hoe zal dat gebeuren? Ontstaan er vriendschappen? Of misschien liefde? Zullen ze erin slagen of zullen ze net zoals hun moeders het slachtoffer worden van deze persoon?

Rollen:

Kinderen Aria Montgomery en Ezra Fitz (max. 2 – 3 jongeren) :
- Samantha Jane Fitz - Frodo
- Sydney “Syd” Fitz - Catesby
- Daphne Arizona Fitz - Everdeen

Kinderen Hanna Marin en Caleb Rivers (max. 2 – 3 jongeren):
- Nathan Jake Rivers - Sibyllin
- Amber Mae Rivers - Witches

Kinderen Spencer Hastings en Toby Cavanaugh (max. 2 – 3 jongeren):
- Anthony Samuel Cavanaugh - Ademir
- Emma Cathlynn Cavanaugh - Sibyllin

Kinderen Emily Fields en Paige McCullers (max. 2 – 3 jongeren):
- Isiz Rileigh Blackthorne - Bran
- Robin Fields - LEVEL

Regels:

- Minimaal vijf regels per post.
- De naam van je personage vermelden boven je post.
- Als je off-topic gaat, liefst tussen haakjes.
- Niet te lang off-topic gaan. Als je zo nodig wat wil bespreken met een andere deelnemer doe dit dan via gastenboek of privébericht.
- 16+ en al het bijbehorende is toegestaan.
- Een personage kan niet opeens dood gaan.
- Bestuur alleen je eigen personage.
- Hou het alsjeblieft realistisch.
- Geen Mary Sues.


Rollentopic

Praattopic

! Enkel Sibyllin of Ik mogen nieuwe speeltopics aanmaken.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 22:13 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Lirio -> Sibyllin ^-^]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Amber Mae Rivers
Lachend keek Nathan me aan waarna een grinnik zijn mond verliet. "Jaja, een beetje geduld, zusje," zei hij. Ik haalde onschuldig mijn schouders op en wipte ongeduldig van mijn ene voet op de andere, als een ritme.
"Kom," zei Nathan - die me al te goed kende en wist dat ik erg ongeduldig was - waarna hij me zachtjes naar buiten duwde. De weg naar school was het stil maar het was zeker geen ongemakkelijke stilte, aangezien we beiden in gedachten verzonken leken te zijn. Wie zou A zijn? Zou ik diegene kennen? Zou het iemand uit mijn verleden zijn? Peinzend zakte er een frons tussen mijn wenkbrauwen, piekeren was iets waar ik maar al te goed in was. Net als ik over het sms'je wil beginnen, wees Nathan naar Samantha. "Gaan we er even bijzitten? Ik moet nog iets vragen in verband met drama," verduidelijkte hij zichzelf.
"Oh, natuurlijk." Het sms-bericht moest duidelijk nog even verwachten, dan moest ik mijn geduld maar even op de proef stellen. De wind blies door mijn haren terwijl ik Nathan achterna liep die naar mijn mening al veel te snel weggelopen was.
"Hoi, wiskundemaatje," ving ik nog net op toen ik het bankje bereikt had. Ik glimlachte naar Samantha waarna ik voorzichtig plaatsnam naast Nathan die geïnteresseerd vroeg welk boek ze aan het lezen was. Vaagjes herinnerde ik me dat Samantha's moeder een vriendin van onze moeder geweest was in hun tienerjaren. "Ooit al gehoord van Stephen King?" vroeg ze, met een lichte nieuwsgierige ondertoon in haar stem.
Ik wist wie Stephen King was, hij stond bekend om zijn boeken die als thema horror droegen, duidelijk niets voor mij. Mijn vader had ooit zo'n boek voorgesteld maar daaruit was gebleken dat ik ongelofelijk veel op mijn moeder leek.

[ bericht aangepast op 21 mei 2013 - 20:29 ]

---

To love is to destroy.

Nathan Jake Rivers

“Welk boek verslind je deze keer?” vraag ik opgewekt en laat me naast Sam neerploffen op het bankje. Ik kan de verbazing zo zien op haar gezicht en kan het niet laten even te lachen. Soms ben ik echt wel eens geïnteresseerd, en wie slaat een goed boek nou af? Niet dat ik er zelf elke dag met mijn neus tussenzit, maar ik zal niet zeuren als ik het moet doen. Ze draait het boek om, zodat ik cover kan bekijken.
“Ooit al gehoord van Stephen King?”
Glimlachend knik ik, en houd mijn hoofd schuin om de cover eens goed te bekijken.
“Uiteraard, wie hem niet kent is gek,” zeg ik grinnikend.
“Ik denk dat ik ooit wel een van zijn boeken gelezen heb, niet erg slecht. Amber is er iets minder voor, he zusje?” zeg ik plagerig.
Ik geef Amber een speelse por in haar zij en kijk weer naar Sam.
“Welke les heb je zo meteen?” vraag ik vriendelijk.
Als ik het me goed herinner, heb ik zo meteen wiskunde, met haar dus, maar ik vergis me zo vaak dat ik het gewoon niet meer weet.



Emma Cathlynn Cavanaugh

“Ja, met jou?” zeg ik stilletjes.
"Ik zie je straks wel! Oké, deze kan dus al zeker van onze A-lijst geschrapt worden."
“Oh, dat, ja, is goed.”
Ik kijk weer even naar Syd, hopend dat hij het niet gehoord heeft, of er niet op gelet heeft. Maar helaas. Hij heeft zijn wenkbrauw opgetrokken en kijk mijn broer en mij aan. Niet goed.
“Jullie ook?” vraagt hij na even gedronken te hebben. Dit keer ben ik het die mijn wenkbrauw optrekt en naar mijn broer kijkt. “Hebben jullie dit ook gehad?”
Ik hoef het hele bericht niet te lezen om door te hebben dat dit wel degelijk over hetzelfde gaat.
“Oh shit.” Typisch iets voor Anthony om er meteen weer bij te gaan vloeken. Ik probeer toch een blik te werpen op het schermpje in zijn handen, en het bericht eens fatsoenlijk te lezen.
“Nu begrijp ik er helemaal niets meer van,” zegt mijn broer. Ik schud mijn hoofd.
“Ik ook niet. Wacht.”
Ik haal mijn gsm boven en open het bericht. Net hetzelfde, afgetekend door een zekere A.
“En de verzendtijd van het bericht?” vraag ik aan Syd en Anthony. Ik kijk op mijn eigen scherm en vergelijk die met die op Syd’s toestel. “Jep, hetzelfde,” concludeer ik. Ik zucht en kijk beide jongens aan. Als dit toeval is, dan ben ik zeker dat ik er hoe dan ook nachtmerries van ga krijgen.
“Wat moeten we hiermee nu doen?” vraag ik een beetje onzeker aan beide. Ik denk niet dat dit iets is waar we zomaar mee naar de politie kunnen. Ik kijk even om ons heen, maar er is niemand die op ons let.


[Sorry dat het zo lang duurde :c]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Sydney “Syd” Fitz
Beiden leken erg verbaasd te zijn toen ik het sms’je toonde. Alsof het het vreemdste was wat er in hun hele leven was gebeurd. En dat was het misschien ook wel. Maar waarschijnlijk was het wel een of andere gemeenschappelijke vriend die ons aan het trollen was.
“O shit,” vloekte Anthony, waardoor ik opkeek en niet merkte de Emma een blik probeerde te vatten op mijn schermpje. “Nu begrijp ik er niets meer van.”
Emma schudde instemmend haar hoofd op de reactie van haar allerliefste broer. “Ik ook niet. Ze toverde haar eigen gsm tevoorschijn en las hetzelfde bericht door. “En de verzendtijd van het bericht?” Ze wierp een blik op mijn gsm en toen weer op de hare. “Jep, hetzelfde.”
Normaal gezien haatte ik het als mensen aan mijn gsm zaten, maar deze keer maakte het me niet zoveel uit. Ze hadden toch hetzelfde bericht. “Wat moeten we nu doen?” vroeg ze.
Ik haalde mijn schouders op en stopte mijn gsm in mijn broekzak. “Het negeren. Misschien is het wel eenmalig en het is waarschijnlijk iemand die ons probeert bang te maken. Negeren en verwijderen lijkt me het beste…”

[ bericht aangepast op 31 mei 2013 - 19:38 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[*kuch*Emma*kuch* niet Emily :'3]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Oops xd]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Sibyllin -> Lupone

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Catesby => Chiron]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

(Zodat hier wat leven in wordt geblazen. Het is zo'n leuk idee, ik wil verder)

Sam(antha) Jane Fitz

“Uiteraard, wie hem niet kent is gek,” antwoordt Nathan grinnikend op mijn vraag. Vanzelf komt er ook een glimlach op mijn lippen.
“Ik denk dat ik ooit wel een van zijn boeken gelezen heb, niet erg slecht. Amber is er iets minder voor, he zusje?” Ik kijk even toe hoe hij haar een speelse por geeft en hoe zij daarop reageert. Duidelijk een goede broeder-zuster-band tussen die twee.
“Welke les heb je zo meteen?”
"Wiskunde, met jou." Ik stop even met praten omdat het luide belsignaal ons gesprek doorboort. "Of was je dat ook al vergeten?" Bij dat laatste kijk ik hem vanuit mijn ooghoeken grinnikend aan. Het ziet er naar uit dat deze ochtend toch niet zo eenzaam zal verlopen als ik in gedachten had.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Vanaf vrijdag reageer ik weer want dan zijn mijn examens gedaan ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

Anthony Samuel Cavanaugh
‘Ik ook niet. Wacht.’ hoor ik Emma zeggen waarna ze haar gsm naar bovenhaalt en het bericht opent. Ik verschuif mijn blik de hele tijd heen en weer tot ik zeker weet dat het exact hetzelfde bericht is. ‘En de verzendtijd van het bericht?’ hoor ik Emma vragen om daarna tot de conclusie te komen dat de verzendtijd inderdaad hetzelfde is. Een zucht verlaat mijn mond terwijl Emma het tegelijkertijd ook doet. Ze kijkt ons allebei twijfelend aan om vervolgens onzeker te vragen wat we er nu eigenlijk mee moeten doen. Sydney haalt zijn schouders en steekt terwijl zijn gsm terug in zijn broekzak, ‘Het negeren. Misschien is het wel eenmalig en het is waarschijnlijk iemand die ons probeert bang te maken. Negeren en verwijderen lijkt me het beste ..’ Even kijk ik hem twijfelend en verbaasd aan. Hoe kun je nu zoiets negeren? Ik bedoel, wil hij nu echt niet weten wie of wat er nu eigenlijk achterzit? Ik hef zachtjes mijn schouders op terwijl ik instemmend knik, ‘Misschien heeft Sydney inderdaad gelijk. Het is vast niemand. Dus stel ik voor dat we het laten vallen en er niets achter zoeken.’ zeg ik daarna zo overtuigend mogelijk om Emma gerust te stellen. Het was niet dat ik het echt zomaar ging laten vallen. Ik zou wel nog verder onderzoek doen zonder dat ze ervan afwist.

[Sorry dat het zo lang duurde ]

[ bericht aangepast op 24 juni 2013 - 19:22 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

[Het is je vergeven ]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Het is hier te stil ]

---

Rise and rise again until lambs become lions