The World at War | Hogwarts | RPG - Speeltopics

Je kan nog altijd meedoen! Geef je op en doe mee!
Het rollentopic

Axis en Anguis. Mensen noemen ze de 'goede' en 'slechte' clan.

Wizards die afstammen van de Deatheathers hebben Anguis opgericht en vele volgelingen opgetrommeld. Ze houden zich schuil in het oude huis van the Malfoys, die in deze tijd niet meer bestaan. Door het huis te gebruiken als hun schuilplaats, laten ze zien dat the Malfoys vroeger trouwe dienaren waren. De clan bestaat uit honderden leden en heeft nog geen leider. Hierover maakt iedereen ruzie, wie moet hun aanvoeren? Er zijn verschillende kandidaten die zichzelf moeten bewijzen tegenover de rest van de clan.

Axis is het tegenovergestelde. De leden van deze clan stammen af van vroege leden van The Order of the Phoenix. Ze streven naar het goede en proberen de andere clan 'uit te roeien'. Ze beseffen echter één ding niet... Ze zijn zelf ook verantwoordelijk voor de oorlog. De strijd tussen goed en kwaad blijft altijd bestaan, maar het houdt de oorlog ook stand. Hoe gaat Axis ervoor zorgen dat ze de overhand krijgen en Anguis kunnen overheersen?

Hogwarts blijft doorgaan. Lessen worden gegeven, Houses zijn in strijd met elkaar en de de Quidditch Cup moet heroverd worden. Echter heeft elke leerling een achtergrond. Ze zijn geboren in een clan. Opgevoed met tradities uit hun familie en ideaalbeelden van hun clan.
Natuurlijk zijn er ook jongeren die het hier niet mee eens zijn. Waarom moeten deze twee clans in gevecht met elkaar zijn? Waarom kunnen ze niet in vrede met elkaar leven?
Daarom besluit een groepje van verschillende afdelingen een derde clan op te richten...

Hoe gaat dit aflopen? Dat is aan jullie.



Ravenclaw:
- Rena Calanthe Thompson | Chaser (aanvoerder) | Axis - Huoriel
- Jason 'Jace' Sebastian DiLaurentis | Bonacieux
- Chase Alexander Holt | Axis | WillNotLearn
-
-


Slytherin: Op het moment mag je geen Slytherin meer aanvragen, totdat er bij elke andere House 2 personen zitten.
- Lacey Elyssa Blackbourne | Anguis - Requille
- Lucy Rosean Delacroix | Seeker (aanvoerder) | Anguis - Macabre
- Georgia Yare Rae Roux | Anguis - Lizor
- Alan Christopher Martinez | Axis - Huoriel
- Draven Malum | Keeper | Anguis - WillNotLearn

Hufflepuff:
- Caine Sainsford| Keeper | Anguis - Requille
- Evelyn 'Eve' Cathy McAllister | Anguis - Macabre
- Sean Emanuel Hastings | Anguis - Lizor
-
-

Gryffindor:
- Caleigh Ohndreya McBryar | Chaser (aanvoerder) | Axis - Glucio
- Isiz “Izzy” Laine Fairchild | Axis - Jemima
-
-
-

Volwassenen:

Anguis:
-
-
-
-
-


Axis:
-
-
-
-
-


School Crew:

Schoolhoofd: Marina Barlow | Axis - Huoriel
Assistent schoolhoofd:

Leraren:
-
-
-
-
-


Wij hebben een aantal regels en we verwachten dat je je hier aan zult houden:
* Jou personage heeft in geen enkel geval een relatie tot een bekend HP personage. Geen Dwayne Dumbledore of Sam Weasley.
* 16+ mag, maar houdt het wel realistisch
* Niet Godmodden zonder toestemming van het desbetreffende personage
* Jij maakt je karakteromschrijving, houdt je hier dan ook aan
* Geen perfecte personages (Mary-Sue)
* Minimaal 8 regels per post.
* Geen herhalingen van de vorige post in je eigen post. Puur en alleen je eigen post.
* Je kan niet wisselen van clan. Bijvoorbeeld: Je zit eerst bij Anguis en gaat dan naar Axis. Dit is onmogelijk.
* Je hoeft niet persé bij Anguis te zitten als je in Slytherin zit, of bij Axis als Gryffindor je House is. Houses zijn persoonsgerelateerd, Clan's vanuit de familie.
* Maximaal 2 leerlingen en 1 volwassene per persoon.


Alleen Huoriel of Requille maken een nieuw topic aan

[ bericht aangepast op 24 feb 2013 - 13:54 ]

---

I'd rather die my way, than live yours.

[Mijn topics]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Marina Barlow

Het was een zware week voor Marina geweest, maar Hogwarts had haar aandacht weer nodig. De hele week lang in een boerenoveral koeienstront scheppen, was niet haar meest gewilde activiteit om de voorjaarsvakantie door te brengen. Gelukkig kon ze haar broer helpen, anders had ze het niet eens overwogen. Marina’s broer, Shane, heeft een eigen boerderij. Samen met zijn vrouw en drie kinderen runt hij het, maar alsnog zit hij in de geldproblemen. Ze zijn wizards, maar willen hier niets meer mee te maken hebben door de clan-war. Best lastig voor Marina, aangezien ze zelf een trouw lid van Axis is. Haar liefde voor haar broer is echter groter dan haar liefde voor de clan, dus ze heeft toch geholpen in de voorjaarsvakantie. Alles om haar broer een handje te helpen.
Met dit in haar gedachten liep ze verder het terrein op. Ze wist dat ze als enigste aanwezig was en dat gaf haar een naar gevoel. Het kasteel lag er donker en verlaten bij, het oogde bijna als een spookhuis. Het kippenvel kroop omlaag via haar ruggengraat en Marina sidderde.
‘’Snel naar binnen,’’ fluisterde ze en maakte voort. Ze trok haar schoudertas dichter tegen zich aan, naarmate ze naar de grote deuren van het kasteel liep. Ze bleef een paar meter van de deur af staan en zette haar tas neer. Uit haar laars viste ze haar wand en greep hem stevig vast. Mahoniehout, 31 cm lang en een fenikstraan als kern. Het was een rib uit haar lijf om deze aan te schaffen, maar hij diende haar uitstekend. Het koos haar niet voor niets als eigenaar op haar 11-de verjaardag, kijkend naar wat ze nu had bereikt. Ze was headmaster van Hogwarts. Zoals bijna elk schoolhoofd had zij ook een feniks, genaamd Meral. Elke keer als haar feniks een traan liet, stuurde ze het trouw op naar verschillende wandmakers.
Marina fluisterde de spell om de deuren open te laten gaan na een vakantie en ze bekeek hoe voor haar neus de deuren zich openden.

---

I'd rather die my way, than live yours.

(mijn topics. Ga zo zwemmen, dus mijn begin post komt een andere keer)

---

Happy Birthday my Potter!

[mijn topics]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Lacey Elyssa Blackbourne
Lacey werd door haar beide ouders samen afgeleverd op het perron waar de rode trein die haar opnieuw naar school zou brengen, stond te wachten. Haar vakantie was uiterst... saai geweest, eigenlijk. Ze was niet anders gewend dat, dat ze soms een tripje had moeten maken met haar ouders naar de Malfoy Manor vanwege de diensen voor de Clan. Ondanks het gebouw was opgeknapt nadat sommige delen uit elkaar vielen, had het nog steeds iets ouds over zich, dus niet bepaald de meest luxe plek om je vakantie door te brengen. Op het station was ze nog niemand tegenkomen die ze kende, of eerder: Ze had er niet echt naar gekeken, omdat ze wist dat ze hen vroeg of laat wel tegen zal komen.
Ze gaf haar ouders beide een knuffel en liep toen van hen vandaan, richting te trein. Ze moest grote stappen nemen om de trein in te kunnen en probeerde langs zoveel mogelijk mensen in zo weinig mogelijk tijd. Ze hield niet van slome mensen, ze wilde rap gaan zitten, in rust en daarvoor wilde ze niet in het halletje in de file komen te staan. Sommigen heeft ze zelfs aan de kant geduwd en dat was nog vrij netjes voor haar doen, ze had ook een geïrriteerde uitbarstig kunnen krijgen waardoor ze dan waarschijnlijk doof door werden. Geloof me, daar zouden ze écht niet blij mee geweest zijn.
Vele coupé's werden al een beetje gevult, eerstejaars waren er dit jaar vroeg bij. Maar dat maakte niet uit, ze hield er niet zo van om ergens in voor aan in de trein te zitten, dan zijn er altijd van die kinderen die langs moeten lopen en naar binnen gluren, daar is ze niet zo van.
Ondertussen was ze nog steeds niemand bekend tegengekomen, maar uiteindelijk vond ze wel een lege coupé waar ze zich kon vestigen tijdens de heenreis. Direct ging ze naar binnen, voordat er één of andere snotaap was die haar voor wilde zijn. Haar gewaad had ze er ook al bij gepakt, zodat niemand een ''foutje'' maakte door bij zomaar een Slytherin naar binnen te stappen. Zelfs in tijden als deze, als je aan de afdeling waarin je, je bevindt, nog niet kon zien bij welke Clan je hoorde, was je als Slytherin al snel bevooroordeelt. Wat niet vreemd was, Slytherin was nou eenmaal de broedplaats van de Deatheaters en daar had Lacey eigenlijk niet eens zoveel last van, ze vond het prima zo.

---

''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''

Rena Thompson

Zuchtend en puffend kwam Rena het perron opgelopen. Haar trunk in de ene hand en de kooi van haar kat in de andere. Rena liet haar ogen langs de mensen glijden die al aanwezig waren op het perron. Aangezien het nog vroeg was en de trein nog lang niet ging vertrekken, waren er erg weinig mensen op het perron aanwezig. Vele ouders hadden hun lieve eerstejaartjes al afgezet en waren teruggegaan, dus Rena had bijna vrijspel op het perron.
Dit was de laatste vakantie die ze thuis had doorgebracht, aangezien ze de volgende vakantie op Hogwarts zou blijven om te studeren voor haar N.E.W.T.’s, aangezien ze er best slecht voor staat. Rena’s familie legt veel druk op haar, omdat ze willen dat ze haar N.E.W.T.S uitmuntend afsluit. Het grootste probleem is Rena’s inzet. Ze ziet haarzelf liever luieren in de zon met haar vrienden, dan aan het studeren.
Haar vakantie was saai geweest. Er waren mensen langsgekomen van de clan die steeds probeerden om haar erbij te betrekken nu ze meerderjarig is. Als dit weer het geval was, sloot ze zichzelf op in haar kamer met een goed boek erbij, zodat mensen haar niet zouden lastigvallen met het geneuzel over clans. Ze is zelfstandig genoeg om daar zelf een mening over te hebben, maar zolang ze nog bij haar ouders thuis woont moet ze zich aan hun regels houden. Daarom is het ook zo fijn op Hogwarts, geen ouders!
Maar dan was er nog dat andere wat haar de hele vakantie heeft beziggehouden… Rena is al vanaf haar 12e bevriend met Caine, maar sinds deze zomervakantie kwam de liefde om de hoek kijken. Ze begon hem in een totaal ander daglicht te zien en al bij al heeft ze nu een huge crush. Het is nog goed gegaan dit schooljaar, maar ze weet niet hoe lang ze het nog vol houdt.
Met een diepe zucht stapte ze de trein in, haar trunk meetrekkend. Ze bleef natuurlijk weer hangen zodat ze wel 10 minuten bezig was met haar trunk normaal in de trein te krijgen. Ze zuchtte diep en liet hem staan, nam haar kat mee en ging op zoek naar een coupé. Het was niet makkelijk meer om er eentje te vinden, aangezien bijna de hele school al aanwezig bleek te zijn. Alleen Caine had ze nog niet gezien…
Uiteindelijk vond ze toch een lege coupé, ergens tussen overvolle coupé met hordes eerstejaars erin. Er trok een chagrijnige blik over haar gezicht terwijl ze de deur opentrok en mokkend ging zitten. Geweldig, het jaar begon goed.

---

I'd rather die my way, than live yours.

Caine Sainsford
Caine arriveerde niet zoveel later op het perron, dit keer zonder zijn ouders. Ze hadden wat anders te doen, hadden ze gezegd. Ze moesten nog wat afhandelen en het werd tijd dat hij zelfstandig zijn reis naar Hogwarts ging maken, werd hem verteld. Hij had er niet zoveel moeite mee, hij wist dat zijn ouders genoeg dingen te doen hadden die ook belangrijk waren en hij steunde hen daarin. De drukte maakte hem een tikkeltje onzeker, het was vervelend om te doen wat je doen moest als er zoveel mensen besloten in de weg te staan.
Maar iedereen moest wel de kans krijgen om afscheid van elkaar te nemen, natuurlijk. Dat begreep hij wel. Met een beetje moeite liep hij langs de coupé's die zijn aandacht niet konden trekken, puur om het feit omdat hij wist wie er ongeveer in zat, niemand die hij kende dus. Maar het kon niet zo zijn dat er nog niemand was die hij kende, toch? Hij had nou eenmaal een beetje pech gehad onderweg. Een diepe zucht verliet zijn mond toen hij aan de kant ging voor een klein groepje derdejaars die er nodig even langs moesten, hij had ze echter nog nooit eerder gezien.
Hij wilde wat grote stappen nemen om sneller langs de coupé's te komen, maar eentje trok zijn aandacht, waardoor hij een stap terug deed en keek wie er nou eigenlijk in zat. Hij herkende één van zijn vrienden. Zijn Ravenclaw vriendin, Rena.
Direct verscheen er een grote lach op zijn gezicht en ging hij de coupé binnen. Hij waardeerde haar pittige karakter erg en vond haar geweldig tijdens de Quidditch wedstrijden. Vaak toen ze beide in het Quidditch team terecht kwamen, kwam hij vaak naar haar trainingen kijken, vele van Ravenclaw waren er niet zo blij mee, maar ze leerden ermee omgaan. Caine kwam ook later in het Quidditch team terecht. Hij had wat enkele... tegenslagen gehad.
'Rena!' bracht hij vrolijk uit om haar aandacht te trekken en hij stak zijn armen al uit voor een knuffel.

[ bericht aangepast op 22 feb 2013 - 20:08 ]

---

''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''

Rena Thompson

Na een paar minuten mokkend in de coupé te hebben gezeten, klaarde haar humeur weer een beetje op. Een beetje pech kon ze wel hebben, als ze maar snel haar vrienden om haar heen had. Zij bezitten de uitstekende gave om haar op te vrolijken, precies wanneer ze het nodig had. Nog geen paar seconden later hoorde ze een stem haar naam roepen en haar hoofd draaide een kwartslag om, terwijl haar hart een tel oversloeg. Ja, natuurlijk... Caine. Hij kwam altijd precies op het goede moment aanzetten en was dan ook nog super lief tegen haar. Af en toe werkte dat op haar zenuwen, omdat ze gewend is dat mensen haar zo niet behandelen. Hij is er altijd geweest voor haar. Bijna elke training heeft hij in het begin bijgewoond, totdat hij zelf in het Quidditch team begon te spelen. Ze vond het heerlijk om hem te zien spelen, om zijn ogen over het veld te zien glijden om zo alles in de gaten te houden. Volgens de boeken had Hufflepuff dit jaar eindelijk weer kans gehad op de Cup... maar dit liet Rena niet gebeuren. Ze kon Caine zo aardig en zo leuk vinden als moest, maar de Cup liet ze niet uit haar handen glijden, vooral niet in haar laatste jaar.
Caine was niet zoals alle anderen jongens van zijn leeftijd. Hij is vooral erg volwassen en niet zo kinderlijk als de rest, wat hem juist zo aantrekkelijk maakt voor Rena. 'Wacht!'' zei Rena en ze graaide naar de kooi van haar kat, Mira. Ze had haar kat deze vakantie gekregen van haar ouders en ze was er meteen verliefd op geraakt. Rena klikte het deurtje open en Mira sprong uit haar kooitje, rechtstreeks op de benen van Caine.
''Ohja, ze mag meestal mannen niet zo graag, dus ik zal maar lief tegen har zijn...'' waarschuwde Rena net iets te laat, want Mira begon al te blazen richting Caine.

---

I'd rather die my way, than live yours.

Georgia Yare Rae Roux | | Anguis || Slytherin
"Schat, ik heb wat nieuwe kleding voor je gekocht," roept mijn moeder van beneden, mijn mondhoeken krullen omhoog, "en je nieuwe bezemsteel heb ik ook al ingepakt," vervolgt ze. Ik speel niet eens Quidditch, maar een goede bezem komt altijd van pas.
"Dank je mam, ik kom zo naar beneden!" roep ik terug. Ik maak mijn make-up af, beveel mijn butler om de koffers naar beneden te dragen en loop achter hem aan de trap af.
"Ach lieve schat, je ziet er geweldig uit," zegt mijn moeder, dezelfde grijns die mijn gelaat altijd siert is nu ook op haar gezicht te zien. We zijn duidelijk moeder en dochter.
'Dank je mam," zeg ik, ik loop naar buiten en stap in de grote zwarte auto.
~
Ik druk een kus op de wang van mijn moeder en stap de trein in.
Op naar Hogwarts.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucy Rosean Delacroix
Ik perste me door de grote menigte op het Muggle station. Ik snapte nog altijd niet hoe die mensen zonder magie konden leven; het maakte alles zo veel makkelijker. Ik duwde wat mensen aan de kant en de scheldwoorden die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg, lieten me alleen maar grijnzen.
Ik arriveerde uiteindelijk bij 'de' muur. Ik zuchtte zacht; daar gingen we weer, een heel jaar vol onzin.
Met een kleine aanloop rende ik door de muur heen. Even voelde ik me licht, zo licht als een veertje; niet veel later stond ik op het oude, vertrouwde perron.
Het aparte vond ik altijd dat het leek alsof ik in een volledig andere tijd leefde als ik door die muur heen was. De hele sfeer was anders en mensen scholden je niet uit; ze glimlachten enkel.
En ja, dat idee liet me kotsen.
Met een ietwat norse uitdrukking liep ik verder, richting de trein. Zoals altijd was ik aan de late kant, maar ik wist zeker dat ik wat mensen uit een coupé kon jagen.
Ik baande me een weg langs alle ouders en kinderen die elkaar gedag kusten. Op dit soort momenten vroeg ik me altijd af waar mijn ouders waren als ik ze nodig had...
Ik stak mijn kin even in de lucht en duwde die gedachten weg. Het deed pijn, maar die pijn voelde ik niet meer. Ik was het gewend.
Ik stapte de trein binnen terwijl ik mijn koffers achter me aan trok. Door wat mensen aan de kant te duwen wist ik een soort paadje te creëren. Mijn ogen scanden mijn omgeving even; het was redelijk druk, zoals ik al had verwacht.
Ik liep door en zag twee meisjes in een coupé zitten; eerstejaars, perfect. Ruw trok ik de deur open. ''Wegwezen,'' siste ik. Mijn dreigende toon en ogen die een amuserende, maar sluwe twinkel bevatten, zorgden er voor dat ze met angstige blikken binnen een paar seconden weer op het gangpad stonden.
Een zelfvoldane glimlach sierde mijn lippen en ik plofte neer. Ik zonderde me liever af van de rest; dan kon ik rustig nadenken, en hoefde ik niet te luisteren naar verhalen die over hun óh zo perfecte vakantie gingen.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Georgia Yare Rae Roux | | Anguis || Slytherin
"Aan de kant!" snauw ik geïrriteerd. Ik duw een eerstejaars voor me weg en al snel rennen de andere eerstejaars - nog net niet gillend - een coupé in. Ik kijk om me heen, waar zal ik een gaan zitten. De meeste coupé's zitten vol met van die stomme stuudjes en kleine irritante onderbouwertjes. Ik zucht geërgerd, maar de bang kijkende eerste klassers doen me wel deugd. Uiteindelijk vind ik achteraan een bijna lege coupé. In de coupé zit alleen Lucy, Lucy zit bij mij op dezelfde afdeling - namelijk Slytherin - en is even oud. Toch heb ik maar een paar keer met haar gesproken. Ik open de deur van de coupé.
"Hoi," zeg ik met mijn gewoonlijke geamuseerde grijns op mijn gezicht. Ik ga tegenover Lucy zitten zonder überhaupt te vragen of ik bij haar mag komen zitten, maar waarom zou ik? Ik doe wat ik zelf wil en niemand zal me daar in kunnen tegenhouden. Als ze niet wil dat ik hier kom zitten heeft ze mooi pech. Er komt een meisje binnen.
"M-mag ik hier zitten?" vraagt ze zachtjes. Ik lach spottend.
"Zie ik er naar uit of ik zin heb in kleine etterbakjes?" vraag ik haar kil.
"N-nee mevrouw," zegt ze snel, met een angstige uitdrukking loopt ze weg. Ik kijk haar met een geamuseerde grijns na.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucy Rosean Delacroix
Ik scheurde mijn blik los van het raam toen iemand de deur open deed.
Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik Georgia aan. Ze was van mijn afdeling en zat in hetzelfde jaar- ik heb misschien een paar woordenwisselingen met haar gehad, meer niet.
Ze groette me terwijl een geamuseerde grijns haar lippen sierde. Ze plofte neer op het bankje tegenover me.
Mijn frons werd dieper en ik bekeek haar van top tot teen. Fijn, ik had er niet op gerekend dat er iemand zomaar binnen kwam vallen. Waarom moest ze per se deze coupé hebben? Mijn humeur was niet echt op zijn best vandaag- en dit maakte het er ook niet beter op.
''Ik vroeg niet om gezelschap,'' snauwde ik. Ik nam niet eens de moeite om haar terug te groeten- waarom zou ik?
Een klein meisje, met grote, blauwe ogen en blonde pijpenkrullen kwam naar onze coupé en vroeg stamelend of ze bij ons kon zitten. Een spottend lachje rolde over mijn lippen; Georgia leek haar aanwezigheid ook niet zo te waarderen.
Met een verveelde uitdrukking keek ik toe hoe Georgia een meisje wegstuurde, die angstig weg liep- haast struikelend over haar eigen voeten.
Ik wikkelde een donkere haarlok om mijn vinger en keek weer naar buiten; iets wat ik ook deed voordat de rust hier werd verstoord.

[ bericht aangepast op 23 feb 2013 - 14:00 ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Georgia Yare Rae Roux | | Anguis || Slytherin
Ik haal mijn schouders op.
"Dat kan," zeg ik, "maar aangezien ik geen zin heb om bij al die irritante kleutertjes te zitten zit ik nu hier en misschien moet je blij zijn dat ik bij jou kom zitten. Iedereen - en dan vooral de jongens uit het laatste jaar - zouden een moord plegen om bij mij te mogen zitten. Het is een hele eer,' zeg ik bits. Ik pak het spiegeltje uit mijn handtas en werk mijn make-up bij.
'En ik geef je status een boost, straks als je samen met me uit stapt hangen de jongens misschien ook aan jouw lippen, maar als je liever hebt dat ik het geliefdste meisje van de school blijf mag je natuurlijk ook blijven zitten en wachten totdat ik weg ben.'
Ik heb haar geen enkele seconden aangekeken terwijl ik mijn verhaal verteld, misschien snapt ze nu een beetje dat ik hoger sta dan zij en ze ook niet het recht heeft om zo tegen me te snauwen.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucy
Ze haalde haar schouders op en nadat ze haar eerste zin had uitgesproken, barstte ik in lachen uit.
''Een eer?'' grinnikte ik. ''Alsjeblieft, zeg. Ik zit nog liever bij die kleutertjes dan bij jou,'' zei ik oprecht, en keek haar strak aan.
Bring it on, bitch. Verschrikkelijk, die arrogantie.
Toen ze haar gelul vervolgde, schoot ik opnieuw in de lach.
''Lieverd,'' begon ik sarcastisch. ''Mijn 'status', zoals jij het noemt, heeft geen boost nodig. Ik ben geen slet die met iedereen naar bed gaat om een 'status'te krijgen, en daarbij, als ik dat zou willen zou ik gemakkelijk aan een jongen kunnen komen. Ik heb je hulp daarbij niet nodig,'' zei ik met een frons. Ik lachte haar in haar gezicht uit, ja, maar kom óp.
''Dus als je het niet erg vind...'' mompelde ik, terwijl ik haar aan keek. ''Rot op uit mijn coupé,'' gromde ik.
''Ik hoef die arrogantie van jou niet te zien of te horen.'' Ik streek met mijn vingers door mijn haren en keek met een minachtende blik naar haar make up.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Caine Sainsford
'Een kat?' reageerde Caine en hij keek toe hoe Rena haar gloednieuwe kat tevoorschijn haalde. Die bleek niet bepaald blij te zijn dat hij erbij was. Maar dat maakte niet uit, hij was er van verzekerd dat ze wel aan hem zou wennen. Hij lachte even.
'Waarom zou ik niet lief zijn tegen haar? Het zou een probleem zijn als we niet met elkaar overweg kunnen,' zei hij tegen haar en hij bukte naar de kat toe om kleiner te lijken dan dat hij werkelijk is. Katten zijn slimme dieren, heel waakzaam. Hij vond ze wel interessant. Voordat hij een poging deed om haar te aaien, stak hij eerst alleen een vinger naar haar uit, zodat ze eraan kon snuffelen en hem een beetje kon leren kennen. Zijn ouders hielden niet van huisdieren, daarom heeft hij er ook nog nooit één gehad. Hij kon zich nog wel herinneren dat hij een keer een gewond vogeltje in de tuin vond, maar toen hij het mee naar binnen kwam en zijn ouders liet zien, had zijn vader hem doodgemaakt. Tot zover zijn huisdier ervaringen op een leeftijd van 8, hij had echt avonden moeten huilen. Hij dacht dat hij hem kon beter maken, maar helaas.
Eigenlijk wilde hij het haar vertellen, maar aan de andere kant liever niet. Misschien zou ze dan slecht denken over zijn ouder en hij wilde niet echt praten over zijn clan. Daar deed hij niet aan, nooit gedaan ook. Wie hij kende van Anguis was puur omdat hij ze daar zijn tegengekomen, verder was het niet bepaald iets wat hij graag in zijn paspoort heeft staan.
'Wat voor ras is het?' vroeg Caine toen aan Rena en hij draaide zich met een vriendelijke glimlach naar haar om.

---

''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''