[RPG] Greenfields Coven ~ 9 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Aurora Delila Whitlock CxStylinson
- Fiona Evelyn Sinclair Chat
- - -
- Avery Violet Stone Arachno

- Zane Blade Reynolds Assassin
- Kyle Dyer Soubi
- - -
- - -

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- - -
- Alice Hale Frodo
- - -
-
- Blaise Wolf Hunter Arachno
- Yurian Xander Green MakeMeIrish
- - -
- - -

Rollenstory
Rollentopic

[ bericht aangepast op 28 nov 2012 - 21:02 ]

---

Your make-up is terrible

Yurian Xander Green


"Ik ben Fiona. Fiona Sinclair," Toen ze begon te praten ging mijn blik weer naar haar ogen toe.Ze streek een pluk haar achter haar oor. Fiona, mooie naam. "Naar welke winkels ga jij om te shoppen? Misschien kunnen we samen naar wat kleding kijken?" Ik kijk Fiona even aan.
Pff, naar welke kledingwinkels ga ik altijd. "Ik heb géén idee," geef ik dan lachend toe. "Verschillende winkels?" Ik haal mijn schouders op. Dan kijk ik Fiona recht aan.
"Deze schone dame wil mij wel wat leuke kledingzaken laten zien toch?" glimlach ik en knipoog even lichtjes naar haar. Ik heb da wel kleren aan, maar bij welke zaken ik dat koop? Ik onthoud dat allemaal niet hoor. Ik heb geen flauw idee. Ik moet van binnen even lachen om mijn gedachten, denk ik nu echt over kledingzaken?

---

Ich liebe dich 27.12.23

Angelica Wolfe

Hij lijkt eerst stijf te staan van de verbazing maar slaat dan zijn arm zacht om mijn middel heen. Zijn vrije hand gaat op een troostende manier door mijn haren heen, waardoor ik nog meer mijn best moet doen om mijn tranen in te kunnen houden. Ik laat hem niet los en hij laat mij ook niet los, wat ik wel fijn vind. Herdoor blijven we een tijdje zo staan. "Zo richting huis gaan?" vraagt hij zacht aan me, maar hij maakt geen aanstalten om ook echt te gaan. "Of wil je nog even blijven?"
Omdat hij me de keus geeft, twijfel ik even,maar ik weet dat ik beter even sterk kan zijn nu. Ik nu dus mooi wel een CIA agente geworden, die doen dit waarschijnlijk niet. Ik knik eventjes en laat Kyle weer los. "Laten we maar naar huis gaan." mompel ik en ik veeg een beginnende traan weg, waarna ik een licht glimlachje op mijn lippen tover.

---

Your make-up is terrible

Kyle Dyer

Eventjes duurde het even voordat ze antwoord gaf, alsof ze twijfelde. Ze knikte eventjes en liet mij vervolgens los. 'Laten we maar naar huis gaan,' mompelde ze en veegde een beginnende traan weg, waarna ze een licht glimlachje op haar lippen toverde. Ook verscheen er op mijn gezicht een glimlach. Ik sloot mijn arm om haar middel heen. Ik herinnerde mij dat ze wou dat ik zo weer werd, dat ik dat toen deed. Nadat ik dat had gedaan begon ik te lopen, ook al zal het waarschijnlijk wel weer de verkeerde kant wezen. Vanaf hier ben ik nog nooit naar haar huis gegaan. Terwijl we liepen keek ik om mij heen en hoopte stiekem om op de terug weg een nieuw plekje te kennen. Mooi niet dat ik alle plekjes hier had ontdekt. Misschien wel, maar ik vergat er ook een heleboel waardoor het leek alsof ik elke keer weer nieuwe ontdekte.
'Ik heb geen flauw idee of wij nu goed lopen of niet,' mompelde ik zachtjes beschaamd.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

(Sorry, ik had een lange presentatie op school in de avond... Waar kan ik inspringen met Aurora?)

---

Reading a good book is like taking a journey.

[Je kan met je heks naar de plek waar de heksen bijeenkomen. Zane is daar ook.]

Angelica Wolfe

Er verschijnt ook een glimlachje op zijn gezicht. Zijn arm sluit hij om middel heen, waardoor ik aangenaam verrast ben. Ik let verder niet echt op wat we doen of waar we heen lopen, mijn hoofd zit veel te vol met allerlei gedachten op dit moment. "Ik heb geen flauw idee of wij nu goed lopen of niet." mompelt Kyle dan zachtjes beschaamd. Hierdoor kijk ik op en zie ik waar we zijn. Ik glimlach even kort naar Kyle en sla mijn arm dan ook om hem heen, omdat het lekkerder loopt.
"We lopen volgens mij wel de goede kant op. Ik heb ook niet echt opgelet." geef ik zacht toe. "Hé, Kyle. Sorry dat ik gelogen heb." zeg ik dan vanuit het niets en het spijt me ook echt. "Ik moest wel en ik heb je nu alleen de waarheid vertelt omdat je me een prima jongen lijkt en ik je nog niet op wilde geven." biecht ik op, al heb ik eerder nog eens gelogen om die reden. ik bijt even op mijn lip en blijf recht voor me uit kijken.

---

Your make-up is terrible

(Oké, dank je. Ik zal even wat proberen...)

Aurora Delila Whitlock.

Met kleine, lichte, maar snelle pasjes loop ik door de straten heen. Onopvallend doen was niet mijn beste talent, maar ik kon mijn identiteit wel zo verbergen dat ik niet al te veel opviel. Mijn haren waren in een hoge paardenstaart gebonden en ik had een zwarte jeans aan met een witte top erop. Een zwarte jacket eroverheen en ik was klaar. Op hakken liep ik amper, bang om te struikelen als ik moest vluchten. Niet dat het me snel zou gebeuren...
Ik naderde het huis van de heksen, een plek waar we altijd bij elkaar kwamen. Ik kwam hier regelmatig, aangezien ik echt behoefte had aan wat gezelschap. Hopend dat er iemand binnen zou zijn opende ik de deur, waarna ik hem weer met een klap dicht liet vallen.
"Is er iemand?" vroeg ik, maar wel op een volume dat ik duidelijk te horen zou zijn.
Ik liep langzaam verder en een klein glimlachje sierde mijn gezicht toen ik iemand zag zitten. Goed, gezelschap had ik in ieder geval wel...

---

Reading a good book is like taking a journey.

Kyle Dyer

Kort glimlachte Angel naar mij en sloeg vervolgens haar arm om mij heen. Klein glimlachje verscheen er bij mij.
'We lopen volgens mij wel de goede kant op. ik heb ook niet echt opgelet,' gaf ze zacht toe, waar ik eventjes om moest lachen. 'Hé, Kyle. Sorry dat ik gelogen heb,' zei ze dan vanuit het niets en ik keek verbaasd naar haar op. 'Ik moest wel en ik heb je nu alleen de waarheid vertelt omdat je me een prima jongen lijkt en ik je nog niet op wilde geven,' biechtte ze op en terwijl ze aan het praten was werd mijn wangen lichtelijk rood. Ik sloeg een straatje met haar in waarvan ik zeker wist dat het niet de goede was.
'Toeristische route naar huis,' zei ik zachtjes en ik keek haar aan met een verlegen lachje. 'Dank je voor je woorden. Ze zijn lief en ik zou jou ook nog niet op willen geven,' volgde ik niet veel later met dezelfde zachte stem. 'Je bent te aardig,' mompelde ik.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Zane Blade Reynolds

Ik staar wat voor me uit, me afvragend hoelang we nog veilig zijn op deze mooie plek, die we al een aantal jaar ondertussen bezet houden. Wanneer zal iemand worden gevangen, wanneer zal iemand ons verraden en opnieuw alles van ons afnemen? "Is er iemand?" hoor ik een luide stem, die me uit mijn overpeinzingen haalt. Ik kijk op en de deur gaat met een klap dicht. Even later zie ik een blond meisje verschijnen, Aurora. Ze heeft een klein glimlachje op haar lippen staan en ik steek rustig mijn hand op ter begroeting. "Het is rustig vandaag." merk ik op tegen haar.
Ik blijf gewoon rustig zitten en begin weer voor mij uit te staren, alsof het jonge meisje er helemaal niet is. Dat doe ik vaak, ik ben nou eenmaal iemand die vooral op zichzelf is. Uiteindelijk til ik het glas waarvan mijn vingers het nog altijd omsluit omheen en neem ik een slok van het water wat ondertussen een lauwe temperatuur gekregen heeft. Ik zet het glas daarna op tafel en kijk weer op naar het meisje. "Wat doe je eigenlijk hier?" vraag ik vervolgens, omdat ik weet dat er nu niets gaande is waarvoor er iemand hierheen moet komen.

Angelica Wolfe

Als ik aan het praten ben, worden zijn wangen lichtelijk rood. Hij slaat een straatje in met mij en ik herken het plotseling weer, maar weet zeker dat dit niet de goede richting is. "Toeristische route naar huis." zegt hij zacht en mijn mondhoeken krullen om, omdat hij weet wat hij aan het doen is. Hij kijkt me aan met een verlegen lachje. "Dank je voor je woorden. Ze zijn lief en ik zou jou ook nog niet op willen geven." vervolgt hij niet veel later met diezelfde zachte stem. "Je bent veel te aardig." mompelt hij.
Dit zorgt ervoor dat ik wat verbaasd naar hem kijk en daarna breder begin te glimlachen. "Wauw, dat had ik eigenlijk niet echt verwacht." zeg ik tegen hem. "Jij ook bedankt voor je woorden. Ze zijn lief." Ik grinnik zacht naar hem en kijk dan even om mij heen. Ik wist niet dat Greenfield zo interessant kon zijn eigenlijk, maar eerlijk gezegd vervalt de omgeving bij alles wat er nu door mij heen gaat. De arm van Kyle om me heen, mijn talloze leugens die ik uitbreid en verspreid om hem bij me te houden. Ben ik dan echt zo eenzaam of zorgt hij er gewoon voor?

---

Your make-up is terrible

Kyle Dyer

Een verbaasde blik werd op mij gericht. Nieuwsgierig keek ik een beetje naar haar en zag een brede glimlach die mij ergens een ietsiepietsie bang maakte. 'Wauw, dat had ik eigenlijk niet echt verwacht,' zei ze tegen mij, waar ik weer verbaasd om was. 'Jij ook bedankt voor je woorden. Ze zijn lief.' Ze grinnikte zachtjes en keek vervolgens om zich heen. Ik knipperde eventjes en keek daarna ook om mij heen, met rode wangen. Ook al had ik eerder mijn arm haar heen gedaan, toch voelde dit anders. Ergens wou ik mijn arm weg doen, maar ik was bang dat het de verkeerde indruk wekte, dus liet ik het maar zo. Fronsend keek ik om mij heen, wou aan mijn achterhoofd krabben maar besefte dat ik geen vrije handen meer had.
'I-ik ben de route vergeten,' zei ik blozend en sloeg vervolgens mijn ogen neer. 'Kan je deze verdwaalde toerist een handje helpen?'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Aurora Delila Whitlock.

Zane was hier. Ik kende hem vaag, maar ik kon niet zeggen dat we echt vrienden waren of zo... Ik zou hem wel beschermen of helpen als het nodig was, hoor. We waren toch allemaal een soort van familie.
Ik knikte naar hem als teken dat ik zijn begroeting heb gezien en om hem zelf te groeten. Ik was niet echt in de bui om hem een knuffel te geven, wat ik best vaak deed als ik in een goed humeur was. Toch leek Zane me niet het type om even mee te knuffelen...
"Het is rustig vandaag." hoor ik Zane zeggen.
Ik haalde mijn schouders op en schoof de stoel tegenover hem naar achteren om er vervolgens op te gaan zitten. "Ja..."
God, wat was ik weer spraakzaam vandaag. Mijn ogen flitsten naar het glas toen ik er beweging in zag komen. Het was automatisme geworden sinds ik overal moest opletten... Elke beweging en elke handeling volgde ik nauwkeurig en oplettend.
"Wat doe je eigenlijk hier?" vroeg Zane, waarna ik hem fronsend aankeek.
"Ik zocht wat gezelschap... Ik heb niet veel vrienden buiten jullie." zei ik, waarna ik mijn hoofd een tikkeltje schuin hield en hem vragend aankeek. "En jij dan?"

---

Reading a good book is like taking a journey.

Angelica Wolfe

Kyle kijkt fronsend om zich heen. "I-ik ben de route vergeten." zegt hij blozend en hij slaat vervolgens zijn ogen neer. "Kan je deze verdwaalde toerist een handje helpen?" Ik schiet spontaan in de lach door door hem en sla snel mijn hand voor mijn mond omdat het misschien wat beledigend over kan komen. "Natuurlijk kan ik je helpen, verdwaalde toerist." zeg ik dan tegen hem en grinnik nog na. "Gelukkig maar dat je mij hebt nu, ik snap niet hoe jij ooit thuis kwam hiervoor hoor." zeg ik tegen hem.
Ik kijk even om me heen en trek hem dan mee een andere kant op. Nu de hele sfeer van daarnet weer weg is, trek ik mijn arm toch maar terug omdat het een beetje raar staat. "Je zat bijna goed hoor. Zal ik anders een kaart voor je kopen?" plaag ik hem een beetje, om mijn oude, bekende ik weer te hervatten. Ik voel me eigenlijk nog helemaal niet echt toe, toch gedraag ik me alweer zo. Er komt een zachte zucht over mijn lippen, eentje die bijna onhoorbaar is.

Zane Blade Reynolds

Aurora had haar schouders op gehaalt en de stoel tegenover mij naar achteren gehaalt om er op te kunnen zitten. "Ja..." is haar korte antwoord. Ze volgt mijn bewegingen, allemaal heel nauwkeurig. Als ik mijn vraag gesteld heb, kijkt ze me fronsend aan. "Ik zocht wat gezelschap... Ik heb niet veel vrienden buiten jullie." zegt ze, waarna ze haar hoofd een tikkeltje schuin houd en me vragend aan kijkt. "En jij dan?" vraagt ze.
De mondhoeken van mijn volle lippen krullen lichtelijk omhoog. "Me afvragen waar iedereen zit en wat er gebeurd." vertel ik haar. "Nu weet ik waar jij zit..." Hierna laat ik kort mijn blik over haar heen gaan, die ik op een trage manier afwend naar het raam naast mij en er even doorheen kijk, naar de tuin, die eigenlijk wel iets beter onderhouden mag worden. Ik ga het alleen niet doen en ik denk niet dat iemand het gaat doen.
Ik sta op met het glas in mijn hand en loop terug naar de keuken, waar ik het water weg gooi. Aan lauw water heb je zo weinig en eigenlijk heb ik ook geen dorst. Het glas laat ik op het aanrecht staan en daarna loop ik naar de deuropening om naar Aurora te kijken. Ik zeg niets, ik kijk alleen maar voor een tijdje. "Je zou wel andere vrienden moeten zoeken." merk ik dan op, gewoon omdat het veiliger is om andere contacten buiten ons te hebben, maar dat begrijpt ze zelf vast ook wel.

---

Your make-up is terrible

Kyle Dyer

Spontaan schoot ze in de lag, waardoor mijn wangen nog roder werden en ze sloeg gauw en hand voor haar mond. Was het dan zo raar.. 'Natuurlijk kan ik je helpen, verdwaalde toerist,' zei ze tegen mij en grinnikte toen nog wat na. 'Gelukkig maar dat je mij hebt nu, ik snap niet hoe jij ooit thuis kwam hier voor hoor,' zei ze tegen mij. Ik mompelde in onverstaanbaars en werd de andere kant op getrokken. Haar arm trok ze dan toch weg. 'Je zat bijna goed hoor. Zal ik anders een kaart voor je komen?' vroeg ze plagend, waardoor ik mij afvroeg of dat van daarnet wel echt gebeurd was. Ik zuchtte zachtjes en haalde mijn arm met lichte tegenzin ook maar om haar vandaan. Raar om mijn arm wel erom heen te laten terwijl zij dat niet deed.
'Ik hoef geen kaart,' mompelde ik, terwijl ik weer om mij heen keek. Vaagjes kwam het mij bekend voor. 'Kan ik er wat aan doen dat ik niet alle wegen naar jouw huis weet. Zou raar zijn als ik dat zal weten, niet?' vroeg ik aan haar. Ik haalde lichtjes mijn schouders op en stopte mijn vrije hand weer in mijn broekzak.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Aurora Delila Whitlock.

Ik merkte dat Zane eindelijk een glimlachje liet zien, iets wat mij ook weer een stukje blijer maakte. Het was fijn om iemand te zien lachen, of een poging tot tenminste...
Als antwoord op mijn vraag zegt hij dat hij zich afvroeg waar iedereen zat en wat er gebeurde. Net toen ik wilde antwoorden was hij me al voor, alsof hij mijn gedachten had gelezen.
"Nu weet ik waar jij zit..."
Ik grijnsde licht en knikte. "Dat wilde ik al zeggen, ja."
Zoals eerder volgde ik zijn blik en bewegingen, waarna ik net als hem uit het raam staarde. Ik was best goed in staren, eigenlijk. Mensen vonden het eng als ik ze aanstaarde omdat ik een blik kon opzetten als een kat. Iets wat best grappig overkwam soms...
"Je zou wel andere vrienden moeten zoeken." merkte Zane op, wetend dat ik dat allang begreep.
"Denk je dat ik dat niet probeer?" vroeg ik, iets wat er botter uitkwam dan ik het bedoelde, maar ik verontschuldigde me er niet voor. Als iemand er echt moeite mee had of er gekwetst door werd zou ik het wel horen, of voelen.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Angelica Wolfe

Hij zucht zachtjes en haalt zijn arm ook om mij vandaag. Vind ik het dan niet leuker om zo te doen dan zo... awkward en stil te zijn? "Ik hoef geen taart." mompelt hij, terwijl hij weer om zich heen kijkt. "Kan ik er wat aan doen dat ik niet alle wegen naar jouw huis weet. Zou raar zijn als ik dat zal weten, niet?" vraagt hij aan mij en ik grinnik. Hij haalt lichtjes zijn schouders op en stopt zijn vrije hand in zijn broekzak.
Ik kijk er een moment naar en knik dan. "Goed, ik denk dan maar dat ik er blij mee ben. Anders heb ik een kersverse stalker in huis gehaalt en dat idee vind ik ook niet zo prettig." zeg ik vervolgens op een nadenkende toon. Ik wrijf even over mijn gezicht heen. "Dan moet je het nu maar wel snel leren, want nu is het ons huis en niet meer mijn huis." Ik stoot hem plagerig aan en glimlach weer. "Misschien tatoeer ik wel stiekem 's nachts alle wegen naar dit huis naar je." blijf ik hem verder plagen.

---

Your make-up is terrible

Avery Violet Stone, witch
Muziek staat nog altijd op het volume waarbij het hele bos zowat mee kan genieten. Het zou niets voor mij zijn om dood op dezelfde plek te blijven zitten dus dans en zing ik heftig mee met de muziek, hoewel ik er soms wel een paar woorden naast zit. Ondanks dat muziek de stilte en verveeldheid weghaalt, begin ik me toch iets te irriteren aan het feit dat er geen aandacht is, geen andere mensen. En wat is beter dan eens terug gaan naar de coven om te kijken wie daar allemaal rondzwerven? O god, ik heb ze wel gemist hoor, het zooitje ongeregeld. Goed, dat is mijn plan dus.
Hm, reservesleuteltje? Nee. Blaise heeft de sleutels meegenomen en de auto op slot gedaan, waardoor ik ook niet naar buiten kan. Anders had ik mijn kans allang gegrepen, dan was ik hier echt niet dom blijven zitten. Ik kruip weer terug naar voren en ga zo zitten dat ik een uitkijk heb onder het stuur, waar ik de desbetreffende draadjes bij elkaar zoek en zo de auto start. Iets dat ik geleerd had terwijl ik weg was, ach ja. Het was interessant als iemand het je wilde leren, in dit geval een soort flirt waarmee ik kort iets had.
Toen de auto begon te grommen grijnsde ik groots. ‘Wedden dan Blaise dit niet verwacht had,’ glimlachte ik triomfantelijk, waarbij ik snel normaal ging zitten en op het gas trapte. Het stuur draaide ik richting de uitgang en tegelijkertijd zong ik weer hard mee met de muziek. ‘Now listen up. She's razor sharp. If she don't get her way she'll slice you apart. Now she's a cool, cool black. She moves like a cat. If you don't get her game, well you might not make it back.’ In mezelf begon ik al helemaal voor te stellen hoe het zou zijn als Blaise terug zou komen en ziet dat zijn auto er niet meer staat. Ach ja, dan had hij maar eerder moeten leren dat hij mij geen regels aan kan smeren. Dat zou hij juist toch moeten weten.
Uiteindelijk na ietwat te hard door de bochten gereden hebben, kwam ik aan bij de coven en kwam hier ruw tot stilstand. De auto opende ik, waarna de auto voor zowel de radio uit ging en ik snel doorliep naar binnen. Ik kon nog altijd naar binnen komen, hoewel ik een lange tijd weg was geweest. Ja, ik was gehaast en zo liep ik ook door de gangen op zoek naar binnen. Bijna overal was ik geweest behalve de keuken, waardoor ik hier snel naar toe rende en de keuken zowat binnenstormde. De eerste die ik zag was Zane, daarna een blonde meid die ik niet zo snel herkende. Vast nog in de tijd dat ik weg was, dus liep ik snel door naar Zane, sloeg hem hard, maar vriendschappelijk, op zijn schouder. Een grijns op mijn volle, ietwat rozige lippen. ‘Ha, I’m back, witches!’ In plaats van bitches, vriendelijk bedoelt natuurlijk. ‘Did ya miss me, Zaney?’ Grijnsde ik, een kinderlijke triomfantelijkheid in mijn donkere ogen, maar een zekere ondeugd straalde er ook in.

[ bericht aangepast op 12 nov 2012 - 23:22 ]

---

†