Louis William Tomlinson
'Blij dat je het er mee eens ben en ik heb dat eigenlijk ook niet' zeg ik lachend. 'Natuurlijk lijk ik op jou, en weet je zeker dat je jongste bent? Wie word hier steeds uitmaakt voor een vierjarige?' zeg ik. Ergens heeft Harry wel gelijk, want ik blijf natuurlijk de oudste. 'Lou is blij om te horen dat het andersom ook zou is' zeg ik met een glimlach. 'Ik ben ook liever vrolijker, maar zie jou ook graag vrolijk' zeg ik met dezelfde glimlachend. 'Ik had ook niets anders van je verwacht, en het word dan toch een discussie want ben het daar niet mee eens' zeg ik en schud lachend mijn hoofd als hij naar zichzelf wijst. 'Natuurlijk wist je dat ik die woorden wil zeggen, en ze kloppen wel, want ik hou meer van jou' zeg ik glimlachend. 'Oké dus dat klopt' zeg ik en een zucht verlaat mijn mond. 'Oké, oké ik heb ook altijd gelijk, dus we hebben dan gewoon samen gelijk' zeg ik en doe net of ik het heel erg vind. Het klopt ergens niet, want Harry had vaker gelijk dan mij. Al snel schiet ik weer in de lach en druk een kus op zijn neus. 'Mooi, want ik wil op dit moment niet anders dan bij jou zijn' zeg ik met een glimlach. 'Nee, nooit maar dat komt omdat we het bijna altijd met elkaar eens zijn.' Ik knik na zijn volgende woorden. 'Wij praten er niet over..nu niet en nooit niet' zeg ik lachend. Zo serieus mogelijk kijk ik Harry aan. 'Die woorden neem je straks terug, want dan zeg je wel want anders' lach ik en begin harder te lachend als hij zijn hoofd draait door mijn pruillipje. Expres trek ik eer een pruillipje door zijn volgende woorden. 'Waarom niet?' vraag ik onschuldig. 'Ja, dat zou je inderdaad moeten doen en daar ben ik het helemaal mee eens' zeg ik vrolijk en glimlach door het kusje op mijn lippen. Eenmaal buiten ren ik achter Harry aan als hij toch zijn sneeuwbal richting mij gooit en op mijn schouder terecht komt. 'Denk maar niet dat je daar mee weg komt, Styles' roep ik lachend en gooi ook een sneeuwbal zijn richting op.
If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer