RPG || Celebrity timeout (ft. 1D) - Speeltopics

De meeste fans waren door gedraait, zo erg dat er een heleboel celebritys waren die beschermt moesten worden. Bescherment door fans van andere en hun hate, of door hun eigen doorgedraaide fans. De gene die daar het meeste last van hadden, One direction en The lost girls worden in een huis gestopt om ze te beschermen. Zonder fans en zonder haters. Om de fans te laten begrijpen dat hun idool niet anders is dan hun worden er 10 jongeren in hetzelfde huis gestopt. Die fans zullen uitvinden hoe weinig ze eigenlijk echt verschillen. Wat zal er allemaal gebeuren in het huis? Zal er haat of liefde ondstaan?
De keuze is aan jullie

Okey dus het idee is 5 meisjes en 5 jongens worden in een huis gestopt samen met de jongens van 1D en de meisjes van de zogenaamde wereldberoemde girlband TLG (the lost girls)

Natuurlijk de standaart RPG regels

[ bericht aangepast op 25 maart 2013 - 19:19 ]

Dont say why me, say try me

[Wat heb ik gemist? en waar kan ik heen met Niall?]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Harry Styles.

Het feit dat Louis en ik net nog fifa aan het spelen waren en uit onze concentratie werden gehaald door een ruzieënde Marie en Chiara was nogal verwarrend. Midden in het gesprek loopt Aubree weg. Ze zal toch wel snappen dat ik het eerst met Louis moet uitpraten? Een paar seconden later ligt Marie op de grond. Schreeuwend spring ik tussen die twee en Chiara loopt weg. Aubree komt binnen en drukt een washandje tegen Marie's hoofd aan. Ik kniel bij ze neer en houd Marie in mijn armen. Even richt ik mijn blik op Aubree en zie dat ze er niet echt uit ziet. Moe, raad ik. Ik moet het zoiezo ook nog met haar uitpraten. Ik focus me weer op Marie en til haar rustig op. Het bed waar ik nog geen half uur geleden in lag, leg ik Marie in. Ik stop haar in en gebaar dan even naar Louis dat ik moet praten met Aubree. Voordat hij nog verkeerde conclusies kan trekken loop ik naar hem toe. "Ik moet haar uitleggen hoe het zit. Er zal niks gebeuren, beloofd." Zeg ik. Er zal ook niks gebeuren. Ik heb het afgezworen, voor Louis. Ik pak Aubree's hand en trek haar mee de gang op. Als ik zie dat er niemand op de gang is begin ik te praten. "Euh, je zal je vast wel afvragen waarom ik overstuur was. Wel, Louis en ik hadden ruzie gekregen omdat ik vroeger nogal wild was. En Louis werd boos op me omdat hij dacht dat ik dat hier ook zou doen. In feite, had ik al drie maanden géén één meisje mee naar huis genomen en dat is voor mij heel wat." Een klein nerveus lachje verlaat mijn mond. "Ik wilde het goed gaan maken met Louis en hij viel uit tegen me waardoor ik overstuur werd. Ik kreeg last van zuurstoftekort, dat heb ik vaker. Maar nu is alles weer goed. Ik denk dat het handig is als Louis en ik nog een paar keer gaan praten, maar over het algemeen is het dus goed." Even kijk ik Aubree aan. "Ik denk dat het handig is als je gaat slapen, je ziet er niet uit." Vervolg ik dan lachend.

Aubree Jeanette Sinclair
Er was altijd wel wat spanning in de band geweest, soms positief, maar we hadden ook zeker negatieve tijden gekend. Achteraf dacht ik dan gewoon dat het er bij hoorde, samen met de druk en de fans. Het hoorde gewoon zo, en we moesten maar zorgen dat alles binnen de perken bleef, hoewel ruzies als deze dat nog wel eens wilden tegenwerken. Mijn ogen gleden dan ook vertwijfeld over Harry toen hij mijn hand vastpakte, deels omdat ik niet wist of Chiara en Marie-Anne al afgekoeld waren. Ik besloot dat Louis ze wel aan zou kunnen en liep met de jongen mee de gang op.
'Euh, je zal je vast wel afvragen waarom ik overstuur was. Wel, Louis en ik hadden ruzie gekregen omdat ik vroeger nogal wild was. En Louis werd boos op me omdat hij dacht dat ik dat hier ook zou doen. In feite, had ik al drie maanden géén één meisje mee naar huis genomen en dat is voor mij heel wat." Mijn lippen vormden niets meer dan een volmaakte ''o'' terwijl ik mijn ogen bedachtzaam over de jongen liet glijden. Ik wist niet precies welke conclusies ik kon trekken, en daarnaast wilde ik deze ook totaal niet delen. Dat was immers niet iets beleefd om te doen. "Ik wilde het goed gaan maken met Louis en hij viel uit tegen me waardoor ik overstuur werd. Ik kreeg last van zuurstoftekort, dat heb ik vaker. Maar nu is alles weer goed. Ik denk dat het handig is als Louis en ik nog een paar keer gaan praten, maar over het algemeen is het dus goed." Dat klonk als een redelijke verklaring, en ik was blij dat het de wereld bijna uit leek te zijn. Ik was hier gekomen voor een vakantie: een pauze van de band om samen met mijn vriendinnen, vreemden en een stel gestoorde jongens feest te vieren. Dit stond niet op het lijstje.
'Ik denk dat het handig is als je gaat slapen, je ziet er niet uit.' Mijn wenkbrauwen rezen kort de hoogte in, waarna ik mijn tong enigszins terughoudend naar hem uitstak. 'Mag ik je herinneren dat ik eerst jou en vervolgens mijn eigen vriendinnen tot reden moest brengen? Jij bent niet de enige met kwalen.' Prevelde ik zacht, terwijl ik mijn handen in de zakken van mijn hoodie propte. Ik had geen levensbedreigende ziekte, het was gewoon meer dat ik me nooit te druk moest maken. Mijn hart was nu eenmaal niet zo sterk als gezond zou zijn, en dat was dan meteen één van de redenen waarom ik me nooit probeerde op te winden. Zo wel, voelde ik dat duidelijk zodra de adrenaline wegpompte.
'Dus.. al drie maanden geen meisje, hm?' Probeerde ik luchtig. Ik wilde het voorlopig even niet meer hebben over problemen in of over de band, en daarnaast leek een normaal gesprek me prima op dit moment. Naar bed wilde ik nog niet, gewoon weg omdat ik daar opnieuw alleen zou zijn.
Het leek me een hele prestatie voor een jongen als Harry, gezien hij meestal werd gezien als de grote flirt van de groep. Niet dat ik de roddels las.. Ik was gewoon geïnteresseerd in de mensen waarmee ik in één huis zou moeten wonen. Dat klonk logisch, toch? Er verscheen een lichte frons boven mijn ogen terwijl ik mijn tanden zacht in mijn onderlip zette.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Marie-Anne Sophia Carter

Ik zag hoe Chiara kwader werd en me zowat bewusteloos sloeg. Als ik een de waarheid vertelde, was het weer eens fout. Ik kreunde even en voelde aan mijn hoofd. Het deed ontzettend veel pijn en ik was bijna van de wereld, toen ik opeens een washandje op mijn voorhoofd voelde. Een grote opluchting. Later werd ik in een bed gelegd en een opgeluchte zucht verliet mijn mond. Leven was oneerlijk, ik zei de waarheid tegen Chiara. Ik opende langzaam mijn ogen en zag dat alleen Louis nog alleen in de kamer was. Ik deed een poging om rechtop te zitten, maar die mislukte en een pijnsteek ging door mijn ruggengraat. ''Godver.'' zuchtte ik en ging weer liggen. Dit zou een leuke 'vakantie' zijn voor ons allen, het dreigde uit te lopen in een werkelijke hel voor me. ''Iemand? Louis? Harry? Aubree?'' piepte ik, met mijn blik naar het plafond gericht. Ik kon mijn hoofd niet draaien, wat nogal onhandig was. Nu was ik toch wel iets banger, banger voor alles. Ik maakte geen grapje. Het leek wel alsof iedereen zich naar me toekeerde. Ik was al niet zo goed in vrienden maken, maar dit, dit had ik echt niet verwacht. Dat ik sneller onzeker was dan de anderen, ja dat was wel normaal. Stemmingswisselingen waren dan ook normaal voor me en zo af en toe had ik agressie-aanvallen. ''Serieus, wat is er eigenlijk gebeurd?'' zuchtte ik.
Het leek voor mij een geheel andere dimensie en opeens miste ik thuis. Mijn ouders, mijn vrienden en het raarste nog - mijn school. Ik zat nog op school, maar niet fulltime, toch miste ik het gedeeltelijk wel.

[ bericht aangepast op 25 maart 2013 - 16:23 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson

Met open mond en grote ogen had ik gekeken naar Chiara. Had ik me dan toch vergist? Ik legde de controller weg, en wilde even protesteren toen Harry wegging. Harry vertrouwde ik, maar ik wist niet zo goed wat ik van Aubree moest verwachten. Ik kende haar nauwelijks, maar Harry zou vast zo terugkomen. Snel liep ik naar Marie-Anne toe en legde mijn handen onder haar rug, zodat ik haar makkelijk, maar voorzichtig, recht kon zetten en haar ondersteunde. 'Gaat alles goed? Waarom deed Chiara dat?' vroeg ik haar gefronst. Ik zuchtte en tilde Marie-Anne op, om al snel met mijn voet de spullen op mijn bed weg te schoppen en Marie-Anne erop te leggen zodat haar rug beter ondersteund werd. 'Heeft ze ons gesprek gehoord? Jezus, wat is dat kind opvliegend' mompelde ik. Ineens keek ik Marie-Anne nieuwsgierig aan en probeerde haar gevoel te raden. Vooral pijnlijk, dacht ik zo. En volgens mij had ik dat nog goed ook. 'Mag ik wat vragen? Hoe is Aubree eigenlijk?' vroeg ik haar. Misschien begon ik na net wel een beetje overbezorgd over Harry te worden.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Ik schrijf me hier uit. Ik word volledig genegeerd hier.]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Pebble schreef:
[Ik schrijf me hier uit. Ik word volledig genegeerd hier.]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Pebble schreef:
[Ik schrijf me hier uit. Ik word volledig genegeerd hier.]

Do what people say you can't.

Marie-Anne Sophia Carter

Ik beet hard op mijn lip en keek Louis aan. ''Ze heeft ons gesprek gehoord en was niet zo blij dat ik haar 'slet' noemde. Vroeg ze waarom ik het deed, sprak ik dan ook eerlijk de waarheid tegen haar. Is het niet goed! Oké, soms.. Soms wilde ik gewoon dat ik een doodnormaal mens was die niks met beroemdheid te maken had. Chiara kan echt aardig zijn, maar soms is ze gewoon.. Ik denk dat je wel weet wat ik bedoel.'' zuchtte ik. ''Ik geloof dat ik half bewusteloos was. Hoorde dit niet een fijne uitweg te zijn voor alles? Dit lijkt er tenminste niet op.'' Ik zuchtte en probeerde mezelf te bekijken, hoeveel er nog van me over was. Dat lukte natuurlijk niet. ''Zie ik er slecht uit? Moet dit onder een laag make-up gecamoufleerd worden? Zeg alsjeblieft niet want ik haat make-up.'' mompelde ik en keek Louis vragend aan. Toen Louis over Aubree vroeg, dacht ik even na. Toch dacht ik dat ik een mini hersenschudding had opgelopen daarnet. ''Aubree is een aardig meisje en goed te vertrouwen, dat zeker. Je moet je geen zorgen maken over Harry.'' Ik probeerde een glimlach op te zetten.

I don't want you to die, I want you to suffer.

jezus mensen rustig aan! ben anderhalve dag ofzo niet online geweest en het halve topic zit vol! samenvatting plz?)

Dont say why me, say try me

[We zijn aan het tinychatten. Lol.]

I don't want you to die, I want you to suffer.

|| vanaf waar weet je het wel? ||

[ongever 10 paignas terug denk ik als het kan vat gewoon alles samen ]

Dont say why me, say try me

[Wat ik meegemaakt heb is dat ze een poolparty gingen houden, en dat Harry begon te flirten. Louis kreeg er genoeg van en maakte ruzie. Hij heeft even met Chiara gepraat, en is daarna gaan douchen. Harry kwam de badkamer binnen en verontschuldigde zich, maar Lou flipte en begon te schreeuwen. Daarbij begon Harry zich rot te voelen en ging hyperventileren. Marie-Anne en Aubree kwamen er bij. Louis kwam ook en wilde zeggen dat Harry z'n mond moest houden, maar zag al snel dat Haz bewusteloos was. Dus Lou pakte Harry's puffer, en redde zowat zijn leven . Harry viel in slaap en Louis bleef bij hem. Toen Harry wakker werd, was alles weer goed en gingen Louis en Harry fifa spelen. Marie-Anne had Louis gewaarschuwd voor Chiara, en zij dat ze zeg maar een slet was. Chiara pikte dat niet en heeft dus een klap uitgedeeld aan Marie-Anne. Harry is met Aubree gaan praten, en Louis zit nu alleen met Marie-Anne in zijn, Harry's, Dile's en Zayn's slaapkamer. Hij knoopt een gesprek aan met haar. Dat is wat ik weet]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Lavigna schreef:
[We zijn aan het tinychatten. Lol.]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,