RPG ~ The League of Legends ~ 1 - Speeltopics

Regels :

• Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
• 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
• OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
• Max. 2 personages per speler
• Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
• Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
• Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
• Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.

13 rollen die in te vullen zijn (indien er meer mensen mee willen doen is er altijd nog eentje aan te maken, dit geheel in overleg met mij:

- Fire
- Water
- Earth
- Air
- Dark
- Light
- Animal
- Metal
- Spirit
- Music
- Technology
- Coach/ leraar / begeleider van de 11.
- Dark Lord Zival
- Een andere rol kan natuurlijk ook / Bijvoorbeeld rebellenleider, koning, prinses, etc.



Lijstje dat je in moet vullen :

Naam :
Leeftijd:
Geslacht :
Legend (indien van toepassing) :
Innerlijk :
Uiterlijk (met foto) :
Geschiedenis :
Extra :


De rollen :

girls :


- Music ~ Mikky Aileen Briar Williams ~ xClove
- Animal ~ Candice May Hadley ~ AgentP
- Air ~ Felicia Jazmyn Thomps ~ Perrfect
- Spirit ~ Ariana Nyx Mavery ~ Kwijt
- Water ~ Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield ~ Rider
- Light ~ Jade Maysilee Bright ~ HurtedHeart


boys :

- Fire ~ Raphael Edwards ~ Clonmel
- Coach ~ Philip Simon Commens ~ DreamerN
- Dark ~ Shadow ~ Paddo
- Metal ~ Floyd Dwayne Nightingale ~ Aotearoa
- Earth ~ Foy Ciar Grimme DreamerN
- Dark Lord ~ Suphentus Zival ~ Kwijt



Hier de rollentopic

[ bericht aangepast op 2 dec 2012 - 15:58 ]

---

Credendo Vides

mijn topics en waar beginnen we?

---

Do it scared, but do it anyway.

{Je kan gewoon beginnen waar je wilt, dit kan thuis zijn, of in een park, etc. je mag het beeld geven zoals jij dat wilt, er zit niet echt een stijl of een thema in, het is oud en nieuw door elkaar heen.}

---

Credendo Vides

DreamerN schreef:
{Je kan gewoon beginnen waar je wilt, dit kan thuis zijn, of in een park, etc. je mag het beeld geven zoals jij dat wilt, er zit niet echt een stijl of een thema in, het is oud en nieuw door elkaar heen.}

[dan ga ik eerst even douchen en alles en verzin ik daarna wel wat. Er is geen doel of iets waar ze naartoe moeten werken ofzo?]

---

Do it scared, but do it anyway.

Aotearoa schreef:
(...)
[dan ga ik eerst even douchen en alles en verzin ik daarna wel wat. Er is geen doel of iets waar ze naartoe moeten werken ofzo?]

{ Momenteel nog niet, eerst moet iedereen er achter komen dat die een Legend is en dan beginnen de doelen pas.
bijvoorbeeld om de coach te vinden, of om zich aan te melden bij de rebellen zonder zich te melden bij de coach, of ze sluiten zich aan bij de dark lord omdat dat hen het makkelijkst of veiligst lijkt.
Ieder kiest diens eigen pad. }

---

Credendo Vides

DreamerN schreef:
(...)

{ Momenteel nog niet, eerst moet iedereen er achter komen dat die een Legend is en dan beginnen de doelen pas.
bijvoorbeeld om de coach te vinden, of om zich aan te melden bij de rebellen zonder zich te melden bij de coach, of ze sluiten zich aan bij de dark lord omdat dat hen het makkelijkst of veiligst lijkt.
Ieder kiest diens eigen pad. }

(Oké duidelijk! Ik zal eens wat proberen!)

---

Do it scared, but do it anyway.

Floyd Dwayne Nightingale
Voor de zoveelste dag achter elkaar dwaalde ik door het dorp en zijn omgeving. Het was niet meer het zelfde zonder Hayes. Mijn ouders waren intens verdrietig nu hun lieve engeltje er niet meer was, mij werd niks gevraagd en ik werd volkomen genegeerd. De mensen die zich mijn ouders noemde, hadden me nooit echt gemogen. Ze waren altijd negatief over me, wat ik ook deed, of ik nu vrolijk was of niet, iets goed doen kon ik in hun ogen niet. Alleen Hayes, de jongen die hun enige zoon had moeten zijn, was perfect. Mijn broertje was zeker niet verkeerd, hij was eigenlijk precies mij, alleen dan beter, slimmer, knapper en liever. Gelukkig begreep hij me wel en probeerde hij alle dingen die ik goed deed extra te benadrukken. Hayes liet me tenminste wel in mijn waarde en deed aardig. Ondanks alles thuis was ik wel tevreden over mijn leven, ik kwam niets te kort, ging naar school en had een groepje mensen om me heen die me in mijn waarde lieten. Maar helaas veranderde alles op die ene woensdag. Een autobestuurder had Hayes "niet gezien" omdat hij een belangrijk telefoontje moest plegen en al te laat was. Uiteindelijk reed hij veel te hard en belde hij achter het stuur en kon hij niet meer stoppen toen Hayes op een zebrapad de weg over stak. Door de snelheid van de auto en de pas vernieuwd weg werd Hayes vol getroffen en overleed hij snel erna aan zijn verwondingen. Vanaf die dag was mijn hele wereld op z'n kop gezet. Van mijn ouders kon ik helemaal niks meer goed doen. Mijn vrienden leken niet te begrijpen wat er in me om ging en Hayes was er niet meer. Vanaf die dag ging ik mezelf afzonderen. Gewoon alleen zijn, dat was het enige dat ik wilde. Elke dag weer verdween ik de helft van de dag en dwaalde rond. Elke dag leek ik aangetrokken te worden door de schroothoop net buiten de stad. Daar voelde ik me tenminste op mijn gemak, helemaal alleen en in mijn eigen gedachten. Zo ook vandaag weer, zoals gewoonlijk klom ik weer op een berg schroot metaal en zat ik er weer een hele dag. Mijn handen pakte een stuk metaal en begonnen er afwezig aan te prutsen. Eerst leek er geen beweging in te komen, iets wat ik vrij normaal vond, het was immers metaal, maar na een tijdje leek het te buigen. Ik kon het metaal in elke vorm buigen die ik wilde. Ik kon metaal vervormen!

---

Do it scared, but do it anyway.

Eleanor Diprice
Door veel gestommel werd ik ruw uit mijn droom gehaald. 'Hoe moeten we het voor elkaar krijgen om te laten weten dat The League of Legends, weer bestaan?!' de stem van mijn vader klonk paniekerig, en ik fronsde mijn wenkbrauwen. MIjn vader had vroeger allemaal verhalen verteld over de legendes. Als kind kon ik er geen genoeg van krijgen. Al snapte ik niet waarom de legendes zo bijzonder waren. Tot dat Zival, de dark lord het land overnam, en ons in de diepse kerker dumpte, waar we nu, 7 jaar later nog steeds in verroten. Ik vond het nog verbaast dat ik niet gestoord werd.
'Misschien kan Eleanor ons helpen? De mensen zijn vast vergeten van haar bestaan, en dan word ze misschien niet te snel aan gegeven.' zei de stem van mijn moeder. Mijn lippen krulden omhoog, mijn moeder vond waarschijnlijk ook dat ik iets moest doen voor ons rijk. Net als ik. Ik wilde niet meer in de schaduwen staan van mijn ouders. 'Nee, dat is veelste gevaarlijk.' zei pa vastberaden.
Ik deed mijn ogen open, en keek kwaad naar mijn vader.

---

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Arianna Nyx Mavery
Ik zuchtte terwijl ik door het hek van het schoolplein keek. Om me heen stonden andere ouders vrolijk te kwebbelen over vanalles en nog wat.
De bel ging. Een nieuw weekend stond voor de deur. Jemig, wat had ik een hekel aan weekeinden. Hoogstwaarschijnlijk de enige puber die dat vond. Meer gestommel en gejuich, en een heel legioen groep 4-ers kwamen naar buiten gerend. Spiedend zoek ik het plein af naar Max. Daar staat hij, vrolijk te stoeien met Toby, zijn beste vriend. Zo vaak heb ik Max opgehaald, en gebracht naar Toby Missisipi. Een keer, heeft Max, onwetend over de ernst van onze situatie, alles verteld aan Toby's moeder. Ik kan me het precies voorstellen. Max en Toby, tevreden etend een pannekoek. Toby's moeder vraagt hoe het thuis gaat. Gewoon, om een gesprek te beginnen. Ik kan Max' stem bijna voorstellen. "Wel oke, alleen het weeshuis is soms saai, en thuis is pappie meestal dronken in bed," Toby's moeder had me geschrokken opgebeld, en zei dat ik langs moest komen. Sinsdien mag Max altijd langskomen en blijven logeren. Ze wou me bijna financieel ondersteunen. Mijn gezicht vertrekt. Nee, liever niet. Ik weet niet waarom niet. Max komt samen met Toby naar me toe gerend. Ik zak op mijn hurken, en woel door Max' haar. "Hallo Maxie, hoe was je dag? Hoi Toby!" zeg ik. "Hoi, leuk, mag ik met Toby spelen?" ik glimlach moeizaam. "Maar natuurlijk. Maar vergeet niet dat we vanavond bij Pappie slapen." hij knikt, en rent samen met Toby naar Toby's moeder. Toby's moeder vangt mijn blik en glimlacht naar me. Ik glimlach moeizaam terug, en loop naar ze toe. "Hoi Arianna,hoe gaat het?" vraagt de moeder me, nu zonder glimlach. Ik blijf glimlachen. "Goed hoor," "Mama, mag Max komen spelen?" tettert Toby erdoorheen. Ze glimlachten knikt. Achter ons beginnen de jongens te juichen. "Als je iets nodig hebt..." zegt Toby's moeder met gedempte stem, "Zeg ik het," maak ik haar zin af. Ze glimlacht weer, en Toby springt achterop de fiets. Max geeft me een kus. "Veel plezier! Ik kom je om zes uur ophalen." Max knikt, pakt zijn eigen fietsje, en ze rijden
weg.
{Ik ga zo verder met dit en rol, maar 'k zit nu op school ;P}

---

Tijd voor koffie.

Shadow

Ik grijns terwijl ik door het donkere bos loop,
Het kasteel van de duistere heer was dichtbij en dat was mijn bestemming,
Ik begin te sprinten en wanneer ik bij het kasteel ben grijns ik,
Bewakers liepen rond en op elke toren stond wel een uitkijk,
Jammer genoeg voor hun was ik een met de duisternis.
Ik pak mijn two-handed sword van mijn rug af waarna ik hem makkelijk met een hand vast houd.
Ik was ingehuurd door een belangrijk persoon, om een paar mensen hier vandaan te redden,
Zolang iets goed betaalde deed ik alles, en voor deze opdracht kreeg ik minstens 1.000.000 stukken goud,
Ik grijns even als ik aan het geld denk,
Ik sprint op het kasteel af waarna ik al snel een paar pijlen op mij af geschoten krijg,
Ik grijns en verdwijn telkens in de schaduwen als er een paar pijlen vlak bij mij komen,
Als ik bij de poort ben en de bewakers mij omsingeld hebben grijns ik weer,
De ooglap verplaats ik en mijn rooie oog word zichtbaar,
Mijn grijns word duivels waarna ik verdwijn in de duisternis die op de poort hangt,
Als de bewakers verbaasd op de poort aflopen stap ik uit de duisternis,
De bewakers waren gericht richting de poort terwijl ik achter hun uit de duisternis was gestapt,
Ik grijns en sla mijn zwaard dwars door de bewakers heen waarna ik door de poort heen stap, de duisternis die over het kasteel lag was te prachtig,
Het was mijn territorium om op te vechten.

(mijn topics)

---

Happy Birthday my Potter!

Jade Maysilee Bright
Ik zucht terwijl ik naar Ayden kijk. Mijn lieve kleine broertje. Door hem ga ik spontaan lachen. Het liefste had ik hem naad school laten gaan, maar we hadden geen geld. Geen geld om het te betalen. Allemaal door die gemene man van een koning die de rijke voortrekt en de anderen laat rotten in het afval. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik was geen sluw meisje maar zag overal de beste kant van. Ik kon er zo gezegt ook niets aan doen net als de andere burgers niet. Het enige waar ik een beetje geld aan verdiende was dat ik verpleegster was. Mijn moeder had me dat geleerd. Maar mijn vader maakt het toch weer meteen op om drank te kopen. Soms zou ik liever in een weeshuis willen zitten. Ik schud gelijk mijn hoofd. Nooit een weeshuis dan zou Ayden ook geslagen worden en niemand zou zo een engeltje mogen slaan. Zijn blonde haartjes zweven met hem mee. Tiäshï is dab ook zijn tweede baan. Het betekent engel in het Chinees. Ik kijk hem aan en Zie hoe hij valt warna hij gewoon weer opstaat. Ik glimlach even omdat hij zo een bikkeltje is voor zijn leeftijd. Hij is zeker niet moeilijk dit schatje. Nee lange na niet. Hij was een geschenk. Als hij nog is valt, maar ik het bloed zie snel ik naar hem toe en pak hem op om hem rond te zwieren. Hij lachte ne houd me stevig vast. 'Kan je een liedje zingen die mama altijd zong?' Vraagt hij dan. De schattige oogjes kan ik simpelweg niet weerstaan. 'Goed.' Zeg ik terwijl ik ga zitten met hem op mijn schoot. 'Kijk me aan. Ik zie het in je ogen. Mijn kleine spruit met je duimpje in je mond. Mijn lieve spruitje met je mooie groene oogjes. Ze twinkelen zacht en laten mijn hart niet meer los. Want jij zit er voor altijd in.' Zing ik met een zuivere stem voor hem. 'Dat was mooi.' Fluistert hij. Ik pak een pleister eb plak hem erop. 'Ik wik geen pleister.' Zegt hij dan zeurderig. 'Wel een tover pleister?' Vraag ik hem. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'Ja!' Zegt hij snel. Hij knikt ook zo snel als zijn hoofdje kan. Ik grinnik. 'Goed dan.' Zg ik waarna ik een pleister met eentoverstaf erop op zijn knie plak. Hij glimlacht ernaar. 'Dankje Jade!' Zegt hij vrolijk. Hij staat op en rent weer verder. Dan hoor ik June. Ze blaft vrolijk aangezien ze geen hele husky is aangezien deze alleen maar een huil geluid kunnen maken. Ik til haar op en ze likt mijn neus waardoor ik glimlach. De zon schijn op mijn gezicht maar als ik er naar kijk komen opeens twee lichtstralen uit mijn polsen waardoor ik schreeuw uit paniek. Wat was dit??

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Brooklynne ‘Brooke’ Lupe Wakefield || Water

Moeizaam sleepte ik mijzelf van de markt richting ons huisje in het armere gedeelte van het dorp. Ik had twee volle boodschappentassen vast en viel haast om van het gewicht. Het was dat ik beide handen één vast had, anders was ik een kant op gekieperd. Mijn handen deden zeer en de handvaten schuurden aan de binnenkant van mijn vingers. Af en toe waaide een pluk van mijn hazelnootbruine haren in mijn gezicht, maar dat negeerde ik gewoon. Ik had namelijk geen handen vrij om er iets aan te doen.
Een harde klap vak rechts deed mij wankelen en ik voelde één van de tassen uit mijn vingers glippen en een harde klap liet merken dat hij op de grond was geknald. Geschrokken keek ik naar de persoon die tegen mij aan was gelopen. Die uitdrukking verdween echter gelijk van mijn gezicht, toen hij boos op mij bleek te zijn. Ik had immers niks fout gedaan.
'Kijk uit je doppen mens! Je ziet toch dat ik hier loop?!' kwam er uit de mond van de grote man. Ik trok beledigd mijn wenkbrauwen op. Wie dacht die man dat hij was? Hij liep toch tegen mij aan?
'Sorry hoor, maar u liep tegen mij aan. Dan hoeft u niet zo tegen mij uit te vallen.' Ik klonk niet boos, maar ik was zeker niet blij met de man. Snel raapte ik mijn spullen bij elkaar en keek hoe hij boos wegliep. 'Wat een onaardig persoon', ging er door mij heen, terwijl ik overeind kwam en mijn kleren fatsoeneerde. Gelukkig was hij nu weg en had mij verder met rust gelaten. Normaal zei ik nooit zoveel en bleef gewoon vriendelijk, maar hij viel zo erg tegen mij uit, dat ik mijn mond gewoon niet kon houden.
Al neuriënd vervolgde ik mijn weg naar huis. Ik was niet vrolijk, maar dan zong of neuriede ik juist. Dat maakte mij altijd wat vrolijker. Het hielp niet zo goed als zwemmen -in het water voelde ik mij... perfect- maar het was beter dan niks. Meestal zong ik voor mijn zusje Elize als ze niet kon slapen of bang was. Ik denk dat het voor mij daarom aan een goed gevoel is gekoppeld.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 14:45 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Philip Simon Commens ~ coach

"Nog een keer !"
Mijn voeten brachten me tussen de rijen kinderen door die allemaal bezig waren met hun oefeningen in de kunst van kung fu.
"Ja meneer !" Riepen de kinderen van tussen de 12 en 14 direct terug terwijl ze allemaal hun houdingen weer aannamen en de sparringsreeks die ik ze opgelegd had uitvoerden.
"Marv, je wilt toch niet dat Zack je in je gezicht kan slaan ? Hou je linkerhand dan ook iets hoger zodat je zijn slag makkelijk kan blokkeren."
ik keek naar het jongetje met het sluike bruine haar waarnaast ik nu stond die me even sikkeneurig aankeek maar toch deed wat ik zei.
De jongen met het blonde haar tegenover hem -Zack- grijnsde even breed en raakte Marv alsnog makkelijk in zijn nek.
Misschien was het ook niet verstandig geweest om één van de sterkste tegen één van de mindere te zetten, maar ik geloofde erin dat Marv er uiteindelijk veel aan zou hebben.
Aan de andere kant van de zaal zag ik Axel een mooie trap uitvoeren tegenover zijn sparringspartner Keith, die daarna een mooie slag terugzond.
Die twee waren altijd al goed aan elkaar gewaagd, het waren dan ook beste vrienden.
Een piep bereikte mijn oren, een piep die ik eerlijk gezegd niet verwacht had te horen.
Mijn ogen schoten richting de muur waaraan een ronde spiegel hing.
Het voor mij welbekende logo was verschenen; het logo van de league of Legends.
"Oké iedereen, dat was het even voor vandaag, tot morgen." Riep ik door de zaal heen waardoor de kinderen toch enig sinds opgelucht maar ook verdwaasd en teleurgesteld de ruimte verlieten, ik had ze nog beloofd om een select groepje een bijzondere combinatie aan te leren.
Maar dit ging voor.
Nadat iedereen het gebouw had verlaten en ik nog een aantal evenals verdwaasde ouders gerustgesteld had deed ik de deur op slot en snelde terug naar de spiegel.
Met mijn ogen gesloten legde ik mijn ogen op het logo, benieuwd naar wat de spiegel me zou laten zien.
Toen ik mijn ogen opendeed zag ik dat er het logo van Metaal stond, al snel gevolgd door het logo van duisternis en licht, die zich niet veel later allebei op diens plek in het logo innamen.
Dus het was waar, de legendes waren terug.
En 3 daarvan hebben diens krachten ontwaakt.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 14:53 ]

---

Credendo Vides

[Ik kom vanavond pas]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[mon topics]

---

Do what people say you can't.