RPG || Celebrity timeout (ft. 1D) 2 - Speeltopics

De meeste fans waren door gedraait, zo erg dat er een heleboel celebritys waren die beschermt moesten worden. Bescherment door fans van andere en hun hate, of door hun eigen doorgedraaide fans. De gene die daar het meeste last van hadden, One direction en The lost girls worden in een huis gestopt om ze te beschermen. Zonder fans en zonder haters. Om de fans te laten begrijpen dat hun idool niet anders is dan hun worden er 10 jongeren in hetzelfde huis gestopt. Die fans zullen uitvinden hoe weinig ze eigenlijk echt verschillen. Wat zal er allemaal gebeuren in het huis? Zal er haat of liefde ondstaan?
De keuze is aan jullie

Okey dus het idee is 5 meisjes en 5 jongens worden in een huis gestopt samen met de jongens van 1D en de meisjes van de zogenaamde wereldberoemde girlband TLG (the lost girls)

Natuurlijk de standaart RPG regels

Dont say why me, say try me

[Ja, dat is waar ook o-o. Ik zal nu even reageren ^^]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Marie-Anne Sophia Carter

Ik kreunde even ellendig en keek Louis aan. ''Leuk. Ik kom zo even terug.'' zei ik en liep naar de badkamer om in alle kastjes te zoeken voor een aspirientje. Ik vond er eentje en pakte een beker met water om die met de aspirientje achterover te gooien. Een opgeluchte zucht verliet mijn mond en liep weer naar beneden. ''Dus ik moet oppassen voor de anderen omdat er een kans is dat ze me vergiftigen omdat ze niet kunnen koken?'' zei ik met opgetrokken wenkbrauwen en haalde mijn schouders op. ''Dan denk ik maar dat ik je moet vertrouwen.. Niet?'' glimlachte ik. ''En, waarom heb je een koksmuts op? Het is niet dat het je haar gaat beschadigen. Dat denk ik, want als je goed bent in koken, moet het toch lukken zonder een koksmuts?'' zei ik en keek naar muts die hij ophad. Een schort vond ik nog wel kunnen, maar.. Een muts? Ik grinnikte even. Met een pijnlijk gezicht wreef ik over mijn hoofd en zuchtte. Chiara had me goed geraakt en het deed ook nog vreselijk pijn ook. ''Denk je.. Dat.. Dat ik, maar kijk. Het was alleen dat ik jullie wilde beschermen? Dus dat had ik fout gedaan?'' zei ik en met een verwarde blik keek ik Louis aan. Ik snapte het zelf namelijk ook niet, waar om ze het überhaupt deed. Nu deed mijn hoofd pijn en ik geloofde ook dat ik er beurs uitzag.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson

Lachend ging ik verder met de lasagne, om de saus erin te gieten en de kaas erboven op te leggen. Dat was dat. Toen ik bukte om de oven weer open te maken, rook ik pas een vreemde lucht. Alsof er wat verbrand was. Cupcakes. God, dat was waar ook. Zo snel mogelijk maakte ik de oven open, en keek naar de zwarte, verbrandde hoopjes cake. Zuchtend legde ik mijn vingers op de schaal om hem op te tillen, maar trok ze onmiddellijk terug. Nog net niet mijn vingers verbrand. Fijn. Ook al kon Harry me misschien niet horen, schreeuwde ik toch maar. 'HARREEH, DE CUPCAKES ZIJN MISLUKT!' gilde ik. Ik pakte een doek, rolde die om mijn vingers en tilde zo de schaal op. De cupcakes gooide ik weg, en de lasagne zette ik erin. Nadat ik ze op de juiste graden had gezet, keek ik pruilend naar de vuilnisbak. 'Nu kunnen we ze niet versieren' mompelde ik. Marie-Anne kwam terug en keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Dus ik moet oppassen voor de anderen omdat er een kans is dat ze me vergiftigen omdat ze niet kunnen koken?' Ik knikte gelijk. 'Dan denk ik maar dat ik je moet vertrouwen.. Niet?' glimlachte ze. 'Jazeker' grijnsde ik. 'En, waarom heb je een koksmuts op? Het is niet dat het je haar gaat beschadigen. Dat denk ik, want als je goed bent in koken, moet het toch lukken zonder een koksmuts?' vroeg ze. 'Dat staat leuk. En ik vind dat het erbij hoort, anders is het zo saai' grinnikte ik. 'Denk je.. Dat.. Dat ik, maar kijk. Het was alleen dat ik jullie wilde beschermen? Dus dat had ik fout gedaan?' zei Marie-Anne, ietwat verward. Mijn mond vormde zich weer tot een pruillipje en wild schudde ik mijn hoofd. 'Je hebt niks fout gedaan! Kijk, het was niet zo aardig maar ik snap precies wat je bedoeld. Want als ik jou was, kon ik het ook niet anders zeggen. Het is nou eenmaal dat Chiara zo is. Harry was ook een slet, zou ik maar zeggen. Chiara had jou gewoon niet mogen slaan, want jij hebt niks fout gedaan en je hebt niks verkeerds gezegd' zei ik, waarna ik Marie-Anne in een korte knuffel trok. 'Jij bent mijn nieuwe cutiepie' besloot ik met een grijns. 'Wacht even' vormde mijn mond, toen ik een bekend deuntje hoorde wat betekende dat ik een sms had. Snel greep ik mijn iPhone van het keukenblad en las het berichtje door. De grijns ging over tot een glimlach toen ik las dat Daisy en Phoebe alsmaar naar me vroegen. Ze waren nu al wat ouder, en ik kon ze sowieso niet vaak zien, net zoals Lottie en Felicite, maar de tweeling mistte me erg. En ik hun natuurlijk ook. Zonde het te beantwoorden, dat zou ik later wel doen, tikte ik het berichtje weg en mijn blik bleef even hangen bij mijn achtergrond. De foto was ongeveer een jaar geleden genomen. Eerst had ik een foto van alleen Harry, maar toch had ik besloten dat ik deze mooier vond. Ach, wat maakte het uit? Harry en ik bleven beste vrienden, en het maakte niet uit wat er ook gebeurde. Mijn telefoon vergrendelde ik weer, en ik keek weer terug naar Marie-Anne.

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 14:07 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[JEEY, RECORD IS VERBROKEN]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Marie-Anne Sophia Carter

Ik keek Louis lachend aan. Hij trok een pruillipje en schudde wild met zijn hoofd. ''Je hebt niks fout gedaan! Kijk, het was niet zo aardig maar ik snap precies wat je bedoeld. Want als ik jou was, kon ik het ook niet anders zeggen. Het is nou eenmaal dat Chiara zo is. Harry was ook een slet, zou ik maar zeggen. Chiara had jou gewoon niet mogen slaan, want jij hebt niks fout gedaan en je hebt niks verkeerds gezegd'' Ik keek hem met een glimlachje aan. Louis trok mij in een knuffel en benoemde me tot zijn cutiepie. ''Cutiepie? Serieus? En wat betekent het? Ik weet wel wat het betekent, maar wat is het nut?'' lachte ik. Ik pakte mijn iPhone en glimlachte breed. Het was een foto met mezelf en Avril Lavigne, je wilt niet weten hoe hard ik had geschreeuwd die dag. Ze was gewoon mijn idool en ja. Ik kon nogal hard schreeuwen. Ik grinnikte even en keerde me weer naar Louis toe. ''En jij zei dat je kon koken.. Goed gedaan, hoor.'' Zei ik lachend en keek naar de prullenbak waar alle cupcakes in lagen. Wel, dode cupcakes. Mijn mondhoeken krulden omhoog. Aspirientjes werken inderdaad echt of het waren mijn stemmingswisseling. Misschien beide? ''Ladiedadada.'' kirde ik blij. ''Sorreh, stemmingswisselingen.'' grinnikte ik en sprong op het keukeneiland. Ik ging in een kleermakerszit zitten en keer naar de lasagne. Dat zou moeten lukken, maar met deze jongens wist je het niet honderd procent. ''Kom 's hier, ik wil een foto maken voor Twitter.'' Ik wenkte naar Louis en pakte mijn telefoon uit mijn zak. Nu maar hopen dat ik er niet zo erg uitzag dat je blauwe plekken kon zien op mijn gezicht. Ik typte alvast wat in: '@Marie_ASC: With the Tommo Tomlinson. Cooking. Cupcakes didn't work. Believe me, you don't want to eat it.' ''Zie je blauwe plekken op mijn gezicht? Anders maak ik wel een foto van weet ik veel. Ik wil niet dat mensen denken dat er iets ergs in dit huis is gebeurd. Wat wel zo is, maar ik wil niet dat ze het weten ja.'' ratelde ik aan één stuk aan elkaar. Ik keek Louis met een pruillipje aan.

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 14:46 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson

'Cutiepie? Serieus? En wat betekent het? Ik weet wel wat het betekent, maar wat is het nut?' lachte Marie-Anne. Vrolijk knikte ik. 'Het betekent dat jij nu verplicht bent om tenminste één keer verplicht bent om mee te doen met mijn maandelijkse stuiterdag. Ook moet jij elke dag twee uur vrolijk zijn' verplichtte ik haar. Het was dan niet veel, voor mij, maar als ze eenmaal mijn vriend was, zou ze daar er niet ongeschonden vanaf komen. 'En dat is pas het begin' giechelde ik. 'En trouwens, het is héél zeldzaam als je een bijnaam krijgt. De andere lads moesten minstens een jaar wachten' knikte ik. Toen ze haar iPhone pakte, keek ik mee over haar schouder. Er stond een foto met Avril Lavigne en Marie-Anne op het scherm, en aan heer ogen kon ik zien dat ze wel érg blij was. 'Nog een voordeel van het beroemd zijn. Je ontmoet je idolen' grinnikte ik. Ik weet nog toen we met Robbie Williams zongen bij xFactor. Mijn droom kwam uit, wat ik eerlijk gezegd nooit had verwacht. De repetities was ik abnormaal stil, omdat ik bang was dat ik wat verkeerds zei. En dat was ik nooit. Toen Marie-Anne zich weer naar mij omkeerde en wat zei toen ze naar de cupcakes keek, keek ik haar quasi-boos aan. 'Dat is bákken! Niet koken!' riep ik uit. 'Er zit heel veel verschil in, om koken is zoiets als een maaltijd klaarmaken, en bakken is allerlei zoetigheden. Dus géén maaltijd!' maakte ik haar duidelijk. Ineens begon ze vrolijk te kirren, waardoor ik één wenkbrauw optrok. 'Sorreh, stemmingswisselingen' grinnikte ze. Lachend schudde ik mijn hoofd even. 'Kom 's hier, ik wil een foto maken voor Twitter' beviel ze me. Ik haalde mijn schouders op, knikte even en liep naar Marie-Anne toe. 'Zie je blauwe plekken op mijn gezicht? Anders maak ik wel een foto van weet ik veel. Ik wil niet dat mensen denken dat er iets ergs in dit huis is gebeurd. Wat wel zo is, maar ik wil niet dat ze het weten ja' begon ze. 'Nee, je ziet er niks van. Nu nog niet. En anders zien de fans het wel op tv' grijnsde ik. Mijn hand ging naar haar hoofd en draaide haar hoofd de andere kant op. Al snel grijnsde ik richting de camera, terwijl ik een pose aannam.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Marie-Anne Sophia Carter

Ik keek Louis met een rare blik aan en fronste. ''Het betekent dat jij nu verplicht bent om tenminste één keer verplicht bent om mee te doen met mijn maandelijkse stuiterdag. Ook moet jij elke dag twee uur vrolijk zijn'' Ik kruiste mijn armen en keek hem verontwaardigd aan. ''Dus ik ben niet vrolijk genoeg? Dat komt door mijn stemmingswisselingen.'' zei ik en snoof even. Ik glimlachte bij Louis' opmerking van nog een voordeel van het beroemd zijn. Je ontmoet je idolen. Vrolijk knikte ik. ''Er zit heel veel verschil in, om koken is zoiets als een maaltijd klaarmaken, en bakken is allerlei zoetigheden. Dus géén maaltijd!'' Ik keek hem aan en fronste weer. ''Sorry! Ik weet wel wat het verschil is, maar toch.'' zei ik met een pruillipje. Louis kwam naar me toe en ging klaarstaan in een pose. Ik klikte lachend op het knopje en ging naar Twitter, om de foto te posten met de tweet erbij. ''En nu wachten op de lasagne..'' zei ik met een glimlachje. ''Trouwens, je weet dat ik niet twee uur vrolijk kan zijn. Het is gewoon zo, maar ik voel me vereerd.'' Grijnsde ik. Ik voelde even aan mijn gezicht en slaakte een pijnlijke gil ergens bij mijn kaak. Gelukkig zag je het niet. Daar was ik Chiara toch wel een béétje dankbaar voor dat ze het niet al te erg had gemaakt.

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 15:54 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Done.]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson

'Sorry! Ik weet wel wat het verschil is, maar toch' pruilde Marie-Anne. 'Braaf' knikte ik, waarbij ik op haar hoofd klopte. Ze maakte de foto, en tweette hem. Al gelijk pakte ik mijn iPhone er weer bij, en retweette het. Meteen volgde ik Marie-Anne ook en legde mijn telefoon weer weg. 'En nu wachten op de lasagne..' zei ze. Ik knikte en dacht even na. 'Dat duurt zo'n veertig minuten. Dus nog' Even keek ik moeilijk, en telde met mijn vingers. 'Dus nog veertig minuten' rekende ik uit. 'Trouwens, je weet dat ik niet twee uur vrolijk kan zijn. Het is gewoon zo, maar ik voel me vereerd' grijnsde Marie-Anne. 'Natuurlijk kan dat. Kijk naar mij. Oké, deze dag is geen goed voorbeeld want.. Ja, dat snap je wel' Treurig keek ik even naar de grond, maar al snel grijnsde ik weer. 'Maar goed, je weet wat ik bedoel' grinnikte ik. Ik tilde Marie-Anne zonder enige moeite op, en zette haar op het kookeiland. Al snel ging ik ervóór staan en tilde haar op mijn rug. 'Geen zin om te wachten, dat duurt lang, is saai en wilt niemand. Wij gaan zwemmen!' riep ik vrolijk uit en met Marie-Anne op mijn rug rende ik naar buiten, tijdens het rennen trapte ik mijn schoenen uit, om vervolgens in het zwembad te springen. Toen ik boven kwam, trok ik mijn ondertussen zeiknatte shirt uit en gooide die aan de kant. Grijnzend om mijn actie haalde ik een hand door mijn rood geverfde haren.

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 16:28 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Marie-Anne Sophia Carter

Ik keek Louis raar aan toen hij me op zijn rug tilde. ''Geen zin om te wachten, dat duurt lang, is saai en wilt niemand. Wij gaan zwemmen!'' riep hij vrolijk en rende naar buiten. ''Nee-Néé Louis!'' riep ik wanhopig, maar voor ik het wist, lagen we al in het water. Ik slaakte een kreet en keek Louis quasi-boos aan. ''Dat was écht niet leuk. Louis Tomlinson.'' zei ik serieus. ''Jij kan je shirt uit doen, maar ik niet. Al ben ik blij dat ik geen make-up op heb.'' zei ik, maar wreef wel voor de zekerheid onder mijn ogen. Ik haalde mijn hand door mijn haar en keek zuchtend naar Louis. Het leuke was dat mijn skinny jeans en mijn shirt aan mijn lichaam plakten. Leuk hoor. ''Jij hebt geluk dat mijn telefoon nog in mijn keuken ligt.'' grinnikte ik en begon op mijn rug te drijven. Het was aan de andere kant toch wel een goed idee om te zwemmen, nu koelde alle beurse plekken tenminste een beetje af. Ik zuchtte even en keek weer naar Louis. ''Dit was toch wel een goed idee'' Grijnsde ik.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson

'Dat was écht niet leuk. Louis Tomlinson' zei ze, waarbij ik nog altijd grijnsde. 'Dat was écht wel leuk, Marie-Anne Carter' sprak ik haar toe. 'Jij kan je shirt uit doen, maar ik niet. Al ben ik blij dat ik geen make-up op heb' zei ze. 'Dan was je een pandaaa!' riep ik vrolijk. Blij en opgewekt waggelde ik door het water naar Marie-Anne toe. 'Jij hebt geluk dat mijn telefoon nog in mijn keuken ligt' grinnikte ze. 'Ach joh, dan kocht ik wel een nieuwe voor je' zei ik alsof het niets was. Eigenlijk was het ook niet echt iets. Het was geweldig, dit werk. 'Dit was toch wel een goed idee' grijnsde Marie-Anne. 'Dat zei ik toch!' riep ik dramatisch, waarbij ik mijn handen in de lucht gooide. Met mijn vinger tikte ik even op haar neus. 'Ik,' begon ik gelijk 'Moet even zwemmen, omdat ik mijn energie kwijt moet. Alleen maar goed voor jou want dan ben ik dadelijk rustiger' sprak ik, en onmiddellijk dook ik naar onder om zo -zo snel mogelijk als ik kon baantjes te zwemmen. Maar goed dat ze hier een zwembad hadden, want anders zou ik iedereen gaan vervelen en dat zou nog wel eens voor ruzies of gezeur gaan zorgen. Na een aantal baantjes merkte ik nog altijd niet dat ik langzamer moe werd, en ging gewoon door. Op een gegeven moment stootte ik mijn hoofd tegen de badrand waardoor ik opkeek en even beteuterd over mijn hoofd wreef.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Marie-Anne Sophia Carter

Ik keek hem verontwaardigd aan. ''Ben ik echt een panda?'' riep ik naar hem, toen hij begon te zwemmen. Ik zag dat hij zijn hoofd stootte en gelijk barstte ik in lachen uit. ''Jij hebt je hoofd gestoten!'' lachte ik en zwom naar hem toe. ''Awh. Louis heeft pijn? Arme Louis. Wilt hij een kusje?'' Lachte ik en keek hem lachend aan. Dit was gewoonweg te grappig voor woorden. Ach ja, je hoofd stoten tegen de badrand was dan ook wel pijnlijk, maar het was grappig om hem hier te zien vergaan van de pijn. Niet echt vergaan, maar pijn deed het sowieso wel. ''Zie je, ik kan heus wel vrolijk zijn.'' glimlachte ik blij. Als er dan geen stemmingswisseling aankwam, was ik zo de hele dag nog en dat zou ik graag willen zijn. Een hele dag blij zijn zou wel goed voor mij en de anderen in mijn buurt zijn. ''Wees blij dat ik nu blij ben.'' grijnsde ik en aaide even door zijn haar. Ik had zo mijn rare momentjes en dit was er nog één van.

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Even eten]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis William Tomlinson

'Jij hebt je hoofd gestoten!' lachte Marie-Anne. 'Ja, heel leuk, joh' mompelde ik. Toch moest ik wel lachen om mijn domme actie. 'Awh. Louis heeft pijn? Arme Louis. Wilt hij een kusje?' lachte ze. Als een klein jongetje bij zijn moeder, knikte ik. 'Ja, mama' zei ik zachtjes, om vervolgens somber Marie-Anne aan te kijken. 'Zie je, ik kan heus wel vrolijk zijn' glimlachte ze. 'Nee! Ik bedoel ja. Nee, ik bedoel.. Ach, laat ook maar. Ik wilde niet zeggen dat je niet vrolijk was, maar dat moet iedereen. Alhoewel Zayn nog wel eens chagrijnig kan zijn, en Niall een beetje té blij is. Maar zo zijn we nou eenmaal' Ik klapte even in mijn handen voor mijn woorden. 'Wacht. Waar had ik het nou over?' vroeg ik en ik keek even bedenkelijk. 'Oh ja. Het punt is, gewoon lachen. Net zoals in interviews. Maar dan gemeend. Of lach je ook gemeend in interviews? Wat zit ik nou eigenlijk uit te kramen?' vroeg ik aan mezelf. 'Wees blij dat ik nu blij ben' grijnsde Marie-Anne. 'Ik ben blij dat je blij bent. Ik ben alleen niet blij dat je denkt dat ik denk dat je niet blij bent, want ik denk dat je wel blij bent' zei ik mijn ingewikkelde zin. Toen ze even door mijn haar aaide, sloeg ik beschermend mijn handen voor mijn haar. 'Mijn gingerkapsel! Oh mijn God! Je hebt mijn haar aangeraakt!' riep ik uit.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

-

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 19:30 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.