{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Kaitlin Mary Linnet

"Boogschieten, speer, mes en misschien nog wel iets anders als dat kan. En krachttraining kan ook wel van pas komen." Met andere woorden, ze had nog veel werk met me.
De drie wapens die ik had opgenoemd sleurde ik altijd met me mee als ik op jacht ging, omdat ik ze het beste kon hanteren. Maar dat betekende niet dat ik niet openstond voor andere wapens.
Nonchalant leunde ik tegen een strooien trainingspop aan. Mijn harnas had ik nooit uitgedaan en mijn wapens had ik ook bij me. Ze lagen langs Kai op de grond. Ik was er van verzekerd dat hij er wel goed op ging letten en er niet op zou gaan liggen of dergelijke.

[ bericht aangepast op 21 nov 2012 - 9:45 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jade Maysilee Ruby
Ik kijk haar aan. 'Aangezien je die drie wapens al onwijs goed kan hanteren stel ik voor om een andere te gebruiken. Zoals het zwaard. Meswerpen knuppelen of misschien de Scyte.' Zeg ik rustig. Ik pak een houten zwaArd. Het handvat was wel gewoon normaal alleen het uiteinde was van hout inplaats van ijzer. Ik was de koninginvan de zwaardkunsten en vocht er ook erg vaak mee. Hij zat altijd bij mijn dijbeen. Ik kijk haar aan en geef haar ook gelijk een zwaard. 'Laat maar eens zien wat je kan.' Zeg ik terwijl ik grijns naar haar. Als ze me kon overmeesteren met zwaardvechten al deed ik natuurlijk niet zo goed mogelijk kon ze het goed en gingen we door naar het volgende onderdeel al was het voor mij ok lekker trainen tegen een soortgelijken. Ik kijk haar aan en Scratch komt weer binnen met een nu dode duif. Hij gaat op zijn plek zitten en plukt vlees van de duif. Ik kijk naar Kaitlin en wacht tot ze aanvalt.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Jude duwde een zwaard in mijn hand en begon allemaal wapens op te sommen waarmee ik nog allemaal zou kunnen vechten. Ik draaide het ding rond in mijn hand tot het eindelijk comfortabel zat en strekte mijn arm uit om te zien hoe ver hij reek.
Het was heel anders dan een speer. Dit was veel korter, veel persoonlijker.
Met een grijns op mijn gezicht ging ik klaarstaan.
"Laat maar eens zien wat je kan," zei Jade met een grijns.
Ik werd afgeleid diir Scratch binnen kwam gevlogen met een duif. Mijn ogen gleden automatisch door naar Kai, die zielig in zijn hoekje naar de duif zat te staren. Toen ik zijn blik te pakken had schudde ik mijn hoofd. Nee, hij mocht dat beest niet afpakken; hij had al gegeten.
Ik richtte me weer tot Jade. Met een enorme kracht en een grote zwaai deelde ik de eerst klap uit. Damn, dit dingetje was lichter dan ik verwacht had.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Wat heb ik gemist?]

~

Bredyn:

Ik zwerf wat door de stad, zonder doel. Ik had geen idee wat ik moest doen vandaag.
Ik hoopte dat ik nog iemand tegen zou komen met wie ik kon trainen.
Ik kon ook wel wat oefening gebruiken in andere wapens

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Stuttgart schreef:
[Wat heb ik gemist?]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Misschien is het leuk als Maya en Kaitlin aan het vechten zijn, er een hele grote gevecht uit barst met alle magiers en jagers. (het is maar een idee) ]

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Morrowind schreef:
Kaitlin Mary Linnet

Jude duwde een zwaard in mijn hand en begon allemaal wapens op te sommen waarmee ik nog allemaal zou kunnen vechten. Ik draaide het ding rond in mijn hand tot het eindelijk comfortabel zat en strekte mijn arm uit om te zien hoe ver hij reek.
Het was heel anders dan een speer. Dit was veel korter, veel persoonlijker.
Met een grijns op mijn gezicht ging ik klaarstaan.
"Laat maar eens zien wat je kan," zei Jade met een grijns.
Ik werd afgeleid diir Scratch binnen kwam gevlogen met een duif. Mijn ogen gleden automatisch door naar Kai, die zielig in zijn hoekje naar de duif zat te staren. Toen ik zijn blik te pakken had schudde ik mijn hoofd. Nee, hij mocht dat beest niet afpakken; hij had al gegeten.
Ik richtte me weer tot Jade. Met een enorme kracht en een grote zwaai deelde ik de eerst klap uit. Damn, dit dingetje was lichter dan ik verwacht had.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

"Ik weet het, dit is gewoon zo raar om te doen. Ik ben het nog niet gewoon." Ik hief mijn zwaard weer op en begon als een gestoorde op haar in te hakken. Maar enkel op haar pantser, omdat ik haar geen pijn wilde doen. Goed dat deze dingen enkel van hout waren. Tegenover mijn speer voelde het enkel alsof ik met een naald aan het zwaaien was, of een toverstok.
Ik stopte even om op adem te komen en prikte toen met de punt tussen haar schouder en nek. "Slagader," zei ik serieus, "dus je bent dood."
Ik grijnsde. Ik had gewonnen, hoewel ik haar ook afgeleid had door op adem te komen. Dat was ook een tactiek, toch degene die ik gebruikte als ik echt niet kon winnen.

[@Clonmel: lijkt me wel een leuk idee, eigenlijk (:]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Clonmel schreef:
[Misschien is het leuk als Maya en Kaitlin aan het vechten zijn, er een hele grote gevecht uit barst met alle magiers en jagers. (het is maar een idee) ]

Derek Tersan

Ik kijk dr even verbaasd aan, meende ze dat nauw echt?
Heeft vader niks over de wereld binnen in de stad verteld?
Niks over haar moeder en broer?
Ik kijk dr even aan en zucht dan.
'Dus jij gelooft er niks van he? Je gelooft niet dat je moeder een van de beste jagers was en dat je broer jager is geworden om je te zoeken?'
ik kijk dr even aan en knik alleen maar.
'Best, dan zijn we ook geen familie meer maar vijanden vanaf nu!' schreeuw ik naar dr waarna ik mijn scythe van mijn rug pak.

Maya Tersan

Ik grijns even, dus hij wilde echt geloven dat ik zijn zusje was,
En ik moest dus echt geloven dat mijn moeder een van de sterkste jager was,
Ik begin te lachen waarna mijn ogen veranderen.
'Als jij zo graag wilt vechten, ga dan eerst nog maar wat trainen!' zeg ik grijzend.
Ik voeg wat magie bij elkaar waarna ik grijzend naar hem lach.
De bol die samen gevoegd was gooi ik richting de jongen waarna die weggeblazen word.
Ik grijns even en mijn ogen staan weer normaal.
'Dus Carmen, jij wilde werkelijk geloven dat een jager mijn broer was? Volgende keer kom je maar met een beter verhaal als een jager zoiets verteld' ik gooi mijn haar weer onder de cape waarna ik van het dak afspring,
Ik kijk Issabela even aan 'En jij loopt met mij mee!' zeg ik tegen dr,
waarna ik richting het meer loop.

Derek Tersan
Mijn ogen worden groot als ik de bol op mij af zie vliegen,
De impact op de grond was groot en ik word de lucht in geschoten,
Als ik om mij heen kijk zie ik de stad steeds dichterbij komen,
Ik vlieg over de poort heen waarna ik ergens door een huis val,
Als ik mijn ogen open grijns ik even naar de twee personen,
Ik merk al snel op dat het Kaitlin en Jade waren.
Ik glimlach even en een paar secondes later raak ik bewusteloos door de verwonding en pijn.

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 21:39 ]

Kaitlin Mary Linnet

Derek lag opeens binnen. Ik keek hem nogal geschrokken aan. Mijn blik ging van Jade, naar het gat in het dak en weer naar Derek. Verbouwereerd liet ik het zwaard op de grond zakken en knielde bij hem neer.
Ik gaf een mep op zijn wang. "Derek?" Ik schudde hem door elkaar. "Derek? Derek godverdomme."
Wat was er in godsnaam gebeurd? Misschien had ik toch beter met hem kunnen meegegaan. Maar ik hield me liever met mijn eigen dingen bezig, zo egoïstisch was ik wel. Al was het niet expres. Onze, mijn, groep was het belangrijkste voor me. We waren al genoeg jagers verloren en nu vlogen ze verdomme al door de lucht.
Een gevoel van woedde borrelde al in me op. Ik had al zo'n idee wie hier verantwoordelijk voor was. Maya.
Maya stuurde me maar al te graag cadeautjes, al dan niet door de lucht vliegend.
Maar ik had nog wat tijd nodig om te trainen. "Jade, kun je wat water gaan halen?"
Ik keek even naar het gat in haar huis. We zouden het straks wel fixen. Nu kwam Derek op de eerste plaats.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jade Maysilee Ruby
Ik kijk geschrokken o als wr iets door mijn hiis vliegt. Ik pak gelijk een aantal wapens, maar als ik zie dat het Derek is laat ik alles vallen en ren ik net als Kaitlin naar hem toe. Wat was er met hem gebeurt. Ik kijk naar hem, maar geen bloed. Dat betekende dus een magier. Ik ren naar de keuken om water de halen enak een emmer om er koud water in te doen en een doekje voor zijn voorhoofd. Daarna ren ik terug en leg een doekje op zijn voorhoofd en kijk dan naar de kneuzingen die ik bijna overal zie. Ik kon wat qua EHBO, maar hij was aardig toegetakelt. Ik haatte eigenlijk wel dat het geen vleeswond was. Dat was makkelijker te verbinden. Maar ik moest hem goed verbinden.

Carmen June Maer
Ik zie hoe ze hem g torperdeert en daarna wegloopt. Ik kijk geschrokken naar de lucht. Ik moest hem helpen. Hij had nooit gelogen en mocht niet boeten voor dit. Ik maak mezelf voor de zekerheid onzichtbaar als een geest. Net aanraakbaar of zichtbaar, maar wel hoorbaar. Ik teleporteer en hou mijn adem in als ik 3 jagers zie een feniks arend en een wolfshond. Hij glimlacht naar de meisjes en raaktdan bewusteloos. Die jagers rennen naar hem toe om hem te bekijken, maar ik zie zijn verwondingen. Hij heeft kneuzingen en gebroken botten en zelfs inwendige beschadigingen aan organen. Ik loop muisstil naar hem toe en zie de wolfhond opkijken en licht grommen. Ik ga aan de andere kant zitten en hou mijn handen boven hem en mompel een spreuk die heel zacht hoorbaar is. Er verschijnen kleine lichtbolletjes die in zijn lichaam gaan om zijn breuken de genezen aangezien dit deels mijn schuld is en ik deze oorlog nooit gewilt heb ben ik niet zo gemeen tegen jagers pf mensen. Ze wolfhond gaat staan en gromt naar me. Ik vond het dier irritant maar deed niets terwijl de lichtbolletjes nog steeds langzaam in hem gingen. Zijn ribben gingen goed zitten net als de andere gebroken en gekneusde botten. Als hij helemaal genezen zou zijn dan zou ik vertrekken aangezien ik niet gevangen wou worden en ik nu dichter dan een meter bij iemand in de buurt zat, maar ze zouden me niet gevangen nemen als ik hem zou helpen toch?

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Kai begon zacht te grommen, wat langzaam over ging in hard gegrom. Ik keek om. "Kai?" Ik stak mijn hand naar hem uit en wenkte hem. De haren in zijn nek stonden overeind en hij had zijn ogen op een punt naast Derek gericht. "Wat is er jongen?"
Lichtpuntjes weerspiegelden in de donkere ogen van de wolfshond. Er was hier iemand. Lichtpuntjes ontstonden niet uit het niets.
Ik vloekte binnensmonds, mijn wapens lagen nog in de hoek van de kamer. Ik nam het houten zwaard vast. Niet dat ik er iemand echt mee kon beschadigen, maar hij kon nog fungeren als knuppel.
Ik wierp een veelbetekenende blik op Jade, in de hoop dat ze door zou hebben wat ik bedoelde en zwaaide met het zwaard door de lucht, tot het tegen iets aan bonkte, recht voor me uit.
Ik greep het onzichtbare geval met twee handen beet. "Laat jezelf zien," gromde ik.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmen June Maer
Ik blijf de slreuk mompelen zodat het niet terug valt en let biet om om me heen als ik plots iets hards tegen me aan voel waardoor ik omval en het healen stopt. Nu waren dus de helft van zijn botten half gebroken en de helft gewoon nog gebroken. Ik word vastgehouden. Ik probeer los te komen en door de paniek durf ik niet te teleporteren. Ht was zo als ik in paniek was ik boven iets hoogs of pijnlijks uit zo komen dus doe dat maar niet. 'Laat jezelf zien.' Gromt het meisje die me vast heeft. Ik tril en de vonkjesuit mijn vingers stoppen. Ik voel dat ik ernu uitzie als water. Je ziet mijn vorm en nu ziet ze minn gezicht het vlies voor mijn ogen verdwijnt nu ik weer scherp zie. De wolfshond gromt naar me en de feniksaren krast en vladderd hard met zijn vleugels. 'Ik wou alleen maar helpen. Zijn botten zijn gebroken en ik wou ze maken.' Zeg ik zacht. 'Sommige botten hebben zijn organen half doorboord. Het is net dodelijk, maar hij kan er last van hebben.' Zeg ik zacht. 'Ik wou alleen maar helpen. Ik ben niet zoals de rest.' Zeg ik zacht terwijl ik mijn ogen neersla naar de grond.

I'm finally back, Finally after a Year break