Evenings in London never felt so sad... || One Direction 7 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

Het nieuws van deze week over de boyband One Direction;
- Niall Horan kapot van overlijden vriendin
- Harry Styles in de problemen?
- Binnenkort een eind aan de relatie tussen Zayn en Louis?
- De tegenwerking van Liam Payne.
- One Direction langzaam terug naar de top of toch naar een dieptepunt?
- Hoe is het de afgelopen jaren gelopen.

Over deze onderwerpen zullen jullie snel genoeg van alles lezen en te weten komen. Dus blijf allemaal opletten om alles te weten te komen over de boys van One Direction.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 17:30 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall James Horan
Dankbaar knik ik naar Eiwen waarna ik me om draai en naar de camera's loop. Ze lopen me tegemoet en al snel beland ik in een halve interview. Honderden vragen en iedereen verlangt naar antwoorden. Ik haal diep adem en kijk dan op. "Het is over, klaar. Geen One Direction, geen muziek en geen optredens. Onze vriendschap ik verkloot en iedereen is los opgegroeit. We willen niet meer, sommige hebben een relatie, andere hebben kinderen. Hoe dan ook, we willen niet meer. Dus ga weg, laat ons met rust. We zijn niet meer die boyband." Ik draai me om, maar al snel staan ze weer voor me. Boos kijk ik ze aan. "Donder op! Ik heb het al gezegd! We zijn gewoon niet meer die jongens!" Ik ren weg en probeer de weg naar Eirwen's huis te vinden. Zonder succes. Ik laat me op een bankje in het park vallen en pak mijn mobiel. Langzaam scroll ik door mijn contactpersonen, ineens zie ik Skyler's naam staan. Ik bel naar haar nummer en hoor haar voice-mail. 'Met Skyler, ik neem niet op. Waarschijnlijk door Niall en Jayden, maar ik zal proberen terug te bellen. Byy.' Ik hoor de piep en daarna is het stil. Ik hang op en kijk dan verslagen naar de foto. Waarom moet alles zo moeilijk zijn?

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

(kan Kyle ergens naar toe?)

Harry Styles
geschokken kijk ik Rosalie aan. ontslagen? voor ik kon vragen hoezo, legde ze het me al uit. ik keek moeilijk naar haar, toe ze uitviel en kreeg het gevoel dat het mijn schuld was. Natuurlijk was het mijn schuld. Als ik een normale jongen was geweest en niet wereldberoemd, had dit nooit gebeurt. 'Het spijt me.' mompelde ik zacht. Ze pakten haar mobiel en ik beet op mijn lip. 'Doe het niet.' zei ik moeilijk, terwijl ik Hailey nog altijd goed vast had. Ze wiebelde zachtjes heen en weer en keek met grote ogen naar haar moeder. 'Je bent nu boos. neem die maand rust en ik zorg wel voor het geld voor Hailey. over een maand is de chaos van de media op ons, allang verdwenen en kan je weer rustig aan het werk, omdat wij uit de aandacht zijn.' Zo ging het altijd. over een maand hadden ze weer iets nieuws. 'Het is het niet waard.' zei ik moeilijk in de hoop dat ze niet echt onslag ging nemen straks ofzo.

Zayn Malik
Louis brulde wat tegen de media en ik legde mijn hand op zijn schouder als teken dat hij rustig moest blijven. 'Louis, je moet herstellen, dat gaat niet binnen een dag.' Zei ik stil. Ik wilde gewoon niet dat hij er nog langer last van zou hebben omdat hij er mee door bleef lopen. de klap op zijn lichaam was goed raak geweest en had rust nodig. Maar ik had zo'n idee dat hij toch niet zou luisteren. 'Oke, ik weet wat. we zoeken een rustig plekje in de zon straks. De warmte zal je spieren ook wel goed doen.' Muffin moest immers echt even spelen anders zou hij heel het huis slopen straks. ik gooide mijn sigaret weg en pakten Louis hand vast om onze vingers te verstrengelen. meteen werd het aantal flitsen groter en automatisch kreeg ik een grijns. Iedereen mocht het weten van Louis en mij. ik lachte en schudden even mijn hoofd. 'Zoveel ijsjes als je maar wilt.' ik gaf Louis een klein kusje en trok hem mee richting het park. of eerder, Muffin trok ons beide mee.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik voelde een hand op mijn schouder en hield bijna gelijk mijn mond dicht tegen de media. Ik draaide me naar Zayn, om hem aan te kijken en naar zijn woorden te luisteren. 'Het gaat prima, Zayn. Ik doe wat gaat en meer niet, maar dagen niets doen, is ook niet goed.' Gelukkig wist ik wel dat hij ook wist dat ik niet zou luisteren. Daar kende ik hem inmiddels te goed voor en dat was omgekeerd ook zo. Ik luisterde dan ook naar zijn volgende woorden en knikte. 'Dat klinkt al een heel stuk beter. Net als een beetje beweging.' Ik drukte mijn lippen tegen zijn wang als bedankje en maakte me niet druk om de media. Daarbij wist ik dat het voor Muffin en deels voor ons huis was, maar het hielp ons ook. Automatisch ging ik weer wat dichter tegen Zayn aanstaan toen hij mijn hand pakte om onze vingers te verstrengelen. De flitsen negeerde ik, want het maakte me niet uit en bleef Zayn aankijken. Een tevreden grijns krulde rond mijn lippen. 'En daarom hou ik dus zoveel van je. Gewoon door alles en omdat jij het bent.' Een klein pruillipje trok ik door het kleine kusje, maar voor ik de kans kreeg nog iets te doen, werd ik al meegetrokken naar het park. 'Zolang je weet dat je nog niet van me af bent.' lachte ik. 'Maar hopelijk wel van de media.'


Danelea Lockwood
Ik bestelde nog een koffie voor mezelf en chocolade muffin voor Darina. Niet veel later stond dit voor me op de toonbank en betaalde alles netjes voor ik het pakte. De muffin overhandigde ik aan mijn zusje die er met grote ogen naar keek. Mijn blik ging eerder naar het groepje dat snel vertrok en de media daarom heen. Ik bleef het maar een beetje vreemd vinden dat de media eromheen stond, maar wist natuurlijk wel wie de jongens zelf waren. Ik beet op mijn lip en wendde mijn blik af, Vroeger was ik snel weggelopen voor mensen met camera's of iets. Maar ik wist dat ik niet meer te herkennen was. Net zoals Darina. Mijn zusje die nog altijd doorging voor mijn dochter. Ik schudde mijn hoofd, want moest er niet meer over nadenken. Mijn blik ging naar de het kleine meisje. Tenminste de plek waar ze net nog stond. Blijkbaar was ik iets te diep in gedachten, om door te hebben dat ze al vrolijk weg was gewaggeld. Mijn blik ging de Starbucks en bleef hangen bij een jongen en Darina die naast hem op een stoel probeerde te klimmen. Iets wat totaal mislukte waardoor ze maar naast hem ging staan en de muffin omhoog hield. Ik liep naar de toe, maar kon het toch niet laten om zacht te grinniken. 'Het spijt me heel erg. Soms is ze iets te enthousiast.' verontschuldigde ik me.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[zit op m'n mobiel. Dus het is niet veel. Sorry]

Eirwen
Niet veel later kwam ik terug en legde Dan terug in de box. Ik keek naar Jayden. "Zal ik eens kijken of papa snel komt?" Hij glimlachte en knikte. "Ga maar met de hondjes spelen, dan zoek ik uit waar papa is." zei ik tegen hem. Hij zette de beker naast zich op de bank en liep naar de honden. Ik glimlachte en viste mijn mobiel van de kast. Ik zocht tussen mijn contacten. Ik vond Niall erin. Zou het nummer nog hetzelfde zijn? Ik drujte erop en wachtte. Ik legde mijn mobiel op speaker op het aanrecht. Zo kon ik fruit snijden en met Niall praten als hij opnam. Ik had namelijk wel zin in fruitsalade en zo kon Jayden ook wat eten. Ik begon aardbeien, meloen, kiwi en banaan te snijden. Ik had niet echt zin in sinaasappel en ananas zou ik er straks wel uit een blikje halen. Zo te horen ging het prima met Jayden, dus ik maakte me geen zorgen. Ik maakte me wel zorgen om Niall. Ik had Liam in zijn schoenen zien staan en die had ik ook geen seconde alleen durven laten. Als hij nou maar niks stoms deed. Ik zou voor Jayden kunnen zorgen, maar uitleggen dat het kind naast geen moeder ook geen vader meer had zou moeilijk zijn. Niet te doen zelfs. Ik zuchtte en keek even door het raam naar de rivier. Daarna ging ik verder met fruit snijden en dat in een grote kom doen.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 18:54 ]

Bowties were never Cooler

Rosalie Sarah Angels

Ik kijk naar Harry. De schuldige blik in zijn ogen valt me op. 'Voel je nou niet schuldig, het is niet jouw schuld dat mijn baas zo'n...' Ik kan me net bedwingen geen reeks scheldwoorden op te noemen. 'Harry doe normaal. Zeg niet dat het je spijt, want dat slaat al helemaal nergens op.' Ik kijk naar Hailey. 'Zeg je papa maar dat het nergens op slaat.' Ik streel door haar haren en zet weer een stapje achteruit. Mijn blik glijdt weer naar Harry. Ik stop mijn handen in mijn jaszakken en kijk zwijgend om me heen. 'Ik ben het gewoon zat,' zucht ik. 'Maar je hebt gelijk.' Ik berg mijn mobiel op. 'Ik ga wel op gesprek met hem.' Ik zucht diep en sluit voor enkele seconde mijn ogen. 'Ik heb gewoon vakantie. Lekker vakantie!' Ik grijns even. Ik kijk weer naar Harry. 'Ik hoef je geld niet, ik verdien best wel goed. Hoger dan het gemiddelde, dus het is niet echt nodig.' Ik kijk naar Hailey. 'Bovendien bestaat er zoiets als kinderbijslag.' Ik glimlach even. 'Ik hoop het,' mompel ik zachtjes. 'Maar toch hoort het los te staan van mijn werk.' Ik kijk weer opzij naar Harry. 'Maar ga je mee naar Eirwen,' herhaal ik ons eerdere onderwerp. Ik wil het gedoe echt achter me laten. Ik ga gewoon genieten van mijn tijd met Hailey samen en misschien komt het wel handiger uit. Kan ik ook meer dingen met Harry bespreken.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Kyle Nathan Jones

Ik ben blij dat alle camera's weer een beetje naar buiten toe zijn omdat de jongens ook weg zijn en ik ga wat meer ontspannen zitten. Ik drink wat van mijn koffie die inmiddels al bijna op is. Opeens zie ik een klein meisje mijn kant opkomen en ik glimlach even. Wat een schattig meisje. Ze probeert op de stoel naast me te klimmen en ik grinnik zachtjes. 'Lukt het?" vraag ik der maar vlak daarna houd ze der muffin omhoog. Ik lach even en pak hem aan om hem vervolgens op de tafel te zetten. Ik til het meisje op en zet het op de stoel naast me waar ze op probeerde te klimmen. Ik glimlach en aai even over der hoofdje heen. Daarna kijk ik naar het meisje, een stuk ouder in de 20 is ze waarschijnlijk wel. 'Het geeft niet hoor, ik vindt het wel leuk' zeg ik met een glimlach en bekijk het meisje even gauw. Ze komt me wel bekend voor maar ik heb geen idee waarvan. Ik besluit het maar gewoon te laten omdat ik echt geen idee heb wie het dan moest zijn en waarvan ik der dan moest kennen maar misschien kwam ik er nog wel op.

Danelea Lockwood
Ik keek naar het kleine meisje dat met een moeilijk gezicht haar hoofdje schudde. Ik kon opgelucht toen de jongen, naar wie Darina was toe gewaggeld, zacht grinnikte en haar hielp door haar muffin op tafel te zetten en haar op de stoel naast zich. Ik was altijd nog angstig dat ze juist naar de verkeerde persoon ging en diegene het niet kon waarderen. Toch zou het altijd beter zijn dan bij degene bij wie ze vandaan kwam. Ik was dan ook nog altijd blij dat ik haar bij me had en in mijn armen kon sluiten. De glimlach op haar gezicht liet me altijd zien waar ik het voor deed. Het kleine meisje glimlachte waarna ze een zacht bedankje liet horen. Mijn blik gaan naar de jongen toe, die ondertussen al naar mij keek. Een slechte gevoel overspoelde me toen ik hem herkende, maar liet het niet merken. Ik wist dat ik onherkenbaar was en niemand mij meer kon herkennen of kon doen. 'Dan is het goed. Niet iedereen vind het altijd even leuk.' zei ik zacht en klemde de beker koffie goed tussen mijn handen. Ik keek naar het kleine meisje dat haar muffin probeerde, maar toen naar mij keek. 'Laat me nooit meer zo schrikken, oké?' vroeg ik waarna ze knikte. Langzaam knikte ik ook en richtte me op de jongen. 'Ik ben trouwens Danelea en dat kleine meisje is Darina.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Kyle Nathan Jones

IIk kijk even naar het meisje dat bedankt zegt en ik glimlach naar haar. 'Geen dank' zeg ik maar gewoon en richt me dan op het meisje wat nog staat. 'Ja dat klopt, wat ik niet snap, hoe kan je het nou niet leuk vinden?' zeg ik met een glimlach waarna ik kort blik op het kleine meisje wat kort knikt na de woorden van de ander. Gelukkig was ze wel gewoon in starbucks gebleven dan want het gebeurt ook nog wel is dat ze zo ineens buiten staan. Ik kijk naar Danelea, ze stelde zich net voor en ik glimlach even naar der. 'Ik ben Kyle' zeg ik met een glimlach. Danelea komt me nog steeds bekend voor, maar de naam echt niet. Volgens mij heb ik die naam nog nooit gehoord. Ik weet in iedergeval wel dat ik Danelea eerder heb moeten zien, of er lijkt iemand wel heel erg op haar.

Nieuw topic

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Danelea Lockwood
Het kleine meisje keek met een glimlach terug en werd er ineens verlegen. Ze staarde naar haar schoenen en haar wangen kregen langzaam de kleur van mijn geverfde lokken aan. Ik keek terug naar de jongen en haalde mijn schouders op. 'Sommige mensen hebben nu eenmaal een hekel aan kinderen. Ze willen er dan ook niets mee te maken hebben.' zei ik en zag Darina na een kort knikje toch opstaan. Ze waggelde naar me toe en trok aan mijn broekspijp. Ik knielde voor het knielde meisje neer en tilde haar op. Ze fluisterde wat in mijn oor waarna ik opnieuw knikte. Ik keek daarna terug naar de jongen die zich voorstelde als Kyle. 'Het is leuk om je te ontmoeten.' zei ik glimlachend, maar liet het alweer achterwegen. Ik nam een slok van mijn koffie en pakte de muffin die ik met moeite aan het meisje in mijn andere arm gaf. 'Darina had ik beloofd om naar het park toe te gaan. Heb je misschien zin om mee te gaan?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall James Horan
Nog een stuk of vijf keer luister ik naar haar voice mail, gewoon zodat ik haar stem kan horen. Het is niet eerlijk, waarom moet ik altijd het probleem zijn? Waarom moet ik altijd alles verliezen? Vertel mij dat maar eens, nee dat kan je niet. Het is gewoon zo.. Ik ben het gewoon niet waard, zelfs het verliezen is nog te goed. Ik sta op en loop richting de brug. Ik kijk naar beneden en sluit even mijn ogen. Het is het beste voor iedereen, niemand mag je. Ik klim op kant en kijk nogmaals naar het water. Weet je wat het is? Als ik hier spring zal niemand het merken.. Niemand begrijpt waarom ik me altijd laag heb gezien, en weet je waarom? Omdat ze zich niet kunnen voorstellen hoe het is. Ze kunnen niet inbeelden dat een totaal onbekend iemand naar je toekomt om te zeggen dat je de wereld niet verdient, dat je beter dood kan gaan. Ze kunnen het niet, maar ze kunnen het daarna ook niet begrijpen dat ik mezelf dood wens.. Dit had al veel langer moeten gebeuren, alleen lukte het me niet om te zeggen dat ik weg wou. Niks lukte me, maar nu gaat het me zeker lukken. Dit is wat ik wil.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

-

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 22:09 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Kyle Nathan Jones

Als ze vraagt of ik meega naar het park glimlach ik, ik had vandaag toch niks anders afgesproken dus de tijd had ik wel. 'Is goed' zeg ik met een glimlach waarna ik opsta en even naar hun beide kijk. 'Kom' zeg ik dan met een glimlach en met ze drieën lopen we starbucks uit om vervolgens naar het park te gaan. Ik vond het wel leuk dat ik nu met hun meeging naar het park, tot nu toe vindt ik ze echt aardig en Darina is heel erg schattig. Bij het park aangekomen loop ik rustig veder tot mijn blik valt op iemand bij de brug, hij staat op de rand. Dat was die jongen uit starbucks toch, die zoveel had meegemaakt wat ik uit de hele ruzie en gesprekken had kunnen opmaken. Al snel bedenk ik wat die jongen daar kan gaan doen en ik ga er snel heen. Snel pak ik zijn arm vast, wel op zo'n manier dat die er niet af valt of zo. ' Wat ben je aan het doen?' vraag ik hem en merk dat mijn stem een beetje onrustig klinkt. Misschien ken ik hem niet echt of zo maar alsnog. 'Kom alsjeblieft van die rand' zeg ik daarna en kijk hem aan.

Eirwen
Ik werd bezorgt toen ik na 7 keer proberen nog geen gehoor kreeg. Ik kreeg een angstig gevoel over me heen. Hij zou toch niet zo ver heen zijn dat hij zich van een brug zou werpen? Ik keek even naar Jayden die vrolijk met de honden aan het dollen was, die heel voorzichtig deden met het jongetje. Ik pakte mijn telefoon. De kom zat nu vol fruit. Ik zette het op het lage salontafeltje. "Als je fruit wil mag je het pakken." zei ik tegen Jayden voor ik de gang in liep en de deur achter me sloot. Ik ging zelfs naar buiten en stond onder mijn raam voor ik Liam's nummer belde. Hij mocht Niall dan niet meer, hij wist misschien wel waar hij was en ik wist ook zeker dat hij Niall op zijn verplichtingen als vader kon drukken, beter dan ik. Hij wist namelijk hoe het was je geliefde te verliezen door een ongeluk. Ik tikte ongeduldig met mijn voet op de straat. De andere jongens durfde ik niet te bellen, want die leken nog wel woedender op Niall. Ik kon ook nou niet gaan zoeken. De stad was gigantisch, over waren bruggen en parken en ik moest twee babies en een peuter meeslepen. Daarbij had al die drukte bij de Starbucks me al redelijk uitgeput. Laat staan nog de HELE stad door. Nee, dat ging niet. Liam was dus mijn laatste hoop. Anders zat ik misschien wel voor altijd hier met Jayden zonder hem een goede uitleg te kunnen geven over zijn ouders.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Bowties were never Cooler