{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 5 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Sasquatch
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Sasquatch
- Flynn Donovan ~ Tortura

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 15:19 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jessalyn Hope

"Alsof iemand iets voor mij probeert. Het is hier ieder voor zich. Ik dacht dat jij dat ook wel door zou hebben, maar dan heb ik je toch te slim ingeschat." Na deze woorden wordt het toch wel iets te persoonlijk voor me, waardoor ik de woede in me voel opborrelen. Net om deze reden draai ik me uiteindelijk toch om naar hem, terwijl ik mijn woede probeer te beheersen. "Het is hier niet ieder voor zich. Ze jaagt niet voor zichzelf maar voor die andere twee. Zij zorgt voor ze, zorgt ervoor dat ze niet verhongeren terwijl jij met een shitload aan eten rond zeult voor jezelf! Je wílt niet bij de groep horen, geef anderen de schuld er niet van. Je bent een goede kerel daar ergens, dat weet ik zeker. Maar het komt er nu niet uit. Zogenaamd belangrijk, hm?" Mijn stem verhef ik als ik tegen hem praat, terwijl ik me afvraag of hij nog wel weet wat hij zei toen hij dronken was, wat er gebeurde. "Als jij niet zo fucking stubborn was tegen de rest, zaten we hier straks met z'n alle die fucking konijnen op te eten. Ik snap wel waarom ze iets tegen jou heeft." Mijn woede uitbarsting is misschien wel wat overdreven, maar het is er nu toch al uit en ik heb er geen spijt van, wat hij ook doet. Ik verwacht niet dat mijn woorden enig invloed op hem hebben, behalve dat hij er enkel kwaad om zal worden. Eigenlijk is dit gewoon energie verspilling.

Rowan Ava Carter

"True," zegt ze er zacht op. "Maar nu wil ik wel mee, is dat niet goed dan?" Ik knik iets met een pruillipje dat het nu wel goed is. Ik begin over de jongen te mompelen en ze grinnikt er zacht om. "We zijn gewoon zo sexy dat hij het niet meer aankon en wel weg moest voordat hij zou smelten van onze heetheid." mompelt ze erop. "Je bent echt grappig vandaag, Rebecca." antwoord ik er iets bits op terug terwijl ik Rebecca los laat en naar de uitgang begin te wankelen. Ik bedoel het niet zo boos, maar ik vind het niet echt leuk dat ze dat zegt. Ik zou wel willen dat ik er net zo mooi uitzag als zij, of Jess, maar dat is nou eenmaal niet het geval en dat zal het waarschijnlijk ook niet worden. Misschien dat ik er daarom zo geprikkeld over doe. Al snel weet ik weer hoe ik moet lopen en wankel ik niet meer zo, hoewel mijn passen er nog behoorlijk lomp uitzien, maar dat is meestal wel het geval. Alleen als ik ren ziet het er wat minder lomp uit omdat ik dan snel en wat behendiger ben.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Je bent echt grappig vandaag, Rebecca," antwoordde Rowan bot, tot mijn verbazing. Ik bedoelde er echt niets mee, want Rowan was een prachtig meisje. Ze had mooi grote ogen, ze was lang, had prachtige haren... Waarom zag ze dat gewoon zelf niet?
"Sorry," mompelde ik schor. "Rowan, je bent mooi. Een van de mooiste meisjes die ik ooit ben tegen gekomen, waarom zie je dat zelf niet?"
Haar handen gleden van mijn arm af en nogal wankel beende ze richting de uitgang.
Ik zuchtte zachtjes en ging achter haar aan met mijn hand tegen mijn hoofd gedrukt. Het had gloeiend heet en voelde alsof het elk moment uit elkaar kon spatten.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Sorry,' mompelt ze verontschuldigend. "Rowan, je bent mooi. Een van de mooiste meisjes die ik ooit ben tegen gekomen, waarom zie je dat zelf niet?" Ugh, krijgen we dat weer? Alsof ik dat gelul nog niet vaak genoeg gehoord heb. Ik ben blij dat er zo weinig mensen over zijn zodat ik dat niet steeds om mijn oren krijg. Mensen die dat zeggen hebben gewoon een laag zelfbeeld en zijn jaloers dat ik zo dun geworden ben, hoewel ik ook wel weet dat mensen daar niet jaloers op moeten zijn, het is niet meer mooi. "Ja, ja. Natuurlijk." doe ik het snel af en ik houd even in tot ze naast me loopt voor ik verder ga. Ze heeft haar hand tegen har hoofd gedrukt en ik kijk iets bezorgd opzij. Ze ziet er in ieder geval niet uit alsof ze geen pijn heeft. "Weet je heel zeker dat je geen paracetamol wilt?" vraag ik met een zachte stem. Met mijn hand veeg ik wat blonde lokken uit mijn gezicht. Het zit flink in de war en lichtelijk in de klit, ik moet het echt weer beter gaan onderhouden zoals ik altijd gedaan heb.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Ja, ja. Natuurlijk," wimpelde ze me snel af. Ik draaide even met mijn ogen. Dat ze het hare er dan maar van dacht, ik ging het haar niet nog eens duidelijk maken, ik wist gewoon niet goed hoe ik moest reageren op mensen met een laag zelfbeeld.
Rowan wachtte op me, zodat ik naast haar kon lopen, waarop ik dankbaar knikte. "Weet je heel zeker dat je geen paracetamol wilt?"
"Ja ja," mompelde ik lachend. "Ik babbel gewoon te veel en mijn hoofd protesteert. Niets ernstigs of zo, het voelt alleen maar of het er elk moment kan afvallen."
Ik had eigenlijk geen idee naar waar we op weg waren, maar ik veronderstelde het toilet, dat leek me toch de meest logische plaats aangezien ze haar hoofd wilde doorspoelen. Als snapte ik nog steeds niet of dat echt de bedoeling was of niet, dus ik zou daar wel zien.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

> Mijn topics.

Hoe ziet het schip er ongeveer van binnen uit? Dan kan ik nog wat voor Flynn verzinnen. :].

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Rowan Ava Carter

"Ja ja," zegt ze lachend. "Ik babbel gewoon te veel en mijn hoofd protesteert. Niets ernstigs of zo, het voelt alleen maar of het er elk moment kan afvallen." Ik knik begrijpend om haar woorden, zo was het bij mij even geleden ook nog, maar nu voelt het toch al iets beter aan, hoewel mijn hoofd echt licht aanvoelt door de alcohol waarmee ik het innam. Volgens mij stink ik daar ook echt naar. "Ik wil naar bed..." mompel ik terwijl ik de trap op begin te strompelen. Mijn benen voelen een beetje raar aan, zwaar en licht tegelijk. Ik weet niet zo goed waar ik ze moet laten. Als we omhoog komen, hoor ik geluiden uit de keuken komen, boze stemmen, maar ik negeer ze. Misschien heeft die kakker de rest gevonden, al hoor ik alleen maar twee bekende stemmen, hoewel ik niet hoor wat ze zeggen. Ach, ze doen maar. Het wordt bijna een automatische reactie, maar ik pak Rebecca haar hand weer vast en begin haar langs die ruimte te sleuren, naar de kamers.

[Vies, haha. Ik weet vooral dat je eerst de verdieping heb waar Flynn Rebecca en Rowan tegen kwam, dan heb je de verdieping met de keuken en eetzalen, daarboven de slaapkamers, dan een zwembad, fitnessruimte en nog meer van die dingen.]

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Ik wil naar bed..." mompelde Rowan. Haar tempo lag opeens een stuk lager toen we de trap op strompelden. Ik stopte even met lopen toen ik stemmen uit de keuken hoorde komen. Ik herkende ze duidelijk: die van Jess en die van Daryl. Ik vroeg me af waar ze het over zouden kunnen hebben.
Ik werd wakker geschud door Rowans hand die de mijne vastgreep. Ze sleepte me doorheen de gangen richting de kamers. "Rowan, als je wil slapen moet je gaan slapen, ik hou je niet tegen. Als je wil dat ik bij je blijf moet je het zeggen."
Ze had het tenslotte ook voor mij gedaan en ik voelde me wel verplicht om het terug te doen. Hoewel ik zelf ook kon lopen, probeerde ik mijn hand niet los te wringen uit haar greep. Al snapte ik niet echt waarom ze 'm altijd beetgreep op de trap, misschien een soort van reflex?

[Ja, zo ongeveer wat Nikki zegt.]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

"Rowan, als je wil slapen moet je gaan slapen, ik hou je niet tegen. Als je wil dat ik bij je blijf moet je het zeggen." zegt ze plots tegen mij als ik haar hand vast heb gepakt en haar meesleur. Ik knik eventjes, maar het duurt even voordat ik antwoord. Het lijkt net alsof mijn keel plotseling heel droog wordt en ik voel me zelfs ietwat paniekerig, al weet ik niet waardoor het komt. Pas als we in de buurt komen van onze kamers begin ik weer te praten. "Oh, dat maakt mij eigenlijk niet uit. Als je wilt blijven vind ik dat niet erg," zeg ik met een klein glimlachje tegen haar. Ik wil haar in ieder geval nergens tot verplichten. Daarbij weet ik niet zeker of ik alleen wil zijn of niet, ergens wil ik gewoon mezelf opkrullen onder de dekens in mijn eentje en alleen zijn met mijn gedachten, maar aan de andere kant vind ik het eng om weer alleen te zijn. Ik weet niet of ik zo wel in slaap kan vallen. "Zeg maar wat je zelf wilt." stel ik dan voor. Mijn hoofd is te moe om nu goed na te denken over welke keus ik het liefst maak en het is wel zo makkelijk als zij nu voor mij kiest. Normaal weet ik wel wat ik wil, vandaag alleen even niet. Volgens mij kan ik ook wel de hele dag slapen, vandaag.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Oh, dat maakt mij eigenlijk niet uit. Als je wilt blijven vind ik dat niet erg." Ze glimlachte er zelfs een beetje bij. "Zeg maar wat je zelf wilt."
Ik haatte het als mensen mij voor keuzes zette, ik was niet goed in keuzes maken én ik hield er niet van. Ik was zo besluiteloos als wat en meestal paste ik mijn eigen keuze aan aan andere. Ik liet me er een soort van bij determineren, zodat ik zelf niets moest kiezen. We stopten voor haar kamer. Ik bleef staan, terwijl ik nogal bedrukt keek omdat ik de keuzes aan het afwegen was. In mijn hoofd was ik aan het potten, niet omdat ik de uiteindelijke uitkomst erdoor zou laten bepalen, maar op dat moment vertelde mijn gevoel me meestal welk ik liever wilde. En ook al kwam ik op blijven uit, vertelde mijn gevoel me dat ik liever iets anders wilde gaan doen. Ik schraapte mijn keel zachtjes. "Vind je het erg als ik niet blijf?"

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

We stoppen bij de deur en ze kijkt nogal moeilijk. Ik wist niet dat de keuze voor haar even moeilijk als bij mij is. Iets schuldig dat ik de keuze bij haar neer heb gelegd kijk ik haar afwachtend en aarzelend aan. "Vind je het erg als ik niet blijf?" vraagt ze nadat ze haar keel geschraapt heeft. Ik glimlach iets en schud met mijn hoofd. "Natuurlijk niet. Ik blijf waarschijnlijk toch de rest van de dag in bed," antwoord ik snel. "Dan zie ik je later nog wel." Ik open mijn deur en stap mijn kamer in. Ineens lijkt het zo leeg en onpersoonlijk als ik de deur achter me sluit. Ik slik eens, ga op mijn bed zitten en trek langzaam mijn schoenen uit. De laatste dagen zijn zo'n rollercoaster geweest dat ik misschien wel beter even de tijd voor mezelf kan gebruiken, zonder die rare fratsen van de afgelopen tijd. Diana, ineens die vreemde voorliefde voor een steen, Daryl. Gewoon nergens aan denken net als gisteravond en normaal zijn. Met een diepe zucht sla ik de dekens open en ga ik ertussen liggen. Ik trek ze hoog op en sluit mijn ogen tegen het vale zonlicht. Oh, heerlijk. Het voelt net alsof ik in de hemel beland ben. Al snel vind ik een lekkere positie om in te liggen en val ik in slaap, maar het is een veel te lichte slaap. Elk half uur wordt ik wakker en draai ik weer, waarna het elke 20 minuten wordt en ik nog maar amper stil kan liggen. Ik krijg het warm, koud, maar mijn hoofdpijn is volgens mij wel zo goed als weg. Toch wordt ik er helemaal gek van.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
'Slaap lekker, Rowan,' zei ik nog, voordat ik naar mijn eigen kamer liep en onder de douche sprong.
Ijskoude stralen stralen gleden over mijn lichaam. De douche was koud en leeg. De tegels riepen een soort eenzaam gevoel op en daarbij ook een paar slechte herineringen die ik liever zo snel mogelijk wilde wegstoppen in de vergetelheid. Met mijn vingertoppen masseerde ik zacht mijn hoofdhuid terwijl ik er een minimale hoeveelheid shampoo in probeerde te masseren.
Toen ik de douchedeur opende, stond de koude al met wijdopen gesprijde armen klaar om me te knuffelen. Mijn lichaam rilde zachtjes toen ik het ruw begon af te drogen met een stijfgeworden, dunne, afgebleekte handdoek.
Zo snel ik kon sprong ik in mijn oude, warme kleren en haalde de kam door mijn samengeklitte haren. Mijn gezicht vertrok door de knopen die ik los moest zijn te krijgen, maar toen dat klaar was voelde ik me stukken frisser.
De hoofdpijn die ik had, nam niet zo snel af als ik gehoopt had, maar de frisse douche had me zeker goed gedaan.
Mijn lange haren bungelden over mijn schouders heen, tot net aan mijn borsten. In plaats van stijl was het golvend, omdat ik het niet met de haardroger kon drogen.
Iets wat zenuwachtig daalde ik de trap af richting de keuken, waar een discussie aan de gang was. Ik kon niet precies volgen over wat het ging, maar het verbaasde me om Jess' te horen discuteren met Daryl.
Voorzichtig opende ik de deur. Het konijn dat bij Jess lag, viel me direct in het oog en ik wist al wat mijn taak was: vlees bakken.
Ik liep al naar de kast om een vleespan tevoorschijn te toveren en zette deze op het vuur. Het ging een vetvrij konijntje worden, want boter had ik niet. Ik moest alleen maar zorgen dat het net zou aanbranden.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Mijn topics, sorry, druk weekend ;c]

---

ars moriendi

Apocalyptic schreef:
[Mijn topics, sorry, druk weekend ;c]

-wbw-

---

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
(...)

-wbw-

ghehe.. 8D

---

ars moriendi

Daryl Dixon
Woedend draait ze zich naar me om. Ik geloof dat ik haar nu persoonlijk heb geraakt. Tsja, ach. "Het is hier niet ieder voor zich. Ze jaagt niet voor zichzelf maar voor die andere twee. Zij zorgt voor ze, zorgt ervoor dat ze niet verhongeren terwijl jij met een shitload aan eten rond zeult voor jezelf! Je wílt niet bij de groep horen, geef anderen de schuld er niet van. Je bent een goede kerel daar ergens, dat weet ik zeker. Maar het komt er nu niet uit. Zogenaamd belangrijk, hm?" Met eten zeulen? Ik doe een stap naar voren. "Ik heb Rowan's leven gered toen we een run maakten voor dat eten. Ik heb gedeeld wat ik kon delen met haar." Ik zou niet zeggen dat Rowan vervolgens alleen een pak koekjes heeft gehad door haar eetstoornis. "Ik heb met gevaar voor eigen leven die shit gehaald en het met jou en Rowan gedeeld." Ik kijk haar furieus aan en vraag me af waarom ik deze discussie uberhaubt met haar voer. Ze weet niet van ophouden."Als jij niet zo fucking stubborn was tegen de rest, zaten we hier straks met z'n alle die fucking konijnen op te eten. Ik snap wel waarom ze iets tegen jou heeft." "Jaja, all against Daryl, het zal wel," brom ik terwijl ik mijn kruisboog nog eens goed omsla. Op dat moment komt Rebecca binnen.

---

ars moriendi