[RPG] Camp Wolfe O1 - Speeltopics

Regels:
• Je mag meerdere personages aanmaken, maar je moet deze niet verwaarlozen.
• Er komt een rollenstorie.
• Alleen je eigen personage(s) besturen. Anderen vinden het niet zo fijn als je die van hen bestuurt.
• Geen ruzies, behalve in de RPG zelf.
• 16+ en al het andere is gewoon toegestaan.
• Het minimum is zeker 200 woorden [8-10 zinnen] schrijven. Ik wil dan liever ook wat ervaren RPG-ers er tussen hebben zitten.
• Mary Sue’s aren’t allowed. Also, Gary-Stu isn’t.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Houd je er gewoon aan.
• Ik zal de martelmanieren verzinnen. Voor diegene die een begeleider spelen, zal ik een PB sturen. Geen dingen erbij verzinnen dus.

Het begin: De begeleiders hebben een boot geregeld om alle kampeerders zo naar het eiland te laten brengen. Ze zijn al bij het kamp aan gekomen en vanaf daar leggen de begeleiders alles uit. Deze dag zal vooral gebruikt worden om mensen te leren kennen en zo het kamp + de regels te leren kennen.

[ bericht aangepast op 15 feb 2013 - 22:45 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Noah Forrister
Jeremaiah kijkt me even verbaast aan. "Ja ik denk het inderdaad ook ja" beantwoord hij mijn vraag. Jeremaiah knikt vriendelijk maar op een uitdagende manier. Als ik hem voorstel mee te gaan joggen kijkt hij me iets wat betrapt aan, Waarom begrijp ik niet echt. Jeremaiah grinnikt even. "Natuurlijk heb ik hier geen problemen mee" antwoord hij. "Al heb ik al wel een opwarming gehad, ik denk dat jij die nog wel nodig hebt. Zal ik met je mee doen?" Vraagt Jeremaiah me met een uitdagende blik. Ik lach mijn rechte witte tanden even bloot. "Dat komt wel goed denk ik" Ik kan het niet laten en geef Jeremaiah een snelle knipoog. "Dan leg ik mijn boeken even binnen, Don't move" zeg ik glimlachend.
Ik loop snel terug naar mijn slaapzaal en leg mijn boeken terug op het bed. Mijn sneakers verruil ik voor mijn sportschoenen en ga dan snel weer terug naar Jeremaiah. "Zo ben ik weer" Het is best apart dit allemaal. Zo'n kamp. Ik had meestal sneller gevoelens voor meisjes dan voor mannen, maar ik heb hier nu slechts drie mensen ontmoet, waarvan twee al súper knap zijn. Ik snap ook niet echt dat als ze het gevoel voor het andere geslacht willen veranderen, waarom stoppen ze degene met hetzelfde geslacht dan in een slaapzaal? Dat heeft dan toch geen zin? Ik laat mijn ogen weer over het lichaam van Jeremaiah gaan en kijk hem dan weer aan voor ik Glimlach. "Zullen we gaan?"

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

      Jeremiah Franco Boyd.
Hij glimlacht op mijn vraag en zijn perfect witte tanden trekken mijn aandacht. Nog een pluspunt. 'Dat komt wel goed, denk ik.' Hij geeft me een knipoog, waarvan ik weer een lichte blos krijg.
'Dan leg ik mijn boeken even binnen. Don't move.' Zegt hij glimlachend. Ik knik hierbij met mijn hoofd als teken dat ik wel even wacht.
Hij loopt met een snelle tempo terug naar de slaapzaal, zodra ik hem zie verdwijnen pak ik snel mijn mobiel tevoorschijn waarbij ik een spiegelbeeld zie van mezelf. Mijn haren doe ik wat goed. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Noah weer aankomen en stop ik wat onhandig, snel mijn mobiel weer terug in mijn broekzak. Ik zie nu dat hij zijn sportschoenen aanheeft.
'Zo ben ik weer,' deelt hij mee. Ik knik glimlachend.
“Goed.”
Ik merk dat zijn ogen over mijn lichaam gaan en uitdagend kijk ik hem aan. 'Zullen we gaan?' Zegt hij dan met een glimlach.
“Let's go. Ik stel voor dat wij beginnen met zo even door het bos joggen en dan zo achterlangs het therapiegebouw rennen.” Met dat ik dit voorstel wijs ik met mijn vinger die richting op.
Het was fijn dat ik met iemand kon sporten. Dan hoefde ik niet meer alleen. Ik was namelijk niet echt het typetje dat graag alleen was. Ik was meer de gezelschapstype.
“Of jij moet dat niet aankunnen?” Daagde ik hem uit met een wat plagerig stemmetje.

---

† Love? I want to sleep.

Noah Forrister
"Goed" knikt Jeremaiah, terwijl hij me even uitdagend aankijkt. "Let's go,. Ik stel voor dat wij beginnen met zo even door het bos joggen en dan zo achterlangs het therapiegebouw rennen.” Jeremaiah wijst met zijn vinger de route aan die hij bedoelde. "Of jij moet het niet aankunnen?" daagd hij me uit met een plagerig stemmetje. Ik kijk hem aan met een perfecte parelwitte grijns. "Hoor ik nou dat iemand me aan het onderschatten is?' vraag ik grijnzend en knipoog weer. "Ik vind het een prima route, misschien nog wel mooi ook" Ik houd mijn hoofd een tikkeltje schuin, het valt niet echt op hoop ik, weet ik wel zeker. Net zoals mijn onschuldige geflirt. Ik heb inmiddels wel geleert hoe ik dat onopvallend moet doen.
Ik strek even snel mijn spieren. "Let's go" zeg ik en begin te hard lopen in de richting dat Jeremaiah had aangewezen. Aan de ene kant was ik van plan helemaal niks te flirten, misschien wel het meest op mezelf blijven in de tijd dat ik hier op het kamp was. Maar aan de andere kant, nu ik het net zo deed, Misschien is het wel juist leuk. Wel onopvallend natuurlijk. Dat martelen staat me nog steeds niet aan. Ik kijk even over mijn schouder naar Jeremaiah en knipoog weer even. Om hem uit te dagen me in te halen. Dat kan nog leuk worden. Die jongen heeft een leuk uiterlijk. Nouja Hij is gewoon knap. Ik kan het niet ontkennen. Ik ga het ook gewoon niet meer ontkennen. Schijt. dit is wie ik ben, en ik ga voor niemand anders zijn dan ik ben. Mezelf zijn. Dat moest ik toch zijn van mijn moeder? het maakt niet uit als je maar jezelf blijft. En dan stuurt ze me hierheen... Ja logica...

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

      Jeremiah Franco Boyd.
Hij keek mij weer aan met zijn perfect, witte glans met tanden. 'Hoor ik nou dat iemand me aan het onderschatten is?' Vroeg hij en gaf mij een knipoog. Mijn uitdagende glimlach sierde weer op mijn gezicht.
“Zo zou ik het niet willen noemen,” begon ik geheimzinnig.
“Ik zou het eerder een uitdaging noemen.” Eindigde ik met een flirterige stem en een knipoog.
'Ik vind het een prima route, misschien nog wel mooi ook.' Hij hield zijn hoofd was schuin. Mooi, dus dan waren we het eens met de route.
Hij begint even snel zijn spieren te strekken en ik had een mooi uitzicht. Spieren? Check. Witte, mooie tanden. Dubbelcheck. Sexy as hell? Driedubbelcheck. Ik grinnikte door mijn gedachten. Dit had ik allemaal kunnen afstrepen op het lijstje in mijn gedachten. Misschien kwamen er nog wel meer?
'Let's go.' Zegt Noah opeens. En ik schrok op uit mijn gedachten. Hij begint met rennen en hij kijkt over zijn schouder naar mij om mij vervolgens een knipoog te geven. Grinnikend kijk ik hem na, schudt even kort mijn hoofd en begin met rennen.
“Here I Come, Noah!” Riep ik hem na.
“Kijk maar uit!” En ik rende snel richting Noah. Ik moest toegeven dat hij erg goed was. Sinds wanneer zou hij begonnen zijn met sporten?
Het bos kwam wat dichterbij en hopelijk zat het mij nu wel en flikkerde ik nu niet over wat takken die in de weg lagen of zo. Want zo'n dag was het wel voor mij – wat ik wel vaag vond. Normaal was ik niet zo onhandig.

---

† Love? I want to sleep.

Ethan Smith

"Goed Ethan, Biseksueel dus, hé?" Zijn gezicht vertrekt een beetje maar ik besteed hier geen aandacht aan. Ik blijf hem aankijken met dezelfde blik op mijn gezicht , zonder ook maar een beetje emotie te tonen. "Vertel eens, hoezo denk je dat je ook op.. jongens valt? Wat is je reden daartoe?" Vervolgd hij met een strak gezicht, wat is dit nou voor vraag, wat mijn reden is? Ik blijf hem aankijken terwijl ik een los velletje van mijn droge lip trek, dan leg ik mijn hand op de leuning van de stoel. Ik blijf bewust een tijdje stil. wat mijn reden is? Herhaal ik nog een keer in gedachten, het is bijna alsof hij vraagt waarom ik melk in de koffie doe, tja als het zo makkelijk was.. Ik vraag me af waarom het zo fout is, waarom hij er zo van walgt. Ik haal mijn schouders langzaam en nonchalant op en adem diep in door mijn neus "Ik denk dat ik je geen details hoef te geven over hoe ik weet dat ik op jongens val?" Mompel ik dan, "ik vind het geen probleem hoor maar ik heb zomaar het gevoel dat jij daar anders over denkt." Nog steeds kijk ik hem recht aan, langzaam duw ik mijn nagels in mijn handpalm om mezelf een beetje rustig te houden. Ik besef dat wat ik heb gezegd niet heel handig is maar het maakt me niets uit, hij ziet maar wat hij doet. Het lijkt me sterk dat ik meteen in het eerste gesprek 'gemarteld' ga worden. Door zijn houding en manier van doen word ik behoorlijk opstandig maar ik zal me toch proberen een beetje in te houden, ik heb verschrikkelijk veel geduld maar hij heeft alles al opgebruikt in een paar minuten. Zuchtend laat ik me iets achterover zakken in mijn stoel en wacht op zijn antwoord zonder van hem weg te kijken. Ik benieuwd wat er nog meer voor vragen voorbij gaan komen, deze eerste vraag beloofd al veel. Ik werp even een blik op de klok om dan weer naar Caleb te kijken.

Noah Forrister
"Zo zou ik het niet willen noemen, eerder een uitdaging" Ik grijns weer, Ik houd wel van uitdagingen. "Here I Come Noah, Kijk maar uit!" Hoor ik Jeremaiah achter me roepen en al snel hoor ik zijn voetstappen achter me. Ik lach eventjes maar zodra we in het bos komen vertraag ik mijn pas zodat Jeremaiah al snel weer naast me rent. "Ik denk dat hier wel wat wortels liggen die ons onderuit kunnen halen. En als je besluit te vallen, trek me niet mee aub" zeg ik terwijl ik mijn spierwitte tanden weer bloot grijns.Ik had namelijk nog wel eens de neiging om snel te struikelen tijdens het sporten. Dat is erg ehm, charmant als je indruk bij iemand wil maken. Gelukkig krijg ik dat altijd toch wel maar die onhandigheid is niet altijd even makkelijk.
"Dus hoelang doe je al aan sport? Doe je nog een bepaalde sport of alleen dit?' vraag ik. Ik deed thuis altijd wel een aantal sporten. Ik zwom veel in het zwembad aan huis. Aangezien mijn ouders beiden lid waren van de country club, begon ik al op vroege leeftijd met tennis. Tennis is opzich wel leuk, als je een goede tegenstander hebt. Joggen deed ik ook al veel, vooral op vakantie. Zo rond zonsopgang of zonsondergang. Dan is het altijd wel mooi om in een natuurlijke omgeving te joggen. Mijn ouders hielden er nooit van. Mijn moeder tennis, mijn vader tennis en golf. Meer niet. zwemmen deden ze niet, ze lagen alleen ernaast om bij te kleuren en dan klagen als ik een beetje spetterde.
Waarom denk ik toch de heletijd aan mijn ouders? Bah ik zou het gewoon moeten vergeten en deze tijd alleen maar aan mezelf besteden. Doordat ik zo in gedachte verzonken ben, vergeet ik mijn eigen advies en blijft mijn voet achter een wortel steken en lig ik languit op mijn buik op de grond. "Oke dat advies neem ik terug!"

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

      Jeremiah Franco Boyd.
Noah vertraagt zijn pas in het bos, zodat ik naast hem kon komen rennen. Meteen keek ik al op de grond om te zien of er boomwortels waren, of iets dergelijks, waarvoor ik moest uitkijken. 'Ik denk dat hier wel wat wortels liggen die ons onderuit kunnen halen. En als je besluit te vallen, trek me niet mee aub.'
Wat beschaamd kijk ik voor mij uit. Dat ik er nu al bekend om sta bij hem dat ik onhandig ben is niet zo fijn, om het maar zacht te beschrijven. Maar ik probeer er niets van te laten zien en een grijns siert zich rond mijn lippen, terwijl ik een snelle blik naar hem werp.
“Waarom niet? Dat is toch lekker gezellig?” Ik kijk weer voor mij voordat ik straks echt de grond weer voel.
“Dan val ik meteen zachtjes.” Grap ik.
'Dus hoelang doe je al aan sport? Doe je nog een bepaalde sport of alleen dit?' Vraagt Noah.
Een grijns kwam rondom mijn gezicht en ik open mijn mond om te antwoorden: “Ik heb eigenlijk van alles al wel gedaan, maar ik ben altijd wel in voor wat nieuws.” Met dat ik dit zeg geef ik hem een zijwaartse knipoog.
“Weet jij misschien iets nieuws voor mij?” Goed. Dit geflirt mocht niet zo duidelijk zijn vanwege de locatie waar wij nu zaten, maar ik kon het niet laten. Mijn 'jacht-instinct' nam het nou eenmaal over als ik een knap iemand zag en dan kon ik er niets tegen doen. Ach, zolang de leiding er maar niet is. Dan is er geen enkel probleem, toch?
Dan valt Noah opeens en ligt hij binnen enkele seconden op de grond. 'Oké, dat advies neem ik terug!'
Ik begin hard, bulderend te lachen en kniel neer. “Oh, Noah. Je mocht mij wel meetrekken.” Grijns ik pervers.
“Of houdt jij niet zo van gezelschap?” Ik steek mijn hand uit, terwijl ik op mijn knieën leun.

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 22:57 ]

---

† Love? I want to sleep.

Noah Forrister
"Waarom niet, Dat is toch gezellig? Dan val ik meteen zachtjes" zegt Jeremaiah en ik moet toch eventjes lachen. "Ik heb eigenlijk van alles al wel gedaan, maar ik ben altijd wel in voor wat nieuws. Weet jij misschien iets nieuws voor mij?" Net als ik wil antwoorden val ik dus plat op mijn gezicht. Jeremaiah begint hard en bulderend te lachen. "Oh Noah, je mocht mij wel meetrekken" Jeremaiah grijnst pervers terwijl hij neerknielt. "of houd je niet zo van gezelschap?" Hij steekt zijn hand naar me uit terwijl hij op zijn knieën leunt. Ik pak zijn hand en krabbel overeind terwijl er een blos van schaamte op mijn wangen staat. "Ik houd wel van gezelschap.., begrijp me niet verkeerd...Maar ik viel alleen te snel om je mee te kunnen trekken, Het spijt me zeer zal er de volgende keer aan denken" Ik knipoog even en begin dan het zand van mijn t-shirt te kloppen.
"Ligt er aan wat voor sporten je gedaan heb Jeremaiah, pas als ik dat weet zou ik je kunnen helpen met een nieuwe sport" Ik ga weer op mijn voeten staan en help Jeremaiah dan overeind. Weer klop ik wat zand van mijn shirt maar merk dat dit niet zo makkelijk van mijn witte shirt af zal gaan. "Zelf deed ik het meest aan tennis, zwemmen en joggen. Maar ondertussen ook wel andere dingen zoals fitness uit verveling ofzo" Ik krab even op mijn hoofd. "Zeg eens eerlijk Jeremaiah, hoe schandelijk zag ik eruit net met vallen?" Ik grijns breed en speels, al staat er nog steeds een lichte blos. Ik haat mijn klunzigheid. "Op schaal van 1 tot 10 vond ik mezelf een aardige 11" Ik klop de rest van mijn kleding af voor ik Jeremaiah vragend en speels aankijk met mijn hoofd iets schuin.

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Ik moet wel even zeggen dat het Jeremiah is i.p.v. Jeremaiah. *

      Jeremiah Franco Boyd.
Hij pakt mijn hand vast en krabbelt overeind. Ik betrap hem erop dat er een lichte blos op zijn wangen komt. Iets wat ik erg schattig vond bij hem, maar ik zal hier maar niets op zeggen. Straks schaamt hij zich nog meer. Of was het niet van de schaamte?
'Ik houd wel van gezelschap.. begrijp me niet verkeerd.. Maar ik viel alleen te snel om je mee te kunnen trekken. Het spijt me zeer, zal er de volgende keer aan denken.' Hij geeft mij weer een knipoog en klopt dan de zand van zijn shirt.
“Nou, hier hoef je geen 'sorry' voor te zeggen hoor.” Ik grinnik kort.
“Doe dat maar. Dan val jij zacht.. voor zover mijn fantastische spieren zacht kunnen zijn.” Grap ik.
'Ligt eraan wat voor sporten je gedaan hebt, Jeremiah. Pas als ik dat weet zou ik je kunnen helpen met een nieuwe sport.' True, true. Daar had hij een punt. Hij wist natuurlijk niet wat voor sporten ik gedaan had. Hierbij moest ik wel even doordenken en zonder dat ik het doorhad kreeg ik weer een perverse grijns op mijn gezicht.
Nu helpt Noah mij overeind en klopt hij nadien weer het zand van zijn shirt af. Het lijkt er alleen op dat het er niet vanaf wilt. Ik grinnik en schud zachtjes mijn hoofd.
'Zelf deed ik het meest aan tennis, zwemmen en joggen. Maar ondertussen ook wel andere dingen zoals fitness uit verveling of zo.' Ik knik met mijn hoofd om aan te geven dat ik naar hem luister.
“Ik hou vooral van teamsporten.” Geef ik hem de hint, waarna ik wel perse die knipoog moet geven. Hij krabt kort op zijn hoofd.
'Zeg eens eerlijk Jeremiah, hoe schandelijk zag ik eruit net met vallen?' Hij grijnst weer zijn tanden bloot, waarbij ik even mijn hoofd moet schudden.
'Op schaal van 1 tot 10 vond ik mezelf een aardige 11.' En hij klopt de rest van het zand van zijn kleding, waarna hij speels en vragend mij aankijkt. Weer schud ik even kort mijn hoofd. Oh, Noah toch.
“Als je mij zag vandaag dan valt dat van jou echt heel erg mee. Ben de hele dag al onhandig bezig.” Sprak ik de waarheid.
“En het maakt je een stuk schattiger met die lichte blos op je wangen,” meld ik hem eerlijk, waarna ik weer begin te rennen. Dit keer kijk ik achter mij naar Noah en geef ik hem een knipoog.

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 0:31 ]

---

† Love? I want to sleep.

-Was er nog iemand voor Devin? Hij is aan het joggen in het bos geloof ik. Anders schrijf ik vanmiddag een gewoon stukje ;d Dus voel je niet verplicht-

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Gasai schreef:
-Was er nog iemand voor Devin? Hij is aan het joggen in het bos geloof ik. Anders schrijf ik vanmiddag een gewoon stukje ;d Dus voel je niet verplicht-

Ik dacht dat Lexus een stukje zou schrijven?

---

† Love? I want to sleep.

whoops my bad zal straks in mn post goed schrijven

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Noah Forrister
"Nou hier hoef je geen sorry voor te zeggen hoor" Jeremiah grinnikt kort. "Doe dat maar dan val je zacht...voor zover mijn fantastische spieren zacht zijn" Ik grijns even. Jeremiah knikt als ik over mijn sporten vertel. "ik hou vooral van team sporten"Zegt Jeremiah waarna hij me een knipoog geeft. Als ik vraag hoe schandelijk ik was, schud Jeremiah zijn hoofd. "Als je mij zag vandaag dan valt dat van jou echt heel erg mee, Ben de hele dag al onhandig bezig" Ik houd mijn hoofd een beetje vragend schuin. "En het maakt je een stuk schattiger met die lichte blos op je wangen" Zegt Jeremiah en begint vervolgens weer te rennen waarna hij achterom kijkt en weer knipoogt. Ik kijk hem even een paar seconden stom verbaast na maar dan begin ik toch achter hem aan te rennen.
Deze jongen...De dominante sfeer om hem heen...Het doet iets met me en het verward me heel erg tegelijkertijd. Ik weet al heel lang dat ik Biseksueel ben. Toch heb ik meer meisjes gedaan dan jongens. Ik heb heel veel seks gehad met meisjes zonder dat het iets met me deed. Maar telkens als ik met een jongen zoende...Deed het veel meer met me dan seks met een meisje. Al heb ik eerlijk gezegd nooit enig seksuele handeling met een jongen gedaan. Zoenen wel maar handjes werk, oraal en echt seks..nooit. Jeremiah..Ik heb het gevoel dat hij heel erg dominant is, zijn houding zegt dat meteen al. En eerlijk gezegd wind het me heel erg op.
Ik blijf even naast Jeremiah rennen maar dan pak ik voorzichtig zijn hand om hem te laten stoppen en wacht tot we beiden ook stil staan. "Laten we rustiger aan doen" zeg ik. "Ik ben niet moe en heb ook geen pijn" zeg ik snel voor hij dat van me gaat denken. "Maar ik wil niet zo snel terug zijn....Ik houd er niet zo van om in de gaten gehouden te worden enzo" zeg ik voorzichtig.

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Noxious schreef:
(...)
Ik dacht dat Lexus een stukje zou schrijven?

Yep, hier is i dan;

Alexa

Terwijl ze op het bed aan het springen was, probeerde ze het andere meisje, waarvan ze de naam nog niet wist, te peilen. Ze zwaait haar benen van het bed af en zegt dan haar naam. Alexa hield haar hoofd eventjes schuin terwijl ze zich bedacht of ze de naam bij het uiterlijk van het meisje vond passen. Ze richtte haar blik weer op Roxana, toen deze, in tegenstelling tot het andere meisje, reageerde op een opmerking die ze, al hardop denkend, had gemaakt. Ze schonk haar een klein grijnsje. Alexa haar ogen bleven op haar hangen terwijl ze bezig was met het opbergen van haar spullen. Ze vond het niet onbeleefd om naar mensen te kijken, ook al zouden ze het misschien als gluren kunnen zien. Als personen haar interesseerden, keek ze gewoon naar hen. Haar ogen gingen vlug naar het bed toen ze opeens opmerkte dat het wel erg begon te kraken, net op het moment dat Roxana opmerkte dat ze er niet doorheen moest zakken. ‘Ik denk dat hij mijn gewicht nog net kan verdragen..’ zei ze, ook al betwijfelde ze dit. Het bed veerde nog aardig, maar je wist maar nooit. Het zou niet al te best zijn als ze op haar eerste dag al een paar planken van haar bed kapot had weten te maken. Ze had namelijk het idee dat je hier niet zo snel iets ‘nieuws’ kreeg, laat staan dat ze haar bed zouden repareren.. Alexa begon iets voorzichtiger op het bed te springen en trok even haar wenkbrauwen op bij de opmerking die het meisje maakte. Dat was een opmerking die ze even niet bij haar had verwacht, als persoon, maar ze had haar enkel en alleen nu nog maar gezien. Door deze opmerking grinnikte Alexa even, en hield ze op met springen. Ze ging op het bed zitten en keek even naar de twee anderen. ‘Nee, dat is het vast niet, als het niet eens mijn gewicht kan verdragen tijdens dat ik erop spring..’ zei ze met een speelse blik in haar ogen. Alexa had de neiging om haar neus op te trekken tijdens dat Rye haar bergschoenen uittrapte en haar tenen het volle zicht gaf. Bergschoenen vond ze al lelijk, maar ze hoefde echt niet haar, vast bezwete, tenen, die vanuit die zware dingen kwamen, te zien. Alexa bleef nog even op haar bed zitten en besloot toen al vrij snel dat ze iets wilde gaan doen. De slaapzaal had ze nu wel gezien en boeide haar niet meer zo. Roxana zou ze vast wel weer zo tegenkomen. Ze stond op en liep richting de deur van de slaapzaal. ‘Ik ga naar buiten, zie jullie zo wel weer’ zei ze op het moment dat ze in de deuropening stond, vooral gericht op Roxana. Haar gaf ze nog een glimlach. ‘Oh, en dan hebben jullie al de rust om die bedden allemaal samen te testen’ zei ze nog een beetje plagerig, met een knipoog naar Roxana, en ze verliet de slaapzaal. Meteen leek ze op te knappen van de frisse lucht buiten, daar had ze echt behoefte aan gehad. De omgeving verkennen zou vast niet zo veel werk zijn , aangezien ze zich niet kon voorstellen dat het kamp zo groot kon zijn. Ze liep richting het bos. Daar aangekomen deed ze haar schoenen uit , samen met haar sokken, en zette ze deze voor de rand van het bos. Dat iemand haar schoenen zou stelen, kon ze zich niet voorstellen. Ze waren best mooi, het waren zwarte pumps, maar niet geschikt om door een bos mee te lopen. Daarnaast liep ze altijd graag op blote voeten. Het gaf haar een gevoel van vrijheid, zo stond ze dichterbij de natuur. Op blote voeten begon ze door het bos te lopen, zonder enig idee te hebben waar ze heen ging en waar ze wel of niet zou mogen komen.

---

Aan niets denken is ook denken.

      Jeremiah Franco Boyd.
De uitdrukking op Noahs gezicht was onbetaalbaar. Hij had een even stom verbaasd gekeken, maar ik hoorde toen de voetstappen achter mij aanrennen. Het was Noah. Natuurlijk was hij het. Wie had het anders kunnen zijn? Met een triomfantelijke blik op mijn gezicht rende ik nog steeds door.
Hopelijk had ik hem niet afgeschrikt, want soms deed ik dat wel en dan joeg ik ze weg. Dit was iets wat mij eigenlijk best vaker overkwam. Begon ik dan niet te snel met flirten of .. lag het gewoon aan mij? Met deze gedachten durfde ik niet naar Noah te kijken. Wat als het echt zo was? Dan liep ik dus een blauwtje.
Opeens pakt Noah mijn hand – wat mij een beetje verbaasd deed opkijken, maar ook mij wat liet blozen. Zijn hand was warm, maar ergens voelde het ook fijn.
'Laten we rustiger aan doen.' Begon hij. Ik knikte hierop. Dit vond ik best, maar de vraag of er iets was bleef wel in mijn hoofd hangen.
'Ik ben niet moe en heb ook geen pijn.' Zegt hij er snel achteraan. Waarschijnlijk kon hij dit aan mijn gezicht aflezen. Gelukkig maar, dat was het niet.
'Maar ik wil niet zo snel terug zijn.. ik houd er niet zo van om in de gaten gehouden te worden enzo.' Zegt hij met een voorzichtige toon.
Een verbaasde blik sierde nu over mijn gezicht. Ik snapte hem niet. Wou hij misschien dan wat anders doen? Ach, vragen kon nooit kwaad toch?
Ik haalde mijn schouders op en zette weer een lieve glimlach op mijn gezicht.
“Oké, is goed. Wat wil je dan doen? Opdrukken of gewoon rustig lopen?” Stelde ik voor.
“Of wil je even uitrusten?” Grapte ik.
Ik greep naar het flesje met water in mijn broekzak en reikte hem toen aan. Misschien wou hij wat water?

---

† Love? I want to sleep.