[RPG} A pirate's life 4 me. - Speeltopics

Het is de 18e eeuw wanneer het prachtige schip Medusa wordt overvallen door een plotselinge storm. Veel bemanningsleden komen hierbij om, het grootste gedeelte van de voorraden verdwijnen in zee en het schip loopt veel schade op. De kaptein, Ace __ besluit aan te meren bij Tortuga, daar zijn immers al bij in de buurt. Daar zullen zij verblijven tot het schip gemaakt is en er nieuwe bemanningsleden en voorraden zijn. Helaas kost dit alles wel veel geld en dat hebben ze niet zo één, twee, drie, dus zullen ze gauw met een oplossing komen mochten ze ooit nog met de Medusa willen varen.

Belangrijk:
Deze RPG heeft zoals jullie merken geen erg vaste verhaallijn, jullie zijn dus behoorlijk vrij te doen wat je wilt. Om deze RPG lopende te houden zijn er dus ook allerlei aparte personages nodig en laat ik wat meer toe (geen magische/futuristische dingen), in de eerste post zal ik een aantal ideeën zetten.

Alleen meedoen als je:
1) Graag langere stukken schrijft (rond 350 woorden of meer) en bereid bent dit te doen. (Hier tips!)
2) Graag meedoet aan RPG's waarin geen Mary Sue's meespelen en die dit zelf ook niet doen.
3) Graag meedoet aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker hebt met school, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk)..
4) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als dit zelf ook doet.
5) Je personages niet enkel één op één gesprekken laat voeren met steeds dezelfde persoon.
Meedoen kan hier!

Regels:
- Je houden aan het bovenstaande.
- Niemand buitensluiten. (Gebeurt dit wel, PB me dan, dan zal ik het proberen op te lossen)
- 16+ is toegestaan, zet het er desnoods wel bij.
- Niet zomaar moorden zonder toestemming.
- Niet extreem veel voor anderen bepalen.
- En al het andere gebruikelijke.

Personages:
De getallen die erachter staan geven topicnummer & paginanummer waar je ze kan vinden aan.

Bemanningsleden:
Tortura - Asilah Layla Salomn - 22 - 1,1
Endure - Abigial (Abby) Rosaline Valence - 21 - 1,5
Sytze - Ace - 27 - kapitein - 1,6
Sid - Tristan Wright - 24 - 1,2
Sid - Natambu Mmba - 25 - 1,2

Overige:
xDesire - Anna Marina Blackwater - 20 - Navigator - 1,1
Gipsy - Beaudine Anna-Mae Hawkins - 18 - Dievegge/Huurmoordenares - 1,1
Squib - Alida Maria Nevárez - 20 - Dochter herbergier - 1,5
Neiva - Florence Levesque - 19 - Gouverneurs dochter - 1,6
Endure - Aiyana Kateri Chestio - 22 - Opvarende Medusa, indiaan - 1,7
Assassin - Sadie Delilah Lyons / Sam Lewin - 19 - Bastaards dochter - 1,7
Squib - Lemuel Charles Edwards - 19 - Novice weggelopen uit klooster - 1,1
SICKENING - Myles/Bandit - 24 - Huurmoordenaar/Dokter - 1,2
Assassin - Cedric Cook - 24 - Charmeur - 1,4
Gipsy - Logan Wad - 27 - Ontsnapte gevangene - 1,4
Cheops - William Marlbourough - 28 - Opvarende Medusa - 1,5
Goldenwing - Gavin Sloan Honiahaka - 22 - Opvarende Medusa, indiaan - 1,7

Nog vragen?
Dan kan je ze altijd aan mij stellen of aan andere spelers.

[ bericht aangepast op 22 feb 2013 - 18:37 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Toetsweek vreet echt ziek veel tijd En jeeee, ik schaam me echt, mijn posts zijn nu echt slecht, ik moet er weer helemaal inkomen. Shame on me.
Echt meer kwam er niet uit, heb uren naar het witte scherm zitten staren --'' Wat mij betreft mogen jullie best een stuk skippen, dat ze dus al
in een willekeurige Herberh zitten en wat gaan bestellen ofzo. (Mocht Cedric zijn arm weer aanbieden, deze slaat Abby af )

Abigail Rosaline Valence.
Tot haar opluchting stemde Florence er mee in om haar mond te houden, Flroence zei ook nog iets over dat ze niet naar huis wilde op 't moment, Abby zat namelijk alweer ergens anders met haar gedachten. De jongeman zou vast balen dat hij nu twee keer moest trakteren, maar zijzelf had niet genoeg geld voor een hele maaltijd waar ze zo naar verlangde. Even voelde ze zich schuldig, aangezien ze op deze manier toch misbruik van hem maakte, maar ze bedacht zich dat hij het zelf aangeboden had, wat natuurlijk niet verplicht was.
Toen ze terugliepen naar de jongeman liep Florence naar hem toe en knoopte zijn overhemd dicht. Abby grijnsde kort toen ze dit zag. Echt typisch iets voor Florence. Ook moest ze Florence nageven dat ze gelijk had, hij had inderdaad nogal lopen pronken met zichzelf en leek erg te genieten van de aandacht die hij kreeg. Zelf had ze het nooit zo met arrogante types, waarschijnlijk was dat ook de reden dat ze het niet kon vinden met Asilah. Zij was niet alleen arrogant, het was ook nog eens een echt kreng.
"k was net een stuk wezen rennen, ziet u, om op tijd te komen, "waardoor ik het erg warm kreeg en even de knoopjes los deed. Helaas miste ik mijn afspraak, maar toen ontmoette ik deze schone vrouw," legde de jongeman uit en Abby dwong zichzelf gauw tot een glimlachje toen hij haar complimenteerde. haar hart lag al bij Tristan, maar dat betekende niet dat ze onaardig hoefde te doen tegen als iemand haar complimenteerde.
""Ik heb me trouwens nog helemaal niet voorgesteld, ik ben Cedric," voegde de jongeman, die blijkbaar Cedric heette. "Aangenaam," antwoordde ze met een glimlach, "en ik wil niet ongeduldig zijn, maar zullen we gaan? Paar weken op zee zonder wat fatsoenlijks te eten en je kan aan niks anders meer denken," ze glimlachte verontschuldigend. Ze had het vermoeden dat ze anders nog wel een paar etmalen zouden blijven staan en ze was vooral nieuwsgierig naar de rest van de stad en de mensen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

      Allycia Cassandra Black aka Nyx.
Het bleef een lange tijd stil en ik wilde niet meer tijd verdoen om op haar te wachten, dus pakte ik een grote tas onder mijn bed vandaan. Eerlijk gezegd, had ik geen enkel idee wat ik allemaal hiervoor mee moest nemen, dus ik gokte maar wat. De grote tas zette ik op mijn bed neer en mijn kledingkast deed ik open, waarna ik verschillende soorten kleding eruit pakte en het in mijn tas dumpte. Het werkschort haalde ik van mij af en gooide deze op de grond.
Ik was het zat dat ik meer als werkslaaf werd gezien voor mijn vader dan als dochter. Enkele seconden stond ik stil om er goed over na te denken of ik dit nou wel echt zou doen, maar kwam toen tot de conclusie dat ik dit moest doen. Hoe zou ik anders mijn leven kunnen veranderen? En zoiets kwam niet met toeval aanvliegen, want daar geloofde ik niet in. Zulke dingen kwamen met een reden aan, dus moest je zoiets ook aannemen.
Mijn aandacht trok de zwaard van Beaudine. Zoiets had ik niet en waar kon je zoiets halen? Bij de smid? Dan moest ik daar eerst langs gaan, maar ik wist er verder helemaal niets van.. en ik had ook niet genoeg geld, omdat mijn vader altijd mijn geld innam. Het enigste idee was dat ik het geld uit de kassa moest halen en dan proberen ongezien weg te gaan.
Hierbij knikte ik mijn hoofd en pakte ik mijn tas op, waarna ik wat warmers over mijn korte shirtje aantrok. Ik haalde een hand door mijn haar, terwijl ik kort een blik over mijn kamer gaf. Nog steeds had de jonge vrouw niets gezegd, dus schraapte ik mijn keel met mijn blik op haar gericht. “Ik ga zelf weg.”
Ik wilde mij omdraaien zonder iets te zeggen, maar deed dit niet. Zij had mij in vertrouwen genomen en dan was het een beetje asociaal om niets te zeggen. “Ik neem aan dat de tijden daar komen dat ik je vanzelf weer tegenkom.” Zei ik haar met een vriendelijke knipoog.
“Je komt er vanzelf wel uit hé?” En nu liep ik wel de deur uit, weer de trap af, richting de kassa. Ik haalde daar ongezien wat geld eruit en liep met snelle tempo de achterdeur uit, die er het dichtst bij was. Maar eerst pakte ik wel een scherpe keukenmes uit een van de keuken laatjes.
Meteen toen ik buiten was liet ik een zucht ontsnappen en haalde ik een hand over mijn voorhoofd, alsof het zweet al op mijn voorhoofd zat.
'Nu al een wandelingetje aan het maken, mevrouw Nyx?' Hoorde ik een bekende mannenstem. Geschrokt keek ik om en zag ik mijn oom er staan. Opgelucht haalde ik weer adem en knikte mijn hoofd, waarna hij een kort lachje liet horen. 'Dat is speciaal. Het is nog geen avond.' Knipoogde hij en hij draaide zich om. 'Ik heb niets gezien. Ga snel.' Dat waren de laatste woorden van hem, waarna ik haastig hem een kus op zijn wang gaf en wegliep zonder om te kijken.
Maar eenmaal toen ik langs de Gebroken Fles liep, kon ik het niet weerstaan om de concurrenten te zien. Ze waren ook een van de populairste kroegen en ik wilde weten waar ze hun succes aan hadden verdiend. Toen ik binnen kwam kon ik mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. Ik dacht gewoon weer aan het werk en daar was ik juist niet voor weggelopen. Ik was weggelopen voor de vrijheid en niet om undercover te zijn voor de kroeg van mijn vader.
“Shit.” Zei ik hardop. Mijn blik ving een jonge vrouw op – ook ongeveer rond mijn leeftijd, als ik moest gokken. Ze had prachtig, donkere ogen en een mooie, getinte huid wat mooi paste bij haar donkere, lange haren. Fronsend keek ik naar haar. Volgens mij had ik haar niet hier eerder gezien? Er stond een jongeman bij haar. Hem had ik ook niet eerder gezien. Waren ze misschien een stelletje?

---

† Love? I want to sleep.

Lol, tijd dat ik weer es wat post

Ace.

De twee zijn inmiddels weg, na ik ze nog een 'pff' heb nagesnoven. Ik sta weer alleen met de jongeman Sam Lewin.
'Maak je nou maar niet zo druk, het is gewoon een tegenwoord op jochie,' zegt hij. Ik haal even de wenkbrauwen op en grijns dan als een kind in de snoepwinkel. 'Heh... je hebt humor, bent gezond en sterk en nog sluw ook. Niet slecht.' Sam's gezichtsuitdrukking verroert geen vin, maar hij spreekt: 'Rimpels heb je niet echt, al zou het misschien wel wat meer... uitstraling geven.' Nu schiet ik in de lach, waardoor de sigaar op de een of andere onverklaarbare wijze over de reling vliegt als een vis bevrijd uit een glazen bol.
'Godver. Dan maar een nieuwe,' zeg ik meer tegen mezelf. Ik draai me van Sam af en geef een paar binnenkomende bemanningsleden instructies over waar ze de bouwmaterialen en overige benodigdheden van een net zo hoog belang (lees: drank, sigaren en dergelijke) kwijt kunnen en waar ze hun werk kunnen hervatten. Op momenten als deze is het uitermate ideaal om zelf kapitein te zijn in plaats van elke keer opnieuw over de schouder te moeten kijken naar een beul die je elk momenten kan laten kielhalen. Wat me eraan herinnert...
'Goed beste Sam. Je was me zo vrij om me het een en ander over jezelf te vertellen. Nu zal ik iets over dit schip en de bemanning vertellen. Om te beginnen ben ik Ace, kapitein van de Medusa. Ik heb hier sinds mijn tiende levensjaar gewerkt als jongen en heb verschillende kapiteins zien komen en gaan. De laatste, zoals wel bekend zal zijn is Oliver Dalton, een beul die er genoegen in had mensen te kwellen door machtsexploitatie. En dan hebben we het over kwelling in de zin van...' In een vlugge beweging trek ik mijn blouse over het hoofd en laat Sam de littekens op mijn rug zien, de herinnering aan dagen die ik liever kwijt dan rijk ben.
'...het smerigste soort.' Ik doe mijn blouse weer aan. 'En dat niet alleen: we staan bekend bij zowel de Engelse als Franse marine als een stel ongemanierde barbaarse piraten. Ik zie het liever als stelen van de rijken en geven aan.. eh.. onszelf. Maar goed. Hoewel ze een broertje dood aan elkaar hebben, delen ze wel een wederzijdse haat tegen ons. Dat heeft in het verleden wel eens tot ophangingen en martelingen geleid. Gelukkig hebben een paar invloedrijke mensen een goed woordje voor ons gedaan en is er tijdelijke rust in ons voordeel. Je zou ons kunnen zien als niet zozeer geliefde matrozen, dus misschien dat het handig is niet in eerste instantie te vertellen dat je een nieuwe bent van de Medusa. Goed... wat moet je nog meer weten. Hmm...' Ik krab aan mijn kin.
'He, das waar ook. Hiërarchische structuur. Over het algemeen leggen bemanningsleden verantwoording af aan.. wel, mij. En ik leg op mijn beurt verantwoording af aan hen. En wat de bemanning betreft.. ze zullen aanvankelijk wat grappen met je uithalen, je meenemen naar een vrouw van lichte zeden en je misschien een keer of drie in je onderbroek zetten, maar je bent een slimme sterke vent en ik ben ervan overtuigd dat je je prima redt. Nog vragen?'
Gegrinnik uit de andere hoek doet me mijn hoofd omdraaien.
'Volgende keer moet je mij ze maar laten testen, kap’tein,’ hoor ik een maar al te bekende stem zeggen. Ik frons licht mijn wenkbrauwen. Het is.. Nate. Het verrast me lichtelijk dat hij me daadwerkelijk met mijn titel aanspreekt. De beste man en ik zijn nooit goeie vrienden geweest, maar hem overboord kieperen als eerste weldaad zou alles waarvoor ik heb gevochten tot puin reduceren. Ik had mezelf zo goed voorgenomen om geen angst als machtsmiddel te gebruiken, maar ik vraag me af of ik in sommige gevallen wel keus heb.
Ik trek een schuin grijnsje en haal de schouders op. 'Ik zal het onthouden. Ik neem aan dat je ook voor bouwmaterialen gezorgd hebt.' Wisselgeld zal ik wel niet verwachten van iemand als hij. Nate is er een van het soort waarbij je geen poot uit moet steken. Hij zal je met huid en haar verslinden als hij de kans heeft.

[ bericht aangepast op 19 feb 2013 - 18:43 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Sam, ik had Nate op jullie 2 doen afstappen (zie vorige pagina) (:

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Sorry! Mijn excuses, zal het vanavond aanpassen .
Ben nu op stage dus lange posts schrijven wordt 'm niet.

---

No growth of the heart is ever a waste

[Gamgee --> Jemima]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Florence Levesque
'Natuurlijk, mevrouw,' antwoordt de jongeman beleefd als de Abigail hem heeft gevraagd of hij genoeg geld heeft om ons beide te trakteren. Zijn armen steekt hij naar ons uit, maar mijn aandacht wordt getrokken door zijn ontblote borstkas. Het irriteert me mateloos en dat is dan ook precies de reden dat ik een stap zijn kant op zet en zijn blouse dichtknop met de mededeling dat hij er zo een stuk fatsoenlijker uitziet. De jongeman grinnikt zacht en iets charmant. 'Sorry mylady, dat was absoluut niet de bedoeling.' Het is een excuses, maar het klinkt wat humoristisch. 'Ik was net een stuk wezen rennen, ziet u, om op tijd te komen, waardoor ik het erg warm kreeg en even de knoopjes los deed. Helaas miste ik mijn afspraak, maar toen ontmoette ik deze schone vrouw.' Ik ben nieuwsgierig naar wat voor een afspraak hij had, maar ben zo netjes er niet naar te vragen. Belangrijk was het vast niet, anders was hij wel op tijd van huis weggegaan om op tijd bij de afspraak te komen.
Hij glimlacht naar Abigail. 'Ik heb me trouwens nog helemaal niet voorgesteld, ik ben Cedric.'
'Aangenaam, en ik wil niet ongeduldig zijn, maar zullen we gaan? Paar weken op zee zonder wat fatsoenlijks te eten en je kan aan niks anders meer denken,' glimlacht ze verontschuldigend. Op zee, dus daar is ze al die tijd geweest, ik vraag haar er zo meteen wel naar waarom ze dat was.
We beginnen richting de herberg te lopen. Ik voel me iets schuldig omdat de jongeman, Cedric, door mij nu veel meer geld zou moeten besteden. Hij ziet er niet erg arm uit, maar ook niet alsof hij zomaar twee mensen kan trakteren. Aarzelend bijt ik op mijn volle onderlip en veeg ik mijn ietsjes te lange pony uit mijn ogen. Als Abigail niet oplet haal ik enkele munten uit mijn buidel met geld en stop ik die in Cedric's hand. Zo betaalt hij gewoon met mijn geld voor mij, en komt hij niet in een slecht daglicht te staan bij Abigail, omdat hij misschien er zelf niet genoeg geld voor heeft. 'Zo lijkt het net alsof jij gewoon voor mij betaald,' voeg ik er op een zachte toon aan toe. Ik glimlach er lichtjes bij en hoop dat hij zich er niet beledigd door voelt.
Een kleine tien minuten later zitten we in een herberg. 'Abigail, als ik het mag vragen: Wat deed je een paar weken lang op zee?' vraag ik kurieus. 'En hoe was het? Miste je het land niet?' Er is een nieuwsgierig fonkeling in mijn oceaanblauwe ogen te zien.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hashirama schreef:
Sorry! Mijn excuses, zal het vanavond aanpassen .
Ben nu op stage dus lange posts schrijven wordt 'm niet.

Da's niets, zie maar wanneer je tijd hebt (:

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Sid schreef:
(...)
Da's niets, zie maar wanneer je tijd hebt (:

Ze heeft het al aan gepast.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Yesh it's already done .

---

No growth of the heart is ever a waste

Snelle, omdat het écht moest. Abbs komt later, eerst bij andere RPG's morgen, zij wachtten nl. al langer (:
(Hij lijkt kort, maar toch zijn 't 350 woorden, halleluja )


Aiyana Kateri Chestio.
Na een poos zoeken hadden zij en Gavin uiteindelijk toch de herberg weten te vinden, dankzij het uithangbord met een tekening erop. Geschreven taal konden zij beiden immers niet lezen. Samen liepen ze naar binnen en even was Aiyana overdonderd door de drukte. Erg klein was het er echt niet, maar druk was het er zeker wel. Overal om haar heen waren mensen druk in gesprek en zo nu en dan werd er hard gelachen. Vanuit haar ooghoeken wierp ze kort een blik op Gavin die op zijn beurt ook onder de indruk leek te zijn van de voor hun nieuwe taferelen. Even bleef ze staan kijken en het werd haar al gauw duidelijk dat mensen een soort kleine rondjes gaven en daarvoor drinken of wat te eten kregen. Alleen had zij niks wat op die kleine rondjes leek en ze had zo snel geen idee waar ze het vandaan moest halen. Plots realsieerde Aiyana zich dat het er vast vreemd uit zag dat ze stil stond rond te kijken en ze wilde niet de indruk wekken dat ze niet wist wat ze moest doen, daarom besloot ze actie te ondernemen. Haar oog viel meteen op een jonge vrouw die van een afstandje fronsend naar haar keek en Aiyana stapte doelbewust op haar af. "Hoe krijg je hier iets te eten of te drinken?" Het was een vraag geweest, maar door de manier waarop Aiyana hem had gesteld had het bijna een bevel geleken. Macht der gewoonte en ze zag de jongevrouw ook als een mindere. Aiyana wierp kort een blik over haar schouder naar Gavin voordat ze weer naar de vrouw keek en haar kort in zich opnam. Ze hadden allebei donkere haren en ogen en een getinte huid, ze waren zelfs beiden bijna even lang. Toch leken ze niet zoveel op elkaar vond Aiyana. Haar haren waren langer en vielen niet zo steil en ze wist uit ervaring dat in haar ogen vaak een arrogante blik af te lezen was, terwijl dit bij de jongevrouw tegenover haar niet het geval was.

[ bericht aangepast op 21 feb 2013 - 19:53 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Allycia Cassandra Black aka Nyx.
Het was een wonder dat ik zo erg veranderd was, als ik er nu zo over nadacht. Eerst kon ik totaal niet tegen de drukte, maar naarmate de jaren verdwenen en voorbij gingen had ik kunnen omgaan met de drukte. Af en toe kon ik er nog steeds niet tegen en dan kreeg ik een terugval, dit merkte ik dan aan hoe benauwd ik het kreeg en ik duizelig begon te worden. Ik moest dan ook zo snel mogelijk ergens naartoe waar het rustig was en heel kalm ademhalen. Mijn hoofd moest kalm zijn en ikzelf ook. Doordat ik met mijn vader moest meehelpen in zijn bekende taverne was het altijd wel druk en kon ik hiermee met de drukte omgaan.
      Nu was het ook druk in een van de grootste concurrenten van mijn vader: 'De Gebroken Fles'. Wat deed ik hier ook al weer? Oh ja, dat is waar ook. Mijn oude gewoonten namen het weer over om de concurrenten te bespieden vanwege hun grote succes. Al kon ik het wel begrijpen dat ze zo bekend waren geworden. Overal waren mensen aan het lachen, praten en hadden het naar hun zin. Ik zag iemand dronken uit haar stoel vallen, maar ze werd nog net op tijd opgevangen door een man met een baard. Zachtjes begon ik te glimlachen.
      Mijn ogen vielen nog steeds op het 'stelletje', maar ik had niet zolang blijven kijken als ik had geweten dat zij een seconde later haar blik op mij vestigde en had gemerkt dat ik haar al zag. Ik voelde me lichtelijk betrapt en als een soort schok keek ik meteen een andere kant op, maar vanuit mijn ooghoeken zag ik haar al mijn kant opkomen. Ik had gedacht dat ze mij zou confronteren over dat ik naar haar had gekeken, maar dit deed ze niet. 'Hoe krijg je hier iets te eten of te drinken?' Had ze gevraagd, maar door de manier waarop ze het bracht zou ik bijna denken dat ze het had beveelt. Mijn wenkbrauwen fronste ik wat arrogant en ik opende mijn mond om een sarcastisch antwoord te geven, maar ik klapte mijn mond toen dicht en herstelde mij toen.
“Het lijkt mij dat je kunt bestellen bij de serveersters,” en ik keek rond waarbij ik wat serveersters zag rondlopen.
“Maar je kunt ook bestellen aan de bar.” En ik wees richting de bar om het aan te wijzen waar ze dan naartoe moest lopen.
Ik schraapte even mijn keel en wierp een korte blik op de jongeman en toen weer op de jongedame. “Ik heb jullie hier niet eerder gezien. Waarvoor zijn jullie hier?” Het had mijn mond uitgerold voor ik er erg in had en ik kreeg er meteen spijt van. Het was nu eenmaal een stukje nieuwsgierigheid van mij.

---

† Love? I want to sleep.

Haha, oké (: Maar dan is het nog altijd eerst aan Assassin.

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Sid schreef:
Haha, oké (: Maar dan is het nog altijd eerst aan Assassin.

Ze is dit weekend pleite.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Tortura schreef:
(...)
Ze is dit weekend pleite.

Oké, dan zal ik daar al niet op hopen.

---

Home is now behind you. The world is ahead!