[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Cybele Magnolic
Ik glimlachte. Niet meer dan dat. Het moest vast prachtig zijn om een gewoonlijk leven te leiden. De man was allesbehalve saai, echter. Zelfs zijn irissen, die ongetwijfeld als magneten voor het oog waren, maakte niet het enige interessante aan hem.
'Ik durf te wedden dat u overal in uit zult blinken, wat u ook kiest te doen. Deze school is slechts half hetgeen van wat u zult bereiken in uw leven.' Een tikje mysterieus boordde in mijn ogen kort in de zijne, voor ik volgde hoe hij zijn gitaar uit de standaard haalde en het akoestische geluid niet lang daarna de kamer vulde. Het was niet onaangenaam, al was zijzelf niet zozeer van de muziek. Vroeger was zij geschoold in viool, maar dan ook enkel om het thuis iets minder leeg te maken. Piano was echter iets dat haar vader bespeelde. Lucifer kende de voorliefde voor muziek die zij nooit had willen voelen en het huis voedde zich dan ook met de doodse noten die zijn vingers teweeg brachten. Het was het geluid van de dood, ieder stuk voor en nieuwe overledene.
'Sorry daarvoor.' Opnieuw moest ik toegeven dat hij geen onprettig gezelschap was. Als hij glimlachte, twinkelden zijn ogen kort. En als hij het meende, wierp hij een jongensachtige blik in mijn ogen. Het was gemakkelijk doch adorabel te noemen. Intrigerend, en tegelijkertijd zo dagelijks.
'Alstublieft, ga verder. U heeft talent.' Mijn lippen krulden als vanzelf, en brachten daarmee onwillekeurig oppervlakkige kuiltjes in mijn wangen.
Ik stond kort op, om uit menselijke interactie één van de lampjes aan te knippen. Een schel, gelig licht rolde door de kamer en bracht onderscheid tegen de nacht die nu duidelijk was gevallen. Om zijn muziekspel beter te kunnen bestuderen, schoof ik de bureaustoel uit één van de hoeken tot vlak voor de man en liet ik mij daar vervolgens met een lichte glimlach op zakken. Dichtbij, doch op afstand. Ik speelde. Altijd.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Jolene schreef:
[Pebble ik wil niet vervelend zijn maar Eli Stefen Dark heeft precies hetzelfde uiterlijk als Matthew Oliver Sanz... En ik heb hem eerder aangemaakt ;/ ]

[Nee hoor, alleen het bewegend plaatje van Eli is hetzelfde als die van Matthew. En daarbij, Eli deed ook al mee aan de vorige versie van dit RPG (:
Als je kijkt in het rollentopic, zie je dat Eli een ander uiterlijk heeft. Alleen het bewegend plaatje is hetzelfde, maar ik ben op zoek naar een andere!]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[@Pebble Okay]

Matthew Oliver Sanz

Ik verontschuldig mijzelf maar Cybele lijkt het niet erg te vinden. 'Alstublieft, ga verder. U heeft talent.' Zegt ze dan. Ik glimlach en besluit verder te spelen. Cybele staan elegant op en deed een van de lampen in mijn kamer aan. Het licht deed voor een seconde pijn aan mijn ogen aangezien het zo geel en vel was. Ze pakte een bureau stoel erbij en gaat dicht bij maar tegenover me zitten. Ik kan haar blik voelen maar zeg er niets over. Ik heb mijn blik op de snaren gericht terwijl ik zacht mee neurie. Cybele was een prettig gezelschap, ik had niet het gevoel dat ik perse de stilte moest verbreken. Persoonlijk vond ik stilte erg prettig. Ik luisterde graag naar de dingen om me heen. Ik strijk nog een keer over de snaren en kijk haar dan weer aan. Een kleine charmante glimlach speelde rond mijn lippen. 'Speel je zelf ook?' Vraag ik en pak een plectrum uit het borstzakje uit mijn blouse. Hij was zwart met ribbeltjes zodat mijn vingers er meer grip op hadden. Mijn blik glijd naar het raam. Het was erg laat en eigenlijk zou ik haar weg moeten sturen maar iets in me houd me tegen. Ik wil haar bij me houden gewoon omdat ze zo interessant en vriendelijk was. Ik wist dondersgoed met wie ik hier zat. De dochter van Hades de geefster van de kus des doods. Hoewel ze mij ook gekust had wist ik zeker dat ze mij nooit die speciale kus van haar zou geven. Ik kan niet ontkennen dat ik het leuk gevonden had dat ze me kuste maar dat zou ik nooit in mijn leven toegeven. 'Het is al laat.' Zeg ik dan zacht en kijk naar haar. 'Ik zal je zo naar je eigenkamer begeleiden.' Voeg ik er nog aan toe.

[Ehm... De rest zit te ontbijten, dus 'het is al laat' klopt niet echt, denk ik. :'D]

---

help

| Matthew en Cybele zijn al een aardig tijdje bij elkaar, en om het dan nog steeds ochtend te laten zijn wordt zo inspiratieloos. :'D Maar ik zorg er wel voor dat we uit komen met de rest. |

Cybele Magnolic
Ik schudde mijn hoofd langzaam toen hij me vroeg of ikzelf het instrument bespeelde. 'Enkel de viool, hoewel mijn vader me vroeger piano leerde.' De redn daarachter liet ik voor nu achterwege, het was een lange dag geweest met genoeg stof tot nadenken.
'Het is al laat, ik zal je zo naar je eigen kamer begeleiden.' Een lichte glimlach speelde mijn mondhoeken omhoog bij het horen van die woorden. Deels omdat hij het er niet geheel mee eens was, en deels om het oud charmante er aan. Voor zover ik wist waren er niet veel mensen die dat nog deden. Niet als ze de juiste redenen er niet toe hadden, in ieder geval.
Na een blik op de zwart-witte klok die aan één van de witte wanden hing, kwam ik overeind. Ik wilde hem immers niet tot last zijn, en bovendien wilde ik graag in mijn eigen kamen zijn als de bom met mevrouw Bourdon zou ontploffen.
'Dat lijkt me een aannemelijk idee, meneer Sanz.' Hoewel de woorden beleefd en net klonken, was er nog een toon die de klank temidden van deze zelfde woorden enige pit bijbracht.
Ik moest bekennen dat het een aangename ontmoeting was geweest, en ik zou bijna vergeten dat de man een leraar was. Niet vanwege zijn uiterlijk, meer om zijn ontspannen houding. Als ik het officiële wegdacht, zou ik me bijna kunnen voorstellen dat hij middagen in mijn kamer zou spenderen.
Ik schudde mijn hoofd kort terwijl ik de deur behoedzaam opende. Er was niet veel leven in dit deel van de school: voornamelijk omdat de meeste leraren hier woonden. Mijn eigen kamer was niet ver, maar ten opzichte van de overige leerlingkamers niet bepaald centraal gelegen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Maakt mij niet uit, ik vond het gewoon ietsje verwarrend. :'D

I need some action. Sorry for the overdramatic stuff, maar ik heb me niet zo ingespannen op een goed personage om er dan niets mee te doen. ]

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Alec schoot overeind in zijn bed en staarde zwaar ademend voor zich uit. Hij begon bijna te hyperventileren en probeerde zijn adem onder controle te houden. Het voelde niet alsof hij verdronk, nee, het voelde alsof er bijtend zuur in zijn longen werd gegoten. Het branderige gevoel streek over de rest van zijn lichaam, het leeg alsof er zich vuur door zijn aderen verspreidde. Hij probeerde het van zich af te zetten, maar het leek alsof een draak zijn klauw in zijn borstkas had vastgegrepen.
Met één enkele blik op de klok zag Alec vrijwel meteen dat hij veel langer had geslapen dan anders, en hij was nog steeds doodmoe. De laatste dagen leek het slechter te gaan, haast met het uur slechter en slechter. Hij keek even in de spiegel en zag hoe glazige, diepliggende ogen terug staarden. Met die vermoeidheid over zijn gezicht leken ze nog dieper en ondoorgrondelijk, alsof dat al mogelijk was.
Het viel hem pas op dat er iets scheelde toen hij de douche uit stapte. Een netwerk van aderen leek rood op te gloeien, schakeringen van rood naar oranje naar blauw naar paars. Het leek op een steekvlam en liep van de linkerhelft van zijn borstkas een stukje in zijn nek, over zijn schouder naar zijn arm.
What the...
Alsof een god niet sterk genoeg is om het lichaam van een sterveling over te nemen. Idioot. De stem klonk anders. Luider, wat een getuit opleverde in zijn oren waar hij waarschijnlijk de rest van de week niet af zou van geraken. Rauw en kouder, ijzig koud. Rillingen kronkelden over Alecs ruggengraat en eindigden met een steek bij zijn hartstreek, wat hem naar adem deed happen.
"Nee, nee, nee, nee, nee..." Alec haalde zijn handen door zijn haar en staarde naar zijn spiegelbeeld. Verbeeldde hij zich het nu of leken zijn ogen lichter op te lichten. Hij sloeg zijn hoofd weg. Zo ver zou het niet laten komen. Amen en nooit niet. Het zou hem wel lukken om die Boze Geest weg te houden? Hopelijk? Toch?
Er vormde zich een onzekere frons in Alecs wenkbrauwen, maar hij kleedde zich aan en ging naar de kantine, waar hij op zestien meter afstand even twijfelde. Het was al redelijk laat, dus zoveel volk zou er niet meer zitten. Toch? Alec liep langzaam dichter naar de deuren toe. Hij had zich nog nooit van zijn leven zo onzeker gevoeld, maar er was nog iets anders... Angst?
Hij wist hoe het voelde om te worden overgenomen door Ba. Het was niet leuk.
Zodra hij de deuren door liep, wist Alec dat het een verkeerde zet was. Hij voelde al meteen de aanwezigheid van alle mensen, wat er nog redelijk veel waren.
Elke ziel die hij waarnam, voelde als een naald die in zijn hersenen werd gestoken. Hij zakte neer op de dichtstbijzijnde stoel en greep de tafel vast. Zijn knokkels werden wit van de kracht en de jongeman staarde onbeweeglijk en strak voor zich uit. Het was eng om te zien.

---

help

Matthew Oliver Sanz

'Enkel de viool, hoewel mijn vader me vroeger piano leerde.' Ik knik. Toen ze niet verder sprak zweeg ik. Als zij er niet over wilde praten respecteerde ik dat. Ik stel voor haar terug te begeleiden naar haar kamer. 'Het is al laat, ik zal je zo naar je eigen kamer begeleiden.' . Niet alleen omdat ik niet wilde dat ze betrapt werd maar ook omdat ik het mezelf nooit zou vergeven als haar iets overkwam omdat ik de moeite niet genomen had haar terug te brengen. 'Dat lijkt me een aannemelijk idee, meneer Sanz.' Haar gesproken woorden waren netjes maar haar toon verraden haar pittige en uitdagende karakter. Ze stond op en ik volgde haar voorbeeld. De gitaar liet ik voor wat het was op het bed liggen en liep toen met haar mee de gang over. De kamers van leerlingen waren niet ver van die van mij. Ik liep meer achter haar aan omdat ik niet wist welke kamer van haar was. Na een paar gangen kwamen we uiteindelijk bij een deur waar ze stopten. Ik blijf staan en glimlach beleeft naar haar . 'het was me een genoegen je te leren kennen mevrouw Magnolic' Ik grijns kort en wacht tot ze haar deur open maakt. 'aarzel niet langs te komen als je weer op de vlucht bent voor een boze directrice.' Knipoog ik en draai me vervolgens om. Misschien zag ik haar wel tijdens engels. Zou ik dan we mijn hoofd bij de les kunnen houden? vast wel. Ik kende haar pas net ze kon nooit zo'n grote invloed op me hebben toch? Ik open mijn kamer deur en ga op bed liggen. Ik moest nadenken over deze dag.