Irial
"Ik zal nooit grijs worden, dat weet je." Ik moet zachtjes lachen en kijk hem vertederd aan terwijl hij onze vingers verstrengelt.
Kyle zou mijn Kyle niet zijn mocht hij niet een beetje ijdel zijn. Ik had kunnen weten dat hij haarkleuring in huis zal halen de dag dat hij het eerste grijze haar ziet. En nu kan ik daar alleen maar blij om zijn. Ik breng ons handen naar mijn mond en druk een klein kusje op de zijne. Zijn huid is zo zacht dat ik er rillingen van krijg, alsof je een perzik aait.
"Wat zie je?" vraagt Kyle dan.
Ik voel een krop in mijn keel komen, en slik een paar keer in een vergeefse poging hem weg te krijgen. Ik hou Kyle's hand wat steviger vast en probeer zo rustig mogelijk adem te halen. Het is zo'n simpele vraag en ik wou dat het antwoord ook zo simpel was.
"Ik zie je zitten," zeg ik zacht. "Maar heel wazig. Ik zie je bleke huid en je donkere haar, maar veel meer kan ik niet onderscheiden. Ik- Ik kan je- Ik zie je gezicht niet, Kyle."
Een snik verlaat mijn lippen en ik gebruik het feit dat onze handen nog steeds met elkaar verbonden zijn om Kyle dichter naar me toe te trekken. Helaas haalt het niks uit. De waas wordt alleen maar erger en om eerlijk te zijn vind ik het een beetje een eng zicht. Ik sluit mijn ogen en laat mijn hand uit die van Kyle glijden, zodat ik hem weer op zijn hoofd kan leggen. Voorzichtig trek ik hem dichter naar me toe. Ik probeer mijn andere zintuigen beter af te stellen. Ik let op het geluid van zijn ademhaling, om te weten hoe dicht hij bij me is. Ik probeer zijn warmte aan te voelen en zijn lichaamstaal te ontcijferen. Als ik zijn warme adem op mijn gezicht voel, hou ik halt. Ik laat mijn hand naar zijn gezicht glijden en streel zachtjes zijn wang, tot ik mijn duim naast zijn lippen heb liggen. Langzaam breng ik mijn lippen naar mijn duim toe, tot ze Kyle's mond raken. Een zucht van opluchting rolt uit mijn mond tegen zijn lippen aan als ik merk dat ik hem niet hoef te zien om nog troost te vinden in zijn kusjes. Het is een dubbel gevoel, maar ik probeer er niet bij stil te staan en te genieten van het moment.
Arion
Ondanks dat het water nu warmer is, weet Mary me toch rillingen te bezorgen.
“Liefje heeft het toch nog heel erg warm." De warme adem die haar gefluister langs mijn oor doet strelen, geeft me kippenvel. Ik moet zachtjes lachen als ze op mijn oorlel bijt. Het kietelt een beetje. Normaal ben ik daar niet zo gevoelig aan maar soms wil ik er wel eens last van hebben. Ik sluit mijn ogen en geniet van de reis die haar handen over mijn lichaam afleggen. Van mijn borstkas tot in mijn haar. Wanneer ik haar lippen op de mijne voel, tuit ik mijn mond een beetje, maar kus haar niet terug. Als zij mij gaat plagen, dan krijgt ze gewoon een koekje van eigen deeg.
“Ik hou van je."
Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en, zonder mijn ogen te openen, trek ik Mary dichter tegen me aan. Ik hou één arm stevig om haar middel terwijl ik de andere gebruik om haar hoofd zachtjes tegen mijn borstkas te drukken. Dan laat ik mijn vingers zachtjes door haar haren glijden. Haar zachte, lange haren. Ik druk een kusje op haar voorhoofd en geniet van het warme water. Ik doe een klein stapje achteruit, zodat Mary wat meer onder de stralen komt te staan.
"Bedankt voor het ontbijt," fluister ik. "En het wakker maken," voeg ik er met een grijns aan toe. Ik moet me inhouden niet te gaan lachen. Alleen met Mary kom je zulke dingen tegen. Maar daarom hou ik zo van haar, als ze een doel voor ogen heeft dan gebruikt ze alle middelen die ze heeft om het te bereiken. Als ze moet opstaan om koffie te zetten zodat ik wakker genoeg ben om van bil te gaan, dan is die moeite haar niet teveel. Ik schud zachtjes, nog steeds lachend mijn hoofd en til haar kin zachtjes op om een liefdevol kusje op haar lippen te drukken. Trouwring en briefje of niet, wat mij betreft is ze nu al mijn vrouw.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.