{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Lily Maron.
Iemand springt op en ik zie dat het Pan is. 'Hoe kun je zo dom zijn om ze op een spoor te brengen!' zei ze woedend. Angstig keek ik haar aan. 'Ik probeerde mijn krachten te verbeteren!' zei ik. 'Maar waarom zo dicht bij de poort! Dom kind, als er een wolfshond bij was, heeft hij nu jou geur en het dorp!' schreeuwde Pan woedend in mijn gezicht. Mijn lichaam verstrakte. 'Er was een wolfshond bij,' fluisterde ik. 'Oké, ik verklaar je vanaf nu voor gestoord.' brieste Pan.
'Waarom is Lily gestoord?' zei iemand die vanuit de bosjes kwam. Geschrokken keek ik op en zag dat het Maya was, 'ze is gezien door een jager!' zei Pan. Maya grinnikte. 'O, je bedoelt Kaitlin? Geen zorgen, die is weg.' zei ze. Vragend keken we haar aan. Maya haalde haar schouders op. 'We hebben gevochten, meer niet.' antwoordde ze.

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Bredyn Nuallan Wood

Ik sluip door het bos, als ik geluiden hoor. Ik besluit er voorzichtig naar toe te gaan, maar zodra ik er ben, is alles al stil. Was ik wel goed gelopen?
Ik loop wat verder en zie sporen van een gevecht. Ik zie verbrande grond en sporen van vuur. Een bosbrand lijkt me sterk, dus dit moet het werk van een magiër zijn geweest. Mijn blik verduistert. Magie is een vloek. Alleen al de verwoeste natuur was daar het bewijs van. Ik zou ze krijgen!
Toen mijn woede weer wat was bekoeld, merkte ik pas dat er iemand in het water zat. Het was Kaitlinn en naast haar zat Kai.
"Kaitlinn!"

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Kaitlin Mary Linnet

Ik was opgelucht. Op dit moment was ik juist blij de rest van de groep nooit naar me luisterde als ik ze een dag vrij gaf.
"Bredyn," bracht ik krampachtig uit. De brandwonden pikten in het water en bij de kleinste beweging die ik maakte kwam er ook nog een snijdende pijn bij. Ik probeerde mijn lichaam niet te bewegen en keek hem vanuit mijn ooghoeken aan. "Had jij geen dag vrij?"
Zelfs als ik zwaar gewond was, kon ik nog lachen. Ik ging voorzichtig naar achteren liggen, zodat ik hem beter kon zien en mijn hoofd enkel boven water lag.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

{ Oke, even 1 ding: Ga niet voor andermans personage spelen!! Als ik ergens een haat aan heb is dat het wel! In een gevecht dat je zegt waar je die gene slaat enz oke, maar niet als je met die gene praat! }

Bredyn Nuallan Wood

Ik grijns heel even als Kaitlin vraagt: "had jij geen vrije dag?"
Maar al gauw verdwijnt mijn glimlach als ik haar toestand zie. Ze was bijna helemaal verbrand en ik zag in haar ogen hoeveel pijn ze had.
"Ik ben blij dat ik die niet heb genomen."
Mijn blik wordt weer duister als ik aan de magiër denk die haar dit aangedaan heeft.
"Wat hebben die monsters met je gedaan?"

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Kaitlin Mary Linnet

Mijn oogbollen rolden naar boven toen ik hem aankeek. "Maya speelt nogal graag met warme dingen," mompelde ik droogjes.
Dat smerig onderkruipsel, ik kreeg haar nog wel. Ik wist nog niet precies hoe, maar als ik haar te pakken kreeg zou ik haar laten lijden en geen klein beetje.
Bredyn had waarschijnlijk wel al door dat ik pijn had, maar toch probeerde ik het zo goed mogelijk te verbergen. Het was niet erg om pijn te laten zien, maar ik moest een voorbeeld blijven voor de rest.
"Ik pak haar nog wel," gromde ik met mijn kaken op elkaar geklemd. "Maar voor nu blijf ik nog even liggen."
Onder water kneep ik twee bollen zand fijn tussen mijn vingers. Het feit dat het zout water was, deed de wonden nog meer branden. Maar als ik een ding had geleerd was dat ze daar ook sneller door zouden helen. Dus ik hield vol en probeerde zo min mogelijk pijn te tonen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Bredyn Nuallan Wood

Ik bewonderde Kaitlin om haar vermogen om zo rustig te blijven onder deze omstandigheden. Het moest verschrikkelijk veel pijn doen. En als ik me niet vergiste, was dit water zout. Hoe deed ze dat toch?
Ik moest mezelf tegenhouden om niet onmiddellijk die Maya te gaan zoeken en haar te laten kennismaken met mijn zwaard. Ik wist best wel dat ik dan recht mijn dood in zou rennen.
"Ik krijg haar nog wel," had ze gezegd. En zij was onze leider. Als ze dat zei, moest ik dat geloven en me niet laten meeslepen door mijn wil om wraak te nemen. In plaats van domme dingen te doen, vroeg ik haar: "Kan ik iets voor je doen?"

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Maya Tersan

Als ik iets verder gelopen ben grijns ik even,
Hoewel de dolk pijn deed was wat magie ook de oplossing.
De wond was deels dicht, het bloede te minsten niet meer.
Ik wilde zoveel mogelijk mens blijven en de pijn ook zelf onder gaan, hoe wel ik veel ook weer deed met mijn magie.
Ik loop weer snel weg van het kamp waarna ik terug loop richting het meer, zou ze al gevonden zijn?
Ik grijns even als ik aan de overkant twee gedaantes zie, ik stap richting de oever waarna ik wat water drink.
Kaitlin, de enigste die mij tot nu toe werkelijk pijn had gedaan.
Ik grijns weer waarna ik rustig blijf staan, De gene waar ze mee was, was niet zo begaafd als haar met de wapens.
En waarschijnlijk was die gene uit op wraak omdat hun ooh zo perfecte leider verslagen was.

Kaitlin Mary Linnet

"Me gezelschap houden zou aardig zijn." Ik forceerde een glimlach op mijn gezicht.
Ik probeerde terug recht te komen. Voor ik het wist was er een harde kreun uit mijn mond ontsnapt. Het voelde net alsof ik mijn huid stijf was geworden en elke keer dat ik hem samentrok er een elektrische steek door trok.
Ik duwde mijn kaken stevig op elkaar en ademde diep. Kai was recht gesprongen en ondersteunde mijn rug, zodat ik makkelijker recht kwam.
Toen ik mijn hand wilde opheffen om hem te aaien, herinnerde ik me dat ik dat beter niet kon doen. "Bedankt," zei ik zacht.
Om een of andere reden kon hij me verstaan, want hij deed altijd wat ik hem zei en ik wilde niet respectloos zijn. Kai had al meerdere keren mijn leven gered, zelfs als ik hem niet bij het gevecht wilde betrekken.
Ik sleepte mezelf wat dieper het water in. Ik wilde er niet uitkomen, ik wilde niet weten wat voor helse pijn ik dan weer moest doorstaan.
Ik draaide mezelf om zodat ik met mijn aangezicht naar Bredyn zat. "En, alles goed?" probeerde ik een gesprek aan te knopen.
Mijn blik bleef even op een gedaante langs de oever hangen. Maya. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en keek haar vuil aan, maar besloot niets te doen. Niet dat ik echt iets kon doen nu.

[ bericht aangepast op 19 nov 2012 - 20:41 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Brydan Nuallan Wood

Ik verwonderde me over de trouw van Kai. Hij is echt geweldig.
Toen kreeg ik opeens een onbehaaglijk gevoel, alsof iemand ons bekeek. Ik zag een schim bij het water en mijn gevoel vertelde me dat het een magiër was.
"En, alles goed?," vroeg Kaitlin.
"Nou, eigenlijk niet," fluister ik. "Iemand bekijkt ons. Ik weet het zeker."
Ik keek onopvallend naar de schim bij het water en iedere seconde werd de wil om wraak te nemen groter. Zij was het. Het kon niet anders dan dat Maya was gekomen om de gevolgen van haar daden te zien.

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Kaitlin Mary Linnet

"Weet ik," antwoordde ik simpel. "Laat haar maar, ze is van mij."
Ik keek Brydan onderzoekend aan. Ik zou hem wel willen laten gaan, net zoals hij waarschijnlijk graag zou gaan. Maar ik wilde niet nog iemand van onze groep verliezen. Als ik er zelfs al zo vanaf kwam, zou hij het waarschijnlijk helemaal niet overleven.
Ik beet even op mijn onderlip en probeerde de verleiding te weerstaan om achter me te kijken.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Iemand voor Carmen of Jade? En mag ik misschien Carmen op Derek afsturen omdat hij bij haar huis staat?]

I'm finally back, Finally after a Year break

Maya Tersan

Glimlachend spring ik op het water waarna ik rustig er over heen begin te dansen richting de twee jagers.
Als ik een meter of 10 van hun verwijderd ben kijk ik even naar ze.
'Kaitlin, zo te zien ben je vrij gekomen' ik glimlach even 'Gelukkig maar' ik glimlach weer,
Ik maak een sierlijke draai waar bij allemaal stof vrijkomt,
Het stof glinstert in de lucht waarna het rustig op het water valt.
Ik kijk naar beide waarna ik rustig richting Kaitlin loop.
'Hoe wel je een goeie tegenstander was, behoort daar ook een aardig cadeau bij vind je niet?' ik glimlach even.
Ik doe een stapje achteruit waarna ik mijn handen voor mij doe.
'Norus Midarkun Desadur!' een wit licht verschijnt in mijn handen waarna de bol richting Kaitlin gaat,
Waarschijnlijk zou een van de twee er door heen slaan wat niet zou lukken.
De bol schiet in Kaitlin waarna het de verbrandingen langzaam weghaalt.
'Een cadeau, van een magier voor een jager' ik glimlach waarna ik weer rustig naar achter dans.

[Ik kan Farrell wel sturen, die heeft nu eigenlijk toch niets te doen. Maar Stuttgart zocht ook nog iemand voor Isabella ^^]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

{ Sure Doe maar is goed }