Evenings in London never felt so sad... || One Direction 7 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

Het nieuws van deze week over de boyband One Direction;
- Niall Horan kapot van overlijden vriendin
- Harry Styles in de problemen?
- Binnenkort een eind aan de relatie tussen Zayn en Louis?
- De tegenwerking van Liam Payne.
- One Direction langzaam terug naar de top of toch naar een dieptepunt?
- Hoe is het de afgelopen jaren gelopen.

Over deze onderwerpen zullen jullie snel genoeg van alles lezen en te weten komen. Dus blijf allemaal opletten om alles te weten te komen over de boys van One Direction.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 17:30 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ik schudde langzaam mijn hoofd. 'Ja Hazza, verlief op jou. Maar nee, niet met allemaal. Het is een heel lang verhaal, waar ikzelf ook de helft niet van weet, maar sinds het begin van One Direction is het contact met eentje verbroken.' Antwoordde ik zacht. Dit was gewoon een grote puinhoop. 'Nee, alleen aan bet begin lichte twijfel. Maar dat was snel over.' Al had ik nu eigenlijk geen idee wat er allemaal voor gedachten door zijn hoofd rond zouden spoken. Op dit moment wist ik maar twee dingen zeker. Ik had de beste vriend die iemand zich maar kon wensen en ik wilde mijn droomprins in de armen sluiten. Dat dit allemaal voorbij was. Tevergeefs probeerde ik toen we eenmaal weer met beide benen op de grond stonden, mijn tranen weg te vegen. 'Dankjewel voor alles.' Zei ik zacht voor ik naar mijn kamer liep. Om niet veel later aangekleed weer voor Harry zijn neus te staan. 'En daarbij spijt het me ook dat ik je meesleur in deze ellende.' Voegde ik aan mijn eerdere woorden toe. Een kleine glimlach was toch niet op mijn gezicht te missen door Harry zijn woorden. 'Help me niet terug naar de droomwereld. Eerst zien wat Zayn allemaal gaat zeggen en of hij me überhaupt wilt vergeven. 'Het was allemaal makkelijk gezegd, maar Zayn had ik nog nooit zo boos gezien. Rustig volgde ik Harry naar beneden en beet op mijn lip. Om verschillende reden was ik nog altijd bang. 'Waar moeten we ergens beginnen?' Vroeg ik zacht terwijl ik mijn sleutels pakte en Harry toen mee naar buiten trok.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik hield Louis zijn hand stevig vast en glimlachte geruststellend. 'Geen sorry zeggen. Ik doe het graag, maar trek je nog liever uit die ellende.' Ik drukten nog snel een kus op de jongen zijn slaap, waarna we echt vertrokken. 'natuurlijk vergeeft hij het je, dat weet ik zeker.' En ik wist het ook echt zeker. Zayn kon net zo moeilijk zonder Louis dan Louis zonder Zayn. die twee waren niets zinder elkaar en dat wisten ze allebei. Dat van zijn zusjes snapte ik totaal niet meer en wilde ik het ook niet weten. Daarbij wilde me er verder niet al te veel mee bemoeien en waren er belangrijkere problemen. Mijn telefoon trilde en deze pakte ik met mijmerijen hand uit mijn broekzak. Ik trok mijn wenkbrauwen op en las het sms'jes van een onbekend nummer. 'We beginnen bij de Starbucks.' Zei ik iets afwezig en stopten mijn mobiel weer terug. Ik wist niet hoezo we daar heen moesten komen, maar misschien was het van Zayn. Of was hij daar ook. Daarbij, we moesten inderdaad ergens beginnen. En die jongen kon overal zijn.
Louis trok de deur open, maar ik bleef stilstaan door geblaf. 'Volgens mij moet Mufinn uit.' Zei ik stil, toen ik de puppy zielig in zijn bench zag zitten. Zonder twijfel liet ik hem eruit en pakte ik de riem die op de bench lag om hem aan te lijnen. Ik wilde Louis niet nog meer last op zijn schouders leggen, dus deed ik het voor hem. Meteen pakte ik zijn hand weer vast en liep ik met hem mee naar buiten.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Mufinn schreef:
[ik snap het niet meer. Ze zaten toch buiten en de rest binnen.. ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Tomlinson
Ik vertrouwde op Harry zijn woorden, maar toch vond ik het ergens nog steeds niet nodig. 'Dankjewel Hazz. Dat doe je keer op keer al en zo ook nu.' Ik glimlachte weer. Deze jongen zorgde er heel vaak ook weer voor dat ik me een stuk beter voelde. 'Dan vertrouw ik op jou en je woorden.' We konden inderdaad niet zonder elkaar, maar soms is toegeven heel moeilijk. Al is het nu wel heel erg duidelijk en valt er weinig nog bij te zeggen. Echt ik hield van mijn zusje en ouders, maar dit was echt een onmogelijke situatie waar ze me hebben ingebracht. Natuurlijk is het ook mijn schuld en bleef ik me het zelf ook kwalijk nemen. 'Dan beginnen we bij de Starbucks.' Zei ik licht verward. Ik hoopte dat het geluk ons nog een beetje toelachte en we Zayn daar, of tenminste snel, zouden vinden. Ik trok de deur opende waarna ik me omdraaide toen er geblaf klonk. 'Volgens mij heb je gelijk.' Het was dat Harry het zei, want anders had ik echt wel de neiging gehad, om het te vergeten. Terwijl hij Mufinn uit zijn bench pakte, stopte ik het zakje met hondensnoepjes in mijn zak. 'Ik moet echt is iets verzinnen om jou straks te bedanken.' Mompelde ik zacht. Waarschijnlijk wist ik Harry zijn woorden hierop wel, maar toch zou ik niet luisteren. Voor een laatste keer keek ik achterom of we niets vergaten en deed eenmaal buiten de deur achter me dicht. Waarna ik met een glimlach naar de jongen naast me keek en met hem meeliep naar de Starbucks.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[alsnog, ze stonden buiten. Niet binnen. Daarbij heeft Eirwen Zayn nog niet gezien, aangezien hij dus buiten staat. Sorry, misschien zeik ik ofzo, maar vind het gewoon irritant. Omdat ik/wij ons moeten aanpassen, omdat andere niet lezen. ;x]

Zayn malik
Ik wist het. Ondertussen werd Liam afgeleid en ging hij vrolijk even met dat stomme kind van een Rosalie praten en Eirwen. Ik kon hier zo slecht tegen. Niemand die het echt interesseerde en alleen maar deden alsof, omdat het vrienden waren. Wat deed ik hier überhaupt? 'Weetje laat maar. Ga vooral verder met je leven.' Ik wist dat het aan mij lag. Maar ik was gewoon gewent dat als ik het niet meer aankon en op het punt stond me uit te storten, dat iemand me belangrijk vond en niet even tussendoor doodleuk praatjes ging maken met anderen. Helemaal niet met een stomme trut, die hier alleen maar was om levens te verpesten. Ik stond op en kwaad beende ik naar buiten. Misschien gedroeg ik me als een verwent kreng, maar wat wilde hij dan. De prullenbak die buiten stond kreeg een trap en rolde om, waarna ik weer hard begon te snikken. Ik zei toch dat ik niets waard was zonder Louis. Ik stak moeizaam een sigaret op, maar mijn onderlip trilde zo, dat het even duurde. Niemand die hier op een zielige Zayn zat te wachten. Niemand die het iets kon schelen. Maar het kon niet op tegen de pijn die ik had door Louis. Kwaad veegde ik mijn tranen weg, om wat te kunnen zien en slenterde ik het park in, geen idee waar ik heen kon of wilde.

Harry Styles
Ik schudden mijn hoofd en kneep even in Louis zijn hand. 'Dit hoort bij mijn werk als jou beste vriend zijn.' Ik wilde hier echt niets voor. Ik vond gewoon dat het vanzelfsprekend was om je beste vriend op te vrolijke en te helpen. Muffin zocht de eerste de beste boom op en trok hard aan de riem omdat hij zo druk was. 'Als het goed komt, wat het komt. Zeg je dan ja?' Vroeg ik nieuwsgierig. doelend op de ring, om Louis Zijn vinger. Hij had hem immers om. Wel door mijn doen, maar anders had hij hem wel weer afgedaan toch? Rustig liepen we door en vlak bij de Starbucks werd Muffin gek. Met een ruk trok hij zichzelf uit mijn handen en rende hij richting het park. Zayn. De jongen werd omvergelopen door zijn eigen puppie. En struikelde. Ik keek naar Harry en pakten zijn schouders beet. 'Je kan het.' Verzekerde ik hem, waarna ik hem een zetje gaf, richting de liefde van zijn leven die schokkend in het gras was blijven liggen.

[ bericht aangepast op 15 april 2013 - 9:03 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Mijn gedachten waren overal en nergens, maar toch drongen de woorden van Harry wel tot me door. 'Zorg dan maar dat je niet ontslagen word van dat werk of je mij zat word. Ik weet namelijk ook niet wat ik zonder jou zou moeten.' Er waren heel weinig mensen waar ik echt niet zonder meer meekon, alleen konden er zo wel eens problemen ontstaan. Mijn blik was op de drukke Mufinn gericht toen ik de vraag van Harry beantwoordde. 'Hazza, die jongen betekent alles voor me. Ik kan echt niet zonder hem en zou dan ook niets liever willen dan ja zeggen. Maar eerst zorgen dat alles terugkeert naar het oude.' Antwoordde ik glimlachend. Er verscheen alleen al een glimlach op mijn gezicht bij die gedachten. 'Mufinn.' Het was al te laat, want hij rende al in de richting van het park. Mijn ogen werden groot toen ik zag wie hij omverliep en keek even angstig naar de jongen naast me. 'Laten we het hopen.' Rustig vervolgde ik mijn weg naar Zayn waarna ik naast hem neerknielde in het gras. 'Zo te zien is er nog iemand die je verschrikkelijk heeft gemist.' Glimlachte ik alleen maakte deze al snel weer plaats voor tranen. Volgens mij had ik nog nooit zoveel gehuild als de laatste dagen. 'Zayn, luister alsjeblieft. Het spijt me heel erg en je hebt alle recht om boos te zijn. Ik weet ook niet waarom ik je dit nooit heb verteld. Maar wel weet in dat ik van je hou en echt niet zonder je kan.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Een kleine kreet verliet mijn mond toen ik omvergerend werd door een hond en met een volle klap, kwam ik tegen de aarde terecht. Mijn sigaret had ik laten vallen, maar ik had er geen omkijken meer naar. De tranen liepen enkel nog harder over mijn wangen en ik had niet eens de kracht om nog op te staan. Ik wilde schelden en tieren, maar toen ik zag dat het muffin was die nu vrolijk zijn snuit tegen mijn gezicht drukten en kwispelde. O verschillig kwam er een lach over mijn lippen door de stomme hond, die ik uiteindelijk in mijn armen nam. Pas iets later besefte ik, dat als Muffin hier was, Louis hier ook moest zijn. En daar had je hem al. 'Ik heb hen ook gemist.' Zei ik kortaf en ging recht zitten, om met Muffin te spelen en negeerde Louis, die naast me neerknielden. De aandacht van de puppie deed me goed, maar Louis maakte het een stuk ongemakkelijk. Ik wilde hem gewoon in mijn armen nemen en alles vergeten. Maar ik kon het niet. Zelfs toen hij begon te praten keek ik hem niet aan en trok ik de hond op mijn schoot. Pas toen Louis zei dat hij van me hield keek ik op. 'Ik dacht dat we geen geheimen voor elkaar hadden weetje. Maar het is natuurlijk ook heel moeilijk om even te zeggen dat je nog een zusje had. Ja, want het is ook zo'n big deal.' Snoof ik en wende mijn blik weer naar Muffin, die nu net zijn eigen riem aan het spelen was. 'Ik hou ook van jou.' Het was echt zo zacht dat ik me afvroeg of Louis het gehoord had. Maar misschien was het wek beter als hij het niet gehoord had. Het was weer een teken van zwakte. Dat die jongen me alles kon maken en ik toch wel weer met mijn staart tussen me benen naar hem terug zou komen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik keek naar Zayn die met Muffin bezig was. Normaal zou het zorgen voor een glimlach op mijn gezicht, maar nu zorgde het voor dubbele gevoelens. Zijn reacties daar bij maakte eigenlijk alweer dat ik me wilde omdraaien en teruggaan, want wist dat het niets zou worden zo. Maar aan de andere kant wilde ik niets liever dan dat het weer goed kwam. Alleen zou ik dus echt niet weten hoe. Toch bleef ik zitten en probeerde er nog iets aan te kunnen veranderen. Rustig praatte ik door en toen Zayn opkeek, sloeg ik mijn ogen neer. Voor deze woorden was ik al bang. 'Ik had het ook niet geheim voor je moeten houden, maar ik was bang. Want doordat ik zo nodig de beroemde popster uit moest hangen is ze op dezelfde leeftijd in de achterbuurten beland. Mijn eigen zusje zonder dat ik iets doorhad of heb gedaan. Dat was blijkbaar de reden dat er geen contact meer was. Ik was bang om behalve mijn zusje ook jullie nog te verliezen door mijn domme gedrag.' Ja, ondertussen had ik het alweer door wat er allemaal was gebeurd met Babydoll. Tenminste ik had dit idee en als dat waar was, zou ik mezelf het nooit vergeven. 'Ik hoop dat je tevreden bent en nu tenminste inziet waardoor zowel mijn ouders en ik iedereen probeerde te beschermen. Maar verder zal ik je wel gewoon met rust laten.' Zacht hoorde ik hem iets zeggen, maar kon er niet veel van verstaan. Ik schudde mijn hoofd en stond op, om vervolgens langzaam weer in de richting van Harry te lopen. Ik kon dit langer, want wist dat het niet heel lang zou duren voor ik echt brak.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn malik
ik kon er niets aan doen maar ik lachte spottend. wat er waarschijnlijk voor zorgde dat Louis opstond en vertrok. 'Je laat het!' Gilde ik en stond ook op. kwaad balde ik mijn vuisten. 'Louis, als je nu wegloopt ben ik weg, voorgoed!' Het was over mijn lippen, voordat ik het ook maar doorhad. Zelfs Muffin was er stil van. 'Het enige wat je had hoeven zeggen was. Owjah Zayn ik hem nog een zusje maar daar heb ik geen contact meer mee. meer niet! dan had het klaar geweest! Wat dacht je dat ik gedaan had dan, als je dat had gezegd?' Ik snapte het gewoon niet. 'ik heb toch ook niets tegen zijn andere zusjes, waarom is deze dan zo'n probleem?' de tranen bleven lopen, maar ik voelde het alleen al niet meer. Ik staarde van Louis, maar liet mijn ogen even naar Harry schieten. Hij schudden langzaam, niet begrijpend zijn hoofd. ik slikte even. Louis mocht nu echt niet weglopen. ik wilde namelijk niet voor eeuwig zonder hem leven. Dat kon ik niet. heel voorzichtig deed ik een stap naar voren. 'Niet gaan.' Ik smeekte het hem bijna en wist dat het weer een teken van zwakte was. Maar wat moest ik dan? hem weg laten lopen en hem straks voor altijd moeten haten. of nog erger, moeten missen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Op dit moment wilde ik me het liefst op de grond laten zakken en huilen, maar wist dat -dat nu eenmaal niet mogelijk was. Bij horen horen van zijn woorden draaide ik me terug naar Zayn. 'Wat wil je nu van me?' Langzaam maar zeker liet hij me steeds meer verbazen. 'En wat wil jezelf? Je bent echt veranderlijk als het weer. Je vind het niet goed als ik bij je in de buurt bent, maar als ik dan wegloop wordt je kwaad.' Het verbaasde me nog dat ik een woord uit mijn mond kreeg. 'Ja natuurlijk, Zayn, dan was het klaar geweest. Denk je echt als ik dat hoofdstuk toen de tijd niet had afgesloten wij hier hadden gestaan? Nee, want dan had ik niets achter me kunnen laten en bestond de band maar uit vier in plaats van vijf.' Ik was blij dat het allemaal vergeten was en dan stond ze nu ineens weer voor mijn neus. 'Het probleem is dat zij de ergst dingen heeft meegemaakt door mij. Zij is mijn zusje niet meer, zo veranderd is ze. Het is niet dat jij er iets tegen heb, maar ik heb er problemen me.' Ik staarde terug naar Zayn en beet op mijn lip. Afwachtende op iets, want zelf wist ik het ondertussen niet meer. Ik twijfelde dan ook heel erg wat de juiste beslissing zou zijn, ondanks ik wist dat ik niet zonder hem kon. Dat zou me ook nooit lukken. 'Overtuig me maar. Overtuig me dat -dat het gene is wat je echt wil.' Met nog een laatste blik op Zayn richtte ik mijn blik op Muffin die de snoepjes in mijn broekzak al had gevonden. Ik viste er een paar uit en gaf deze. Daarbij wist ik dat als mijn aandacht nu op Zayn gericht was hij het allang voor elkaar had gekregen om me te laten blijven,

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik snapte het niet, echt niet. Alles wat Louis over zijn zusje zij begreep ik niet. 'Doe nu niet of het min schuld is. Ik ben niet degene die gelogen heeft.' Zei ik vel. En voelde me enorm alleen toen zelfs Muffin er vandoor ging naar Louis.'overloper.' Mompelde ik stil. Ik veegde ruw mijn tranen weg en staarde ongelovig naar Louis. 'Overtuigen?' Herhaalde ik spottend. Meende hij dit nu echt? 'Weetje, laat dan maar Zegt die ring dan echt niet genoeg? Na al die jaren wil je serieus dat ik nog steeds bewijs dat ik wil dat je bij me bent.' Vroeg ik ongelovig, terwijl mijn ogen branden van de tranen. Ik schudden gekwetst mijn hoofd en sloeg mijn ogen neer.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik probeerde erachter te komen wat ik nu zelf allemaal uitkraamde, maar kwam er geen wijs uit. Het allemaal zo, alleen klopte er voor mijn gevoel niets van. 'Ik doe ook niet alsof het jou schuld is, want dat is het niet. Het enige wat ik probeer is om het goed te maken.' Zei ik. Tranen liepen wonderbaarlijk genoeg nog steeds over mijn wangen toen ik mijn aandacht op Muffin had gericht, maar dit was al snel weer voorbij. 'Ja, overtuigen.' Waren mijn woorden terwijl mijn blik op hem gericht was. Automatisch ging mijn blik van Zayn naar mijn hand en terug. 'Natuurlijk zegt die ring genoeg en hoef je niets te bewijzen. Maar het lijkt er nu alleen op dat je me liever weg wilt hebben dan dat ik bij je in de buurt ben. Alles wat ik zeg komt verkeerd over.' Ik beet op mijn lip en besloot uiteindelijk het er maar gewoon op te wagen. Ik zette een paar stappen naar voren en sloeg mijn armen om zijn middel. 'Ik wil niets liever dan bij jou in de buurt zijn, want je bent niet voor niets mijn droomprins. Maar niet als het op deze manier moet. Ik wil gewoon terug naar het oude.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik bleef stil. Zijn worden over zijn zus sloegen gewoon nergens op. Misschien vertelde hij de waarheid wel, maar hij moest toch snappen dat zijn verhaal bij mij al onzin klonk. Daarbij. Overtuigen en bewijzen waren hetzelfde, maar ik moest hem wel overtuigen, maar niet bewijzen. Volgens mij werd ik gek. Ik kneep mijn ogen dicht om beter na te kunnen denken, maar mijn gedachtes waren een grote warboel. Ik verkrampte, toen ik een paar armen om mijn lichaam werden geslagen en ik hoefde niets te doen, om te weten dat het Louis was. Ik bleef stokstijf staan en na zijn worden hield ik het niet meer ik klemde me aan hem vast en begon hard te snikken, terwijl ik mijn gezicht in zijn nek duwde. Ik had me overgeven. De zwakte had gewonnen. Wilt schudden ik mijn hoofd. Ik wilde zeggen dat ik het me niet uit maakte op welke manier het moest. Al zou hij me alleen maar uitschelden, dat liever dan mijn leven zonder hem. Maar het klonk zo sneu en zielig, dat ik het niet eens over mijn lippen kreeg. 'Geen geheimen meer. Alsjeblieft.'

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik moest echt een keer leren om eerst een keer na te denken voor iets mijn mond verliet of iets anders deed. Dan werden dit soort dingen dus vermeden en kon het niet op de verkeerde manier overkomen. Maar dat was iets voor de volgende keer, al zou dat niet snel gebeuren. En als dit tenminste nog terug kon keren naar het oude. Iets wat ik wel hoopte. Zo tegenover elkaar staan deed me net zoveel pijn als niet bij elkaar in de buurt zijn. Ik voelde Zayn verkrampen toen ik mijn armen om hem heen sloeg en wilde alweer loslaten tot het moment na mijn woorden. Het moment dat hij zich aan me vastklemde en hard begon ik snikken. Ik kon niet anders dan meedoen en mijn greep iets verstrakken terwijl ik iets dichter tegen hem aandurfde te kruipen. Misschien dat toch alles echt nog helemaal terug kon keren, maar dit was sowieso al een stap in de goede richting. Ik knikte bij zijn woorden. 'Bij deze beloof ik dat er geen geheimen meer zijn en zullen komen. Ik wil je echt niet nog een keer kwijtraken en dan minder geluk hebben.' Ik zorgde ervoor dat ik hem weer recht in de ogen aan kon kijken. 'Vergeven, goedmaken, vergeten en proberen terug te keren naar het oude?' Vroeg ik met toch nog een twijfelend, angstige ondertoon.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn malik
Ik wist dat ik te snel had toegegeven en mijn zwakte voor deze jongen had gewonnen. Minder geluk, ik zou waarschijnlijk altijd met mijn staart tussen mijn benen terugkeren bij Louis, wat hij ook deed of hoe vaak hij het ook deed. Maar dat was iets wat nooit hardop gezegd ging worden. Heel langzaam kalmeerde ik iets en ik staarde Louis aan, toen hij mij ook aankeek. 'Iedereen maakt wel eens ruzie toch.' Glimlach ik flauw en ik veeg Louis zijn tranen weg. Misschien was een keer ruzie maken ook wel goed. Liever niet natuurlijk, maar ik was wel even goed wakkergeschud. Dat er nog veel meer was dan alleen de roze wolk waar ik opzat. ik beet zachtjes op mijn lip en pakte Louis zijn handen beet, toen ik zag dat hij de ring droeg. rustig liet ik hem rond zijn vinger draaien. Het was verpest en alleen omdat ik zo nodig bijdehand moest doen om die ring naar zijn hoofd te gooien. al verwarmde me het wel dat hij hem droeg. 'Betekend dit een ja?' vroeg ik stil, waarna ik beschaamd opkeek.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''