[RPG] St Trinians | 3 - Speeltopics

St. Trinian's is een anarchistische school voor onhandelbare tienerjongens en meiden.Elk horen ze niet thuis op een gewone school vanwege hun klederdracht, interesses en andere. Ondanks dat het geen doorsnee school is heeft de school ook getypeerde groepjes, onderverdeeld in de Posh Totty, Chavs, Trustafarians, Emos, Geeks en de First Years.

De Posh Totty, beter bekend als de populaire jongens en meisjes van de school. Ze zijn standvastig, krijgen wat ze willen en zijn beeldschoon en sexy, wat ze zelf ook weten.

De Chavs, de 'normale' groep. Ze doen waar ze zin in hebben en niemand houd hen tegen. Ze zijn ook een beetje de ruige bende.

De Trustafarian, gekenmerkt door dreadlocks en sigaretten. Ze stralen de 'the devil-may-care' attitude uit.

De Emos, de coole, jonge gothics die steeds kijken alsof de wereldproblemen op hun schouders liggen. Je kan ze makkelijk herkennen aan hun donkere kleding. Ze zijn ook iets sadistisch

De Geeks, zij zijn meestal wat tuttiger en ouderwetser gekleed. Hen kan je meestal vinden in de bibliotheek. Ze zijn daarmee ook de slimsten van de school.

En tot slot de First Years, de jongsten van de school. Onhandelbaar, wild en ruig. Geven niks om het leven en worden maar al te graag vuil. -tot 14 jaar-

Bij de Nieuwelingen horen ook de gewone meisjes & jongens, meisjes & jongens die van deftige scholen naar deze worden gestuurd zonder echt een reden en daar helemaal verandert worden door een make-over en in een groep geplaatst worden.

Het uniform van de meisjes bestaat uit een donkerblauwe of zwarte rok, jurk of andere, een witte blouse en een donkerblauwe of zwarte blazer, jas of andere. Ook een wit-blauw gestreept das in vereist. De schoenen bestaat uit zwarte lakschoenen met of zonder hak.
Het uniform van de jongens bestaat uit een donkerblauwe of zwarte (jeans)broek, een witte blouse, een donkerblauwe of zwarte blazer, jas of andere. Een wit-blauw gestreept das is vereist en zwarte lak- of sportschoenen.

Soundtrack.
Filmpje

Kamerindeling : 2 zolders: indeling zolder: zie onderaan
Schoolregels : Geen.
Schoolhoofd : Camilla Dagey Fritton – 5TYLE5
Head girl : Annemarie Sophie Cambridge |Posh Totty| - Annabeth
Head boy : Noah Aiden Parker |Trustafariaan| - 5TYLE5

Posh Totty's
Cordelia Willow Summerfields - LostMagic
Annemarie Sophie Cambridge - Annabeth
Tyler Julian Jones - 5TYLE5
Ray Clark - Dashed
Chavs
Rosalie Eleanor Sugg -SupahBaby
Alexia Samorena - Dashed
Demian Samorena - Dashed
Fréderick Jack Layton - Annabeth
De Trustafarian
Noah Aiden Parker. - 5TYLE5
Nikolas Komarovski - ChaoticTania
Delilah Lillith Rosemary Renner - Annabeth
Emo's
Acery Sorrow Bryn Farelley - SorrowPayne
Helle Bryn O´Bryan - Theep
Geeks
Ethan William Peterson - 5TYLE5
First Years
Nieuwelingen
Annabelle Lealla Fritton - LostMagic -> is niet echt nieuweling maar gewoon nog onbesloten
Cheryss Nynk Cappon - SorrowPayne
Ryan Adam Worth - LostMagic
Daniel Ianto Howell - Sylvesti
Nathan Alex MacGreggor - MadEyeMoody

In te vullen :
Volledige naam :
Bijnaam :
Leeftijd:
Groep :
Geslacht :
Uniform : -afbeelding en/of beschrijving. Let op ! Dit is bij iedereen anders, het toont het karakter van je personage aan-
Innerlijk :
Uiterlijk :
Geschiedenis : -vertel waarom je personage onhandelbaar is, mag ook in de RPG te zien krijgen-

Regels :
Niet schelden OCC
OCC tussen haakjes of andere
Niet iemand anders personage besturen
16+ is toegelaten
Geen oneliners, minimum 2 lijntjes.

St Trinians de film
Rollentopic
- We beginnen met iedereen die op school toekomt, eerste schooldag! De slaapkamers zijn op de 2 grote zolders. De ene is voor de meisjes en de andere voor de jongens.

-Ok, jongens en meisjes zitten per groep samen in een grote kamer op de zolders. De first years, Chavs, Posh Totty's op de ene zolder en de Nieuwelingen, De Trustafarian, Emo's en geeks op de andere zolder.

[ bericht aangepast op 7 dec 2012 - 16:12 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Annabeth schreef:
(...)

[POST YOU GIRL. IK MOET BINNEN DRIE MINUTEN WEG.]

|I'M WORKING ON IT! GHFUZGH |

---

kindness is never a burden.

[UNO MINUTO.

Je bent echt sloooom. Weet je dat? Maarja, ik heb ook wel een diepe, lange tekst geschreven, dus ik zou boos zijn moest je antwoorden met twee zinnen. ]

---

help

|Dat is... heftig. |
Noah Aiden Parker | Trustafarian | Headboy
Tot Noah's grote verbazing begon Marie niet op hem te schreeuwen dat de rook in haar haar zou blijven hangen of dat ze kanker zou kregen, of iets in die aard. Integendeel. Ze schopte haar schoenen uit en holde het terrein af het schoolgebouw in. Nogal overdonderd door wat er net gebeurd was had Noah eerst het gevoel dat Marie enkel een spelletje met hem speelde. Maar toen hij haar gezicht vlak voor ze wegliep voor zijn netvlies haalde zag hij dat dit serieus was. Of Marie kon gewoon goed acteren.
Noah greep Maries schoenen en greep de band van zijn schoudertas waarna hij achter haar aan het schoolgebouw terug inliep. Toen Noah de hal inkwam zag hij geen spoor van Marie maar even later hoorde hij een misselijkmakend geluid en liep met grote passen in de richting van het geluid.
En daar stond Marie voorovergebogen. Voor Noah zich in kon houden mompelde hij al,"Getver!"
Toch liep hij langs Marie heen en ging naast haar staan.
"Marie? Alles oké?"
Domme vraag, want ze zag er niet bepaald goed uit.

---

kindness is never a burden.

[Eigenlijk stond ze nog buiten, maarja. xd Maakt niet echt uit.]

Annemarie Sophie Cambridge || Posh Totty || Headgirl
Wanneer Marie opkeek, zakte ze bijna in elkaar, maar tot haar grote opluchting was er niemand die in de gang stond. Wanneer ze naar het braaksel keek, moest ze zich inhouden om niet weer te kotsen en probeerde bleekjes en beverig tot bij het berghok te geraken, steunend tegen de muur.
"Getver," hoorde ze Noah zeggen. Ze kon dit hem niet kwalijk nemen. Het zag er niet bepaald... Smakelijk uit.
Noah kwam bij haar staan en ze veegde snel haar ogen af. Het meisje keek naar haar hand en zag geen streepje mascara. Blijkbaar was het waterdichte goedje dan toch zijn prijs waard.
"Marie? Alles oké?"
Ze moest zich enorm vermannen om òf niet tegen hem te beginnen schreeuwen, òf om niet weer te beginnen huilen. Ze had het liefst van al beiden tegelijkertijd gedaan.
"Ja, hoor. Helemaal niets aan de hand. Ik voel me perfect, helemaal in orde en je hoeft je helemaal nergens zorgen over te maken," zei ze nogal snel, proberend om hem af te wimpelen. Haar stem had overduidelijk getrild, maar ze hoopte dat Noah het gewoon zo zou laten.
Ze wankelde het berghok binnen en keek even snel in de spiegel die boven de wastafel hing. Blijkbaar was die mascara het dus nìet waard. Maar het viel nog mee.
Marie nam een emmer die ze vulde met water en een dweil, waarna ze op de grond neerknielde en als een hopeloos, breekbaar hoopje mens de grond begon op te kuisen.

---

help

[Als je zoiets wilt schrijven moet je Summer 78 of Comptine D'un Autre Eté L'apres Midi luisteren. xd]

---

help

|Pfu. Je moet duidelijk zijn. Just kidding. Nu staat ze binnen. |
Noah Aiden Parker | Trustafarian | Headboy
"Ja, hoor. Helemaal niets aan de hand. Ik voel me perfect, helemaal in orde en je hoeft je helemaal nergens zorgen over te maken," gaf Marie als antwoord maar Noah geloofde er geen steek. Het feit dat er braaksel voor haar neus op de grond lag en Marie beefde als een rietje was helemáál niet goed.
"Ik hoef me juist wél zorgen te maken!" protesteerde Noah en gooide zijn armen in de lucht waarmee ook haar schoenen tegen zijn pols botsten. Maar Marie leek hem compleet te negeren en liep het berghok binnen waar ze even later met een emmer water en een dweil weer buitenkwam. Ze knielde neer naast het braaksel en begon het op te kuisen maar dat liet Noah niet toe. Hij trok haar met één vloeiende handbeweging overeind -misschien aan de ruwe kant- en schudde standvastig zijn hoofd.
"Dat doe ik wel. Jij gaat nu naar je bed en neemt een maagtablet of zo." beval hij haar met dwingende stem en keek toen naar de emmer en de dweil. Noah duwde de schoenen van Marie in haar handen en stroopte zijn mouwen.

---

kindness is never a burden.

| Comptine D'un Autre Eté L'apres Midi is zóó mooi. *zucht* |

---

kindness is never a burden.

[ECHT HE. Ik wil het op piano kunnen. Summer 78 ook. ^^

Maar ik ga morgen reageren.

Moet nu echt naar bed.

Anders ben ik morgen weer een zombie.

BYEBYEEEEE!

Noah is lief, btw. ]

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 21:50 ]

---

help

|Ik denk dat ik mezelf dat maar eens ga aanleren.
CU later (:

Nawh. |

---

kindness is never a burden.

(a bit bored...)

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 21:54 ]

---

Bowties were never Cooler

Sylvesti schreef:
Daniel Ianto Howell
Ik knikte op haar vraag. Ik was zeker moe, maar nogsteeds niet moe genoeg om me zowel zeer geirriteerd als privacygeschaat te voelen toen ze mijn muts van mijn hoofd trok. "Die is van mij!" riep ik voor ik hem van haar hoofd trok en weer op mijn hoofd zette. "Je kan echt veel tegen en over me zeggen en veel met me doen zonder dat ik boos wordt, maar mijn llamamuts blijf je vanaf." Ik dook bijna direct ineen toen ik klaar was. Wat had ik nu weer gedaan? Zo was ik nooit. Wat zou er nu gebeuren? Hopelijk bleef ik heel.

Cheryss Nynk Cappon
'Nawe, is er iemand gehecht aan zijn mutsje?' lach ik en wrijf erover heen. 'Ik doe je niks hoor. Ik zeg toch, ik ben geen bad-ass. Die knokpartij was gewoon uitlokken. En hé, ik kon ook niet weten dat ik van je lamamuts af moest blijven.' Ik wrijf even zacht in mijn oog om de slaap eruit te halen. 'Misschien kunnen we beter beide hier gaan slapen. Ik wed dat ik halverwege de weg naar mijn bed al in slaap val. Jij?'

---

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Daniel Ianto Howell
Ik keek wat sceptisch naar haar. Dit was gewoon heel erg vreemd. Ze leek elke keer te weten wat ik dacht.. Freaky. Zij leek mij ook vrij moe. Toch sloeg ik haar voorstel af. Ik was te vaak op vreemde plekken in slaap gevallen en dat was lang niet altijd goed afgelopen. "Laten we maar gewoon naar de slaapzaal gaan. De school zal zo wel beginnen en dan wil ik niet in de gang liggen." Ik wreef in mjjn ogen en veegde mijn lok opzij. Ik krabbelde toen op en hield beleeft mijn hand naar haar uit.

---

Bowties were never Cooler

Sylvesti schreef:
Daniel Ianto Howell
Ik keek wat sceptisch naar haar. Dit was gewoon heel erg vreemd. Ze leek elke keer te weten wat ik dacht.. Freaky. Zij leek mij ook vrij moe. Toch sloeg ik haar voorstel af. Ik was te vaak op vreemde plekken in slaap gevallen en dat was lang niet altijd goed afgelopen. "Laten we maar gewoon naar de slaapzaal gaan. De school zal zo wel beginnen en dan wil ik niet in de gang liggen." Ik wreef in mjjn ogen en veegde mijn lok opzij. Ik krabbelde toen op en hield beleeft mijn hand naar haar uit.

Cheryss Nynk Cappon
Ik pak zijn hand en duw mezelf omhoog. 'Ik bedenk me nu pas dat ik eigenlijk je naam niet eens weet.' Ik gaap en sla snel mijn hand voor mijn mond. 'Pardon,' grinnik ik. 'Ik ben Cheryss Cappon by the way. En jouw naam is?' vraag ik de jongen.

[I'm so fucking bored]

---

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

[Ik ga Latijn studeren aardrijkskunde en daarna ga ik posten.

Of misschien eerder. idk yet.]

---

help

5TYLE5 schreef:
|Pfu. Je moet duidelijk zijn. Just kidding. Nu staat ze binnen. |
Noah Aiden Parker | Trustafarian | Headboy
"Ja, hoor. Helemaal niets aan de hand. Ik voel me perfect, helemaal in orde en je hoeft je helemaal nergens zorgen over te maken," gaf Marie als antwoord maar Noah geloofde er geen steek. Het feit dat er braaksel voor haar neus op de grond lag en Marie beefde als een rietje was helemáál niet goed.
"Ik hoef me juist wél zorgen te maken!" protesteerde Noah en gooide zijn armen in de lucht waarmee ook haar schoenen tegen zijn pols botsten. Maar Marie leek hem compleet te negeren en liep het berghok binnen waar ze even later met een emmer water en een dweil weer buitenkwam. Ze knielde neer naast het braaksel en begon het op te kuisen maar dat liet Noah niet toe. Hij trok haar met één vloeiende handbeweging overeind -misschien aan de ruwe kant- en schudde standvastig zijn hoofd.
"Dat doe ik wel. Jij gaat nu naar je bed en neemt een maagtablet of zo." beval hij haar met dwingende stem en keek toen naar de emmer en de dweil. Noah duwde de schoenen van Marie in haar handen en stroopte zijn mouwen.

Annemarie Sophie Cambridge || Posh Totty || Headgirl
Marie kon voelen dat Noah er niets van geloofde.
"Ik hoef me juist wél zorgen te maken!" protesteerde Noah. Ze doopte de dweil in het water om het braaksel er van te spoelen.
Noah trok Marie nogal bruusk overeind en schudde standvastig zijn hoofd.
"Dat doe ik wel. Jij gaat nu naar je bed en neemt een maagtablet of zo," beval hij haar. Sinds wanneer durfden mensen om Màrie te bevelen? Hij duwde haar schoenen in Marie's handen en stroopte zijn mouwen op.
"Nee moet je géén zorgen maken! En ik ga ook niet gewoon in mijn bed gaan liggen of een maagtablet nemen. Denk je dat dat helpt of zo?!" riep ze. Er klonk een snik door in haar stem, maar wanneer ze vervolgde, klonk die al een heel stuk stabieler. "Je hebt je nooit eerder zorgen gemaakt! Niemand heeft zich ooit eerder zorgen gemaakt. Helemaal niémand! Er is ook niemand die het kàn begrijpen!" riep ze kwaad uit. Haar mascara kon haar niets meer schelen en ze rende, proberend niet te huilen de trap op, waar ze bijna struikelde en zich nog net overeind kon houden aan de leuning.
Te zwak en te depressief om de rest van de trap op te lopen, ging ze neerzitten en smeet haar schoenen tegen de muur tegenover haar. De ene hak brak er van. Not helping.

---

help