RPG || Everybody's crazy! -BFL 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 21:29 ]

Dont say why me, say try me

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
Oké het is nu avond en bijna tijd om te eten. Ondertussen weten ik en James nu wel ,dat we niet zomaar de tuin in kunnen.
Ik loop richting te eetzaal. Pff ,ik zal echt moeten vragen achter een plattegrond voor dit gebouw ofzo.
Op mijn gemak slenter ik de gangen door.
Ik had nu nog maar 2 mensen ontmoet hier en ze waren beiden,zo anders dan ik. Nouja ik was ook niet normaal ,maar zij hadden een ander probleem dan mij.
Ik frunnik met mijn vingers wat aan de mouwen van mijn trui nie voor mijn part wat te klein waren.Ik had liever een trui gehad die mijn ahnden verbergden ,zodat niemand ze kon zien.

(Iemand die met Michael naar de eetzaal wilt lopen? )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[he, het leeft weer
De twins willen wel, maar ik ga nu eerst nog even de 4 en een half uur slaap pakkende ik nu nog overheb. Dus reageer morgen. Of beter gezegt. Straks.. Omg. ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Iemand voor Annabeth? Ze staat nog steeds in de gang nadat die grote man de tweeling meegenomen heeft >.<]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

(We mochten toch naar de avond gaan ,dus laat haar naar de eetzaal komen waar dat iedereen dan samen is.)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Annabeth Mai Musso II Twee persoonlijkheden.
Geruisloos volgde ik mijn weg door de lege gangen. Nog niet erg lang geleden had ik afscheidt genomen van mijn ouders en ik kwam net van mijn kamer af, waar ik mijn spullen ingeruimd had. Nu was ik op weg naar de eetzaal. Daar eenmaal binnen zakte ik op een stoel aan een ellenlange tafel neer naast een Italiaans uitziende jongen, die stilletjes met zijn vingers aan het spelen was. Ik keek heel even naar zijn gezicht en zijn donkere ogen richtten zich op de mijne. 'Justin,' stelde hij zich zachtjes voor, zijn hand uitstekend naar die van mij. Een miniglimlachje gleed over mijn gezicht en ik greep zijn hand vast. 'Annabeth,' sprak ik terug. Hij knikte en de stilte overviel ons weer. De eetzaal was verder nog leeg, maar dat zal niet lang meer duren.

[Feel free to come and sit next to Annabeth or Justin!]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
Na even verdwalen ,kom ik dan toch een plaatje met eetzaal tegen en ga ik binnen.
Het was er erg leeg ,maar aan 1 tafel zag ik toch 2 mensen zitten.
Ik had ze nog niet eerder gezien hier.Ik liep naar hun tafel toe en neem plaats voor hun.
"Hoi."kwam er stil uit mijn mond ,ik keek hun even aan ,maar snel daarna kijk ik weer naar mijn handen ,die ik onder de tafel verstopt had.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Annabeth Mai Musso II Twee persoonlijkheden.
Na een tijdje in stilte naast elkaar te hebben gezeten klonk de deur en ik keek op. Een jongen van mijn leeftijd kwam binnen gewandeld en nam tegenover mij en Justin plaats. 'Hoi,' gleed er stilletjes over zijn lippen en hij keek ons even aan, voor hij naar beneden keek. Waar zou hij last van hebben?
'Hoi,' antwoordde ik zacht, de stilte verbrekend. Ik stak mijn hand naar de jongen uit en glimlachte voorzichtig. Wie weet waar mijn mede patiënten allemaal last van hadden, ik moest ze op zijn minst voorzichtig benaderen.

Justin Allejandro Rodrigez II Vele angsten.
Ik zat al wel even aan tafel toen een blond meisje naast me plaats nam. Ze was absoluut niet lelijk en ik had geen idee wat zij hier kwam zoeken, ze zag er namelijk normaal uit. Ik wist niet eens wat ik hier zelf kwam zoeken. Sociaal opgevoed als ik was stelde ik me voor en stak mijn hand naar haar uit. ze stelde zich voor als Annabeth en greep mijn hand. De miniglimlach op haar gezicht verraadde dat ook zij hier tegen haar zin was. De stilte keerde weer en ik speelde weer met mijn vingers tot er een jongen binnen gewandeld kwam. Hij nam plaats tegenover ons en zijn stille hoi galmde na in de lege ruimte. Ook Annabeth keek op. 'Hoi,' antwoordde ze zachtjes. Ze stak haar hand naar voren om de jongen de hand te schudden en een glimlach ontstond op haar gezicht. Ik plande me zo voor te stellen, dat gaat allemaal niet tegelijk.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
'Hoi,'antwoorde het blonde meisje en stak haar hand dan naar me uit. Ik keek even van haar hand naar haar.
Ik wist niet echt hoe ik moest verwoorden dat ik niet aangeraakt wilde worden en dat het niet grof overkomt.
Een twijfelent geluidje kwam uit mijn mond en ik keek weer naar mijn vingers."Het spijt me ,ik schud geen handen."zeg ik heel zacht.
Ik hoopte dat ze nu geen vragen er ging over stellen of zoals James deed ,gewoon mijn shirt omhoog gaat trekken. Ik wilde niet dat iedereen het zag of eigenlijk wist.
"Euhm ,ik ben trouwens Michael."vervolgde ik erna en kijk even naar de twee mensen voor me.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Annabeth Mai Musso II Twee persoonlijkheden.
Moeilijk keek de jongen naar mijn hand en ik zag aan zijn gezicht dat hij heel erg aan het twijfelen was. Een twijfelend geluidje verleit zijn mond en hij keek opnieuw naar zijn vingers. 'Het spijt me. ik schud geen handen,' zei hij zacht. Meteen trok ik mijn hand terug en schraapte mijn keel, terwijl ik ongemakkelijk over mijn been wreef met de hand die ik net uitgestoken had. 'Ach, we zitten hier allemaal voor een reden, niet waar?' begon ik toen, maar viel stil. Hij stelde zich voor als Michael en ik knikte. 'Mijn naam is Annabeth,' antwoordde ik en glimlachte zwakjes. 'Justin,' hoorde ik van hiernaast komen.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Anthony von Monroe
Adhd, woedeaanvallen en afhankelijk
Het was stom zonder Brandon. De vier muren leken wel op me af te komen en ik probeerde afleiding te zoeken door het laminaat op de grond te tellen. Ik maakte me zorgen om mijn broertje n ik dacht dat ik gek werd zo. De grote nee man had hem ingesloten in zijn kamer, voordat hij mij had weggebracht en het gegil was nog in de andere gangen te horen geweest. Maar natuurlijk maakte ik me weer druk om niets want Brandon stond al weer met een vrolijk lach in de deuropening van mijn kamer. 'Het is etenstijd.' Alsof er nooit iets gebeurt was. Ik sprong van mijn bed en op mijn blote voeten trippelde ik naar de deur. Ik hield niet van schoenen. Zonder waarschuwing tilde ik Brandon op en rende met hem de gangen door, van dit enge gebouw. 'Antz!' Brandon zijn vuisten bonkte op mijn rug, maar ik negeerde het. Pas bij binnenkomst in de eetzaal liet ik Brandon letterlijk vallen. Mijn ogen schoten naar al de nieuwe mensen die ik niet kende. Behalve het meisje van in de gang vanmiddag. 'Hoi beth!' Lachte ik vrolijk. Brandon krabbelde weer overeind en ik kreeg een harde duw. Terecht. 'Hoi Anna.' Begroete hij vrolijk hetzelfde meisje, waarna hij ook zijn ogen op de rest van het kleine groepje mensen liet gaan. 'Antz. Wie zijn deze mensen?! Fluisterde hij. Ik haalde nonchalant mijn schouders op. Wis ik dat, en schoof aan tafel.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Annabeth Mai Musso II Twee persoonlijkheden.
Wat een dooie boel hier. Zacht zuchtte ik terwijl ik mijn ogen door de ruimte liet gaan. We zaten hier nu met z'n drieën en er was nog steeds geen gesprek begonnen. We zaten hier maar gewoon. Ik trommelde een klein deuntje op de tafel met mijn vingers, maar hield daar al weer vlug mee op. Ik verveelde me dood! Op dat moment ging de deur weer open en de tweeling stond in de deuropening. Een glimlach verscheen meteen weer op mijn gezicht. 'Hoi Beth!' Lachte Antony vrolijk. 'Hoi Anna,' begroette Brandon me. Ik stak mijn hand op en zwaaide naar de twee. 'Hé jongens,' lachtte ik. 'Kom erbij!' Ik klopte op de stoel naast mij, die nog vrij was. Met die twee zou het hier niet meer stil zijn, gelukkig!

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Brandon von Monroe
adhd, woedeaanvallen en afhankelijk
Anthony ging al zitten en ik keek naar de stoel, waar Annabeth op klopten. Meteen draaide ik de stoel om en ging er met mijn knieën op zitten, terwijl mijn armen op de rugleuning steunden. 'Is er iemand dood ofzo?' Piepten Anthony en ik trok mijn wenkbrauwen op. De zweer die in de kamer hing was bijna kil te noemen. Mijn oog viel op de jongen die als enige aan de andere kan van de tafel zat en Anthony volgde mijn voorbeeld, door hem aan te staren. Mijn hand ging automatisch naar zijn gezicht en mijn vinger prikten in zijn wang. 'Volgens mij leeft hij nog.' Concludeerde ik serieus, waarna ik vrolijk in mijn handen klappen. 'Gaan we al eten?' Ik had honger en volgens mijn moeder werd ik altijd vervelend als ik honger had. Als ik al niet vervelend was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
Het meisje trok haar hand dan terug en stelde zich voor als Annabeth ,de jongen naast haar als Justin. Ik knik even zacht en ,daarna volgt er een stille sfeer hier.
Pas als de deur open stormde keek ik op in de riching van de deurholte.
Volgens mij was het een tweeling aangezien ze sprekend op elkaar leken.De ene lag op de grond en te andere stond recht.
Ze waren echt actief,iets te actief zelf.
Ze rattelen vannallen en nog wat dat ik niet meer kan volgen en gewoon weer wegkijk.
Het meisje ,genaamd Annabeth kende de jongen blijkbaar al en liet hun naast haar zitten. Verder was ik niet meer aan het opletten.
Ik donder bijna van mijn stoel af als 1 van de tweeling onverwachts in mijn wang port.Het enige wat ik doe is hem geschrokken en bang aankijken.
'Volgens mij leeft hij nog.' zei de ene dan serieus en klapte in zijn handen.
'Gaan we al eten?' vroeg hij dan en ik keek weer even naar de anderen. Ik had geen idee wanneer we moesten eten ,waarschijnelijk als de meesten hier zijn.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(waarom is het hier zo dood :x ? )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH