RPG || Everybody's crazy! -BFL 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 21:29 ]

Dont say why me, say try me

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
Langzaam draaide hij zich om en liep naar me toe.
Hij keek me even onderzoekend aan. Ik wist niet wat hij nu ging doen ,maar toen hij onverwachts de helft van mijn shirt naarboven trok schrok ik lichtjes.
'Jezus!',riep hij en liet snel mijn shirt los.Ik staarde wat ongelakkelijk naar mijn shirt en doe hem weer goed naar beneden.
Nu weet hij waarom ik niet aangeraaakt wil worden.
'Laten we gaan' momlpelde hij dan en ik knikte zacht ,waarna ik slenterend achter hem aanliep.
Mijn armen had ik zachtjes en beschermend over mezelf heen geslagen.
Wie weet ,wie of wat we nog allemaal tegen komen hier. Veel zei ik niet echt meer ,want na deze situatie kon ik er moeilijk over heen praten.
"Hoe noem je eigenlijk?"besloot ik hem toch maar te vragen ,zodat ik op zijn minst zijn naam wist."Ik ben trouwens Micheal"zei ik er nog zacht achterna ,zodat hij niet meer achter mijn naam moest vragen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Annabeth Mai Musso II Twee persoonlijkheden.
Het was grappig hoe ze elkaars zinnen afmaakten, alsof ze van elkaar wisten wat ze dachten. Ik grinnikte zacht, ik kon er geen woord tussendoor krijgen, tot er een man achter me verscheen. Hij was groot en breed, bijna een bodybuilder. 'Jongens, jullie koffers staan op jullie kamers. Antz slaapt in 1. En Bam, jij in 2,' klonk de zware stem van de man. Zwijgend bleef ik staan en bekeek hoe de twee duidelijk protesteerden dat ze niet bij elkaar op een kamer sliepen. Ik kon geloven dat ze samen op een kamer wilde, maar zo erg was het toch ook weer niet? Zwijgend stond ik naast de man en keek naar de tweeling.

[ bericht aangepast op 1 maart 2013 - 19:09 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

BigFatLiar schreef:
Amelia Pond
Kan gedachtes lezen en maakt daar misbruik van
Met mijn handen en neus zit ik tegen het raampje aan. Mijn ouders vinden dat her raam daar vies van word, maar dat kan me niks schelen. Vanochtend had mijn moeder gezecht dat ik me klaarmoest maken om naar het pretpark te gaan. 'We gaan niet naar het pretpark', had ik gezecht. Zelfs zonder gedachtes te kunnen lezen had ik dat kunnen raden. Jimmy, mijn broertje zou dan meemogen inplaats van naar onze oppas te moeten. Bovendien had mijn moeder mijn koffertje rugtas en een andere tas al voor de deur gezet. Alsof dat nog niet genoeg tips waren, was mijn moeder half aan het huilen en mijn vader liep de hele tijd gestresd heen en weer. Dat was vanochtend, nu was het een paar uur later. Ik wist niet waarik precies was, maar ik wist dat het ver weg was. Heel ver weg. Mijn vader stopte voor een gebouw, dit was waar ik voorlopig zou blijven. Hij deed de portier voor me open en ik stapte uit. Mijn moeder had mijn tassen al uit de kofferbak getildt. Ik deed mijn rugtas op mijn rug pakte de andere tas en mijn koffer en liep naar de ingang. Een vrouw boog voorover. 'Jij moet Amelia zijn nietwaar? Je moet naar kamer...', ik onderbrak haar. 'Laat maar mevrouw, ik weet het al', zonder verder iets te zeggen liep ik de in richting van de juiste kamer. Onder weg kwam ik een meisje tegen. Ze was een stuk ouder dan mij, wat me niet verbaasde. 'Hoi ik ben Amilia' zei ik. Ik stak mijn hand naar haar uit en keek haar strak aan.

That is a perfect copy of reality.

Amelia Pond
Kan gedachtes lezen en maakt daar misbruik van
Het meisje wou duidelijk niet met me praten. Ik voelde me hier best wel beledigd door. Ookal was ik nog zo jong, ik wou respect! Humeurig liep ik naar de plaats waar mijn kamer zou moeten zijn. Ik zie nog net dat meisje van net de kamer binnen glippen. 'Oh? Dus we slapen op de zelfde kamer?' Dacht ik. Ik loop de kamer binnen en negeer het meisje. Ik leg mijn spullen op het aparte bed, want verder is alleen het bovenste bed van het stapelbed nog vrij. Dat was het enige waar ik echt heel bang voor was, hoogtes. Ineens draar ik me om en kijk het meisje strak aan. Ik weet allang wat ik weten wil en open mijn mond. 'Weet je Riley, je weet nooit wat je van iemand kan verwachten. Ik weet dat wel. Ik hoef niet bang te zijn dat bijvoorbeeld mijn vrienden me veraden', zei ik. Daarna draaide ik me om en liep de kamer weer uit.

Dont say why me, say try me

[ik reageer straks met james had even geen zin en heb nu geen tijd!]

Dont say why me, say try me

Anthony von Monroe
Adhd, woedeaanvallen en afhankelijk
Wat deden ze ons aan? Ik snapte het niet, waarom werd ik weggehaald bij Brandon. De enige waar ik wat van snapten. Die ik hier kende en dus niet nieuw en vreemd voor me was. 'Jullie zijn hier met een reden jongens, jullie moeten op je eigen benen leren staan.' Zei de bewaker simpel. Brandon hing ondertussen aan aan zijn arm, die de man uitgestrekt voor zich hield, zodat Brandon op afstand bleef. 'Bam laat los, anders ga je in de isoleerkamer.' Waarschuwde de man hem streng. Ik wist nu al dat dit de man ging worden die we nog veel vaker tegen gingen komen. Mijn handen waren gebald. 'Jullie zijn zelf gek! Je kan ons niet uit elkaar halen!' Ik snapte het niet, wist niet waarom ze dit deden. Maar bleef in tegenstelling tot Brandon, aan de grond genageld staan. Brandon hing ondertussen in de nek van de bewaker, die op het punt stond hem op te sluiten omdat Brandon, hem gebeten had. 'Ik krijg hier te weinig voor betaald.' zuchten de man utieindelijk toen ik ook aan zijn arm ging hangen. Hij moest Brandon loslaten. Maar wat kreeg je als twee jongens aan een man hingen van twee bij twee. Juist, die ging gewoon lopen, alsof er niets aan het hand was.

[ bericht aangepast op 6 maart 2013 - 21:46 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[hello? komen er nog berichtjes?]

Dont say why me, say try me

(ik wacht op een reactie van Jaimes )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[oja was ik even vergeten komt er nu aan]

Dont say why me, say try me

Nyan schreef:
Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
Langzaam draaide hij zich om en liep naar me toe.
Hij keek me even onderzoekend aan. Ik wist niet wat hij nu ging doen ,maar toen hij onverwachts de helft van mijn shirt naarboven trok schrok ik lichtjes.
'Jezus!',riep hij en liet snel mijn shirt los.Ik staarde wat ongelakkelijk naar mijn shirt en doe hem weer goed naar beneden.
Nu weet hij waarom ik niet aangeraaakt wil worden.
'Laten we gaan' momlpelde hij dan en ik knikte zacht ,waarna ik slenterend achter hem aanliep.
Mijn armen had ik zachtjes en beschermend over mezelf heen geslagen.
Wie weet ,wie of wat we nog allemaal tegen komen hier. Veel zei ik niet echt meer ,want na deze situatie kon ik er moeilijk over heen praten.
"Hoe noem je eigenlijk?"besloot ik hem toch maar te vragen ,zodat ik op zijn minst zijn naam wist."Ik ben trouwens Micheal"zei ik er nog zacht achterna ,zodat hij niet meer achter mijn naam moest vragen.

Dont say why me, say try me

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
'James'zei hij dan.Er waren hier eigenlijk erg veel deuren en gangen.Ik was er best verbaasd over.
James trok een deur open ,die erg anders was dan verwacht.
Je hoorde verschillende vogeltjes fluiten en het rook er erg naar bloemen.
Dit is 1 van de vele dingen die ik heb moeten missen in mijn jeugd. Ik liep achter James ook de tuin in.
Het was hier zo rustgevend en anders.Het gras ,de bomen ,de dieren. Veel beter dan een grauwe vuile lege kamer ,waar er geen straaltje zonlicht binnen kon.
"Dit is gewoon fantastisch."zeg ik stil tegen mezelf,het maakte me niet uit of iemand me hoorde of niet.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

James Julian Mathers
Argessie, geen respect voor het medemens
Michael zei iets wat ik niet kon verstaan. Ik vroeg er ook niet naar wat voor me verscheen het riviertje met een brug erover heen. Snel keek ik of het diep genoeg was en klom daarna op de reling van de brug. Ik sprong en deed een salto in de lucht. 'YOLO!', riep ik nog net voordat ik in het water kwam. Het water was warm, en er stond gelukkig niet veel stroming. Snel zwom ik naar de kant toe en trok mezelf uit het water.Ik was nu mischien wel doorweekt maar het was zo lang geleden dat ik dat gedaan had, dat ik het net niet kon laten.

Dont say why me, say try me

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
Ik schrik op als ik iemand luid 'Yolo' hoor roepen en ik daarna een plons hoorde.Als ik me omdraaide zat ik een riviertje waar James dus ingedoken was en dat rare woord riep. Ik keek hem schijn aan ,omdat ik geen idee heb waarom hij dat deed.
Ik ga richting het meertje ,maar blijf er gewoon een paar meter verder ervan staan.
"Wat is yolo?"vroeg ik James toen. Ik weet niet of ik me nu dom moest voelen of niet ,maar het leek me niet echt een woord.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

James Julian Mathers
Argessie, geen respect voor het medemens
'Yolo is mijn lijfspreuk! Het betekent You Only Live Once', zei ik lichtelijk verbaasd. 'Leef jij onder een steen ofzo? Iedereen kent het!'. Ik schudde even met mijn hoofd om mijn haren droog te maken. Mijn kleren waren nog steeds aan het druipen en mijn voeten voelde klef aan door mijn schoenen.Nauja eigen schuld had ik ze maar uit moeten doen. 'Kom laten we verder gaan, ik wil dit nog wel verder verkennen', zei ik.

Dont say why me, say try me

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
'Yolo is mijn lijfspreuk! Het betekent You Only Live Once'zei hij en ik hoorde licht een verbaasde ondertoon in zijn stem.
'Leef jij onder een steen ofzo? Iedereen kent het!'zei hij en ik kijk wat naar mijn schoenen."Soort van."mompelde ik zacht.
Hij schudde met zijn hoofd ,waardoor ik enkele druppels water op me krijg.
'Kom laten we verder gaan, ik wil dit nog wel verder verkennen' zei hij en ik knikte weer. Ik vroeg me af of er nog meer mensen waren hier.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH