{RPG} Wolfblood ~01~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - DarrenCrissy
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Dysis

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Dysis
- Jill Angel Scars - AgentP

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 18:59 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ayla Hope Savage

Mijn zicht verscherpte samen met mijn gehoor terwijl ik iets lager op de grond kwam te staan. Botten kraakten in mijn lichaam en pijnlijke golven gleden erdoor heen. De verandering was alles behalve prettig, maar ik vond het meer dan waard. Of dit nou een gedwongen verandering was of niet. Mijn lijf tintelde nog na terwijl de koele wind door mijn vacht heen blies. Een speelse, zachte grom klonk uit mijn keel en even wierp ik weer een blik op de rest. Vervolgens sloot ik kort mijn ogen en snoof de geuren die het bos met zich meedroeg diep op. Ik was blijkbaar niet de enige die de smerige geur van de Hunters had geroken, een blik op Katherine vertelde me dat zij ze ook al had geroken. Ongeduldig begon ik heen en weer te lopen, wachten op een teken dat we zouden opsplitsen en mijn jacht, of juist onze jacht was begonnen.

Aowynn Rune Savan

‘Weet iemand waar Aiden blijft?’ vroeg ik aan de rest. Mijn ongeduld nam toe en na een paar keer mijn boog te hebben gecontroleerd begon het wachten me nu meer dan zat te worden. ‘Goed, misschien moeten we alvast het een en ander bespreken,’ zei ik vervolgens en keek even van de een naar de ander. ‘We weten inmiddels dat de roedel zich opsplitst, dus het is een slim idee als wij dat ook doen,’ begon ik en haalde mijn hand weer een keer vluchtig door mijn haren. ‘Ik stel voor dat drie van ons het bos ingaan en de overige twee het dorp in gaan. Of jullie moeten iets anders in gedachten hebben?’
Wederom liet ik mijn blik rond gaan en wierp even een blik naar achteren om te kijken of Aiden inmiddels ook al in aankomst was. Ik wilde gaan, het bos in. Dit wachten begon me nu echt veel te lang te duren.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 22:08 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Marcy Jarvis

De wolven waren vast al vertrokken en wij hadden niet de hele nacht tijd. Maar we konden niet opsplitsen zonder Aiden. Ik liet het handvat los en zuchtte een keer.
"Lijkt me een goed plan," zei ik uiteindelijk. Ik trok het zwaard en ging met mijn vinger over het lemmet om te voelen of het wel scherp genoeg was. Al snel zat er een snee in mijn vinger. Ik stopte hem in mijn mond en sabbelde er een beetje op. Ik wist niet of de geur van bloed de wolven zou aantrekken of niet. Dat was niet eens mijn bedoeling. Of misschien was dat nou net wel wat ik wou. Het zou tenminste voor actie zorgen.
Ik haalde mijn vinger weer uit mijn mond en keek ongeduldig naar boven. Ik kon voelen dat iedereen me aanstaarde.
"Wat?" vroeg ik iets te geïrriteerd. Het bloed vormde een dikke druppel op mijn wijsvinger. De dikke druppel gleed over mij vinger heen, bleef even hangen bij mijn nagel en viel daarna op de grond. Mijn andere hand omklemde het zwaard weer.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 22:16 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Riley Andreas Cromwell

"Waar blijft die gast?" Mompelde ik geïrriteerd en doelde op Aiden. "Straks missen we al de fun."
Ongeduldig trapte ik een steentje weg en zag hoe het enkele meters verderop tot stilstand kwam.
Waarschijnlijk waren die wolven al op pad en zaten wij hier als een stel debielen te wachten tot ons laatste lid aan kwam treden.
Straks vielen de wolven ons aan zonder dat we er op voorbereid waren.
Uit voorzorg knielde ik neer en haalde er een klein pistool uit met speciale kogels en stak het pistool in de achterkant van mijn broek zodat ik er, moest het nodig zijn, erg snel aankon.
Ik liet me niet zomaar aanvallen door eender wie.
Ik wil een joint, die gedachte kwam er zomaar in me op, hoewel ik nu al 2 jaar clean was, had ik het soms nog moeilijk om de dwang te weerstaan.
Meestal hielp het me om te ontspannen, wat ik nu best kon gebruiken voordat ik weer één of andere woedeaanval zou krijgen uit frustratie.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Scarlet

Ik verstijfde opeens en snoof diep in. Ik rook een geur van ver. Een heerlijke geur. Mensen bloed. Ik werd er onrustig van. Ik had nooit echt tegen die heerlijke geur gekund vooral als het volle maan was. Ik werd er altijd onrustig of zot van. Maar ik had zo'n voor gevoel dat deze bloed geur niet zomaar is. Het was een Hunter die waarschijnlijk dit deed om zo'n reactie uit te lokken die ik kreeg. Ik kende zowat trucjes van vroeger. Maar dat waren er niet veel. Deze wist ik puur omdat ik er ooit in was gelopen maar toch had kunnen ontsnappen. Dat was allemaal voor ik in dit roedel zat. Maar toch bleef het moeilijk om niet op de bloed geur af te gaan. Ik maakte piep geluidjes en wist dat ik elk moment iets te horen ging krijgen van Memphis en ik dan waarschijnlijk zou grommen en weglopen. Dat gebeurde er gewoonlijk. Bij elk roedel waar ik in heb gezeten. Deze was de roedel waar ik het langste in zit. Ik wist dat Memphis wist dat ik mijn eigen niet kon beheersen als ik mensen bloed rook en ook dat ik al vaak van roedel was veranderd. Maar toch als het erop aan komt als iemand van mijn roedel in de problemen zat zou ik er mijn leven voor geven om hun te beschermen. Dat wist iedereen hier. Hopelijk.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 22:28 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Memphis

"Zullen we ze vinden?"
Mijn oren draaien zich meteen richting Cooper, hoewel ik weet dat het geluid niet echt uit zijn mond- snuit kwam. Ik vind het zo jammer dat ik niet kan lachen als mijn neefje weer een niesbui krijgt. Dat blijft gewoon hilarisch. Een vervelend gehijg verlaat mijn lichaam. Echt kunnen lachen is zoveel leuker. Als ik klaar ben met "lachen" laat ik mijn blik even de roedel ronddwalen.
"Volgens mij heeft Foxie ze al gevonden."
Ik geef het niet graag toe, maar mijn reukzin is rot. Het voordeel voor mijn roedel is dat ze al eens een complimentje krijgen als zij iets op het spoor zijn. Niet vaak. Zelden, maar toch.
Ik merk dat de rest ongeduldig wordt maar ik laat me niet opjagen. Langzaam til ik mijn kont op. en draai me om. Op mijn gemakje slenter ik het bos uit. In mijn hoofd zoek ik naar de verbinding met Katherine. Meestal is Cooper één van de enigen waarmee ik communiceer.
"Loop naast me, Vosje."
Op die manier kan zij leiden zonder dat het opvalt dat ik de Hunters minder goed ruik. Het laatste dat ik wil is de anderen recht naar die vuile wanna be jagertjes leiden. Ik stop heel even als ik iets hoor, maar ga weer verder wanneer ik zeker weet dat het gewoon een eekhoorn was. Ik hou niet van eekhoorns, ze smaken vies.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aurora Elizabeth Morningrose

Op het moment dat ik merk dat de anderen langzaam vertrekken en naar de afgesproken plekken ga vervloek ik mezelf in mijn gedachten omdat ik nog steeds op twee benen sta en de rest inmiddels op vier poten. Mijn tanden boren zich dieper in mijn onderlip, waardoor er een dun straaltje bloed langs mijn kin naar beneden drupt. Kom op Ro! snauw ik tegen mezelf in mijn gedachten.
Van het ene op het andere moment flitst er een helse pijn door mijn lichaam - een gedeelte waar ik altijd al een vreselijke hekel aan heb gehad. Wanneer ik mijn ogen open sprint ik snel achter mijn groepje aan. Mijn kleine - ik was de allerkleinste van de roedel - sneeuwwitte lichaam valt op tussen de bomen, maar ik besluit dat feit te negeren.
De vrolijkheid en energie komen langzaam weer terug binnen in me, maken het dat mijn staart onrustig heen en weer zwiept, terwijl ik vragend rondkijk. Ik was nooit een leider geweest, wilde dat ook niet zijn, was er voor om de rest te volgen.

---

•

[Ik wil nog meedoen, is er ergens een rollentoppic?]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Cooper Henderson

Ik merk gewoon dat Memphis wil lachen, maar het gewoon niet lukt omdat onze stembanden dat niet kunnen.
"Volgens mij heeft Foxie ze al gevonden." Is zijn antwoord als hij klaar is met het gehijg-gelach. Ik kom rustig overeind als Memphis dat ook doet en rustig slenter ik achter hem aan.
Ik die hem naar Katherine kijken en weet gewoon dat hij wat aan haar vermeld. Ik zet een stapje bij en ga wat meer naast mijn neef lopen. We komen aan de rand van het bos en ik kijk rustig de clan rond. Vrijwel iedereen is er nu. Sommige zijn wat ongeduldiger dan anderen, onder anderen Andrew.
"Gast, doe eens rustig. Je drukte irriteert me." Zeg ik tegen hem en kijk hem aan. Dan draai ik mijn kop even richting Memphis.
Ik kijk weer terug naar Andrew en vernauw mijn ogen. "Misschien wat minder opgewonden doen?" zeg ik en frons mijn wenkbrauwen. Ik schudt mijn kop even en draai hem dan van Andrew weg. Rustig wandel ik naar Memphis toe en ga naast hem lopen.
Ik irriteer me soms echt aan Andrew, hij is mij te druk en ongeduldig.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aowynn Rune Savan

‘Wat?’ brengt Marcy geïrriteerd uit terwijl ik haar een boze blik toewierp. ‘Misschien is het slimmer om niet met je zwaard te gaan spelen terwijl er een roedel weerwolven op dit moment rond rent,’ reageerde ik en kon het niet helpen mijn irritatie scherp door te laten klinken. ‘Waar blijft die gast?’ hoorde ik Riley geïrriteerd uitbrengen. Perfect de groep bestond uit een bonk irritatie, nu al. ‘Het lijkt me slimmer om nu te gaan, de kans dat de wolven haar geur hebben geroken is al vrij groot en aangezien ik niet graag verrast wordt..’ reageerde ik nors en hing mijn boog over mijn schouder. ‘Aiden zal of de pret missen, of zich maar wat later bij een van de groepen moeten voegen. Een van jullie een voorkeur in welke richting ze willen? Ik ga het bos in in iedergeval.’

Ayla Hope Savage

Eindelijk stond Memphis op, een teken dat we mochten vertrekken. Hoewel zijn slenterpas me te traag ging, hield ik me wel aan zijn tempo en bleef op enige afstand achter hem lopen. Mijn oren waren gespitst terwijl mijn blik zoekend om me heen gleed. Een geur van bloed drong langzaam mijn neus binnen, dus dat was wat Foxie nog onrustiger maakte dan ze al was. Een Hunter, bloedend, nu al. Als ik in mijn mensenvorm was geweest had er een triomfantelijke grijns om mijn lippen gespeeld. Hoe makkelijk hadden ze het voor ons kunnen maken? Even wierp ik een blik op Cooper, hopende dat hij de geur inmiddels ookal had opgepikt.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

TeamIsaac schreef:
[Ik wil nog meedoen, is er ergens een rollentoppic?]

Rollentopic

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Katherine Audrey Swann

Mijn ogen stonden alert, klaar om elk gevaar aan te zien komen toen ik plots een stem hoorde.
"Loop naast me, Vosje.", het was de stem van Memphis.
Gehoorzamend nam ik mijn plaats in aan zijn linkerflank en pikte een menselijke bloedgeur uit de lucht.
"Ze spelen met ons," Dacht ik grimmig en wandelde geruisloos verder. "Laten wij met hen spelen."
Hoe erg het ook klonk, ik wilde doodgraag mijn tanden in een hunter zetten, voor alle miserie die ze ons al bezorgd hebben.
Kunnen ze ons niet gewoon met rust laten inplaats van ons elke keer op te jagen als wild?
Een kleine, afkeurende grom ontsnapte tussen mijn tanden toen ik me bedacht dat we al enkele leden kwijt waren gespeeld door hen.
Het waren moordenaars.
Het bos was akelig stil, iets waar een normale mens de stuipen van had gekregen.
Maar wij niet, we waren het gewoon en om eerlijk te zijn vond ik het prettig zo.
Ik kon urenlang genieten van de stilte uit het bos, maar nu was het gevaarlijker omdat het minste geluidje ons kon verraden.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

DarrenCrissy schreef:
(...)

Rollentopic

[Ik was al via je profiel gaan zoeken ^^]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

[Ik weet eigenlijk precies hoe ik wil inspringen, en daarvoor moet aiden komen aandraven...]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Memphis

"Ze spelen met ons. Laten wij met hen spelen."
Als Katherine gromt, geef ik haar een flinke duw in de flank met mijn snuit. We kunnen het ons nu niet veroorloven om geluid te maken, ookal ben ik het met haar eens. Ik heb het ook niet voor die zielige hoopjes mens die ons opjagen. Na een reprimerende blik loop ik verder terwijl ik de connectie met zowel Foxface, Coop en Ayla open zet. Tijd om mijn plan te onthullen.
"Ik ben het lokaas. Jullie omsingelen de ratten zo goed als kan. Ik wandel naar ze toe en doe alsof mijn poot gewond is. Als er één van hen dicht genoeg komt, laat ik merken dat ik ze om de tuin geleid heb. Vervolgens leid ik ze naar Ayla. Dan hebben Fox en Coop vrij spel om degenen die achterbleven te grazen te nemen."
Ik pik het niet langer dat ze maar doen alsof alles van hen is en ze ons overhoop kunnen knallen. Vanavond wil ik bloed zien, hun bloed.
Ik sluit mijn eigen gedachten af voor de anderen maar zorg ervoor dat ik hen nog kan horen. Eenrichtingsverkeer. Alleen Katherine heeft nu nog een privélijn.
"Vertel me waar ik heen moet."
Ik heb haar neus nodig, met die van mij lukt het niet.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Ik had even een vraag...als de wolven hun menselijke gedaante weer aannemen, zijn ze dan naakt, hebben ze gescheurde kledij aan of hun outfit van daarvoor? ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.