xMissMarije schreef:
Het gevoel voor jouw kan ik niet omschrijven, heb het nog niet eerder gevoeld.
Voel mij de hele tijd raar met iets in mijn buik dwarrelen, zenuwen miss. Maar waarom moet ik zenuwactig zijn. Het voelt zo verdomd moeilijk omdat ik niet weet wat ik nu moet doen behalve met je praten. Maar hoe, je bent mijn collega en zomaar een gezelsschap praatje maken durf ik niet gewooneweg omdat ik niet weet waarover praten
Kon alles nou niet eens simpel zijn.
Ik weet hoe je je voelt. Vooral met dat gevoel in je buik, hoe raar het ook klinkt haha.
Maar een tip van mij; verzamel gewoon eens een keer al je moed en praat met hem. Het maakt niet uit waarover, ook al heb je het over school. Het is in ieder geval iets. En zo kun je een hele conversatie starten.
Geloof me, het is de moeite waard.