Evenings in London never felt so sad... || One Direction 7 - Speeltopics

Eerste krantenartikel;

One Direction, wie kent ze niet? De vijf getalenteerde jongens die een paar jaar geleden miljoenen harten hebben gestolen. Ze verbraken record na record en de concerten waren ongelooflijk snel uitverkocht. Goed nieuws voor de fans van de band, want door verschillende mensen is bevestigd dat de band weer samen is en terug wilt keren naar de top. Ze starten vanaf waar ze gebleven zijn en zijn regelmatig in de studio om verder te werken aan het lang verwachtte album. Niall Horan, Harry Styles, Liam Payne, Zayn Malik en Louis Tomlinson konden het gewone leven blijkbaar niet aan. Ondanks dat hun wegen elkaar scheidde bleef het toch allemaal in One Direction. Wat denken jullie ervan? Is er teveel veranderd of gaat het toch lukken?

Een van leerlingen die Louis Tomlinson les geeft zegt het volgende; 'De jongens kunnen niet zonder elkaar en het was niet meer dan logisch dat het zo gebeuren. Louis mistte ze echt verschrikkelijk en had het er altijd al over dat er wel een tijd zou komen, want ondanks hij het leuk vind om les te geven bleef One Direction zijn grote droom. Verschillende keren hebben we hem moeten opvrolijken. Sinds de jongens in het lokaal aankwamen was het weer als vroeger. Voor het eerst was er dan ook weer een echte glimlach op zijn gezicht. Het gaat ze lukken en zullen genoeg mensen achter ze staan.

Het nieuws van deze week over de boyband One Direction;
- Niall Horan kapot van overlijden vriendin
- Harry Styles in de problemen?
- Binnenkort een eind aan de relatie tussen Zayn en Louis?
- De tegenwerking van Liam Payne.
- One Direction langzaam terug naar de top of toch naar een dieptepunt?
- Hoe is het de afgelopen jaren gelopen.

Over deze onderwerpen zullen jullie snel genoeg van alles lezen en te weten komen. Dus blijf allemaal opletten om alles te weten te komen over de boys van One Direction.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 17:30 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ondanks zijn lach door de kamer schoot, verstrakte mijn greep iets. 'Jij gaat helemaal nergens naartoe. Daarbij kan ik me beter voorbereiden met jou in de buurt.' Zei ik onschuldig. Ik wist wel wat Zayn soms van plan kon zijn om me zijn woorden te laten geloven, maar gelukkig was dat deze keer niets. Langzaam knikte ik. 'Beter laat dan nooit toch? En je moet wel de moed hebben om het te zeggen.' grinnikte ik zacht en drukte een kus op zijn neus. Rustig at ik door en de grijns was nog steeds op mijn gezicht te vinden. 'Hmm, ik weet niet waar ik meer hou. Jou of je geweldige ontbijt.' Even trok ik een bedenkelijk gezicht, alleen schoot al snel in de lach. 'Nee, jij blijft altijd op nummer een staan.' Mijn hand legde ik tegen zijn wang terwijl ik Zayn recht in zijn ogen keek. 'Weet je zeker dat we niet alles af moeten zeggen, zodat je ook nog even bij kan slapen?' Met een vragende blik bleef ik hem aankijken terwijl ik nu zelf rustig doorat. Alleen mijn blik werd al snel naar de deur getrokken toen er gekraak klonk van de trap. Ergens was ik niet bang, want of het was Harry of Zayn was bij me in de buurt. Dicht kroop ik toch tegen Zayn aan toen er een meisje in de deuropening stond. Hij haalde de woorden uit mijn mond, dus gleed mijn blik over het meisje, om misschien iets te herkennen. Mijn blik bleef bij haar ogen hangen. Het was dat ik deze herkende, maar dat was zeker niet door de blik zelf. 'Babydoll? Ben jij dat echt?' Kwam er verward uit mijn mond.

( Hazza, Zayn en Lou mogen altijd naar de Starbucks komen, maar het is niet verplicht door de plannen die er al waren ^^ (: )

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Bethany ''Babydoll'' Alison Tomlinson
'Wie in hemelsnaam ben jij en hoe kom je hier binnen?' Het was niet Louis die sprak, maar een zwartharige jongen. Zayn Malik. Uiteraard.
Ik besloot echter mijn mond te houden, toen Louis zijn ogen bedachtzaam over me heen liet dwalen. Ik was vast en zeker niet meer dat kleine meisje dat hij had achtergelaten, zoveel jaren geleden. Waarschijnlijk hadden mijn ouders hem niet eens foto's gestuurd, of hem verteld waarom ik hier was.
'Babydoll? Ben jij dat echt?' Ik kantelde mijn hoofd iets terwijl een waterig glimlachje mijn mondhoeken omhoog dwong. Mijn keel voelde echter kurkdroog.
Hij wist het niet. Hij wist helemaal niets. Mijn ouders hadden hem niets verteld. Waarom? Mijn wenkbrauwen krulden kort samen terwijl ik op mijn onderlip beet.
'Je ziet er ziek uit,' prevelde ik zacht, terwijl ik mijn handen ongemakkelijk samenvouwde. Ik sprak niet veel, het was te horen aan de toon waarop de woorden mijn mond verlieten. Tegen mijn ouders had ik helemaal niet gesproken de tijd waarin ik ''terug'' was. Het had veel te lang geduurd voor ik hersteld was van alles dat ik had opgelopen in de tijd die ik van huis was. Ik had ze in die tijd enkel laten weten dat ik nog leefde, en dat ik ooit nog thuis zou komen. Het was immers niet zo dat ik dagelijks een telefoon in handen kreeg.
'Ik kom wel terug als je - je beter voelt, Lou.' Ik knikte uiteindelijk licht, terwijl ik me omdraaide om weg te lopen. Misschien was het ook te naïef geweest om te denken dat het Louis iets uitmaakte waar zijn veel te jonge zusje uithing.

[ bericht aangepast op 13 april 2013 - 23:48 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Zayn malik
Ik was verward. Louis kende het meisje blijkbaar, maar dat was nog niet de verklaring van hoe ze hier binnenkwam. En aangezien ze mij dik negeerde, kwam ik daar waarschijnlijk ook nooit achter ook. Langzaam liet ik me van Louis afglijden en keek vernauwend van het meisje naar Louis. Ik wist niet wat er hier aan de hand was, maar ik had zo'n gevoel of er iets achtergehouden was. ik hield me stil, maar had stevig Louis' arm vastgepakt. Ik vertrouwde het gewoon niet. ik wilde snauwen dat ze maar beter gewoon niet terug hoefde te komen of op zijn minst kon aanbellen, maar ik hield mijn lippen strak op elkaar. 'Louis, wie is dat?' Als zij me negeerde, vroeg ik het wel aan Louis. ik keek hem argwaanend aan en trok mijn wenkbrauwen iets op. Er was hier iets aan de hand en ik wilde weten wat.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Het ontbijt dat ik net nog rustig aan het opeten was, lag nu inmiddels op het bed terwijl ik met open mond het meisje in de deuropening aanbleef kijken. Het was haar dus echt. Het was zeker niet meer het meisje van een aantal jaar geleden, maar het was nog wel mijn zusje. Alleen snapte ik niet helemaal wat hier aan de hand was. Mijn ouders hadden niets gezegd en aan de eerdere reactie van Zayn te merken, wist hij het helemaal niet.
'Het lijkt erger dan het is.' Zei ik zacht toen ik mijn woorden weer terug had gevonden en hield Zayn nog steeds stevig vast. Ondanks hij zich alweer van me had laten afglijden. Ik wilde maar al te graag geloven dat ze het echt was, maar kon het niet. Het klopte niet en zeker niet, omdat mijn ouders niet veel hadden gezegd. De jongen naast me keek ik aan bij zijn vraag en wist dat er heel wat uit te leggen viel. 'Zayn, mag ik je voorstellen aan Bethany of beter gezegd Babydoll. Zij is mijn zusje.' De blik in mijn ogen maakte duidelijk dat ik de rest straks wel uit zou leggen. Tenminste als ik dat kon.
'Je hoeft niet later terug te komen, want voel me prima. Daarbij laat ik je niet weer een keer alleen, maar ik wil wel graag eerst weten wat er is gebeurd en ook een knuffel.' Misschien dat ik alles dan een beetje kon bevatten. Mijn blik ging langzaam weer naar Zayn, want wist dat ik hier niet alleen over kon beslissen. 'Zou je het erg vinden als ze even blijft? En hoelang denk je dat het duurt voor Hazza voor ons neus staat?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Het voelde als een klap in mijn gezicht en meteen liet ik Louis los om hem met een vernauwde blik aan te kijken. 'Ja, je vond me niet belangrijk genoeg om me te vertellen dat je een zusje had?' Misschien vatten ik het iets te zwaar op, maar gaf me in Gods naam een goede reden om tijdens al die jaren je familie verborgen te houden voor je geliefde. Wie wist wat hij nog meer verborgen hield. Nog meer dingen die ik niet zou weten. Misschien had Niall wel gewoon gelijk en kende ik Louis helemaal niet zo goed als ik dacht. Mijn gedachtes maakte plots overuren en woede borrelde ik me op. Ik lachte schamper en stapten het bed af. 'Of ik het erg vind? Blijkbaar vind je het helemaal niet belangrijk wat ik vind of iets met mij te delen. Dus waarom zou je in godennaam toestemming moeten vragen?' Snauwde ik. 'Nee, hoor. Hou maar lekker een familiereunie. Ik zal verder niet storen.' Ik gaf het meisje in de deuropening een duw, zodat ik erdoor kon en stapte de gang op.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Bethany ''Babydoll'' Alison Tomlinson
'Zayn, mag ik je voorstellen aan Bethany of beter gezegd Babydoll. Zij is mijn zusje.' Het was zo lang geleden dat hij me aan iemand had moeten voorstellen. Vroeger, toen ik een jaar of zeven was, wilde ik ook al niet praten. Ik was er van overtuigd dat als ik stil was, Louis wel voor me zou praten. En hij zei altijd het juiste.
'Je hoeft niet later terug te komen, want voel me prima. Daarbij laat ik je niet weer een keer alleen, maar ik wil wel graag eerst weten wat er is gebeurd en ook een knuffel.' Een weke glimlach dwong mijn mondhoeken omhoog toen ik mijn ogen kort over de jongen liet glijden. Hij was anders, dan vroeger. Maar hij was Louis. 'Ze zullen je bellen, later.' Vertelde ik hem zacht. Het was niet iets dat hij van mij zou horen. Ik was er klaar mee om er steeds aan terug te moeten denken.
'Zou je het erg vinden als ze even blijft? En hoelang denk je dat het duurt voor Hazza voor ons neus staat?' Typisch Louis. Hij zou zeker niet tevreden zijn met het nieuws dat mijn ouders hem zouden brengen, en ik wist niet of hij het aankon. Hij leek best gelukkig.
'Nee, nee. Het is geen probleem, Lou. Ik heb een plek. Ik ben geen negen meer, en zelfs toen kon ik al prima voor mezelf zorgen. De deur was open, trouwens.' Leugens om bestwil zouden hem niet schaden - ze zouden hem redden. Hoewel hij altijd de oudere broer was geweest, wist ik dat ik sterker was en zou zijn als het er op aankwam. Ik wilde hem niet wegtrekken uit het leven dat nu het zijne was.

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Morgen rond twee uur reageer ik. Vandaag naar Justin Bieber concert geweest, was echt keigaaf, en morgen heb ik generale repetitie Ierse Dans vanaf elf uur 's ochtends tot kwart over twee 's middags]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Louis Tomlinson
Ik sloeg mijn ogen neer en beet op mijn lip, want wist gewoon dat dit de verkeerde kant opging. 'Ik heb het altijd wel belangrijk gevonden, alleen kon en durfde ik het niet.' Achter dit langen zoveel redenen die ikzelf nog geeneens wist. Maar waarschijnlijk zou dat nu toch niet helpen en zeker niet doordat gesprek gisteren met Niall. Heel even ging mijn blik naar Bethany toe waarna ik bij onmerkbaar knikte. 'Hopelijk, want ze hebben me nog heel wat uit te leggen.'
Alleen bleef mijn aandacht niet heel erg lang bij mijn zusje, want bijna gelijk na die woorden werd deze alweer naar Zayn getrokken. 'Zayn, dat is helemaal niet waar. Dit ligt iets anders dan je denkt, maar je had wel gelijk dat ik het had moeten zeggen.' Onbewust liepen er tranen over mijn wangen en volgde met mijn blik. Het duurde niet lang voor ikzelf in actie kwam en hem volgde. Alleen gaf ik halverwege mijn zusje nog een knuffel. 'Het is gewoon dat ik je niet opnieuw kwijt wil raken. Babydoll. Maat het is goed dat je er weer bent.' Op de gang pakte ik Zayn zijn pols vast en ging voor hem staan. 'Luister alsjeblieft even, Zayn. De reden waarom ik je het niet verteld heb, ligt namelijk nog ingewikkeld.' Begon ik en keek hem aan terwijl ik verder vertelde. 'Mijn ouders wilde Bethany beschermen tegen de paparazzi en alles rondom de bekendheid van mij. Sinds het begin van One Direction heb ik dan ook geen contact meer met haar. Iets waar ik echt altijd moeilijk mee heb gehad. Bijna net zo moeilijk als erover praten of geheim houden dat ik nog een zusje had. . Ook de dagen dat ik terug was in Doncaster was ze spoorloos. Mijn ouders zeiden altijd dat ze een dagje weg was. Ik kon er niet over praten, wetende dat ik rare dingen zou doen, want had echt het idee dat ze geen zelf geen contact meer met me wilde. Maar nu ze hier zo staat, wat ik nooit had gedacht, weet ik dat er iets niet klopt in het verhaal. Het spijt me dat ik niets gezegd heb, maar het was het veiligste voor iedereen. Alleen niet het handigste.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Meteen toen Louis me vastgreep trok ik mezelf los. Wel liet ik hem zijn verhaal doen, maar kon niets anders dan spottend lachen. Ik ben geen media. Je had het mij kunnen vertellen.' Begon ik vel en het kon me even niets schelen dat Louis huilden. Hoe graag ik hem ook wilde troosten, ik vond zijn verhaal maar belachelijk. Beschermen waarvoor. Mijn zusjes werden toch ook nooit lastiggevallen. Ik schudden mijn hoofd en deed een stap naar achter. 'Je praat onzin Tomlinson. Het veiligst voor iedereen? Doe normaal! Het is niet of we voor de geheim dienst werkten!' De tranen liepen nu ook over mijn wangen en mijn stem trilde. 'Dus zeg het maar. Wat voor geheimen heb je nog meer voor me? Stiekem toch een oogje op Harry. Weetje je bekijkt het maar. Je bekijkt het maar met die stomme zus van je, die geen manieren heeft geleerd door in te breken. Neem anders met haar kinderen. Trouw anders ook maar met haar!' Ik gilde, tierde en builde de longen uit mijn lijf. Ik gisten het doosje met de ring uit mijn zak en gooide het kwaad naar Louis. 'Ja, of je met me wilde trouwen! Maar weetje, daarbij hoort eerlijkheid en geen geheimen. Maar volgens mij begrijp jij dat nog niet helemaal.' Ik draaide me meteen weer om en stormde de trap af. Het enige wat ik meenam waren mijn sigaretten en ik trok de deur open, waar ik Harrh meteen reling liep. 'Rotop! Ik duwde hem aan de kant en liep op een rap tempo het huis uit. Iedereen bekeek het maar. Ik had alles op het spel gezet met mijn familie voor Louis. Ze hadden me kunnen verbannen omdat ik op jongens viel. En hij vond het niet nodig om even te melden dat hij een zusje had.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Op dit moment voelde ik me machteloos. Ik moest hier iets uitleggen wat ikzelf nog geeneens wist, aangezien het me nooit was verteld en daarbij het zwijgen me ook altijd is opgelegd. 'Dat weet ik allebei, maar het ligt niet makkelijk al je het hele verhaal zelf niet weet.' Zei ik zacht. Mijn stem klonk nu al gebroken en nam niet te moeite om te schreeuwen of te doen. Het zou het alleen erger maken, want ik wist maar al te goed dat wat ik nu allemaal zou doen, toch niet goed zou zijn. Ja, we hadden het hier over mijn zusje, maar nee ik wist niet alles. Je kon me beter tegenover een onbekende neerzetten, want zo voelde het nu toch al en wist daar net zoveel over. 'Ik praat geen onzin. Daar moet je voor bij mijn familie zijn, net als voor dit alles. Ik ken jou en de andere langer en beter dan mijn eigen zusje.' Langzaam schudde ik mijn hoofd. 'Ik heb geen geheimen.' Meer dan deze woorden kwam niet mijn uit mijn mond, want kon alleen de jongen voor me aankijken met een gebroken blik en tranen die over mijn wangen liepen. Mijn woorden zouden geen invloed hebben op dit alles, aangezien ze niet te geloven waren, maar in de tussentijd toch de waarheid. Bij zijn laatste woorden werden mijn ogen groot van verbazing, maar zorgde er ook voor dat er nog meer tranen over mijn wangen stroomde. 'Zayn alsjeblieft.' Maar het was een tevergeefse poging om nog iets te zeggen. Ik liet me op de grond zakken terwijl zachte snikken mijn mond verlieten. Ik had het echt verknalt met iets waar ik zelf nog geeneens iets aan kon doen. Mijn telefoon ging af en in plaats van deze op te nemen, gooide ik hem tegen de muur op. Met trillende handen pakte ik het doosje dat eerde naast mijn voeten was beland en klemde deze stevig tussen mijn handen. Ik wilde het verhaal niet weten, maar alleen de jongen die ik net was verloren.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[weetje wat ik me opeens bedenk. Volgens mij hadden ze nog een hond... x'D]

Zayn Malik
Ik kon dit niet. Louis zijn verhaal sloeg nergens op en het ergste was nog wel, dat ik hem toch wilde geloven. Alleen omdat hij Louis was. Niall had gelijk en ik voelde me maxhteloos. Hoe gelukkig ik een paar minuten geleden was geweest, hoe ongelukkig ik me nu voelde. Nog nooit had ik me zo veraden gevoeld. Ik zag niets meer, omdat een waas van tranen mijn zicht belemmerde en er voor zorgde, dat toeterende auto's langs me heen scheurden als ik overstak. En ik kon er alleen maar op schelden en Door strompelen. Wie had dit ooit gedacht. De jongen die mijn hart had gestolen, die me altijd liet opstijgen van geluk, die in mijn ogen nooit wat fout deed. Mijn droomprins, bleek gewoon een leugenaar te zijn. Zijn andere zusjes waren toch ook niet verborgen gebleven, dus waarom deze wel. Of misschien was het zijn zusje niet en was die de liefde van zijn leven waar Niall het over had. Al deze gedachtes zorgde ervoor dat ik nog harder moest huilen. Als dit echt het einde zou betekenen kon je maar beter alvast een ambulance bellen want de kans dat ik zelf van een brug zou gooien was groot. Louis was mijn alles. Heel mijn leven draaide om hem en ik wist dat ik gewoon niet zinder hem kon. Hij was mijn drugs. Mijn adem was geschokt en ik moest mijn best doen om überhaupt nog adem binnen te krijgen. Ik moest ergens zitten en het kon me niets schelen dat iedereen me hier nakeek. Bij de eerste de beste muur, die van de Starbucks bleek te zijn, liet ik me op de grond zakken. Ik had heel mijn wereld voor mijn ogen kapot zien spatten, alleen omdat er een of andere stomme griet het nodig vond in mijn slaapkamer te verschijnen. Als ik haar ooit nog zou zien was de kans groot dat ze het niet zou overleven. En anders ik niet.

Harry Styles
Mijn hand had de bel nog niet geraakt of de deur werd al opengetrokken. Enkel niet voor mij en om me gezellig binnen te vragen. Een Zayn, die ik nog nooit eerde zo overstuur had gezien stormde naar buiten en ik wist meteen dat het goed mis was. Langzaam stapten ik het huis binnen en sloot de deur. 'Lou?' Vroeg ik iets terughoudend. Ik kon me niet voorstellen dat ze ruzie hadden gehad. Die twee hadden nooit ruzie en waren de tweegelukkigste mensen op aarde met elkaar. Beneden was Louis niet, dus liep ik de trap maar op. En daar zat hij. Ik nam niet eens de tijd om zijn gebroken en beschadigde lichaam in me op te nemen en knielde voor hem neer. 'Boobear.' Ik zei verder niets en stelde geen vragen. Het enige wat ik deed was de huilende jongen in mijn armen sluiten en zachtjes door zijn haar strelen. Ze hadden ruzie gehad, dat was duidelijk. Maar er moest wel iets heel ergs zijn, wilde deze twee ruziemaken. Het kon gewoon niet. Ik had Een keer gezien dat Zayn, boos op Louis was, maar zodra de tweede begon te huilen, Zayn de eerste was die hem weer troosten. Die twee konden alles fout doen in elkaars ogen en het nog niet erg vinden. Toch durfde ik niet te vragen wat er gebeurt was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[ik reageer vanavond pas. Moet ny tennissen. Gister was geweldig! (: ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

( Nu je het zegt...Volgens mij heb je gelijk x'D)

Louis Tomlinson
Mijn tranen spatte kapot op de grond en bleven maar over mijn wangen stromen. Het maakte me allemaal niet meer uit, want zo juist was het belangrijkste in mijn leven woedend weggelopen. Het liefst was ik nu opgestaan, had mijn zusje het huis gestuurd en was Zayn achterna gelopen. Maar ik kon het niet. Ik kon hier alleen zitten huilen en misschien was dat nog wel het ergste. De dingen waar je om gaf, moest je voor vechten, niet niets zitten doen. Zayn betekende alles voor me, dus dat zou het duidelijk moeten maken. Maar ik wist dat ik het dan alleen maar erger zou maken. Woedend was ik op mijn ouders voor dit alles, maar ook woedend op mezelf dat ik er naar geluisterd had en Zayn het niet gewoon had verteld. Het leven was een gemeen spel en ik had het verloren. Die jongen was mijn leven, zonder hem was het gewoon een grote nachtmerrie en betekende het niet meer. Als dit niet meer goed kwam, stond me nog maar een ding te doen. Een bekende stem die tot me doordrong liet me zelfs niet opkijken. De armen van de jongen voelde ik om me heen, maar zelfs dit met zijn aanraking, zorgde er deze keer niet voor dat ik rustig werd. Eigenlijk wilde ik hem van me afduwen, mede door de woorden van Niall en Zayn die nog door mijn hoofd spookte, en zeggen dat hij opzoek moest gaan naar Zayn. Ik zou het mezelf nooit vergeven als er iets met hem gebeurd. Maar de tranen en mijn gesnik maakte het onmogelijk om iets te zeggen. Uiteindelijk gaf ik het op, om vervolgens tegen hem aan te leunen en mijn armen om hem heen te slaan. Nog steeds hopende dat dit ergens een nachtmerrie was en ik straks naast de jongen van mijn dromen wakker werd. Al wist ik dat dit de werkelijkheid was.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Coockies schreef:
[ik reageer vanavond pas. Moet ny tennissen. Gister was geweldig! (: ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
altijd had ik precies geweten wat ik moest doen om Louis op te vrolijken, maar ik had zo'n gevoel dat niets, behalve Zayn hem kon laten stoppen met huilen. Het duurde zelf heel lang, voordat Louis zijn armen om me heen sloeg. heel voorzichtig pakten ik het doosje wat Louis vast had, van hem af en opende het. Zou hij Zayn ten huwelijk hebben gevraagd? ik staarde met grote ogen naar de ring. My own superhuman stond er in het stof van het doosje gegraveerd, waardoor ik wist dat het Zayn was geweest en niet Louis. Ik pakten uiteindelijk Louis zijn gezicht vast. Omdat ik maar moeilijk kon bedenken dat Louis, Zayn had afgewezen, ging ik hier ook niet vanuit en wist dat er veel meer aan de hand was dan dat. 'Jullie zijn voor elkaar gemaakt. weetje dat.' begon ik zachtjes terwijl ik heel rustig zijn wang streelden. 'Ik weet niet wat er is gebeurt, maar ik weet wel, dat de relaite die je met Zayn hebt, de meest mooie is die er bestaat en er alles aan gedaan moet worden om deze niet kapot te laten lopen.' ik vond het moeilijk, om te weten of ik het juisten zei en Louis niet nog meer van slag zou maken. ik keek weer naar het doosje en moest eerlijk toegeven dat het de mooiste ring was die ik ooit gezien had. Voor een jongen dan. heel voorzichtig pakte ik hem eruit en pakten ik Louis zijn hand beet om de ring, rond zijn vinger te schruiven. 'Ik weet dat je het wilt. dus ga naar hem toe. praat met hem.' Bij louis zelf stond de ring nog mooier. 'Je weet dat hij niet zonder je kan. en je weet ook dat hij niet zonder jou kan.'

[ bericht aangepast op 14 april 2013 - 14:27 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''