Evenings in London never felt so sad... || One Direction 7 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

Het nieuws van deze week over de boyband One Direction;
- Niall Horan kapot van overlijden vriendin
- Harry Styles in de problemen?
- Binnenkort een eind aan de relatie tussen Zayn en Louis?
- De tegenwerking van Liam Payne.
- One Direction langzaam terug naar de top of toch naar een dieptepunt?
- Hoe is het de afgelopen jaren gelopen.

Over deze onderwerpen zullen jullie snel genoeg van alles lezen en te weten komen. Dus blijf allemaal opletten om alles te weten te komen over de boys van One Direction.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 17:30 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
De knop was omgezet. Het lag er te dik boven op, om nu nog te stoppen. Alleen alsof god besloten had ik we geen seks meer mochten werden we twee Keer op rij onderbroken. Gister een huilende baby en nu de brandmelder. Ik liet zuchten mijn hoofd op Louis schouder vallen en gromden. Hier ging mijn humeur zeker niet van vooruit. Ookal wist ik dat er ergens beter was zo, voor Louis. Geïrriteerd kleuterde ik van hem af en stond ik op, om naar de keuken te lopen, die onderhand blank stond van de rook. Razendsnel zetten in de over uit, trok het deurtje open, wat alleen nog maar meer rook veroorzaakten. Ik moest op het aanrecht klimmen om bij de brandalarm te komen en zetten deze uit. Muf van de rook, gooide ik de keukendeur open en stapten zelf naar buiten. Even frisse lucht.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik beet op mijn lip, maar een zucht verliet toch mijn mond. Het leek echt net alsof de laatste paar dagen een vloek op alles rustte, en dit nu net weer toen de knoppen waren omgezet. Het volgende dat ons zou onderbreken, zou ik persoonlijk voor zorgen dat -dat nooit meer kon. Mijn armen sloeg ik nu om Zayn heen, maar moest toegeven dat mijn humeur er ook niet beter op werd. Mijn toestand maakte me dan ook niet uit. Een klein kusje drukte ik nog op zijn lippen en steunde op mijn ellebogen toen Zayn de keuken in verdween. Uiteindelijk krabbelde ikzelf ook overeind door de rook die de keuken uit kwam zette en keek vanuit de deuropening toe. Niet dat er veel te zien was. Een deur die openging vertelde me dat Zayn naar buiten was en waggelde met moeite achter hem aan, zorgende dat ik nergens tegenaan liep. 'Het spijt me. ' Zei ik zacht en ging voor hem staan. Mijn armen sloeg ik om hem heen en kroop zo tegen hem aan, om vervolgens mijn hoofd tegen zijn schouder te leggen. Het zat echt allemaal tegen en alles leek besloten.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Zayn Malik
Ik keek doelloos de tuin rond. Het zwembad dat er midden in lag was nooit veel gebruikt. Meerendeels door het feit dat ik nog altijd niet kon zwemmen. Best sneu eigenlijk. Louis verdween voor me. Meteen nadat hij tegen me aankroop, sloeg ik beschermend mijn armen om hem heen en streelde ik door zijn haar. Een protesterend geluid kwam uit mijn mond toen hij zijn excuses aanbood. 'Waarvoor, je hebt toch niets fout gedaan.' Louis kon er toch ook niets aan doen, dat ik er gewoon slecht tegen kon dat ik maar niet aan mijn trekken kwam.
Het was nog aardig koud buiten, zo in alleen mijn boxer, maar ik stond wel even goed zo. 'We gooien de cupcakes gewoon weg en dan ga ik wel croisantjes maken ofzo, goed?' We hadden vast nog wel ergens zo'n deegblikje. Want we moesten natuurlijk nog wel eten.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik wist niet goed wat nu te denken of te doen. Alles was zo gemengd en kwam er echt niet meer uit. Ik keek Zayn aan die doelloos de tuin rondkeek. Maar al snel toen hij beschermend zijn armen om me heen sloeg en door mijn haar streelde, nadat ik dicht tegen hem was aangekropen, liet me genietend mijn ogen sluiten. Ik hield bijna net zoveel van deze momenten als van de jongen voor mijn neus. 'Als ik niet zo eigenwijs was om cupcakes te willen maken, was het brandalarm niet afgegaan en waren wij niet gestoord.' Zei ik zacht zonder op te kijken. Dat deed ik pas bij mijn volgende woorden. 'Maar de dag is nog jong bet als wij.' Die jongen kreeg nog wel wat hij wilde en dan zonder onderbrekingen. Mijn armen sloeg ik iets steviger om Zayn heen en knikte. 'Ik vind het goed. Maar vind het zo ook wel even goed. Alleen zullen we zo toch wel weer naar binnen moeten.' Doelend dat hij alleen in zijn boxer stond en het niet warm was. 'Maar zal deze keer alleen netjes toekijken en overal afblijven voor weer al het eten verbrand. Desnoods stuur ik dan smsjes naar de andere drie.' Dat laatste mompelde ik er zacht achteraan. Dan kon het sowieso niet fout lopen en had ik mijn plicht ook vol bracht.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Zayn Malik
Ik keek doelloos de tuin rond. Het zwembad dat er midden in lag was nooit veel gebruikt. Meerendeels door het feit dat ik nog altijd niet kon zwemmen. Best sneu eigenlijk. Louis vescheen voor me. Meteen nadat hij tegen me aankroop, sloeg ik beschermend mijn armen om hem heen en streelde ik door zijn haar. Een protesterend geluid kwam uit mijn mond toen hij zijn excuses aanbood. 'Waarvoor, je hebt toch niets fout gedaan.' Louis kon er toch ook niets aan doen, dat ik er gewoon slecht tegen kon dat ik maar niet aan mijn trekken kwam.
Het was nog aardig koud buiten, zo in alleen mijn boxer, maar ik stond wel even goed zo. 'We gooien de cupcakes gewoon weg en dan ga ik wel croisantjes maken ofzo, goed?' We hadden vast nog wel ergens zo'n deegblikje. Want we moesten natuurlijk nog wel eten.

[ bericht aangepast op 28 maart 2013 - 10:09 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Volgens mij klopt het niet helemaal ;x)

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[klopt, mijn fout. Komt omdat quizlet hem gisteravond en vanochtend flipte bij mij. Nieuwe reactie komt. ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Haha, maak niet uit (: )

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[en alweer sorry, ik wilde hem posten en toen lag quizlet ertuit. toen had een crematie en moest daarna werken en lag Quizlet er nog steeds uit.]

Zayn malik
Ik grinnikte zachtjes en duwde mijn neus tegen Louis zijn slaap. 'Maar zonder jou cupcakes en versiersels, hadden we niet eens zo op de grond geëindigd.' Ik wilde niet dat Louis zich schuldig voelde, het was dan ook totaal niet zijn fout. Ik glimlachte toen Louis weer op keek en mijn ogen begonnen te glinsteren. 'Wat wil je daar mee zeggen?' vroeg ik speels en trok mijn neus vrolijk op. Ik lachte onschuldig en knikten. Het was nu niet bepaald weer om buiten te staan in je ondergoed. 'Ach, zo lang duurt het nu ook weer niet. kom.' Ik drukten een kusje op zijn neus en tilde hem op, om ons weer naar binnen te verplaatsen. De rook was weggetrokken en ik zetten Louis weer op het aanrecht. Trok de tuindeur weer dicht en gooide de aangebrande cupcakes in de prullenbak. Best zonde eigenlijk. Ik pakten de bakplaat en zocht naar een blikje deeg. Dat was nu immers het makkelijkst. Ik opende het blikje en rolde het deeg uit. Uit mijn ooghoeken hield ik Louis in de gaten en om het voor hem niet al te saai te maken begon ik zachtjes te zingen, terwijl ik de croissantje rolden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

( Het is niet erg.)

Louis Tomlinson
Mijn ogen had ik nog even gesloten en genoot van het moment. 'Geef toe, we eindigen negen van de tien keer en het maakt dan niet uit wat er vooraf ging. Maar omdat jij het bent, zal ik het geloven.' Ergens had ik nog steeds het idee dat het wel zo was, maar schoof dat aan de kant. Zayn zijn glinsterende ogen lieten me glimlachen en haalde onschuldig mijn schouders op. 'Denk dat het zonder antwoord ook wel duidelijk is.' antwoordde ik terwijl een zachte, vrolijke lach mijn mond verliet. Langzaam schudde ik, nog steeds lachend, mijn hoofd. Dit waren echt weer dingen die typisch bij ons hoorde. 'Dat is ook weer waar.' De aparte twinkeling was nog steeds in mijn ogen te vinden en mijn armen vonden hun vaste plek om zijn nek, toen Zayn me weer optilde. Gelukkig konden we wel weer iets zien in de keuken al hing er nog wel steeds een verbrandde geur. Mijn blik volgde de bewegingen van Zayn, als ik op het aanrecht zat en bleef braaf stil zitten. Daarbij zou ik nu toch ook wat minder doen aangezien we straks ook nog naar het bos zouden gaan. Ik maakte me uiteindelijk toch nuttig door twee glazen uit de kast te pakken en met wat geschuif ook het eerste en beste drinken uit de koelkast. Dat Zayn me in de gaten hield, had ik door maar zou verder ook niets doen behalve luisteren naar zijn stem. Toch hoopte ik dat het snel weer beter zou gaan en ook alles weer kon doen, maar daar had ik het volste vertrouwen in.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Zayn Malik
Zoals ik had gezegd duurde het niet lang voordat ik al de mini croissantjes had opgerold. Ze lagen netjes op de plaat en ik hoopte maar dat het dit keer goed zou gaan. Ik zetten de oven weer aan, maar pakte voordat ik de plaat erin schoof nog een zakje stroomkaart uit de koelkast om er kaascroissantjes van te maken. Mijn stem bleef de keuken vullen, terwijl ik vrolijk de plaat in de oven schoof en de timer zetten. Louis was blijkbaar niet de enige met stemingswisselingen. Alsof ik net nooit geïrriteerd en boos was geweest. Maar Louis maakte me altij vrolijk. Alleen door zijn aanwezigheid al. Ik ging tussen zijn benen in staan, stopte met zingen en drukten wreef met mijn neus tegen die van hem. Ik moest me zo maar eens gaan aankleden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik probeerde de glazen te vullen, maar mijn blik bleef steeds naar Zayn gaan. Die jongen was te leuk om je aandacht niet op te vestigen. Uiteindelijk bracht ik toch jet geduld op om mijn blik af te wenden en de glazen te vullen. Om de croissantjes die inmiddels de oven ingingen maakte ik me geen zorgen. Het zou er nu waarschijnlijk beter uitkomen. Ik bleef luisteren naar zijn stem die de stilte verbrak en glimlachte. Het was vreemd om te zien dat Zayn ook last van stemmingswisselingen, maar zag hem toch liever zo vrolijk dan boos en geïrriteerd. Al maakte het in principe niet uit, want hij bleef toch even leuk. En daarbij waren er ook weinig momenten dat hij zo tegen mij reageerde. Ik schoof iets naar voren toen Zayn tussen mijn benen in kwam staan en trok hem ook nog iets dichter tegen me aan. Mijn handen plaatste ik tegen zijn borstkas waarna ik een kus op zijn lippen drukte. 'Ik hou onbeschrijflijke veel van je.' Zei ik zachtjes met een brede glimlach.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Zayn Malik
Ik staarde vrolijk naar Louis en legde mijn hand op zijn wang. Mijn duim streelde zijn huid en ik giechelde zachtjes. 'Onbeschrijflijk? Volgens mij is er een boekje vol mee.' Grijnsde ik en gaf hem een kusje. 'Ik hou meer van je, dan alle vroegere fans bij elkaar.' Besloot ik. En dat was veel.
Volgens mij, bestond er geen ander kopel dat al zo lang bij elkaar was en nog altijd, elke uur van de dag, elkaar de liefde verklaarde. Maar ik geloofde dan ook niet dat wij een normaal kopel waren. Snel pakte ik een glas drinken, wat Louis had klaargezet en nam ik een slokje. Ik had best een droogde mond gekregen van die rook. Ik zetten het glas terug en richten me weer op Louis. Speels tikte ik op zijn neus en wreef ik in mijn ogen. 'Heb je de jongens nu al gesmst?' Vroeg ik. Want Louis zei het wel, maar vergat nog wel wens wat. Niet dat het heel Erg belangrijk was, maar anders deed hij het nooit.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Een brede glimlach was niet meer van mijn gezicht weg te denken. Mijn blik was altijd nog op Zayn gericht en knikte toen langzaam. 'Onbeschrijfelijk ja. Dat boekje stelt er niet bij voor, want merendeel is van de tijd voor we samen waren.' Lachte ik zachtjes en kon het niet laten om hem een kusje terug te geven. Vooral ook door zijn volgende woorden, want dat was veel, maar ook omdat het kon. 'Je laat me keer op keer smelten met je woorden.' Ik was blij en gelukkig dat het zo gelopen was. Je zag dit soort dingen niet vaak gebeuren en dat maakte dit alleen maar specialer. Ik haalde een hand door mijn haar, wat ervoor zorgde dat een lading versiersel op het aanrecht belandde en grinnikte zacht. Onschuldig keek ik weer naar Zayn waarna ik glimlachte. Bij zijn vraag haalde ik mijn telefoon uit mijn zak en klikte de namen van de andere aan. 'Soms lopen dingen niet helemaal als gepland. Ik ben eerder deze ochtend terug van het ziekenhuis gekomen door een uit de hand gelopen discussie. Alles is goed, alleen zie er nu uit als een klein blauw smurfje. Met wat rust en verzorging komt alles weer goed en kan snel weer iets doen. Dit wilde ik jullie even laten weten. xxBooBear' stuurde ik uiteindelijk maar. Ik had nog steeds geen idee wat er ervoor nu precies was gebeurd. 'Nu wel. Goed dat je me eraan herinnert. ' zei ik lachend. Op sommige momenten zat ik met mijn gedachten echt te ver weg en vergat dan ook te snel dingen. 'Maar wat wil je in de tijd tot het eten doen?'

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Zayn Malik
Mijn ogen bleven op Louis zijn gezicht gericht, terwijl hij druk aan het smsen was. Mijn handen speelde ondertussen met de zoom van zijn shirt en automatisch kwam er een kleine glimlach op mijn lippen. Hoe langer en intenser ik naar Louis staarden, hoe knapper en aantrekkelijker hij werd. Het was af en toe net een schilderijtje. Hoe langer je er naar keek, hoe meer details je zag. Zelfs de oneffenheden. Maar dat maakte Louis helemaal af, want voor mij was hij hoe dan ook perfect. Hij was klaar en lachend keek ik hem aan. 'Wat zou je toch zonder me moeten.' grinnikte ik en gaf hem snel een klein kusje. Langzaam haalde ik mijn schouders op. 'Zeg het maar, het is jou dag vandaag.' en omdat ik eigenlijk niets wist om te doen. Daarbij was het altijd Louis zijn dag.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''