Andrei / Lilith, wezen.
Willow reageert niet op mijn uitspraken of ik het wel goed begrijp, klaarblijkelijk omdat het er erg ongelovig uit mijn mond kwam. Niet dat ze me kwalijk kan nemen hierdoor, het klonk ook nogal als een soort smoesje. Alleen ik zou het zeker in mijn achterhoofd houden, want ze kon wel eens gelijk hebben en dan stond ze mij straks aan te kijken met zo’n betweterig gezicht van “I told you so”. Mijn armen had ik over elkaar geslagen, toch laat ik mijn armen wat naast me hangen. Ik verveel me een beetje, ik moest dan ook snel wat te doen hebben, anders ging ik straks nog op zoek naar eten uit frustratie. Bij deze gedachten liet ik mijn tong wat over de snijtanden gaan, duidelijk in gedachten.
Wanneer ik zeg dat ik wel op mannen val, nonchalant, trekt zij haar wenkbrauwen iets ongelovig op. Hier op zeg ik nog niets en wacht even af, terwijl ik dan toch begin te grijnzen en haar vraag waar ergens ik haar type ben. Willow haalt haar schouders op. “Weet ik veel, alsof dat iets uitmaakt,” zegt ze, hoewel het niet mijn vraag beantwoord, waardoor ik dan ook een levenloze uitdrukking op mijn gezicht krijg. Ze zal er wel niet graag over praten of toegeven, of iets dergelijks voor menselijke vrouwen, dus misschien moet ik maar weer het vorige onderwerp verklaren. Ze reageerde er nogal raar op, heeft ze er wat tegen of zo? “Ik val op vrouwen én mannen, omdat ik ook in een vrouw kan veranderen…” licht ik toe, waarbij ik naar het vrouwelijke gedaante en weer terug verander. “Daardoor komt het, anders had ik vast niet op mannen gevallen.” Ik houd nogal van vrouwen, dus dat weet ik wel zeker. Nonchalant haal ik vervolgens mijn schouders op.
“Hangt er vanaf hoe smerig het drankje is en hoe eng het zalfje eruitziet.” Antwoord ze op mijn vraag, waarop ik haar arm wel loslaat, maar nog steeds vlakbij haar sta. Ik kijk even bedenkelijk naar beneden, omdat ze nogal klein is en dring mijn blik in die van haar. Een vreemd grijnsje komt er op mijn ietwat volle lippen terecht. “Daar kom je dan nog wel achter,” antwoord ik mysterieus, waarna ze opeens mijn naam zegt en ik haar vragend aan kijk. Wat is er nu weer? “Als je mij het zalfje of drankje hebt gegeven, zou je mij dan toch naar de rand van het bos willen brengen?” vraagt ze, waarna ze vervolgde, “En zou je mij, nadat ik mijn slaapzak heb gepakt, misschien naar het kamp willen brengen?” Mijn wenkbrauwen trek ik iets op en grinnik iets. “Zeg, ik ben geen slaafje van je hoor, maar goed, ik heb het eerder wel voorgesteld…” Bedenkelijk tuit ik even mijn lippen en gooi haar dan abrupt over mijn schouder heen om ondeugend te grinniken. “Let’s go then.” Vervolgens begeef ik me al snel, echter niet zo snel als James, naar mijn hut en zet haar op de grond neer. Niet zoals ik bij Erin deed, toch kijk ik in de richting van mijn slaapkamer en steek even mijn vinger op, als teken dat ze even stil moet zijn. Dan loop ik naar de deur, luister en zucht vervolgens om de deur te openen. “Liefje toch, ik ben er weer.” Grijns ik. “Did you miss me?” Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen.
Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Wat verlekkerd likt James over zijn lippen heen en praat hij snel, hoewel ik het niet kan laten en mijn blik in mijn ooghoeken op zijn lippen blijft hangen. Ik wil die van mij direct terug op die van hem drukken, maar probeer me zo goed mogelijk in te houden, ondanks dat ik weet dat het niet lijkt te lukken. Jezus, hoe had ik het al die tijd in kunnen houden om hem niet aan te raken? Die tijd dat ik bij hem in de buurt stond zonder ook maar iets te doen, het lijkt echt onmogelijk in mijn ogen als ik daaraan terug denk. Ik had nog antwoord gegeven op wat hij zei, waardoor hij verder praat en opstaat. Mijn ogen gleden over zijn lichaam en ik keek hem met open mond aan, waarna ik naar adem hapte. Gelukkig kan ik me wel weer bij elkaar rapen, want volgens mij is dit echt niet meer gezond gewoon. Het lijkt wel alsof ik nu de hele tijd naar hem verlang, zelfs nu ik net klaar ben.
Grijnzend had ik gezegd dat hij dan hetzelfde moet doen. Hierdoor trekt er een grote grijns over zijn lippen heen, waar ik weer even naar kijk totdat hij antwoord geeft. “Prima, dat is afgesproken.” Ik knik even hierop en grijns dan. Nu kan hij niet meer terug, want ik zal het hem laten herinneren. Nu kom ik ook helemaal overeind en strek mezelf iets uit, terwijl ik hem grijnzend aankeek en mijn kleding oppakte. Die van hem pakte ik ook op, welke ik in zijn armen duwde en hij het aanpakt. Ik had hem gezegd dat ik zelf loop, dat ik er zelf fit genoeg voor ben en eerlijk gezegd, klonk dat nogal dubbelzinnig. Iets dat ik misschien wel zo bedoeld had, waarna ik snel vervolgde dat we wel konden gaan. “Ja, dat heb ik gemerkt.” Mompelt hij op het fit-zijn, waarna hij zich haastig naast me voegt, maar ik laat enkel een wazig grijnsje zien, omdat ik kort in gedachten was verzonken. Ik twijfelde nu enorm of ik hem moest vertellen over de machine, die bijna gemaakt was en we hier weg konden… Dagenlang hadden we, vooral Sage en ik, eraan gewerkt en nu was het eindelijk bijna klaar. Wie weet wat James zou doen met de machine of mij als ik het hem zou vertellen? Nee, ik houd het nog wel even voor me, denk ik zo.
“Hm, je zou vaker naakt door het bos in dit licht moeten lopen.” Merkt hij op een nonchalante toon op. Mijn gedachten zijn echter nog altijd ergens ver weg en ik reageer er niet zo op, maar bijt wel kort op mijn onderlip. “Siert je wel.” Ik knipper een enkele keer met mijn ogen en kijk hem dan grijnzend aan. Ik moet wel, zo heeft hij tenminste niets door. “Als jij de wacht maar houd, James.” Zijn naam had ik op een uitdagende, verleidelijke toon uitgesproken, waarna ik mijn blik expres tergend langzaam over zijn gespierde lijf liet gaan voordat ik deze weer voor me richtte. Hij grijnst eens, maar bijt dan op zijn lip en kijkt weer vooruit. “Heb je zin om te zwemmen?” vraagt hij dan, waardoor ik aangenaam zucht en knik. “Dat was wel de bedoeling ja. Zeg niet dat ik in mijn eentje moet hé, ik wil jou lijf ook nat zien worden door het water.” Grijns ik groots, terwijl ik nieuwsgierig afwacht naar wat zijn antwoord hierop is. Hierdoor krijg ik al direct voor me te zien hoe er waterdruppels over zijn lichaam glijden en ik moet hard op mijn lip bijten om een genotvolle zucht niet te laten blijken of om hem weer aan te raken. Zo merk ik ook niet op hoe hij verlangend over zijn lippen heen likt.
Abrupt voel ik hoe zijn vingers kort langs mijn hand strijken en ik frons kort, terwijl er een rilling door mijn lichaam gaat. Was dat nu maar niet gebeurd, want zijn aanraking liet direct weer dat verlangende gevoel in mij los, wat ik zo graag wilde controleren. Ik klem mijn kaken sterk op elkaar hierdoor en blijf voor me kijken, zonder naar James te kijken en hem aan te vallen door mijn lippen op die van hem te drukken. Gelukkig duurt het volgens mij niet lang meer voordat we er zijn, ik moet even wat koelte vanwege dit alles. Zelfs de lucht lijkt nu voor mij drukkend te zijn en die verlangende sfeer komt weer bij mij op, alleen vanwege die aanraking en omdat ik zo stom ben geweest te zeggen dat James naakt door het bos met me mee moet lopen. “Trek je kleding maar weer aan.” Zeg ik dan vervolgens, omdat ik me anders echt niet meer in lijk te houden. Hoewel het nu wel een beetje koud lijkt nu, na dit alles… wat totaal niet mijn bedoeling was. Ik wil hem gewoon niet laten merken dat ik hem weer wil aanraken.
Quiet the mind, and the soul will speak.
