RPG || Celebrity timeout (ft. 1D) 2 - Speeltopics

De meeste fans waren door gedraait, zo erg dat er een heleboel celebritys waren die beschermt moesten worden. Bescherment door fans van andere en hun hate, of door hun eigen doorgedraaide fans. De gene die daar het meeste last van hadden, One direction en The lost girls worden in een huis gestopt om ze te beschermen. Zonder fans en zonder haters. Om de fans te laten begrijpen dat hun idool niet anders is dan hun worden er 10 jongeren in hetzelfde huis gestopt. Die fans zullen uitvinden hoe weinig ze eigenlijk echt verschillen. Wat zal er allemaal gebeuren in het huis? Zal er haat of liefde ondstaan?
De keuze is aan jullie

Okey dus het idee is 5 meisjes en 5 jongens worden in een huis gestopt samen met de jongens van 1D en de meisjes van de zogenaamde wereldberoemde girlband TLG (the lost girls)

Natuurlijk de standaart RPG regels

Dont say why me, say try me

| Still a nice one. ^-^ Nevermind. ;'] x |

Aubree Jeanette Sinclair
'Aubree? Vertel is iets over Frankrijk.' Het feit dat hij opnieuw naast me kwam liggen, zorgde ervoor dat ik mijn vast uittrok en deze naast het bed achterliet, voor ik me tegen Harry's zij nestelde. Hij was warm, en iets daarvan troostte me met het feit dat ik me minder eenzaam voelde. Er was verder niemand op deze kamer. Zelfs Payton niet. Misschien was dat maar beter ook.
'Frankrijk..' herhaalde ik hem met een waterig glimlachje. Mijn vingertoppen tekenden uit gewoonte figuurtjes op de naakte huid van zijn borst terwijl ik mijn ogen richting de beige-kleurige muur richtte.
'Wel, ik was veertien toen ik met mijn grootouders een weekje naar Parijs ging. Mijn oma opende een kunstgalerie en stond er op dat ik zo veel mogelijk van de Eiffeltoren zou zien voor we terug naar Bordeux zouden gaan,' prevelde ik met een lichte glimlach: het was een mooie herinnering, '-het was dé plek waarop ik mijn eerste liefde ontmoette. Recht onder de Eiffeltoren, vlak nadat zijn lichtjes waren aangegaan. Hij heette Pierre, uiteraard, en hij had een Parijzenaars accent waar ik uren naar kon luisteren.' Mijn ogen dreven af naar Harry, deels om zijn reactie te peilen en deels om hem gewoon te bekijken.
'Zijn ouders hadden een bakkerij tegenover de toren en hij beloofde me een diner in de pasterie als ik hem de volgende dag opnieuw onder de lichtjes zou ontmoeten.' Het was een typisch sprookjesverhaal, hoewel ik mijn eigen versie net iets leuker vond. 'Dus, toen ik de volgende dag uit de kunstgalerij wilde ontsnappen om hem te zien, rende mijn opa het hele plein over om me bij de jongen vandaan te houden. Ik moest mijn oren dicht houden terwijl hij ieder, Frans scheldwoord uit zijn vocabulaire naar de jongen riep en schaamde me kapot toen hij me bijna mee terug naar mijn grootmoeder sleepte.
Hij zorgde ervoor dat alle jongens met een enorme boog om me heen liepen, en ik heb hem er voor gehaat. Heel erg.' Prevelde ik iets zachter, voor ik opnieuw een glimlach rond mijn lippen voelde om wat komen zou. 'Uiteraard tot mijn oma vertelde dat mijn opa bang was dat hij me zou verliezen aan een man, zoals hij mijn moeder was verloren toen ze mijn vader ontmoette. En daarna heb ik me nooit meer in jongens geïnteresseerd op die manier. Ik hield denk ik te veel van mijn grootvader om mijn belofte aan hem te breken. Hij was zo goed voor me geweest, dus besloot ik even goed voor hem te zijn.' Ik sloeg mijn ogen op naar het plafond terwijl ik zacht op mijn onderlip beet.

[ bericht aangepast op 4 april 2013 - 17:16 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Marie-Anne Sophia Carter

Ik bibberde even van de kou en trippelde naar boven om even snel droge kleren en een beanie te pakken. Die hielpen altijd om jezelf warm te maken. Ik draaide de douche aan en kleedde me uit. Een genietende zucht verliet mijn mond toen de warme douchestralen mijn lichaam raakten, douches maakten me altijd zo rustig. Ik zeepte mezelf nog even in en stapte de douche uit. Zo snel mogelijk kleedde ik me in mijn droge kleren aan en deed mijn beanie op, in make-up had ik geen zin in. Met een klein glimlachje liep ik weer naar beneden en zag Louis naar de televisie kijken, ook met een beanie op. Ik kreeg een grijns rond mijn gezicht en liep op hem af. ''Hello!'' Ik pakte de beanie van zijn hoofd af en rende ermee naar de achtertuin. ''Wacht, deze is toch van Harry?'' dacht ik hardop na en haalde mijn schouders op. Ik stopte de beanie in mijn baseball jack, achterin bij mijn rug. Daar zal hij nooit achterkomen. Ik grijnsde breed en ging op een tuinstoel zitten. Stilletjes pakte ik mijn telefoon, wachtend totdat Louis hier was om zijn, nou Harry's beanie, te zoeken en terug te nemen. Hij krijgt hem nooit meer terug, als het aan mij lag. Lachend in mezelf ging ik op mijn rug liggen en genoot van de felle zon in mijn gezicht.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson

'Hello!' riep Marie-Anne luid. 'Hola!' riep ik terug. Ze pakte Harry's beanie van mijn hoofd af, en rende weg. In een fractie van een seconde sprong ik op, en rende haar achterna. 'BLIJF VAN MIJN VERLOOFDE ZIJN BEANIE AF, JIJ HEKS!' krijste ik naar haar en ik hoorde nog net hoe ze het vroeg. 'Wacht, deze is toch van Harry?' hoorde ik. 'Ja. En dat maakt hem niks uit, want ík heb hem op. Of had hem op' zei ik gelijk. In de tuin zag ik Marie-Anne op een tuinstoel liggen met haar telefoon. 'Jij geniepige kabouter' gromde ik. Ik sloop naar haar toe, en boog me over haar heen. 'Dan wil ik jou beanie wel, mevrouw' zei ik. Snel trok ik haar beanie van haar hoofd, en liep fluitend weg. Het was Harry's beanie, niet die van mij. Ach, anders bedacht ik wel een plan. Misschien zou ik Marie-Anne's wenkbrauwen wel wegscheren. Nee, dat was zielig. Op zijn minst een pluk haar wegknippen zodat ze wel de komende weken een beanie op moest. De beanie van Marie-Anne hield ik vast, terwijl ik weer naar binnen liep. De beanie gooide ik op de bank neer en ik ging er op zitten. Zo, die zou ze niet zo snel terug krijgen.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Ik ben naar Ierse Dans, samen met Hayden. Catherine komt kijken, dus ik zal wel wat langer wegblijven dan normaal. Daag]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Harry Styles.

Nadat ze haar verhaal eindigd kijk ik haal glimlachend aan. Het kippenvel staat nog steeds op mijn borst door het feit dat Aubree er tekeningetjes op maakte. Lief. Het verhaal over Frankrijk. Net zoals zij. Ugh, Harry ophouden! Ik sla mijn armen wat meer om haar heen omdat ik voel dat ze het koud heeft. Ik streel haar bovenarmen. Ze bijt op haar lip en als snel strijken mijn vingers over haar lippen. "Je bent zo mooi, weet je dat?" Mijn ogen worden groot. Zoals ik net al dacht, niet nu! Mijn wangen worden rood en ik sla mijn ogen neer. Waarschijnlijk zal ze nu denken dat ik aan het flirten ben. Vlug laat ik haar los en draai me om. Starend in het niets denk ik na over mijn actie. De vorige keer dat ik dat zei tegen iemand werd ik in mijn gezicht geslagen. "Sorry." Mompel ik. Ik knijp zo hard als ik kan in mijn handen en ik sta op. Snel loop ik naar de badkamer om wat water in mijn gezicht te gooien. Blijf erbij Harry.

Aubree Jeanette Sinclair
Zodra zijn vingers over mijn lippen glijden schieten mijn ogen naar zijn gezicht. 'Je bent zo mooi, weet je dat?' De woorden zorgen ervoor dat mijn wenkbrauwen zich samen krullen tot een enigszins verlegen frons, voor ik toezie hoe hij me loslaat en overeind krabbelt. Hij mompelt iets dat op sorry lijkt, voor hij de badkamer binnen vlucht. Mijn wangen voelen warm als ik overeind krabbel om een blik in één van de weinige spiegels te werpen.
Mijn ogen zijn al minder rood en gezwollen dan ze waren, en daar ben ik dankbaar voor. Net zoals voor Harry. Dankzij hem heb ik een tijdje niet hoeven te denken aan mijn oma, en haar dood. Ietwat onwennig blijf ik in de deuropening van de vierkanten badkamer staan. Harry staat voor de wastafel, zijn gezicht is nat hoewel er lichte blosjes op zijn wangen resten. 'Ik wilde je niet in een ongemakkelijke positie plaatsen Harry.. echt. Je hebt me verrast vandaag, en ik ben je heel dankbaar voor wat je voor me hebt gedaan.' Vertel ik hem zacht, waarna ik een verdwaald lok achter mijn oor strijk.
'J'aime ce plaisir de Harry.' Prevel ik zachtjes, voor ik mijn gezicht afwend en mijn keel lichtjes schraap. Ik weet niet waarom het makkelijker is om het in het Frans te zeggen. Misschien omdat ik hoop dat hij het niet zal verstaan: iets dat meer dan dom is, gezien ik geen enkele Engelsman ken die zo vlekkeloos Frans kan spreken. Om te voorkomen dat dit alles nog ongemakkelijker wordt, laat ik me opnieuw op het bed neerzakken, terwijl ik mijn handpalmen kort tegen mijn wangen druk. Het voelt alsof ik koorts heb, en ergens lijkt me dat nog een vrij logische reactie op wat er is gebeurt vandaag.

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 17:56 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Harry Styles.

"Ik wilde je niet in een ongemakkelijke positie plaatsen Harry.. echt. Je hebt me verrast vandaag, en ik ben je heel dankbaar voor wat je voor me hebt gedaan." Verschrikt kijk ik op. Deze woorden zorgen voor een lichte glimlach. "J'aime ce plaisir de Harry." Verrast kijk ik haar aan. Aubree loopt naar het bed toe, waarna ze aan haar wangen voelt. Bezorgd loop ik naar haar toe. Aangezien mijn handen nog lichtelijk nat zijn van het water zal dit wel voor verkoeling zorgen. "Gaat het?" Vraag ik. Haar wangen branden en snel laat ik haar los. "Ik denk dat je koorts heb." Besluit ik. Snel loop ik op en neer naar de badkamer om vlug een washandje mee te grissen. Ik leg het koele washandje op haar voorhoofd waarna ik haar terug in bed leg. Ze heeft vandaag veel stress gehad, eerst de ruzie tussen Louis en mij, daarna mijn black-out, Chiara's overbodige actie en tot slot het overlijden van haar oma. Ik pak de lakens en leg die over Aubree heen. Snel pak ik mijn mobieltje en sms Louis.
Ben bij Aubree, ik denk dat ze koorts heeft, kan je een smoothie maken? (; xx.
Ik verzend het smsje en keer me dan weer tot Aubree. Ik draai het washandje om en ga dan op het bed zitten.

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 18:46 ]

Aubree Jeanette Sinclair
'Ik ben gewoon moe, denk ik. Bij de gedachten aan wat ik morgen allemaal moet doen word ik al misselijk,' prevel ik met een zwakke glimlach terwijl ik mijn ogen kort sluit als de koelte van het washandje mijn huid raakt. Hoewel ik er niet over na wil denken, weet ik dat ik terug naar Frankrijk moet. Ik ben het mijn grootvader verplicht, net als mijn oma. Ik vraag me af of iemand me het kwalijk zou nemen.
'Geweldige, nieuwe krantenkop, ''Lost Girl lost family'', het zal me niets verbazen als ik niet eens op het vliegveld terecht kom zodra de pers er lucht van krijgt.' Een enigszins droevige glimlach dwingt mijn mondhoeken omhoog terwijl ik mijn blik op het plafond gericht houdt. Ik ben blij dat ik de camera's heb uitgedaan. Dit is niet iets dat ik met de buitenwereld zou willen delen. Ik waardeer alle fans, alle mensen die deze serie op zullen hemelen en alle kansen die we hebben gekregen - maar soms moet ik dat alles loslaten om mezelf te kunnen zijn. Net zoals Harry. Een jongen die ik heb leren kennen als een uitmuntende Fransman met een schattig, Brits accent. Ik voel me schuldig dat ik hem hiermee opzadel, maar besluit wijselijk mijn mond te houden als hij zich naast me op het bed laat zakken. Mijn ogen dwalen als vanzelf naar zijn gezicht.
'Wil je nog één ding voor me doen, Harry?' vraag ik hem zachtjes, terwijl ik iets ga verliggen tussen de rommelige dekens. Ik heb geen tijd gehad het bed fatsoenlijk op te maken, maar het slordige voelt vertrouwd. Een kleine gewoonte, zelfs toen we gedeeltelijk in een tourbus woonden.
Ik ben blij dat mijn wangen rood kleuren door de koorts, als ik opkijk en hem een schaapachtige glimlach schenk. Hoewel ik in bladen meestal wordt aangeschreven als de lieve en zorgzame, mag daar ook aan toegevoegd worden dat ik enorm snel verlegen ben als het op mensen in mijn leven toelaten komt.
'Wil je me vasthouden, vannacht? Het voelt.. goed om te weten dat ik niet alleen ben. Niet nu,' fluister ik na een tijdje, terwijl er een lichte zucht aan mijn lippen ontsnapt. Het is zo onrealistisch om te beseffen, dat ik het liever ontken zolang ik dat nog kan.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Louis William Tomlinson

Het bekende deuntje klonk in mijn oren, waarbij ik gelijk mijn mobiel pakte. Mijn glimlach werd breder toen ik zag dat het van Harry was. Ben bij Aubree, ik denk dat ze koorts heeft, kan je een smoothie maken? (; xx. Tuurlijk, joh. Ik deed alles wel weer. Natuurlijk! Komt eraan. Even geduld, xoxo. Zuchtend stond ik van de bank op, pakte de beanie van Marie-Anne maar en bekeek hem even. Dan die maar. De beanie zette ik op mijn hoofd, en schuifelend kwam ik in de keuken aan. Mompelend verzamelde ik wat rood fruit. Na één minuut zoeken vond ik ook een blender, die ik gelijk uit het kastje haalde en de stekker in het stopcontact stak. Uit de besteklade pakte ik een mes, waarmee ik het fruit in stukjes sneed en de stukjes in de blender gooide. Stilletjes pakte ik aardbeienyoghurt uit de koelkast en schonk een beetje bij het fruit. Als ik één ding geleerd had van smoothies maken, was het wel dat je nóóit alleen het fruit erin moest doen. Dan werd het pas een drap. De deksel hield ik er stevig op, terwijl ik de knop van de blender omdraaide en eventjes wachtte tot het klaar was. De stekker trok ik er weer uit, en ik pakte een groot glas uit de kast. Daar schonk ik de smoothie in, en tilde het glas op. In gedachten liep ik de trap op, en liep de kamer in waar Harry en Aubree zaten. Ik perste een glimlachje op mijn gezicht, maar mijn ogen deden niet mee. Het was geen probleem voor me, echt niet. Maar ik had er gewoon genoeg van. 'Alsjeblieft' zei ik, waarna ik het glas op het kastje naast het bed zette. Aubree lag op bed, met Harry er naast zittend. Na even rondgekeken te hebben, liet ik mezelf maar op de grond zakken. 'Boo? Ik heb lasagne gemaakt voor het eten' meldde ik aan Harry, terwijl ik verveeld wat met mijn vingers speelde. Het zou nog zo'n dertig minuten duren, en zie die maar eens levend door te komen als je -je verveelde. Nou, voor mij was het niet al te moeilijk maar voor diegenen die het nu allemaal aan moesten horen had ik dus echt erg veel medelijden. Overdreven zuchtend wiebelde ik heen en weer. 'Ik verveel me' zeurde ik.

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 18:54 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Marie-Anne Sophia Carter

Ik schrok op door Louis' stem en sprong op toen hij mijn beanie van mijn hoofd pakte. ''Houd de dief!'' riep ik en rende hem achterna, maar liet mijn telefoon per ongeluk vallen. Vloekend raapte ik alle stukken bij elkaar en keek met een beteuterd gezicht naar de telefoon. Ik deed alles er weer in en liep toen naar beneden. Snel checkte ik even of de beanie nog in mijn jack zat, anders viel 'ie zo uit mijn jack en kon Louis het pakken. Dan had hij mijn beanie ook nog, een win win situatie voor hem, eigenlijk. ''Louis?!'' riep ik door het huis en liep naar boven. Ik trof Harry, Aubree en Louis in een kamer. Aubree zag er bepaald niet echt goed uit. ''Bree, gat alles goed?'' vroeg ik zacht en liep de kamer binnen. Als Aubree zich niet goed voelde, was er echt iets mis. Ik glimlachte waterig en zag Louis met mijn beanie. Dat kon me op het moment niet veel schelen, het enige wat me kon schelen was Aubree en misschien Harry ook. Ze waren zo close met elkaar. Ik vond het wel schattig, met een zucht liet ik mezelf op de grond vallen en keek de anderen nieuwsgierig aan. Wat was hier toch allemaal aan de hand? Ik dacht dat het een goede uitweg was van alles, maar nee hoor.

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Wat aangepast (: ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Aubree Jeanette Sinclair
Mijn aandacht werd getrokken door de deur die geopend werd, voor het bekende gezicht van Louis in de deuropening verscheen. Een waterige glimlach speelde mijn mondhoeken omhoog toen ik zag wat hij in zijn handen hield. De smoothie eindigde op het nachtkastje, terwijl ik iets rechter op ging zitten. Ik was blij dat het donker was in de kamer. Hoewel ik het nieuws en alle ellende met Harry had gedeeld, betekende dat niet dat mijn zielige levensverhaal met iedereen zou worden gedeeld. Het laatste waar ik echter zin in had, was nog meer drukte. Mijn huid gloeide en ik durfde niet over een douche na te denken nu er vage flarden voor mijn ogen dansten.
'Bree, gaat alles goed?' Geweldig. Nog meer mensen. Louis nodigde zichzelf uit op de grond te zitten en deelde mede dat hij zich verveelde.
'Het is niets. Morgen is vast alles weer oké.' Ik dwong mijn mondhoeken verder omhoog terwijl ik mijn ogen kort op Marie-Anne richtte, voor deze opnieuw naar Harry afdwaalden. Ik hoopte dat ik hem daarmee genoeg liet weten om hem ervan te weerhouden de anderen te vertellen van de dood van mijn oma en dit alles.
Na een laatste blik op mijn handen, krabbelde ik kort overeind om naar het raam te lopen, dat ik zonder aarzelen opende om de ijzige avondwind tegen mijn brandende wangen te voelen. Een beverige zucht verliet mijn lippen toen ik voorover boog om het uitzicht in me op te nemen. De kou sneed langs de onbedekte huid van mijn armen, en bezorgde me kippenvel.

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 19:38 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Harry Styles.

Net als ik wil antwoorden op Aubree komt Louis binnenlopen. 'Boo? Ik heb lasagne gemaakt voor het eten' meld Louis. Ik knik. "Lekker." Antwoord ik. Opeens komt Marie binnenlopen. Ze wend zich tot Aubree en starend in het niets denk ik over vandaag. Aubree loopt naar het raam om die vervolgens te openen. "Aubree, probeer wat te slapen, ik ga even eten met Louis en Marie, daarna kom ik wel terug, oké?" Zeg ik zodat Louis en Aubree allebei hun zin krijgen. Ik pak Louis hand om samen met hem de kamer te verlaten. 'Ik hou van lasagne.' Zeg ik vrolijk, ik laat Louis' hand los en snel door naar beneden. De heerlijke geur van Lasagne dringt mijn neusgaten binnen. Ik versnel mijn pas naar de keuken en snijd alvast de lasagne aan waar ik wat opschep voor mij en Louis. Ik loop terug naar de woonkamer en ik ga op de bank zitten. Uitnodigend klap ik op de bank. "Kom."
Ik begin alvast te eten en pak de afstandsbediening van de tv. Ik begin wat random te zappen.

[sorry echt een enorm rt en slecht stukje maar ik voel me echt bagger );]

[Uh, de lasagne staat nog zo'n dertig minuten in de oven o-o. Maar misschien is het inderdaad wel een goed idee om een tijdsprongetje te maken, dan kan iedereen weer vooruit. Daaawwhh! Is er wat gebeurd doordat je -je zo voelt?]

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 17:43 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Blog schreef:
[Uh, de lasagne staat nog zo'n dertig minuten in de oven o-o. Maar misschien is het inderdaad wel een goed idee om een tijdsprongetje te maken, dan kan iedereen weer vooruit. Daaawwhh! Is er wat gebeurd doordat je -je zo voelt?]