Quileute RPG || Twilight || O7 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black – Shooter
Leah Clearwater – Purrfect
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara

Uley Roedel
Sam Uley
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller
Collin Littlesea

Mensen
Emily Young
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Alice Cullen – Purrfect
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Purrfect
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Pushed
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 13 dec 2012 - 16:04 ]

---

•

[Ben douchen. Ben over tien min terug]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Ameleigh Bluebell Winter
‘Dat snap ik.’ Prevel ik, waarna ik hem glimlachend toeknik: niet bij iedereen was het doorsnee huisje, boompje, beestje en dat besefte ik heel goed.
‘Kom, ik ben nieuwsgierig naar je geworden, bovendien kan ik niet wachten op een kop warme chocolademelk.’ Ik grijns, waarna ik aan zijn arm begin te trekken zodat hij opstaat. ‘Laten we rennen. De eerste die aankomt krijgt het genoegen om een verklaring te geven zodra mijn moeder thuiskomt.’ Ik trek een grimas waarna ik als een klein kind richting de uitgang begin te rennen - hier en daar glijdend door de sneeuw. Mijn ogen glijden van links naar rechts - hoewel ik weet dat Raphaël niet in een rijtjeshuis zal wonen. Hij ruikt naar de zee en het bos. Naar geheimen en naar veiligheid. Ik voel mezelf slippend tot stilstand komen voor ik vragend over mijn schouder kijk. ‘Waar?’ Vraag ik hem vluchtig - ik wil immers winnen en dat is nog lang niet aan het wegebben.

Jezebel Odys Fray
‘Thuis.’ Mompel ik bevestigend, waarna ik glimlach. ‘Ik ben benieuwd naar hoe hij de mensen van zijn leeftijd zal vinden. Misschien heeft hij vrienden die me mee uit vragen.’ Grinnik ik plagerig - omdat ik weet dat Embry beseft dat ik nooit naast een andere jongen zal staan.
‘Een vluggertje, hm? Eerst mag je er voor werken.’ Ik steek mijn tong uit waarna ik de knot uit mijn lokken pulk en vervolgens zie hoe de stroom aan lichtbruin haar over mijn schouders golft. ‘Je geeft een slecht, slecht voorbeeld meneer Call.’ Ik tik zacht tegen zijn neus waarna ik het vuur in de haard iets warmer laat branden met een simpel hoofd knikje. ‘Ithuriël is weg bij de Blackwells. Hij is enorm verliefd. Net een schooljongetje.’ Ik schud mijn hoofd glimlachend terwijl ik mijn handen door mijn lokken laat gaan. ‘Trek een shirt aan, ik wil voorbijlopende dames geen verleiding aandoen met iets dan enkel en alleen van mij is.’ Ik steek opnieuw mijn tong uit waarna ik mezelf op de bank laat zakken. De zachte stof voelt vertrouwd, net als de knetterende haard.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Raphaël Embriël Fray Call

Enigszins verward en verbijsterend blijf ik zitten terwijl ik Ameleigh achterna staar die richting het reservaat begint te rennen en steeds kleiner wordt. In een flitst schiet ik overeind, terwijl ik snel rondkijk en zachtjes vloek omdat ik hoop dat niemand me zo snel omhoog heeft zien flitsen. Net iets boven een gemiddelde sportieve schooljongen begin ik achter Ameleigh aan te rennen, die ik na een aantal seconden kan inhalen, waarbij ik besluit haar te laten winnen. Ongeconcentreerd loop ik haar voor de derde keer vandaag bijna omver als ze slippend tot stilstand komt en haar blik rond laat glijden.
Mijn vinger wijst als automatisch naar het kleine, houten huisje dat onder aan de kliffen staat, afgezonderd van de rest, waarna Ameleigh opnieuw wegsprint er en ik – terwijl ik mezelf inhoudt – achteraan ren. Eenmaal aangekomen bij de veranda zie ik de triomfantelijke glimlach op haar gezicht en prijs ik mezelf voor het inhouden, zodat ik dit moment niet had kunnen missen.
Mijn blik schiet echter weer naar onzeker en serieus als ik naar de voordeur kijk, die ik zo dadelijk open zal moeten maken en een smoes zal moeten verzinnen voor mijn vader en moeder. ‘Zoals ik al zei, het is – Ingewikkeld,’ verklaar ik opnieuw terwijl ik langzaam de treden van de veranda op stap en aarzelend de voordeur – die nooit in het slot zit – open duw. Een zachte kreun verlaat mijn mond als ik het tafereel in de gang aanschouw en mijn wangen worden knalrood terwijl ik mijn blik snel naar beneden werp en bid dat Ameleigh nog onder aan het trapje van de veranda staat.

Embry Call

Lachend loop ik achter Jezebel aan de keuken uit, terwijl ik toezie hoe zichzelf op onze bank in de woonkamer laat zakken en even naar de openhaard kijkt. ‘Shirt?’ vraag ik vragend, terwijl ik een onnozel gezicht trek en mijn arm – en borstspieren laat opbollen. ‘Volgens mij zie ik er veel beter uit zónder shirt hoor,’ zeg ik met een uitgestreken, serieus gezicht terwijl ik een rondje draai en verschillende poses van een bodybuilder aanneem terwijl ik bijna dubbel lig van het lachen.
Plotseling klapt de deur met een zwaai open en draai ik mijn hoofd geschrokken naar rechts, terwijl ik nog steeds met opgebolde arm – en borstspieren in de gang sta. ‘Raphaël,’ stamel ik verbaasd, niet verwacht dat hij nu al zou thuiskomen. De vragende blik van Jezebel doet me beseffen dat ik niet ben geschrokken door mijn actie voor Raphaël – waarmee ik al zo veel verschillende keren heb lopen stoeien – maar door mijn actie voor het meisje, dat met grote, grijze ogen achter Raphaël in de deuropening staat.

---

•

[Beetje later dan ik dacht. Ben aan het schrijven]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Brynn Maddy Danec

Ik lachte weer. 'Snap ik' grinnikte ik. 'Oh, ik was net onderweg naar ehm.. een plek om te jagen' mompelde ik zacht. 'Ik ben zo weer terug' glimlachte ik waterig en ik snelde weg. Toen ik eenmaal bij mijn favoriete plek was aangekomen, rende ik naar een edelhert en zette mijn tanden in hem. Toen ik hem helemaal leeg had gedronken, rende ik naar een ander edelhert en zette daar mijn tanden in. Doordat ik niet goed kon nadenken, zoog ik hem maar halfleeg. Een zucht verliet mijn mond en met tegenzin dronk ik hem helemaal leeg. Natuurlijk was ik blij dat ik nu eindelijk een jongen had gevonden. En ik kon weer naar Renesmee gaan. Maar ik moest dit gewoon even verwerken. Ik besloot maar snel door te gaan naar het huis van Renesmee, alhoewel ik niet echt wist of ze thuis was. Toen ik aanbelde en er deed niemand open, zuchtte ik en dacht even na. Daarna liep ik weer naar het bos, en volgde Fynn's geur. Een glimlach kwam op mijn mond terug. 'Sorry, maar ik moet ook eten' lachte ik.

[ bericht aangepast op 20 nov 2012 - 18:26 ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
‘Embry.’ Prevel ik zachtjes terwijl ik hem een shirt toewerp en vervolgens vragend naar Raphaël kijk: hij bracht een mensenmeisje mee? Ik besluit hem hiervoor later aan te kijken en loop met een vriendelijke glimlach naar de deur - de kledingstukken onopvallend wegschoppend.
‘Raphaël, kom binnen. Je verkleumt nog.’ Hoewel mijn toon vriendelijk klinkt, zit er ook enige geschrokkenheid in.
Ik open de deur iets verder en laat mijn blik op het meisje liggen. Ze is voor een mens nog aardig aan de witte kant, iets dat geloof ik niet erg goed is.
‘Welkom, als ik had geweten dat je zou komen had ik Raphaëls ouders ingelicht om je te verwelkomen. Ach, met overige familie lijkt het me ook wel te doen.’ Ik gebaar met een kleine glimlach richting Embry. ‘Dat is mijn vriend Embry - Raphaëls neef - en ik ben Jezebel.’ Ik dirigeer haar naar binnen en zie toe hoe ze ietwat ongemakkelijk Raphaëls vest openritst. Mijn wenkbrauwen vliegen haast geamuseerd naar boven, alhoewel ik me vrij snel in een menselijke vorm weet te hijsen. ‘Warme chocolademelk?’ Vraag ik met een glimlach. Zonder op antwoord te wachten verplaats ik me naar de keuken. Raphaël heeft genoeg meegekregen om te weten dat hij me een verklaring schuldig is.

Ameleigh Bluebell Winter
Wanneer er een majestueuze vrouw in de deuropening verschijnt, voel ik hoe ik mijn adem automatisch inhoud: het is geen vrouw, zoals ik eerst had gedacht bij het aanblik op haar geharde, porseleinen gezicht.
Ze is niet veel ouder dan ik. Haar prachtige verschijning doet me aan Raphaël denken en mijn adem stokt kort wanneer ik haar groene ogen ontdek.
Die ogen..
Haar stem is zacht, als fluweel en vriendelijk. Warm. Ze neemt me mee naar binnen en ziet glimlachend toe hoe ik Rapaëls vest op de kapstok hang.
De jongen achter haar lijkt op Raphaël. Zijn chocoladebruine haar laat me automatisch naar Raphaël glippen.
Zouden neven echt zó erg op elkaar lijken? Bovendien had Jezebel dezelfde-
Ietwat verdoofd laat ik me op de bank in de woonkamer zakken. Het is aangenaam warm, hoewel de hele situatie me nogal laat slikken.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Raphaël Embriël Fray Call

Zonder nog wat tegen Ameleigh te zeggen schuifel ik achter mijn moeder aan de keuken in, waar ze met een gespannen rug bij het aanrecht de warme chocolademelk staat te maken. ‘Sorry,’ fluister ik zachtjes, terwijl ik een aantal passen achter haar blijf staan en mijn ogen op de grond richt. Ik weet niet precies wat ik in mijn hoofd haalde toen ik aan Ameleigh had gevraagd of ze mee naar mijn huis wilde komen, maar ik had ook niet verwacht mijn vader met een ontbloot bovenlichaam te zien staan en dat mijn moeder boos zou worden, of teleurgesteld.
‘Ik – Ik weet niet hoe het komt,’ stamel ik verward terwijl ik mijn handen even tot vuisten knijp om het harde trillen te stoppen en verward mijn blik omhoog richt. Hopelijk kon Ameleigh niets horen van ons gesprek en zag ze niet hoe verslagen ik hier in de keuken stond terwijl ik aan mijn ‘nicht’ probeerde uit te leggen wat er allemaal aan de hand was. De zachte stem van mijn vader uit de woonkamer bracht enkele rust over me heen, waardoor het trillen van mijn handen langzaam afneemt en ten slotte nog maar kleine, schokkende bewegingen moeten voorstellen.

Embry Call

Enigszins verward zie ik toe hoe het mensenmeisje dat met Raphaël is meegekomen zichzelf op de bank laat zakken en met een licht angstige, verwarde blik rondkijkt in de kamer en ten slotte haar blik op mijn laat rusten. Snel en haastig trek ik het shirt dat ik van Jezebel heb toegeworpen gekregen over mijn hoofd zodat mijn borst enigszins bedekt is en ik niet halfnaakt voor haar moet staan.
Mijn wenkbrauwen fronsen licht als ik haar bekijk – een eigenschap die Raphaël van me had overgenomen en die ik snel liet verdwijnen omdat ze het misschien als overeenkomst zou gaan kunnen zien. Ik kon zien waarom Raphaël haar had meegenomen, haar krullende, zwarte haren vielen speels naar beneden en haar ogen stonden ondoorgrondelijk in haar gezicht.
‘Dus, jij en Raphaël zitten bij elkaar op school?’ begin ik aarzelend met een zware stem, ‘is het daar nog steeds zo saai of valt het mee? Ik ben Embry trouwens,’ brom ik er dan achteraan. Vergetend dat Jezebel me al had voorgesteld.

---

•

[Zijn THA CULLENS wel thuis? o_o]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eenhoornpoep schreef:
[Zijn THA CULLENS wel thuis? o_o]

|| Neeeee, die zijn naar Seattle ! ||

---

•

[Is geschokt. Past stukje aan]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Ameleigh Bluebell Winter
Ik tover een glimlach rond mijn lippen wanneer Embry voor me komt staan. Hij is minstens even intimiderend als Raphaël - hoewel zijn stem de honingzoete klank mist.
‘Sinds vandaag, geloof ik. Hij is erg vriendelijk geweest.’ Prevel ik met diezelfde glimlach, waarna ik mijn handen op mijn schoot vouw en op mijn onderlip bijt: een slechte gewoonte, geloof ik.
‘Eh, het valt wel mee. Ik geloof dat iedere leraar die Raphaël voorbij heeft zien komen ongeacht aan u moest denken.’ Voor nu was het vrij aardig dat ik een gesprek wist te verzinnen, hoewel ik nog steeds besefte hoe.. vreemd deze situatie was. Embry en Jezebel leken beide zoveel op Raphaël dat enige twijfeling door mijn hoofd schoot. ‘Ik hoop dat ik u niet tot last ben, maar mijn moeder zit vast op haar kantoor en we wonen hier nog maar pas. Raphaël stelde het voor en hij is erg goed in overtuigingen.’ Prevel ik met een scheve glimlach.

Jezebel Odys Fray
Er rolt een zucht over mijn lippen wanneer ik me omdraai en mijn handen op de wangen van mijn zoon leg. ‘Oh, Raph.’ De bekende, groene ogen reflecteerden zoveel wanhoop. ‘Je hebt niet zomaar een meisje meegebracht - dat zou je nooit doen.’ Mijn vingers glijden kort, liefdevol door zijn lokken waarna ik hem een mok chocolademelk overhandig. ‘Je veranderd en je hebt iemand gevonden. Je vader zal dit gesprek met je voeren, maar weet dat ze absoluut in gevaar komt als je haar in deze wereld trekt. Het is niet veilig voor zo'n broos meisje, ze is te zwak voor deze lasten.’ Ik druk een kus op zijn voorhoofd waarna ik met een glimlach de warme mokken aan zowel Embry als aan het meisje uitdeel. Ze heeft zichzelf voorgesteld als Ameleigh, een vagante naam die precies bij haar past. Mijn ogen glijden naar Embry, aan wie ik zachtjes knik. Ze is het. Sein ik hem in stilte.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Raphaël Embriël Fray Call

Lichtelijk opgelucht loop ik langzaam achter mijn moeder aan de woonkamer in, waar ik ongemakkelijk tegen de deurpost van de opening blijf staan, met zich op Ameleigh – die licht glimlachend op de bank zit met een kop warme chocolademelk in haar handen. Mijn gedachten schieten heen en weer over de verschillende dingen die mijn moeder zojuist had gezegd over de wereld waarin we leven en de gevaren die daarbij komen kijken. Natuurlijk zou ik Ameleigh daar niet mee in willen trekken, als ik alleen al naar haar kijk word ik zo week als iets, laat staan haar in gevaar brengen.
Een zachte zucht rolt over mijn lippen als ik naar haar ondoorgrondelijke, grijze ogen kijk die nieuwsgierig heen en weer gaan van Embry naar Jezebel. Ik vroeg me af wat ze achter hield, waar ze aan dacht, of ze de link kon leggen dus Embry’s overeenkomsten met mij en Jezebels ogen die zoveel op de mijne leken. Een droevige uitdrukking trok over mijn gezicht bij het feit dat ik haar mijn levensverhaal niet kon vertellen, mezelf niet echt bloot kon geven aan haar, terwijl ik dat zo graag zou willen, zoals mijn vader en moeder lang geleden ook met elkaar hadden gedaan.

Embry Call

Lachend neem ik de kop warme chocolademelk van Jezebel aan die ze glimlachend in mijn handen drukt. ‘Ja, ik heb volgens mij geen goede indruk achtergelaten daar,’ grinnik ik, ‘hopelijk doet Raphaël wat beter zijn best op school,’ laat ik er dan even waarschuwend achteraan klinken terwijl ik naar Raphaël kijk, die hopeloos en verloren in de opening van de woonkamer staat geleund.
Wanneer ik luister naar Ameleigh’s verhaal over het feit dat haar moeder vannacht dankzij de sneeuwstorm niet thuis zal komen spring ik meteen op en sla de gloeiend hete chocolademelk in één keer achterover, zonder ook maar een kik te geven. Jezebels blik was me niet ontgaan, dit was het meisje voor Raphaël, en ook al kon hij niet inprenten doordat hij nog nooit in een wolvenvorm was veranderd, de gedachte was er en dat was voldoende voor mij om ze van alle kanten te steunen.
‘Nou, dan maak ik de logeerkamer in orde, je gaat niet alleen naar huis vannacht,’ glimlach ik naar Ameleigh waarna ik richting de trap loop. Onderweg geef ik Raphaël een dikke knipoog en ren dan met twee treden tegelijkertijd de trap op. Ik vroeg me af of Jezebel het ermee eens is, dat ze blijft slapen. Maar ik weet dat het nodig is voor hen allebei, Raphaël ziet er zo verliefd uit dat ik het niet kan maken hem dwars te zitten.

|| Even in bad ! ||

---

•

| Badze! :] |

Ameleigh Bluebell Winter
‘Dat is erg aardig van u.’ Prevel ik zachtjes. Ik ben ergens wat jaloers op de schoonheid van de vrouw: misschien zou ik er beter bij passen als ik net zulke ogen had, of minstens even mooie lokken.
Jezebel glimlacht naar me, waarna ze zich verontschuldigend en achter Embry aan verdwijnt. Er komt een oprechte glimlach rond mijn lippen te staan wanneer ik de veters van mijn allstars los begin te peuteren.
‘Ze zijn leuk samen. Ik vraag me af waar Embry haar heeft gevonden in een gat als La Push.’ Ik glimlach kort naar Raphaël wanneer ik mijn schoenen netjes op de bank zit en mijn benen optrek. Ondanks de warmte voelt het alsof ik van binnenuit bevries.
Mijn ogen glijden naar de warme chocola die ik met enkele slokken heb beroerd - waarna ik opsta en de mok aan Raphaël overhandig.
‘Voor het feit dat je mijn eerste schooldag herinnerbaar hebt gemaakt.’ Glimlach ik voorzichtiger waarna ik een zwarte lok achter mijn oor strijk.

Jezebel Odys Fray
De logeerkamer is gelukkig zo klaar - iets dat me tijd geeft om met Embry te praten. Het gesprek tussen Ameleigh en Raphaël doet me onbewust glimlachen. ‘Ze vindt hem leuk, maar weet zich geen houding de geven.’ Ik glimlach zacht terwijl ik mijn armen rond Embry's middel sla.
‘Maar ik weet ook dat Raphaël zich niet honderd procent aan haar kan geven zonder consequenties.. Ik denk dat hij snel zal veranderen. Zeer snel. Hij trilt, misschien is het veiliger als ik hem vannacht meeneem, om te jagen. Buiten, in de bossen vormt hij geen gevaar.’ Prevel ik op onmenselijk volume.
Mijn vingers glijden kort door zijn lokken waarna ik zijn lippen zachtjes kus. ‘Dondersteen. Niet opletten tijdens schoollessen, hm?’ Grinnik ik hoofdschuddend. Een lichter onderwerp was misschien goed, nu.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Irritant dat Quizlet zo doet]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[hoe moet ik reageren?]

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis