RPG || Everybody's crazy! -BFL 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 21:29 ]

Dont say why me, say try me

|Ik reageer morgen weer, ik ben nu echt moe|

That is a perfect copy of reality.

Annabeth Mai Musso II Twee persoonlijkheden.
Een beetje hopeloos keek ik naar de tweeling voor me. Blijkbaar hadden ze beide last van hetzelfde, hele erge ADHD. Zouden ze weigeren de medicijnen te slikken? De andere jongen prikte nu ook in mijn wang. 'Hoi,' zeiden ze in koor en een korte glimlach sierde mijn lippen. Het was wel leuk als ze dat deden. 'Weetje Bam,' begon de een. Heette de ene Bam? Of was dat een bijnaam? Ze kwamen beide voor me staan, waardoor ik een ministapje achteruit zette. 'Nee.' 'Misschien moeten we ons voorstellen.' Opnieuw schoten mijn ogen van de een naar de ander. 'Ik ben Bam!' Zei de een toen vrolijk en lachte onschuldig zijn tanden bloot. Hij was aantrekkelijk als hij dat deed. 'Bam, ik mag eerst! Ik ben ouder!' ging de ander er meteen op in en gaf Bam een duw. Deze reageerde met een grom. De broer van Bam ging nu wel recht voor me staan en keek me aan alsof hij een klein kind was. 'Ik ben Antz,' lachte deze ook onschuldig. Ik glimlachte even naar de twee. 'Wat nou ouder, ik ben knapper!' 'Echt niet!' 'Wedden van wel!' 'Oké, wat vind jij?' riepen ze uiteindelijk in koor en keken me doordringend aan, waardoor ik onbewust een onschuldig gezicht op zette. 'Wel,' begon ik aarzelend. 'Jullie zijn een tweeling, jullie lijken precies op elkaar,' antwoordde ik. 'Ik ben Annabeth trouwens, maar bijna iedereen noemt me Anna of Beth.'

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
De jongen kwam nu voor mijn neus te staan. 'Waar is dat voor? Om te tekenen of om dingen op te schrijven? Zijn je ouders bang dat je -je tong verliest?' zei hij doelend op het tekenblok en ik keek hem met bange ogen aan. Ik was bang dat hij me zou aanraken ,maar dat heeft hij eigenlijk al gedaan met stekende woorden.
"Ze zijn niet mijn ouders."zeg ik nu,mijn stem klonk kwaad,maar ook erg zacht.
En als het 'mijn ouders' geweest zouden zijn zou het hun geen ene haar schelen of ik nog leef of niet.
Mijn vingers begonnen te trillen toen ik dacht aan de laatste blik die de man die zich mijn vader noemde me haf. Ik beet zachtjes op mijn lip en keek weer naar mijn vingers die erg interesant waren geworden. Ik wilde hier niet meer zijn. Het leek net alsof ik weer vast zat ,maar dan met mensen die me nog meer kapot willen zien gaan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[ik hou ook van mijn tweeling ;x weetje. Ik stuiter zelf nu ook in mijn hoofd, hierdoor. ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Arriver schreef:
|Ik reageer morgen weer, ik ben nu echt moe|

Dont say why me, say try me

Anthony von Monroe
Adhd, woedeaanvallen en afhankelijk
Ik schudden mijn hoofd, niet tevreden met het antwoord van het meisje. 'Anna, beth.' Herhaalde ik langzaam, waarna ik lachte en weer in haar wang prikten. 'Dan noem ik je beth.' Besloot ik. 'En ik Anna.' Besloot Brandon die nu achter me kwam staan, zijn armen om me heen sloeg en me optilden. Me daarna weer neerzetten en verder ging of hij niets had gedaan. 'Omg, Antz! Dat is hetzelfde als we hou of Ant of hony gaan noemen.' Hij sneed met mijn handen in de lucht om te laten zien dat hij mijn naam in midden had gehakt en had er zelf de grootste lol in. 'Bran of don.' Maakte ik hetzelfde stomme grapje terug. Ja, nu vond Brandon het ook niet meer grappig en en snel stond hij weer normaal naast me. 'Niet alleen de knapste, ook nog eens de grappigste." Besloot hij over zichzelf. En dit keer schoot ik in de lach. 'Weetje Anna.' Begon Brandon nu doodserieus. Maar ik onderbrak hem door haar handen vast te pakken en haar armen in de lucht te trekken en weer los te laten. 'We zijn verdwaald.' Ging Brandon rustig door.

[ bericht aangepast op 6 maart 2013 - 21:47 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

James Julian Mathers
Argessie, geen respect voor het medemens
'Ze zijn niet mijn ouders. En als het 'mijn ouders' geweest zouden zijn zou het hun geen ene haar schelen of ik nog leef of niet.', zei hij. Ik fronsde mijn wenkbrouwen. 'Wie heeft jou hier dan heen gestuurd?', zei ik. Ik was verbaasd dat hij wat had terug gezecht. Iets meer lef dan ik dacht. Misschien was die verlegenheid wel een schild dat makkelijk te kraken was. Ik gaf hem een klap op zijn schouder. 'Nou wat doed het er toe jongen! Ik wil wel eens weten hoe dit gebouw er uitziet, kom je mee?' Ik verwachte niet dat hij nee zou zeggen dus ik liep vast naar de deur.

Dont say why me, say try me

Michael Oliver Clarkson ||Trauma's en angsten door mishandelingen
'Wie heeft jou hier dan heen gestuurd?' vroeg hij en keek me fronsend aan. "De rechtzaak."mompel ik zacht.
Hij haf me onverwachts een klap op mijn schouder en geschrokken dijnsde ik achteruit.
'Nou wat doet het er toe jongen! Ik wil wel eens weten hoe dit gebouw er uitziet, kom je mee?' vroeg hij ,hij had vast niet door dat ik in schok was dat hij me aanraakte.
De klap zorgde voor een pijnelijke tinteling op mijn schouder die al vol blauwe plekken stond. Er kwam meer een piepgeluidje uit mijn mond dan een antwoord op zijn vraag.
"Alleen als je me niet meer aanraakt."zeg ik heel erg stil en ik bijt hard op mijn lip ,wetend dat hij het toch ooit eens ging zien.
Ik stond voorzichtjes op en keek hem met nog steeds dezelfde bange blik aan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Annabeth Mai Musso II Twee persoonlijkheden.
'Dan noem ik je Beth,' besloot de jongen die Antz heette, of zich althans zo voorstelde. 'En ik Anna,' besloot Bam. Ik grijnsde zacht. Dan kon ik zo hen uit elkaar houden. Ik keek even hoe Bam achter zijn broer kwam staan, hem even optilde en toen weer deed alsof er niets gebeurd was. 'Omg, Antz! Dat is hetzelfde als we jou of Ant of Hony gaan noemen!' Hij had er de grootste lol in. Dus Antz was Anthony? Dat verklaarde een hoop. 'Bran of Don.' Aha. Brandon en Anthony. Alles was duidelijk. 'Weetje Anna,' begon Brandon doodserieus nadat hij een opmerking over zichzelf gemaakt had. Anthony greep mijn handen vast, trok mijn armen in de lucht en liet me toen weer los, waardoor ik hem even raar aankeek. 'We zijn verdwaald,' ging Brandon rustig door. Ik haalde mijn schouders op. 'Daar kan ik jullie niet mee helpen, sorry. Ik ben hier ook pas net aangekomen en heb dus ook geen idee waar alles is,' vertelde ik hen.

[plaatje van Annabeth veranderd, kwam erachter dat het de verkeerde was >.< ]

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 23:48 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

James Julian Mathers
Argessie, geen respect voor het medemens
Hij maakte een piep geluid en zei dat hij alleen meekwam als ik hem niet meer aanraakte. Langzaam draaide ik me om en hij keek me bang aan. Ik liep weer terug en keek hem onderzoekend aan. Nu moest ik het weten ook! Met een ruk trok ik zijn shirt omhoog. 'Jezus!', riep ik. Snel liet ik zijn half omhoog getrokken t-shirt los. Ik slikte even. Misschien had ik hem die plekken wel bezorgt... het zou toch niet? Ik heb vaak genoeg onbekende inelkaar geslagen. Als het zo was had ik een probleem, want de meeste mensen klaagde me of niet aan omdat ze bang waren of omdat ze niet wisten wie ik was en niet genoeg van mijn uiterlijk hadden gezien. Als het dat laatste was kon er ieder moment politie aanbellen mocht ik alsnog de bak in. Door wat listige truukjes had ik er voor gezorgt dat ik hier kwam in plaats van daar, maar als er meer mensen me zouden aanklagen zouden ze me toch opsluiten voor liegen tegen een ambtenaar in functie. Onderzoekend keek ik hem aan, herkende ik hem? En belangrijker, herkende hij mij? Misschien had iemand anders het gedaan, die kans was veel groter... toch? 'Laten we gaan', momepelde ik.

Dont say why me, say try me

[Iemand voor Justin trouwens? Hij is nog in een algemene kamer, maar gaat zo richting zijn slaapkamer.]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[het maakt mij niet uit wie er naar mij komt, maar james is in zijn kamer met michael en amelia is bij Riley ergens op een gang]

Dont say why me, say try me

[oke, Michael gaat het nog heel zwaar krijgen met Brandon op zijn kamer als hij niet wilt dat mensen hem aanraken. ;x]

Brandon von Monroe
adhd, woedeaanvallen en afhankelijk
Ik schudden even mijn hoofd. 'Dat is het probleem niet.' 'Want we weten ook niet waar we überhaupt heen willen of moeten.' Als kleine kinderen vochten Anthony en ik altijd als we elkaars zinnen afmaakte. Maar na een paar keer ziekenhuis, hadden we dat wel afgeleerd en was het een gewoonte geworden. Sommige mensen vonden het eng en dachten dat we precies wisten wat de anders dacht. Was ik even blij dat het zo niet werkten. 'Waar ga jij heen?' Vroeg ik, maar Anthony was me te bijdehand af. 'Niet dezelfde kant op als ons. Want zei gaat die kant op en wij die.' 'Verloopig staan we hier stil hoor.' Die klap tegen mijn achterhoofd die volgde, had ik kunnen verwachten. De grote man die achter Annabeth aan kwam lopen herkende ik meteen en me grote ogen keek ik hem aan, toen hij stopten. 'Ik vond die man net leuk, want telkens als hij kwam, kwam er iets engs. 'Jongens, jullie koffers staan op jullie kamers. Antz, slaapt op 1. En Bam, jij op twee. En daar gingen we weer. Hevig schudden ik met mijn hoofd. 'Dat kan niet. Nee. Je liegt. Je kan me niet weghalen bij Bam.' Het vloog uit mijn keel en ik wist dat het onmogelijk was om bij te houden. Maar dit was niet wat ik wilde. Nog meer onbekende dingen en dan ook nog zonder Antz.

[ bericht aangepast op 6 maart 2013 - 21:47 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[ MUHAHAHAHAHA ik voel me net een evil spelmeesteres doordat ik antz en bam uitelkaar heb gehaald!]

Dont say why me, say try me

Chiara Bella Lovell Agressie en praat problemen

Met grote ogen zak ik uit het busje. Dit kon je toch niet menen. Het liefst had ik de oogballen van de vrouw eraf gehaald. Maarja dan zou ik vast zitten wegens geweld en dat wil ik niet om mijn geweten brengen. Tegen haar praten ging ik al hellemaal niet. Ik zal wel comminuceren met brieven zoals ik altijd doe. Ik buig mijn hand om mijn brieven te pakken maar de vrouw duwt me al naar binnen. Schichtig kijk ik om me heen als er meer mensen zijn. Ik frons mijn gezicht als ik mensen met elkaar zie praten? Dit is toch een kliniek waarom zal je je tijd verdoen aan mensen. Ik wil hier zo snel mogenlijk uit.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,