School Trip to San Francisco #1 - Speeltopics

Een groep leerlingen gaat samen met een leraar op reis naar San Francisco. Ze verblijven daar in een hotel in het centrum. Er wordt natuurlijk geshopt, gegeten en dingen achter de leraar's rug om gedaan, maar ook gewandeld en een trip naar Alcatraz staat ook op de planning. Wat zal er met de groep gebeuren? Zullen bestaande relaties blijven bestaan? Zullen nieuwe zich vormen? Zullen er grote ruzies uitbreken? Het is aan jullie!


Jongens:
- Austin Charlie Daniels - Sylvesti
- Kyle Nathan Jones - quin98
- Anthony -Antz Jayy von Monroe - Mufinn
- Brandon -Bam Kilian von Monroe - Mufinn
- Brandon Jason Jefferson - Depay

Meisjes:
- Danielle 'Daan' Carly Jase - MindBreaker
- Savannah Chiara Rose DiLaurentis - Malino
- Megan Jane Rhine - Erestor
- Lydia Campbell - xMerlex
- Carmela Lorenza Bella Agnelli - Lucerna
- Robin Smith - NewYorkTower
- Maité Rhaine - Matilda


Rollentopic
Kletstopic


Regels:
- Minimaal 5 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers. Liefde kan niet binnen 2 uur van het ontmoeten van elkaar ontstaan. Dat groeit. Wees dus realistisch.
- Als het stelletje van te voren bestaat, meld het even.
- Reserveringen blijven 3 dagen staan.
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorlooft.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Houd het realistisch. Personages kunnen maar op 1 plek tegelijk zijn en niet vliegen of teleporteren. Het wordt heel onoverzichtelijk als je je hier niet aan houd.
- Alleen ik, Sylvestri, maak nieuwe speel en kletstopics aan.

Veel plezier!

Kamerindeling:
Kamer 701:
Brandon
Brandon
Anthony

Kamer 707:
Austin
Kyle

Kamer 401:
Carmela
Robin
Lydia

Kamer 607:
Danielle
Megan

Kamer 407:
Savannah
Maité


Het Hotel:

De Kamers:

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 14:29 ]

---

Bowties were never Cooler

[ Laatste reactie zonder verhaaltje, anders ergeren jullie je aan me. En, thankyou Achja, ik ook wel fijn om een mens te hebben waar je lekker over kan zeiken...In RPG...]

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

[In het kletstopic graag

Link bovenin]

---

Bowties were never Cooler

Brandon -Bam Kilian von Monroe
ik schiet in de lach als Megan erin trapt en steek mijn tong uit als ze het flauw vind. Misschien was het dat ook wel, maar dat maakte het niet minder leuk. 'Natuurlijk, waarom zou je ons niet mogen? we zijn.' 'grappig,' 'Aardig,' 'Leuk,' 'Knap,' 'Eerder aantrekkelijk,' 'Sociaal.' Anthony en ik somde het omste beurt op, alsof het ingestudeerd was. 'We zijn gewoon geweldig.' eindigde me in koor en lachte beide onschuldig. Het was grappig hoe sommige mensen dachten dat we zo praten, omdat we elkaars gedachten konden lezen. Iets wat alles behalve waar was. We waren gewoon goed op elkaar ingespeeld. Daarbij waren we gewoon voorspelbaar voor elkaar. Megan kwam naast ons zitten, of eerder naast Anthony, aangezien ik aan het raam zat. Ze vroeg wat we gingen doen vanavond en ik haalde mijn schouders op. 'Nog geen plannen.' 'We zien wel waar we uitkomen.' Anthony en ik konden ons nooit zo goed aan planningen houden, dus maakte we er ook maar geen. alles ging meestal spontaan.

[ bericht aangepast op 28 maart 2013 - 22:49 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Maité
Als Brandon mijn gezicht op zo een liefelijke manier tussen zijn handen houdt dat het lijkt alsof er een hele dierentuin door mijn maag trippelt, fluistert hij dat de mensen het na ondertussen drie jaar wel mogen weten. Hij voegt er 'prinsesje van me' aan toe en nu heeft het complete dierenrijk zijn intrede gedaan in mijn maag. Lydia mompelt nog het een en het ander over kinderen. Hé wat? Bah. Ik heb niets tegen kindertjes, het is alleen de oorzaak van kindertjes die me een beetje tegensteekt. 'Daaaaaag,' zegt Brandon als Lydia, -eindelijk- weggaat. Ze ploft zich op een bankje en doet niets. Ik hoop dat ze in slaap valt. 'Irritant kind, die Lydia,' zegt hij. 'Hmm,' stem ik in. Het is even stil en Brandon heeft mijn gezicht losgelaten. Jammer. Ik grijns om die gedachte. Zou ik het hem moeten vertellen? Een afwijzing zou een domper zetten op heel deze reis. Een acceptatie zou het geheel alleen maar verbeteren. Toch besluit ik me stil te houden, al is het maar omdat ik het romantischer vind als de jongen het meisje vraagt. 'Goede actrice ben je trouwens!' Ik glimlach. Dat was geen acteren, denk ik. Alhoewel. Je zou niet willen weten hoe vaak ik gedroomd heb over zulke momenten met Brandon. 'Dankje.' Veel meer zeg ik niet. Ik voel dat de vliegtuigreis me heeft afgemat, in het vliegtuig kan ik de slaap al moeilijk vatten, als ik dan al slaap is het een hazenslaapje. Dus ik leg mijn hoofd een beetje achterover en sluit mijn ogen. Ten eerste omdat ik moe ben, ten tweede omdat ik het gevoel heb dat dit een onwerkelijk gesprek is en het zo ongeveer op z'n einde loopt.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon Jason Jefferson
'Hmm.' stemt ze in met mijn mening over Lydia. Ze legt haar hoofd achterover tegen haar stoel aan en sluit haar ogen, waarschijnlijk omdat ze moe was van de vliegreis. Ik grinnik en buig voorover om mijn zwarte Beats by Dre koptelefoon uit mijn sporttas te pakken. Het rode draadje plug ik in mijn iPhone en al gauw galmt mijn playlist door de koptelefoon heen. Één echte stijl van muziek had ik niet, ik kon eigenlijk alles wel luisteren. Alleen gekke dingen zoals hardcore of opera luisterde ik dus echt niet, ik haatte dat soort muziek. Ik leunde achterover in mijn stoel en keek een beetje naar buiten, voor zover dat nodig was, aangezien Maité naast me lag te slapen. Ik keek even naar haar, eigenlijk was ze best schattig.. Haar zwarte haren vielen een beetje over haar gesloten blauwe ogen heen, en ik streek een plukje voorzichtig achter haar oor, zodat ze niet wakker werd. Ik dacht even na over Lydia's opmerking. 'Jullie zouden een goed stelletje zijn.' Ik had er nooit echt over nagedacht, ik en Maité als stelletje.. Ze was me nooit echt heel erg opgevallen in de klas. Ja, ze was een leuk meisje, en lelijk was ze ook niet, maar ik had nooit echt met haar gepraat. Maar ach, wie weet wat er kon gebeuren op deze reis.. Ook ik besloot om maar even mijn ogen te sluiten, de reis had me toch vermoeider gemaakt dan ik dacht.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Maité
'Maité?' Brandons stem klinkt zacht door de kamer heen. 'Wat?' vraag ik, niet door hebbend dat het Brandon is. Hij grinnikt even, en sluit dan de deur achter zich zodat het weer helemaal donker is. De kamer is leeg, op ons twee na. 'Brandon? Wat doe jij hier?' fluister ik. 'Als de leerkracht zijn ronde doet, zijn we er geweest.' Ondertussen komt hij voetje voor voetje de kamer binnen totdat hij zich -hard- aan het bed stoot en een kreet moet onderdrukken. 'Shit. Gaat het wel?' Mijn bed is verschoven en Brandon staat op een been rond te huppelen van de pijn. Voordat hij zich ergens anders aan kan stoten, knip ik het licht aan. Hij is écht knap, schiet door mijn hoofd. Grijnzend kijk ik hoe hij, de pijn is blijkbaar al wat weggetrokken, naar mijn bed stapt. Deze keer stoot hij zich niet en gaat op de bedrand zitten. 'Om terug te keren om je vraag; Inderdaad, dan zijn we er hartstikke geweest.' Hij glimlacht. In de verstikkend warme bus ben ik in slaap gevallen. De droom zorgt ervoor dat ik een glimlach om mijn lippen heb. Onbewust ben ik wat onderuitgezakt en lig met mijn hoofd tegen Brandons schouder aan.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon Jason Jefferson
Ik krijg het warm met mijn hoodie aan en word wakker van de hitte. Ik wil mijn hoodie uittrekken maar merk dat het op een of andere manier niet gaat. Ik kijk naar mijn schouder en zie dat Maité's hoofd er tegenaan ligt. Ik zucht als ik zo voorzichtig mogelijk haar hoofd van mijn schouder af haal en zo snel mogelijk mijn hoodie uit probeer te trekken. Ik vond het echt niet erg dat ze tegen mijn schouder aan sliep, maar ik moest die hoodie uit trekken, want anders zou ik zowat stikken. Ik gooi de hoodie in mijn tas op de grond en ga weer terug onderuit in mijn stoel zitten. Ik leg Maité hoofd voorzichtig weer terug, hopend dat ze niet wakker zou worden en als alles weer hetzelfde is als daarvoor zucht ik een keer en sluit ik mijn ogen weer nadat ik een plukje dat in Maité's gezicht hangt nogmaals achter haar oor strijk.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Lydia Campbell:

Ik denk na over hoe ik in de groep lig. Ieder ander kind zou mijn positie verschikkelijk vinden. Ik vind het wel grappig. Mijn leven zou niet veel anders zijn als ik wel beter in de groep lag. Nu krijg ik tenminste aandacht, anders zouden ze waarschijnlijk niets tegen me zeggen. Gekgenoeg doe ik het niet om aandacht. Puur omdat ik zo 'exentriek' ben lig ik niet erg goed in de groep. Nu kan ik wel alles doen. En zo te zien werken mijn acties, want ik weet gewoon dat Brandon nu over 'hun' nadenkt. En Maité zal er wel over dromen. Ooit, als ze me nog herinneren, zullen ze me dankbaar zijn. Ik pak mijn iPhone uit mijn tas, en stop er oordopjes in. Hall of fame- te oud, I knew you were trouble- Neeh, Live while we're young- Hell Yeah! Ik trommel op de stoel voor me. Gelukkig zit er niemand...

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

|Ik weet dat Maité eigenlijk droomt, en dus niets van haar omgeving kan waarnemen. Maar anders is het gewoon té moeilijk om een post te schrijven.|
Maité
'Humpf,' zucht ik als Brandon mijn hoofd opheft. Doorslapen doe ik wel, aangezien ik echt afgemat ben.
'Maar het maakt niet uit, wij kunnen die leerkracht wel aan,' hij glimlacht. Ondertussen spant hij de spieren van zijn bovenarm op. Ik glimlach, en uiteindelijk heb ik de slappe lach. Er wordt op de deur geklopt. 'Shit,' fluister ik al giechelend. Brandon vliegt achter mijn bed, in de hoop dat ze hem niet te zien krijgen. Ondertussen knip ik als een gek het licht uit, en spring weer tussen de dekens. Ik kijk rond. Is er nog iets dat op Brandons aanwezigheid kan duiden? Als dat er nog zou zijn, krijg ik de kans niet om het te verstoppen. De deur gaat open, spookachtig gekraak vult de kamer. Ik hoor hoe mijn bezoeker die achter mijn bed verstopt zit zijn lach in moet houden. De deur gaat nog verder open, een schimmig licht valt door de deuropening en onthult het silhouet van de inbreken. Als diegene het licht aanknipt, en recht in mijn ogen kijkt, word ik wakker en gil. Mijn ademhaling stokt in mijn keel. Blijkbaar heb ik toch niet zo hard geschreeuwd, want niemand lijkt naar me te kijken. Lydia stond in de deuropening...

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon Jason Jefferson
Ik val langzaam weer in slaap met Maité's hoofd op mijn schouder, en de hitte omvangt mij. Het maakte me slap en moe.. Ik had dorst. Ik had al zo lang niks meer gegeten of gedronken, en ik moest echt wat water hebben. Maar toch, ik was te moe om rechtop te gaan zitten, te moe om mijn ogen te openen en te moe om nog maar een beweging te maken om water uit mijn tas te pakken. Mijn ogen werden zwaarder en mijn ademhaling werd langzamer toen ik langzaam in een diepe slaap viel.
Ik schrik weer op uit mijn slaap, die voor mijn gevoel niet lang genoeg geduurd had, als ik een gil hoor en Maité rechtop naast me zie zitten. Ik kijk haar geschrokken aan. 'Maité? Wat is er aan de hand?' vroeg ik toen ik haar tegen haar arm aantikte en er een zacht kneepje in gaf. Ik kijk de bus rond, en zie niks geks, misschien had ze een nachtmerrie ofzo?

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Maité
'Ah, gadver,' vloek ik als ik doorheb dat ik droomde. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en wrijf in mijn ogen. Ondertussen is Brandon ook wakker geworden. Zijn ademhaling versnelt opeens. Hij legt zijn hand om mijn arm en knijpt er even in. 'Maité? Wat is er aan de hand?' vraagt hij ondertussen. Ik kijk hem aan en zie hoe zijn blik over alle zitplaatsen in de bus gaat. 'Niets, een nare droom.' Ik kijk op mijn horloge, nog geen half uur geleden stonden we nog aan de Starbucks. 'Ik droomde over het hotel. Jij- Euh, Lydia stond opeens in mijn kamer en aangezien de omstandigheden was dat best eng.' Nog net kan ik mezelf redden uit de nare situatie dat ik gedroomd heb over hem. Hij was nota bene in mijn kamer, volgens mij niet op koffie te drinken. 'Het spijt me dat ik je wakker maakte. Ik zal wel ergens anders gaan zitten, ergens waar ik degene die naast me zit niet aanbi- wakker kan maken met mijn gedroom,' stotter ik. Wat is er aan de hand? Ben ik gek geworden? Compleet gek? Ik maak aanstalten om recht te staan.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Brandon Jason Jefferson
'Niets, een nare droom. Ik droomde over het hotel. Jij- Euh Lydia stond opeens in mijn kamer en aangezien de omstandigheden was dat best eng.' ratelt ze aan één stuk door terwijl ik haar met opgetrokken wenkbrauwen aankijk. Wat zei ze nou? Dat ik in haar kamer stond, of was het toch Lydia? Voordat ik er echt uit ben praat ze alweer verder. 'Het spijt me dat ik je wakker maakte. Ik zal wel ergens anders gaan zitten, ergens waar ik degene die naast me zit niet wakker kan maken met mijn gedroom.' mompelt ze en ze maakt zich klaar om op te staan. Ik leg mijn hand op haar schouder en duw haar weer terug in haar stoel. 'Nee, hier blijven zitten jij.' zeg ik zachtjes en ik schrik zelf van mijn eigen woorden. Normaal zou ik zoiets nooit zeggen, maar nu kwam het er toch makkelijker uit dan gedacht. Zei ze net nou dat ze over mij gedroomd had? Niet begrijpend wat ze precies gezegd had over haar droom haalde ik een hand door mijn korte, bruine haren en draaide ik me naar haar toe. Ik legde mijn linkerhand op haar arm en wreef er even zacht overheen. 'Word eerst maar eens rustig en vertel me daarna wat je precies gedroomd heb.' zeg ik tegen haar.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Megan Jane Rhine
Net zoals eerder vandaag noemen ze allerlei goede eigenschappen op, waarvan zij vinden dat ze zo zijn. En eerlijk gezegd, was ik het met het meeste wel eens. Ze zijn grappig, tenminste dat vind ik. Tegen mij hebben ze altijd aardig gedaan, dus dat klopt ook. Ik moet toegeven dat ze inderdaad behoorlijk knap zijn. Als ik met vriendinnen over jongens gaat, worden Brandon en Anthony altijd besproken. Onbewust kijk ik naar Brandon. Altijd heb ik al een sprankje hoop gehad dat we ooit meer dan alleen vrienden zullen zijn. Ik voel mijn wangen rood worden door mijn gedachten en probeer me weer te focussen op het gesprek. 'Bescheiden,' eindig ik hun reeks woorden. 'Nog geen plannen, we zien wel waar we uitkomen,' wordt mijn vraag beantwoord. 'Veel beter idee eigenlijk,' geef ik ze gelijk. Ik ben sowieso niet echt van het plannen maken, meestal hou ik me er toch niet aan.

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

[Wat is er gebeurt]

---

Bowties were never Cooler

Brandon -Bam Kilian von Monroe
Ik lach onschuldig mijn tanden bloot en knikten. 'De bescheidenheid zelve.' Grijns ik. Nee, daar was niets van waar. We deden altijd wel of we zo'n groot ego hadden en goede zelfkennis, maar het was enkel omdat we het leuk vonden zo over onszelf te praten. Het was niet dat we onzeker waren, maar knap vonden we onzelf nu ook weer niet. 'W hebben alleen maar goede ideen.' Grijnst Anthony nu. Het ging totaal tegen mijn gedachte in, maar ik grinnikte. Voorlopig brengde onze ideeën ons alleen maar vaak in de problemen, bezoekers aan ziekenhuizen of het politiebureau. Maar leuk waren ze wel. Het was dat Anthony over Megan haar rode wangen begon, anders had ik ze niet opgemerkt. Ik glimlachte bij de rode blos, maar snapte niet waar het vandaan kwam. 'Komt omdat we zo heet zijn.' Legde Anthony me al lachend uit en gaf me een por. Ik negeerde het en gaf Megan een gerustelense glimlach. Ik vond het alleen maar schattig.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''