Dare to Dream. || One Direction. -Topic 2. - Speeltopics

Wat als er niet zoiets was als X-Factor? Zouden de jongens elkaar dan alsnog gevonden hebben? Zouden ze nog steeds wereldberoemd zijn? Nou, gedeeltelijk is het uitgekomen. De jongens zijn een kleine band in London, maar ze proberen nog steeds beroemder te worden. Ze oefenen veel en nemen elk concert aan. Dit is hun droom, en ze zullen niet stoppen voordat hun naam in de grote lichten staat. Met familie, vrienden, en vooral elkaar, zijn ze vastberaden om het helemaal te maken dit jaar. Maar soms komen gevoelens, timing, en andere obstakels in de weg te staan. Is hun vastberadenheid genoeg om de jongens in de spotlights te zetten en wat doen ze als een meidengroep grote concurrentie voor hen begint te vormen?
(De rechten van het idee gaan naar Depay )

Regels:
-Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-De meisjes en de jongens zijn vijanden van elkaar, concurrentie. Hou er dus rekening mee dat niet iedereen meteen een relatie aangaat.
-Maximaal twee personages per persoon, en dan ook van het andere geslacht.
-Reserveren mag.
-Ga niet teveel off-topic, ook niet hier in het rollentopic.
-Als je weg moet zien we je wel weer verschijnen als je terug bent. En als je wilt praten zijn daar gastenboeken voor. Als je al off-topic gaat, gebruik a.u.b. (), {}, [].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren. En hiermee bedoel ik niet voor een uur omdat je naar de tandarts moet...
-Alleen CxStylinson en Depay maken de nieuwe topics.
-Geen ruzie, dan wordt je er zonder pardon uitgezet.
-Als je je niet kunt houden aan de bovenstaande dingen doe dan ook niet mee. Als je eens een keer een foutje maakt kan dit gebeuren, natuurlijk. Maar hou er rekening mee dat je een waarschuwing kan krijgen of uit de RPG gezet kan worden als je te ver gaat.
-Bij vragen kan er contact op worden genomen met Depay en CxStylinson .

Rollen:
Jongens:
-Harry Edward Styles. LameBrain
-Liam James Payne. Lifeisajoke
-Niall James Horan. IrishCharm
-Louis William Tomlinson. CxStylinson
-Zayn Jawaad Malik. Depay

Meisjes:
- Dessy Tamara Jones. Depay
- Rhoda Elisabetta Ramirez. Lifeisajoke
- Blair Hadley McFly. CxStylinson
- Sonny Mabel Puckerman LameBrain
- Luna June River. Agentp

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan

"Maar, ben je nu echt gay?" vroeg Harry uiteindelijk. Ik knikte. "Dat begin ik toch steeds meer te gaan geloven. Als ik erover nadenk, ik ben nog nooit echt verliefd geweest op een meisje. Ik heb ook nooit een relatie gehad. Ik had daar geen behoefte aan met een meisje," ik nam weer een slok. "En aan een relatie met een jongen heb ik nooit gedacht. dat is meestal niet iets waar je standaard aan denkt al je nog niet weet dat je gay bent, maar nu, tja" ik eindigde door nog een slok te nemen. "Het lot had blijkbaar nooit zijn plannen gezet op een normaal leven voor me,"
Opeens dacht ik weer aan het liedje dat ik eerder vandaag ahd geschreven. "Wil je mijn liedje horen dat ik geschreven heb? Ik denk niet dat het echt iets voor de band is, maar ik wil het wel zingen als je wilt,"

Take me to wonderland

Blair Hadley McFly.

"Nee joh gek! Ze hebben allemaal stuk voor stuk een betekenis voor me." antwoordde Zayn grijnzend.
Ik zuchtte opgelucht en merkte dat Zayn me vragend aankeek toen ik tegen mezelf praatte. Ik bloosde en schudde mijn hoofd. "Niks... Dat is mijn manier om informatie op te slaan." zei ik eerlijk.
Ja, als ik iets wilde onthouden wat ik zeker weten ging vergeten deed ik het maar zo... Het zou wel moeten, anders vergat ik het weer.
Zayn zuchtte en keek me glimlachend aan. "Zeg het maar, mij maakt het niet zoveel uit."
Ik fronste. Ik haatte het als ik een vraag stelde en de beslissing weer bij mij werd gelegd... Dan raakte ik lichtelijk geïrriteerd. Waarom? Omdat ik de vraag stelde. Beantwoord hem dan normaal en ga er niet omheen liggen te draaien.
Je kon het ook van de andere kant bekijken en de vraag bij mij leggen omdat ik erover begon. Ach, je had hier twee standpunten...
Ik schudde mezelf wakker uit mijn gedachten. "We kunnen naar het park gaan?"
Ja, wat? Ik liep graag in het donker in het park. De verlichte waterfonteinen zagen er prachtig uit in het maanlicht. En het was leuk om aan de waterkant te gaan zitten met je voeten in het water. En als je dan ging liggen kon je de sterren tellen en er vormen uithalen. Zie je? Ik had ook zo mijn goede kanten.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:03 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Malik
'We kunnen naar het park gaan?' stelde ze na een tijdje voor en ik keek grinnikend naar buiten.
'Lieve schat, het regent dat het giet, ik ga nu dus echt niet in het park lopen.' zei ik toen ik grijnzend naar mijn haar wees. Mijn haar was best belangrijk voor me hoor, en als het regende dan zakte heel mijn haar in, en dat zou zonde zijn. Noem me maar ijdel hoor, want dat ben ik ook wel een beetje.
Het was wel een leuk idee hoor, want nu met de donkere lucht zouden de verlichte fonteinen in het park er nog veel mooier uit zien. Ik was best wel romantisch hoor, soms, op hele uitzonderlijke momenten, bij hele bijzondere meisjes.
Ik was niet zo'n jongen die met elk meisje flirtte, of iemand die naar elk meisje dat voorbij liep keek of ze een mooi lichaam had. Nee, zo was ik zeker niet, ik hield ervan om dingen speciaal te houden, en vooral als het om meisjes ging, die moest je met respect behandelen.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Harry Edward Styles
"Het lot had blijkbaar nooit zijn plannen gezet op een normaal leven voor me." Zei Niall nadat hij had toegegeven dat hij gay was. "Je kan heus wel een normaal leven lijden, Ookal val je op jongens." sprak ik hem tegen. "Wil je dat liedje horen wat ik geschreven heb? Ik denk niet de het echt iets voor de band is, maar ik wil het wel zingen als je wilt." meteen verscheen er een glimlach op mijn lippen en knikte ik enthousiast. "tuurlijk wil ik het horen." ik haalde Niall zijn gitaar achter de bank vandaan die ik daar had neergezet voordat we naar boven waren gegaan en merkte dat dezenog wat nat was. Toch overhandigde ik hem aan de blonde Ier en ging ik in kleermakerzit naar Niall toe zitten terwijl ik nog wat slokken nam en hem afwachtend aankeek.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall James horan

Meteen verscheen er een glimlach om harry's lippen wanneer ik voorstelde om mijn liedje te zingen. Hij haalde mijn gitaar van achter de bank en gaf hem aan me. Hij was nog een beetje nat, dus ik begon met de rand van mijn shirt de druppels weg te veen. Ik stemde de gitaar en liet hem op mijn gekruiste benen rusten. Ik strumde wat met de snaren om te horen of hij goed gestemd was. Daarna keek ik glimlachend naar harry als een kind dat net een lolly ahd gekregen. Ik hield van mijn gitaar, van Louis hield ik misschien net iets meer, maar mijn gitaar stond zeker op de tweede plaats voor nu.
Ik begon de intro te spelen op mijn gitaar met mijn ogen gesloten en nam de klanken in me op. Na de korte intro begon ik te zingen.

"Give me love like her,
'cause lately I've been waking up alone,
Paint splattered teardrops on my shirt,
Told you I'd let them go,
And that I'll fight my corner,
Maybe tonight I'll call ya,
After my blood turns into alcohol,
No, I just wanna hold ya.

Give a little time to me or burn this out,
We'll play hide and seek to turn this around,
All I want is the taste that your lips allow,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love.

Give me love like never before,
'cause lately I've been craving more,
And it's been a while but I still feel the same,
Maybe I should let you go,
You know I'll fight my corner,
And that tonight I'll call ya,
After my blood is drowning in alcohol,
No I just wanna hold ya.

Give a little time to me or burn this out,
We'll play hide and seek to turn this around,
All I want is the taste that your lips allow,
My, my, my, my, oh give me love,
Give a little time to me, or burn this out,
We'll play hide and seek to turn this around,
All I want is the taste that your lips allow,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My my, my, my, oh give me love.

M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover,
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover,
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover,
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover.

M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover,
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover,
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover,
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover (love me, love me, love me).

M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover (give me love),
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover (give me love),
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover (give me love, love me),
M-my my, m-my my, m-my my, give me love, lover (give me love).

My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,
My, my, my, my, oh give me love,"

Het laatste stukje zong ik zonder gitaar. Wanneer ik stopte met zingen, keek ik Harry afwachtend aan.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:28 ]

Take me to wonderland

Blair Hadley McFly.

"Lieve schat, het regent dat het giet, ik ga nu dus echt niet in het park lopen." zei hij grijnzend waarna hij op zijn haar wees.
Oh god... Hadden we er zo eentje... "Goed dan." zei ik met een verbeten trek rond mijn mond.
Ja, wat? Ik kon niet goed tegen ijdelheid... Het viel gelukkig nog mee omdat hij geen opschepper was, anders was ik nu linea recta weggelopen. Of ik had hem gewoon meegesleurd naar buiten en had hem vastgebonden aan een paal zodat hij kletsnat werd en ik hem over een halfuur weer los zou maken... Maar gelukkig voor hem was ik nog nooit zo ver gegaan.
"Stel dan zelf eens iets voor waarmee we jou haarlokken besparen." zei ik met een grijns, waarna ik zachtjes zuchtte en mijn wenkbrauwen optrok. Toch deed ik mijn best om niet meteen mijn emoties de volle loop te laten gaan, want Zayn was verder heel aardig en zijn karakter leek me verder wel oké.
Ik beet peinzend op mijn lip en staarde naar de regendruppeltjes die tegen het raam tikten en daarna met een vlot tempo weer naar beneden gleden. Van staren werden mijn pupillen snel groter en leken mijn ogen zwart, aangezien ik al sowieso vrij grote pupillen had. Sommigen noemden het apart, anderen schattig. Ik noemde het irritant... Ik hield meer van de groene kleur in mijn ogen als het zwarte.

[ bericht aangepast op 28 nov 2012 - 0:26 ]

Reading a good book is like taking a journey.

(Hm... Lekker levendig hier. :'))

Reading a good book is like taking a journey.

[Ik antwoord zodra ik mijn pyjama aanheb, tanden heb gepoetst enzow ]

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Langzaam zakte mijn mond een stukje open. Alsof ik een debiel was die net had vernomen dat Sinterklaas niet echt was. Zijn stem was gewoon, anders dan anderen. Helemaal positief bedoeld, want als je speciaal was, een tikkeltje anders in een goede manier, dan zouden mensen je naam onthouden. Dan zouden ze weten wie je bent en wat je doet, waarvoor je op het podium staat en waarom je er alles aan doet om groot te worden. Louis had dat, zonder enige twijfel zelfs. Zijn stem had een breekbaar kantje, een ruwe diamant zoals ik het zou zeggen. Het was iets waar tegenwoordig veel platenmaatschappijen naar opzoek waren. Ruwe diamanten die de harten van de mensen stolen. Louis was dan misschien niet helemaal volwassen of normaal, als hij zong leek hij een ander persoon. Alsof hij zichzelf blootgaf, maar tegelijkertijd zich ook afsloot van de wereld waar we in leefden. Ja, ik zat in een filosofische bui vandaag, maar volgens mij was dat een goeie zaak.
Van zodra hij klaar was draaide hij zich om en daar zat ik dan, nog steeds met mijn lippen een stukje van elkaar. Ik stond uiteindelijk op en keek hem stomverbaasd aan. "Ik wist dat je goed was, maar-", ik zocht de juiste woorden en schudde met licht opgekrulde mondhoeken mijn hoofd, "Je kon me waarschuwen weet je, dan had ik hier niet gestaan als een debiel".
Ik liep rustig naar hem toe en ging naast hem zitten op het bankje.
"Designed in Heaven, made on Earth". De woorden sprak ik zacht uit, alsof ik het onder mijn adem zei, maar het was waar. Lou was ontworpen in de hemel maar was hier gemaakt. Ik verdiende dit alles niet. Ik was te gelukkig de laatste tijd, er moest wel iets fout gaan binnenkort. Maar daar ging ik niet over nadenken, vergeet het.

Louis William Tomlinson.

Ik glimlachte tevreden en schoof een stukje op zodat Rhoda iets meer ruimte had, waarna ik voelde dat er een lichte blos op mijn wangen brandde. Het maakte me best wel verlegen dat Rhoda dit zei, zelfs ik werd daar verlegen van, ja.
"Dank je." mompelde ik, waarna ik een kusje op haar mondhoek plantte en zachtjes lachte. We waren allebei zo gestoord op sommige momenten, maar op momenten zoals deze waren we verschrikkelijk zachtaardig en serieus. Nou ja, wat wij onder serieus verstonden heette dat...
Rhoda leek gewoonweg perfect. Mensen zeiden wel dat perfectie niet bestond, maar Rhoda kwam toch wel heel dicht in de buurt. Er was niets op haar aan te merken, ze leek gewoon alles te hebben. Het beangstigde me ook wel een beetje. Stel dat ik haar zou kwijtraken omdat ik niet goed genoeg was? Geef gewoon toe, ik was niet de knapste. En ik was soms verschrikkelijk onhandig en klunzig... Ik begreep gewoon niet waarom Rhoda Harry niet leuk vond als voorbeeld, maar mij! Mij!
Ik herhaalde dat woordje tig keer in mijn hoofd, totdat ik Rhoda weer durfde aan te kijken.
"Dus je wilt zeggen dat je nog niks doet met zingen of in ieder geval muziek?" vroeg ik aarzelend.
Ze had gezegd dat ze er misschien iets mee zou gaan doen, wat op mij overkwam alsof ze er nu nog niets mee te maken had. Maar misschien was dit gewoon een misvatting. Het leek me wel verschrikkelijk leuk om Rhoda als gitariste of pianiste te zien optreden. Als zangeres kon natuurlijk ook, maar dan bleef ze op een bepaald vlak toch concurrentie. En concurrentie, daar moest je overheen.
Ik geloofde ook niet dat de jongens blij zouden zijn als ze hoorden dat bijvoorbeeld een of ander meisje dat Niall's vriendin was een van hun grootste concurrenten was. Dan doe je er alles aan om beter te zijn. Dat leek me best pijnlijk als je een relatie had met diegene...

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 23:29 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Ik glimlachte na het kusje dat hij gaf op mijn mondhoek. "Just saying the truth" zei ik met een klein glimlachje. Louis leek even in gedachten te zijn verzonken waardoor ik weer de kans kreeg zijn gezicht uitgebreid te bekijken. Elke piepkleine onzuiverheid die hem perfect maakte, en niet te vergeten zijn perfecte warrige haar dat ondanks de warrigheid toch nog in model lag.
"Dus je wilt zeggen dat je nog niets doet moet zingen of in ieder geval muziek ?" vroeg hij ietwat aarzelend. Ik draaide me wat om en liet mijn vingers langzaam over een paar toetsen glijden. Uiteindelijk kwam ik erachter dat het Let her go van Passenger was, voor het moment hield ik van dat liedje, serieus.
"Mijn vriendinnen spelen met het idee om een band op te richten, maar ik ben sowieso niet de beste zangeres dus echt zingen ga ik waarschijnlijk niet doen" gaf ik uiteindelijk toe. Mijn ogen bleven gefocust op de toetsen, ook al was dat niet nodig. Ik was gewoon bang voor zijn reactie. Straks vonden zijn bandleden, of misschien zelfs Louis zelf, dat ik concurrentie was voor zijn band. Ik wist hoelang ze al probeerden door te breken, maar wat moest ik zeggen tegen mijn vriendinnen ? Sorry, ik doe toch niet mee want ik hou teveel van Louis. Nee, dat kon niet. Louis had zijn droom, ik had de mijne, het enige verschil tussen onze 2 dromen was dat ik niet noodzakelijk zou willen doorbreken in de muziekwereld. Ik kon nog altijd een studie doen die me lag, of model worden. Niet zo'n topmodel dat constant op dieet stond, nee, dank u zeer, maar ik hield nog altijd ervan om eens bij de Mac te gaan eten of iets in die aard. Ik drukte de laatste toetsen in en keek voorzichtig op. Mijn tanden hadden zich automatisch in mijn onderlip gezet.
"Is dat een probleem denk je ?". De ietwat bange ondertoon in mijn stem probeerde ik niet eens weg te steken. Ik wou hem gewoon niet kwijt.

Louis William Tomlinson.

Ik voelde mezelf wit wegtrekken toen ze vertelde over haar en haar vriendinnen die een band wilden oprichten. Ik had er niets op tegen, maar het bleef dan toch een concurrentiestrijd. En de jongens... voor hun reactie was ik ook wel een beetje bang.
"Is dat een probleem denk je?" vroeg Rhoda met een bange ondertoon in haar stem.
Ik haperde even, waarna ik peinzend op mijn lip beet en naar de toetsen van de piano staarde. Zou het een probleem zijn? Eigenlijk niet... Maar als er onderlinge strijd zou gaan ontstaan had je grote kans op ruzies. En dat wilde ik juist voorkomen.
Ik schudde twijfelend mijn hoofd. "Op dit moment niet, nee." mompelde ik zachtjes.
Ik wilde gewoonweg niet voor het blok gezet worden om later de keuze moeten te maken tussen mijn vrienden en Rhoda. Die keuze was simpelweg onmogelijk... Zou Harry kwaad worden als hij wist dat hij mij met de concurrent moest delen? Harry had al een hekel aan delen...
"Maar... Ik wil niet moeten kiezen." zei ik zachtjes, waarna ik mijn ogen even sloot om alles op een rijtje te zetten. Liam zou er geen probleem van maken en Zayn ook niet, dacht ik. Bij Niall had ik ook het gevoel dat het hem niets uitmaakte, ook al reageerde hij een beetje raar sinds kort... Ik was eigenlijk het meeste bang voor mijn beste vriend zijn reactie.
Best vreemd eigenlijk... Ik vertrouwde iedereen met dit onderwerp, behalve mijn allerbeste vriend, Harry.

Reading a good book is like taking a journey.

Rhoda Elisabetta Ramirez.

Langzaam stond ik terug op en knipperde even met mijn ogen.
"Je mag best eerlijk zijn Lou," murmelde ik zacht. We wisten beiden dat het voor problemen ging zorgen. Ik liep naar het grote raam dat uitzicht gaf over de stad. Of toch een stuk ervan. Voorzichtig liet ik mijn voorhoofd tegen het raam zakken en volgde de regendruppels met mijn ogen. Ik had de neiging om naar het dak te gaan nu. Gewoon, in de regen staan en nadenken. Me niets aantrekken van anderen en wenen en schreeuwen. Ik deed het niet. Het shirt dat ik aanhad was te koud voor de weersomstandigheden waardoor een rilling over mijn rug liep. Kippenvel verspreidde zich over mijn huid terwijl ik mijn best deed geen tranen te laten lopen. Ik likte over mijn lippen en beet er daarna op.
Blair zou er iets op tegen hebben, alhoewel, ze was misschien bot, maar niet harteloos. Luna was volgens mij niet zo'n persoon, maar ze kon soms wel verrassend uit de hoek komen. Dessy en Sonny wist ik zo niet. Ik wist niet hoe groot hun droom was met onze band. Ik draaide me om en steunde met mijn rug tegen het raam aan.
"Ik wil je niet kwijt".

Louis William Tomlinson.

"Je mag best eerlijk zijn Lou."
Ik liet een zachte zucht weerklinken. Ik was eerlijk. Op dit moment was er geen probleem, maar hoe dat zou zijn als de jongens het wisten... Ik probeerde me geen illusies te maken en liet het verder maar even erbij zitten. "Ik ben eerlijk... Op dit moment maakt het niets uit."
Ik merkte dat Rhoda het moeilijker kreeg en naar het raam liep, waardoor ik haar met een gevoel van onmacht gadesloeg. Ik stond na een paar luttele seconden op en liep naar haar toe.
"Ik wil je niet kwijt."
Ik zweeg en bleef langzaam doorlopen, totdat ik achter haar stond en mijn armen beschermend om haar middel sloeg en mijn hoofd op haar schouder legde.
"Je gaat me niet kwijtraken, nooit..." zei ik zachtjes, waarna ik haar een vederlicht kusje in haar nek gaf. Ik wiegde haar een beetje op en neer in mijn armen. Rhoda leek ineens een stuk kwetsbaarder...
"We kunnen ook naar mijn appartement gaan, Harry is daar ook en misschien kunnen we het met hem bespreken... Mijn beste vriend heeft het recht om te weten dat mijn vriendin in een band zit." zei ik peinzend, terwijl ik op mijn lip beet.
"En Harry is de enige die er vervelend op zou kunnen reageren... De rest doet dat echt niet."

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Edward Styles
Gefascineerd luisterde ik naar elk word wat Niall zong. "Het is prachtig.' Bracht ik langzaam uit toen hij zijn lied eindigde. Het moest precies beschrijven hoe hij zich voelde en ergens kreeg ik enorme medelijden met hem. Eigenlijk wilde ik zeggen dat het misschien wel iets voor d band was, maar bedacht me dat het Niall alleen maar moeilijker werd als hij dit constand moest zingen en zelfs met Louis en hij hem daardoor misschien nooit zou kunnen vergeten. "We gaan morgen avond stappen en een leuke jongen voor je zoeken." Zei ik daarom.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''