School Trip to San Francisco #1 - Speeltopics

Een groep leerlingen gaat samen met een leraar op reis naar San Francisco. Ze verblijven daar in een hotel in het centrum. Er wordt natuurlijk geshopt, gegeten en dingen achter de leraar's rug om gedaan, maar ook gewandeld en een trip naar Alcatraz staat ook op de planning. Wat zal er met de groep gebeuren? Zullen bestaande relaties blijven bestaan? Zullen nieuwe zich vormen? Zullen er grote ruzies uitbreken? Het is aan jullie!


Jongens:
- Austin Charlie Daniels - Sylvesti
- Kyle Nathan Jones - quin98
- Anthony -Antz Jayy von Monroe - Mufinn
- Brandon -Bam Kilian von Monroe - Mufinn
- Brandon Jason Jefferson - Depay

Meisjes:
- Danielle 'Daan' Carly Jase - MindBreaker
- Savannah Chiara Rose DiLaurentis - Malino
- Megan Jane Rhine - Erestor
- Lydia Campbell - xMerlex
- Carmela Lorenza Bella Agnelli - Lucerna
- Robin Smith - NewYorkTower
- Maité Rhaine - Matilda


Rollentopic
Kletstopic


Regels:
- Minimaal 5 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers. Liefde kan niet binnen 2 uur van het ontmoeten van elkaar ontstaan. Dat groeit. Wees dus realistisch.
- Als het stelletje van te voren bestaat, meld het even.
- Reserveringen blijven 3 dagen staan.
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorlooft.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Houd het realistisch. Personages kunnen maar op 1 plek tegelijk zijn en niet vliegen of teleporteren. Het wordt heel onoverzichtelijk als je je hier niet aan houd.
- Alleen ik, Sylvestri, maak nieuwe speel en kletstopics aan.

Veel plezier!

Kamerindeling:
Kamer 701:
Brandon
Brandon
Anthony

Kamer 707:
Austin
Kyle

Kamer 401:
Carmela
Robin
Lydia

Kamer 607:
Danielle
Megan

Kamer 407:
Savannah
Maité


Het Hotel:

De Kamers:

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 14:29 ]

---

Bowties were never Cooler

Brandon Jason Jefferson
Ze zwaait de opmerking weg met haar hand. 'Pff, stelt niet voor.' zegt ze grinnikend. 'Dus we hebben een deal, lieverd?' zegt ze met een slijmerige toon in haar stem. Ik grinnik om de toon in haar stem, 'Ja, die hebben we zeker.' zegt ik geheimzinnig, maar nog voor ik mijn zin af kan maken praat ze alweer verder. 'We moeten wel duidelijk afspreken. Waar de grens ligt, wat we wel of niet mogen doen.' zegt ze en haar hand reikt weer naar de mijne. 'Jij bent ook de enige met wie ik zo een soort actie zou uitvoeren, als ik eerlijk ben.' fluistert ze zachtjes. Ik voel hoe een lichte blos naar mijn wangen trekt en hoe mijn wangen langzaam roze kleuren. Het was lief dat ze dat zei. Eventjes uit die rol van de romantische, charmante Maité die alles durfde en weer terug naar de ingetogen en verlegen Maité die nadacht bij alles wat ze zei. 'Goed, grenzen.' zei ik snel om de aandacht van mijn wangen af te leiden. Met mijn duim streek ik onbewust over de bovenkant van haar hand. 'Wat zou bij jou de grens zijn?' vraag ik. Ik was nooit zo verlegen en was vrij spontaan dus had weinig schaamtegevoel. Bij meisjes was dat meestal wat minder en dat zou bij de verlegen Maité dus al helemaal zo zijn. 'Wat doen we wel en wat niet?' zei ik nadenken. 'Die weddenschap van het slapen staat sowieso al..' grinnikte ik uitdagend en ik wachtte op het antwoord op mijn eerdere vraag. 'Mijn grenzen liggen vrij ver weg hoor.' fluisterde ik haar zachtjes toe. En al was dat misschien niet zo heel ver weg, alles om Lydia krankzinnig te maken.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Sylvesti schreef:
Austin Charlie Daniels
Ik loop met Kyle het restaurant uit en de straat weer in naar het hotel toe. Ik had het niet zo op lopen maar gelukkig had ik mijn skateboard en penny board bij me, dus veel lopen zou ik niet hoeven doen. Bij het zwembad zag ik al een heel aantal mensen in het bad liggen. Ik trok mijn shirt over mijn hoofd uit en schopte mijn schoenen uit. Nu zag je met grote zwarte sierlijke letters 'This Song Saved My Life' over mijn borst geschreven staan. Ook de blauwe draak die om mijn ruggegraat kronkelde. Ik was dan nog geen 18, mijn ouders hadden toestemming gegeven voor deze tatoos. Ze wisten dat ze veel voor me betekenden. Ik keek even naar Kyle. "Kom" zei ik emt een grijns voor ik met een bommetje het zwembad in sprong

Kyle Nathan Jones

Als we bij het hotel zijn lopen we gelijk naar het zwembad en kijk daar even kort naar de andere mensen die er zijn. Ik doe gauw mijn shirt uit om dag ik heel veel zin heb om te gaan zwemmen met die hitte her. Mijn schoenen doe ik rustig uit en kijk daarna naar Austin die zijn shirt blijkbaar ook uit heeft. Ik zie de tatoo op zijn rug, wel cool maar zelf had ik het niet snel genomen. Ik volg Austin gelijk als hij kom roept en spring hem achterna het bad in. Ik zwem een stukje onderwater en kom dan weer boven, heerlijk hier had ik nou zin in gewoon lekker een duik nemen. Ik kijk even om me heen naar de mensen en dan naar Austin waarna ik rustig richting hem zwem.

Maité
'Ja, die hebben we zeker,' zegt hij geheimzinnig. Als ik bekent heb wat me op de lever lag, bloost Brandon zachtjes. Nu weet ik waarom jongens het zo schattig vinden als meisjes blozen... 'Goed, grenzen,' mompelt Brandon snel. Ik verman me even, en kijk hem dan aan. Voorzichtig en waarschijnlijk onbewust strijkt hij met zijn duim over mijn hand. Het is een zalig gevoel, dat me doet inzien dat ik de goede beslissing heb genomen. 'Wat zou bij jou de grens zijn?' vraagt Brandon opeens. Ik zwijg, klem mijn kiezen op elkaar om het blozen tegen te gaan. 'Wat doen we wel en wat niet? Die weddenschap van het slapen staat sowieso al..' Nog steeds zwijg ik als een graf. 'Mijn grenzen liggen vrij ver weg hoor.' fluister thij me zachtjes toe. Brandon kijkt me vragend aan. Ik neem tergend traag een slokje van mijn water en ga halvelings rechtop staan. Terwijl ik me over tafel buig fluister ik zachtjes. 'Ik denk dat ik heb besloten dat mijn grenzen tot hier gaan.' Ik kus hem vol op de lippen, lang en toch best romantisch. Dan draai ik me om en zeg: 'Als je me nu even wil excuseren.' Zo rood als een tomaat ga ik op zoek naar de wc.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Lydia Campbell:

Ik zie dat Austin en Kyle in het water gaan. Hopelijk zien ze me niet. Ik vershuil me een beetje achter een parasol. Nu ik ze in het water zie krijg ik wel weer kriebels. Ik ben niet verliefd ofzo, maar ik heb lang niet meer gezwommen. Ik heb zin om even een paar baantjes te trekken, maar ik heb geen zwemkleding. En een bikini, daar begin ik niet aan. Ik kijk even rond. Ik probeer te verzinnen waar ze over aan het praten zijn. Ik kan mezelf nu niet meer vermaken. Ik sta op en loop weer richting de hotelkamer. Eenmaal in de kamer pak ik de posters. Ik loop naar beneden, en vraag aan de balie of ze ook plakband hebben. Ik neem het aan en plak op de kamers van iedereen een poster van het kampvuur. Ook op een paar andere plaatsen in het hotel plak ik een paar posters. Nu ben ik bij het zwembad. Ik plak bij de in- en uitgang posters en dan heb ik er nog 1 over. Zo onopvallend mogelijk doe ik in een tas van iemand van onze klas een poster. Hopelijk zien ze me niet. Langzaam kruip ik terug.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Brandon Jason Jefferson
Ze neemt extra langzaam een slok van haar water en het lijkt erop dat ze rechtop gaat staan. Ze buigt zich zacht fluisterend over de tafel heen. 'Ik denk dat ik heb besloten dat mijn grenzen tot hier gaan.' zegt ze als ze zich verder naar me toe buigt en wanneer ik haar zachte, volle lippen op die van mij voel schiet er een kleine stroomschok door me heen. Deed ze dit nou echt? Die verlegen Maité was weer weg en ze kuste mij gewoon vol op mijn lippen. Ik heb geen idee hoe lang het duurde, toch best lang naar mijn idee, en in dit volle restaurant was het best romantisch. Dan onderbreekt ze plots de kus en draait zich om. 'Als je me nu even wil excuseren.' zegt ze en ze snelt zich verder het restaurant in. Ik kijk haar even na en voel hoe mijn vingers over mijn lippen glijden, had ik nou zojuist met Maité gekust? Ik bleef zitten, wachtend op het eten, op Maité en nadenkend over wat er nou eigenlijk gebeurt was. Ik zuchtte en haalde een hand door mijn korte haren heen. Ik vond het niet erg dat ze me kuste, ik genoot er zelfs van.. Haar aanraking van mijn lippen was het fijnste wat ik in een lange tijd gevoeld had. Ik dacht na over wat ik moest doen, moest ik naar haar toe gaan? Tijd om te beslissen had ik niet, want de ober kwam aan met de pizza's en zette ze voor me op tafel. Ik hoopte maar dat Maité snel terug zou zijn..

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Maité
Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Voorzichtig trekt de blos weg en krijgt mijn gezicht weer een normale kleur. Had ik spijt van wat ik had gedaan? Sterker nog, hád ik het wel gedaan? Ja, dat was zeker. Brandons gezicht was verbouwereerd genoeg om dat te bewijzen. Ik kan het niet tegenhouden en een glimlach trekt over mijn lippen heen. Brandons lippen voelden koel aan, wat me verraste in het hete pizzeriatje. De smaak kon ik moeilijk thuisbrengen. Nadat ik nog wat water in mijn gezicht heb geplenst, ga ik terug naar ons tafeltje. De ober zet onze borden neer als ik uit de toiletten kom. De man gaat weg als ik ga zitten. Ik zwijg over de kus en begin van mijn pizza te eten. Kleine stukjes worden eerst van de pizza gesneden, dan op mijn vork geprikt en in mijn mond gestopt. Zoutig, dat was hoe Brandons lippen proefden. Waarschijnlijk van het zweet dat ons beiden een beetje stoort. Al was de smaak van zijn lippen njet vies of smerig. Aangezien we niet eeuwig kunnen zwijgen besluit ik toch mi pond te openen. 'Het spijt le, als dat wat te bruusk of te plots was,' zeg ik verontschuldigend. 'Maar als we Lydia echt krankzinnig willen krijgen, dacht ik dat het geen kwaad kon om het eens te 'oefenen.''

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Erestor schreef:
Megan Jane Rhine
Als Brandon zijn shirt en Vans uittrekt weet ik niet goed hoe ik moet reageren. Het maakt me verlegen, maar dat is niet hoe ik zou reageren als het bijvoorbeeld Anthony zou zijn. Dan zou ik er een of andere opmerking uitgooien. Na een korte twijfel fluit ik op de manier hoe bouwvakkers het doen. Het kostte heel wat moeite om zo te leren fluiten, maar dan heb je ook wat. 'Dat wilde ik zien,' lach ik. Dit is meer hoe ik zou reageren als ik met een andere jongen zou zijn. Ik schud even mijn hoofd als Brandon een sigaret opsteekt. 'Roken is slecht voor je,' zeg ik. Ik ga er verder niet op in. Als hij zijn longen wilt verpesten, is dat zijn beslissing. Ik kijk op naar Anthony die jammerend met drie cocktails aan komt lopen. Hij geeft een glas aan me en gaat naast Brandon zitten. 'Echt, mensen zeggen dat wij een stelletje idioten zijn. Maar zij,' zegt hij. 'Misschien valt ze wel mee,' zeg ik. Ik neem een eerste slok van de cocktail. Het is ook niet leuk voor haar, ze heeft niemand waarmee ze echt omgaat. Het zal best eenzaam voor haar zijn. Daarentegen is ze wel vreselijk vervelend en druk. Ze weet dat meerdere klasgenoten er zo over denken, maar alsnog gedraagt ze zich hetzelfde. 'Of niet,' verander ik toch van mening. 'Zullen we dan maar gaan zwemmen?' zeg ik nadat ik nog een paar slokken heb genomen. Omdat ik verwacht dat het antwoord toch wel een ja zal zijn stap ik alvast uit mijn slippers en trek het jurkje uit waardoor ik in bikini kom te staan.

Brandon -Bam Kilian von Monroe
Ik haalde langzaam mijn schouders op en dronk rustig van mijn cocktail. 'Als zij zich normaal gedraagt, doen wij dat ook.' Oké, dat was onzin, want Anthony en ik, konden ons niet normaal gedragen tegen Lydia. Eigenlijk tegen niemand. Tenminste, dat was wat er werd gezegd. Nee, ze had het nu gewoon verpest. Al werd ze het meest liefste en leukste meisje ooit nu. Ik rolde verveeld de sigaret tussen mijn vingers en staarde over mijn zonnebril, naar de meisjes in bikini aan de andere kant van het zwembad. Kijk, dat was nog eens een leuk uitzicht. Carmela kwam aanlopen met het goede nieuwe dat Lydia waarschijnlijk niet meer kwam en het werd er alleen maar beter op. Megan begon over zwemmen en toen kreeg ik meteen een veel beter uitzicht. Meteen floot ik speels, zoals ze ook bij mij had gedaan. Goot mijn glas in een keer achterover en drukten mijn sigaret uit. Terwijl ik nog goed controleerde of mijn zakje leeg waren en mijn zonnebril afdeed, sprinten Anthony langs me heen en maakte een salto het zwembad in. Het water sprong op en meteen volgde ik zijn voorbeeld, rende naar de rand en met een siepelde salto belande ik in het water. Het was enorm verkoelend en ik schudden wilt mijn haar heen en weer toen ik boven kwam. 'Kom dan.' Grijnsde ik.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Brandon Jason Jefferson
Meteen nadat de pizza's op tafel staan zie ik Maité terug komen naar ons tafeltje. Ze gaat zitten en begint met kleine hapjes van haar pizza te eten. Allebei zeggen we niks, zwijgen was op dit moment misschien wel beter. Allebei waren we onder de indruk van Maité spontane actie en hadden er weinig woorden voor. Langzaamaan begin ik ook van mijn pizza te eten, de zure smaak van de stukjes ananas brengt me langzaam weer terug op aarde. Net als ik iets wil zeggen trekt Maité haar mond open en verbreekt de stilte. 'Het spijt me, als dat was te bruusk of te plots was. Maar als we Lydia echt krankzinnig willen krijgen, dacht ik dat het geen kwaad kon om het eens te oefenen.' verontschuldigt ze zichzelf waarop ik vrijwel meteen mijn hoofd schud. Ik wil niet dat ze zich verontschuldigd, ik vond het niet erg dat ze me gekust had, ik had er eigenlijk best van genoten. 'Geen sorry zeggen, ik vond het eigenlijk niet zo erg..' zeg ik zachtjes en snel neem ik weer een hapje van mijn pizza, weer een reden om niet te hoeven praten en het verder uit te moeten leggen. De fijngekauwde hap pizza gleed langzaam door mijn keel terwijl ik me afvraag of mijn opmerking wel zo slim was.. Misschien zag zij dit wel alleen als een grap voor Lydia, maar ik daarentegen begon dit steeds serieuzer te zien..

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Austin Charlie Daniels
Ik grijnsde naar de rest en ging aan de kant hangen. Toen de tweeling er ook in dook moest ik grijnzen. Die gasten waren idioot, maar wel heel aardig. Het water was zo lekker koel. Ik zag dat Kyle naar me toe kwam en ik zwom iets naar Antz toe. "En hoe ist met jou, Antz?" vroeg ik voor ik op zijn schouders ging hangen om hem onderwater te trekken. Zelf viel ik van zijn schouders onderwater. Niet dat ik het erg vond. Het water was echt lekker. Ik kwam weer boven. "We moeten echt een 'inappropriate pennyboarding' video maken." zei ik vrolijk. We hadden wel eens eerder rare filpjes gemaakt, maar dit zou zeker leuk worden in een miljoenen stad.

---

Bowties were never Cooler

Megan Jane Rhine
Carmela komt aangelopen met de mededeling dat Lydia waarschijnlijk niet komt. Dat maakt het humeur van iedereen vast beter. Brandon fluit net zoals ik eerder vandaag had gedaan toen hij in zijn zwembroek stond. Omdat hij zo druk bezig is met andere dingen ziethij hopelijk niet dat mijn wangen langzaam rood kleuren. Als eerste springt Anthony met een salto in het water. Vervolgens volgt Brandon en springt -net als Anthony- met een salto in het water. 'Kom dan,' grijnst Brandon. Ik kijk opzij naar Carmela. 'Ga je mee?' vraag ik haar. Zonder echt op een antwoord te wachten loop ik naar de rand. Voordat ik het water in spring voel ik met een teen aan het water. Door dit warme weer had ik eigenlijk gehoopt dat het iets warmer zou zijn. Ik ga op de rand zitten en laat me dan langzaam in het water glijden. 'Dit is koud!' lach ik. Kyle begint een gesprek met Anthony, waardoor ik weer even quality time met Brandon heb. Waarschijnlijk niet voor lang, Carmela zal zo vast wel erbij komen. Ik zwem richting Brandon en sla een arm om hem heen zodat ik niet de hele tijd hoef te trappelen en hij al het werk moet doen. 'Ik wil nog steeds leren skateboarden,' zeg ik nadat ik een paar zinnen van het gesprek tussen Kyle en Anthony heb opgevangen. 'Maar dan een goede les.'

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Lydia Campbell:

Hmmm, wat te doen, wat te doen, wat te toen verder deze dag. Zwemmen kan niet want daar zit de rest, maar ik ik heb ook geen zwemkleding dus dat was ook geen optie. Wat als iemand me in het water zou duwen? Iedereen ligt in een deuk en ik ben blij omdat ik toch heb gezwommen. Neeh. Als het kon had ik nu cupcakes gemaakt, maar dat kan natuurlijk niet. Dan denk ik weer aan wat Carmela zei. Dat is natuurlijk te meisjesachtig. Ik moet zeggen het is ook best wel zo. Ik zeg het liever niet want het is zo leuk! Once a girl always a girl, or do we have to change for the world? Godver weer zo'n 'gevoelig' rijmpje. Dat mag natuurlijk ook niet...of wel? Een beetje in de war loop ik de trap op. Ik weet niet wat het is maar ik heb niks met liften. Ik heb er vroeger wel eens in gezeten, maar toen moest ik meteen gekalmeerd worden door mijn moeder. Sindsdien ga ik nooit meer in een lift.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Carmela Lorenza Agnelli
"ga je mee" wordt ik uit mijn dromen gewekt door Megan. "ja, ik kom zo" antwoord ik haar en doe mijn shirt en short uit. in mijn bikini loop ik naar de rand van het zwembad. Anthony en Brandon hebben net een salto gedaan. dat heb ik ooit ook gekunt maar durf dat nu niet meer aan om de een of andere vage reden. niet dat ik er trauma's aan heb of zoiets maar meer omdat ik nu banger ben dat ik mijn hoofd stoot dan toen ik jonger was. langzaam zwem ik naar de anderen toe. ik hoorde Austin iets heel vaags zeggen maar begreep er niets van dus negeerde ik het. "hooi jongens" zei ik vrolijk terwijl ik watertrappelend boven water probeerde te blijven.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Maité
Zijn reactie komt wel zeer snel nadat ik mijn woorden heb uitgesproken. Hij schudt zijn hoofd heen en weer. Ook heeft hij een ietwat vreemde blik is zijn ogen die ik moeilijk, zelfs niet, thuis kan brengen. Hij zwijgt even voordat hij iets zegt. 'Geen sorry zeggen, ik vond het eigenlijk niet zo erg,' zegt hij, bijna fluisterend. Ik probeer de brok die zich in mijn keel heeft genesteld weg te slikken. Brandon kijkt naar zijn pizza en neemt een hapje. 'Het was misschien net iets te implusief, maar als jij er geen probleem mee hebt,' zeg ik. Een beetje twijfelend haal ik mijn schouders op. Misschien was ik echt te impulsief geweest. Alhoewel, niet dat ik Lydia dankbaar ben, verre van, maar is dit niet exact wat ik wilde? Ik bedoel maar, hoe kan het nu romantischer worden dan het al is? Nu is het mijn beurt om mijn hoofd te schudden. Ik mag nu niet zo over Brandon denken. Dit gaat nu over Lydia, toch? Na mijn besluit te hebben getrokken, ja, het gaat over Lydia, niet over Brandon of ik, neem ik een slok van mijn watertje. Slechts minder van mijn bord wordt nog met pizza gevuld. Als ik mijn glas op tafel wil zetten, zet ik die zodanig dat de bodem voor de helft op mijn mes, die ik niet meer nodig heb aangezien ik de pizzapunten als heb gesneden, stat. Natuurlijk valt mijn glas water omver, in het bord en de schoot van Brandon. 'Oh nee, shit. Het spijt me!' Ik ontvouw een servetje en probeer het water een beetje weg te vegen. Brandons broek is alleen kletsnat.

---

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Lydia Campbell:

Als ik bovenaan de trap sta bedenk ik me iets. Ik loop weer naar beneden. Ik loop nonchalant langs de balie. Yes, niemand! Ik kijk nog even heen en weer of ik geen personeel zie. Binnen no-time sta ik achter de balie. Hier heb ik op geoefent thuis, toen ik me verveelde. Met mijn beste engelse uitspraak en een deftige stem roep ik eerst in het Engels om: 'Ladies and gentleman! Can I have your attention please for an activity. Tonight at 7.15 PM all students are welcome to join a campfire. Just a fire while watching the sun going down. There will be no staff or anything, just a fire. Thanks for your attention and have a nice day in..... Union Square!'. Waarom moest ik nou zo lang nadenken over Union Square?! Ik kan er niet lang over nadenken want dan moet ik het ook nog vertellen in het nederlands. Met een apart accent en een deftige stem herhaal ik het in het Nederlands. Ik hoop zo dat ze mijn stem niet herkennen, maar ik heb liever dat ze komen. Nadat ik het heb omgeroepen kruip ik achter de balie weg. Ik kom tegen een grote man aan. Met een knalrood gezicht geef ik hem een ongemakkelijke glimlach en zwaai ik even snel. Dan ren ik met een temo weer de trap op. Ik open de deur van onze kamer en ga op het bed zitten. Ik pak automatisch mijn naaispullen en ga weer verder met de bruidsjurk.

---

Gotta get, gotta get out of my head <3

Brandon Jason Jefferson
'Het was misschien net iets te impulsief, maar als jij erg geen probleem mee hebt.' zegt ze terwijl ze een beetje twijfelachtig haar schouders ophaalt. Ze schudt haar hoofd zonder iets te zeggen en neemt een slok van haar water. Ze zet haar glas weer op tafel en vrijwel meteen valt deze omver en landt precies op mijn restjes pizza en mijn beige broek. 'Oh nee, shit. Het spijt me!' zegt ze waarna ze meteen een servetje ontvouwt en het water weg probeert te vegen. Ik kijk geschokt naar mijn broek als ik voel hoe het ijskoude water langzaamaan warm word. Ik gris mijn servetje van tafel af en probeer in een wanhopige poging mijn broek droog te vegen. Het lukte niet, het werd alleen maar erger en de vlek spreidde zich steeds verder uit. 'Dat word dus met een natte broek rondlopen..' zuchtte ik toen ik het natte servetje weer terug op mijn bord gooide. 'Nou ja, maakt niks uit..' zei ik glimlachend en ik nam een slok van mijn water. Ik wenkte de ober en vroeg naar de rekening, hij gaf het glimlachend af en ik betaalde hem. 'Zullen we maar gaan dan?' vroeg ik toen ik mijn portemonnee terug stopte in de achterzak van mijn broek en Maité aankeek.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.