{RPG} Wolfblood ~01~ - Speeltopics

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerWolven [Max 7]
Jongens [VOL!]
- Cooper Henderson - DarrenCrissy
- Andrew Justin Cole - quin98
- Alfa Memphis Grimmaud - Gancanagh
Meiden [VOL!]
- Aurora Elizabeth Morningrose - Shooter
- Katherine Audrey Swann - Gipsy
- Scarlet Morningstar - LoveDrunkx
- Ayla Hope Savage - Dysis

De Hunters [Max 12]
Jongens
- Riley Andreas Cromwell - Gipsy
- Aiden Blaine Preston - Assassin
- Levi Isaac Dales - IsaacLahey
Meiden
- Marcy Jarvis - Morrowind
- Aowynn Rune Savan - Dysis
- Jill Angel Scars - AgentP

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 18:59 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Katherine Audrey Swann

Met snelle, vluchtige passen rende ik door het bos naar de afgesproken plaats waar iedereen naartoe zou komen.
Mijn rosse haren dansten wild achter me aan bij elke stap die ik deed en sloegen wild in mijn gezicht wanneer ik abrupt tot stilstand kwam bij de afgesproken plek.
Ik was dus niet te laat, wat ik wel had verwacht.
Stiptheid was altijd al iets waar ik problemen mee had en het was er met de jaren niet beter op geworden.
Met een kleine glimlach begroette ik de anderen en ging in een ontspannende houding staan terwijl mijn blik even rond ging.
Vroeger had ik zo'n hekel aan het hele gebeuren, veranderen met volle maan maar nu ik op een zekere ouderdom was gekomen en wist dat ik niet langer alleen was, had ik het leren aanvaarden.
Het zou nu niet lang meer duren voordat de maan op zijn hoogste punt stond en we allemaal zouden veranderen, waarna onze opdracht zou volgen voor die avond.
Mijn gezicht straalde alle kalmte van de wereld uit, alsof mijn gezicht van porselein was maar stiekem was ik best nieuwsgierig naar de opdracht die we zouden krijgen.
De koele avondbries streek langs mijn lichte huid en liet een spoor van kippenvel achter die ik weg probeerde te vegen met mijn handen wat niet erg veel uithaalde.
Ik luisterde naar wat Memphis te zeggen had en knikte goedkeurend.
Met dat plan kon ik wel leven.


Riley Andreas Cromwell

Ik wierp nog een laatste blik in de spiegel om te kijken of mijn haar goed lag en keek goedkeurend naar mijn spiegelbeeld.
Vannacht zouden die verdomde haarballen weer op pad zijn, maar deze keer zou ik er één te pakken krijgen.
Mijn bloed begon te koken als ik er aan dacht wat voor streken ze allemaal uithaalden.
Ze waren nog erger als een plaag, ze waren een gevaar voor onze stad en daar moest nu eenmaal een eind aan komen.
Ik liet mijn lederen jas openhangen, zwaaide de tas met wapens over mijn schouders en stapte nonchalant de deur uit waar ik de avondlucht tegemoet wandelde.
Met een zelfingenomen grijns stopte ik mijn handen diep in mijn zakken en wandelde richting de ontmoetingsplek van alle hunters.
Ik stapte goed door en probeerde geluiden op te vangen vanuit het bos zodat we ongeveer wisten waar we moesten zoeken.
Een kwartier later, kwam ik aan op de afgesproken plek en snoof even.
Hopelijk ging dit snel voorbij, ik wilde aan de slag, op wolvenjacht gaan en de smaak te pakken krijgen van triomf.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 21:28 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jill Angel Scars

Ik haalde nog een keer mijn borstel door mijn haar en deed het toen ik een hoge staart. Ik was eigenlijk best wel zenuwachtig, ookal had ik geen idee waarom. Ik pakte mijn zwarte vest. Ik peuterde nog even aan het kwastje van mijn laars en liep toen de deur uit. Ik liep iets langzamer dan normaal. Jill, gewoon doen alsof het iets normaals is. Het mes dat ik kreeg zat in mijn zak. Ongeveer na 20 minuten gelopen te hebben stond ik bij de rand van het bos. Ergens vaag zag ik al een schim. Ik haalde even diep adem en stapte toen verder naar de plek waar we hadden afgesproken. Ik voelde nog 1 keer aan het mes ik mijn zak. Dat ding was echt scherp. Aan de andere kant had ik er ook wel zin in. Eindelijk iets spannend in mijn leven. Het was altijd zo saai. De kans dat ik dood zou gaan was er ook maar dat maakte mij nu dan even niet uit. Ik keek naar de lucht. Hij was donker en schemerig. Ik was nog nooit zo in de nacht de straat op geweest. Nu maar op zoek naar iemand.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 21:29 ]

---

Do what people say you can't.

Aurora Elizabeth Morningrose

Mijn glimlach werd - ik wist niet dat het mogelijk was - groter toen ik het plan van Memphis hoorde. Het feit dat hij alfa was geworden van de roedel sprak me nu nog meer aan, ik mocht me gaan uitleven in het dorp en zou genieten van alles wat ik daar zou meemaken. Zorgen dat ik niet werd gepakt werd wat moeilijker, ik had de neiging mezelf compleet te laten gaan en nergens anders meer op te letten, maar ik zou mijn best doen deze avond.
Mijn blik bleef even hangen op Cooper, die voor een moment moeite leek te hebben met ademhalen, en wierp een vragende blik naar hem waarbij ik mijn hoofd een beetje schuin hield. Zou er iets mis zijn?

---

•

Cooper Henderson

"Nog een paar minuten," Mijn blik word naar Memphis toegetrokken.
"Goed, we doen het zo. Andrew, Scar en Aurora mogen zich vannacht in het dorp uitleven. Jullie hebben carte blanche, neem wat je wilt, reageer je af op wat je wilt maar zorg dat je niet gesnapt wordt." Bij dat laatste liet hij zijn tanden zien. "Coop, Katherine en Ayla houden met mij de boel in de gaten en speuren de Hunters op.Als je je tanden in één van hen wilt zinken, mij best maar je gaat niet alleen achter iemand aan. Je neemt altijd back-up mee. Begrepen?
Morgenochtend verzamelen we hier. Geen uitzondering."
Ik kom iets overeind. Goed ik moest dus Hunters gaan zoeken? Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. Huntertjes zoeken, leuk!
Ik kijk even de groep rond. Goed, ik heb dus met Katherine, die zoals gewoonlijk weer te laat is aan komen kakken, Ayla en Memphis. Dit word wat. Ik kijk naar mijn neef en opnieuw vernauwen mijn ogen zich even, niet dat ik mijn neef niet mag, tegenovergestelde juist ik mag hem super erg. Maar het ogen vernauwen is een soort tic. Het helpt mij beter de andere opnemen.
Ik haal een hand door mijn haar en voel dat mijn nagels best wel scherp zijn als ze over mijn hoofdhuid gaan. Nee, ik wil niet als eerste zijn. Daar heb ik nu geen zin in.
Ik laat mijn tong over mijn tanden gaan en merk dat mijn hoektanden ook al aardig verscherpt zijn. "Fuck," mompel ik dan en kijk naar de anderen. Zij lijken ook wel al ergens last van te hebben. Ineens merk ik de blik van Aurora op, ze kijkt me met een vragende blik aan. Ik frons even en haal mijn schouders op.
'Wat is er?" mimde ik en blijf naar haar kijken. Ondertussen voel ik mijn hartslag sneller gaan, het is bijna zover.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ayle Hope Savage

De onrust in mijn lichaam neemt toe terwijl ik mijn blik weer een keer vluchtig over de rest heen liet gaan. Ik noemde het een onrust, zo voelde het op het moment dat mijn lichaam haar verandering had ingezet. Nog enkele minuten en ik stond niet meer op twee benen, hingen mijn haren niet meer in krullen over mijn schouders maar stond ik op vier poten en een wild kleurige vacht. Ik hield van mijn wolvenvorm. ‘Goed, we doen het zo,’ klonk de vast beraden stem van Mempis. Ik richtte mijn blik direct op hem en keek hem afwachtend aan.
‘Andrew, Scar en Aurora mogen zich vannacht in het dorp uitleven. Jullie hebben carte blanche, neem wat je wilt, reageer je af op wat je wilt maar zorg dat je niet gesnapt wordt.’ Licht schudde ik met mijn hoofd bij het zien van zijn ontblootte tanden, met geen twijfel mogelijk meende hij elk woord wat hij zojuist had gezegd. Ik haalde mijn hand door mijn haar heen en keek even naar het drietal wat zojuist genoemd was. Mazzelaars. ‘Coop, Katherine en Ayla houden met mij de boel in de gaten en speuren de Hunters op. Als je je tanden in één van hen wilt zinken, mij best maar je gaat niet alleen achter iemand aan. Je neemt altijd back-up mee. Begrepen? Morgen ochtend verzamelen we hier. Geen uitzondering.’
Een speelse grijns verscheen op mijn gezicht, ik mocht dan misschien niet losgaan in het dorp, rond speuren naar de Hunters was even leuk. Wat zou ik graag mijn tanden in hun zetten en het vlees van hun botten afscheuren. Mijn grijns werd iets breder terwijl de maan zichtbaar werd en de onrust in mijn lichaam steeds meer en erger toe nam. 'Als je het niet erg vind..' bracht ik uit toen ik merkte dat het een worsteling werd om nog in een menselijke vorm te blijven.

Aowynn Rune Savan

Met een plof liet ik mijn tas op de grond terecht komen, op dat zelfde moment zag ik Marcy en Riley aankomen. De eerste was nog niet zolang bij ons, maar volgens mij wist ze wel van wanten. ’Goeie avond,’ begroette ik het tweetal en zakte door mijn knieën heen om mijn tas te openen. Daaruit haalde ik de koker met pijlen en mijn zwarte boog. ‘Weten jullie toevallig wanneer..’ Ik had mijn vraag nog niet gesteld of ik zag Jill ook aankomen terwijl ik omhoog kwam. ’Nu alleen nog wachten op Aiden,’ mompelde ik en begroette Jill met een glimlach. De maan was inmiddels helder en zichtbaar, een teken dat er nu een aantal duivelse wolven door het bos rende. Ik snoof licht van afkeuring en hing mijn koker op mijn rug. Ik wilde ze allemaal, al had ik mijn zinnen gezet op hun Alfa. We moesten hem als eerste te pakken zien te krijgen, hij was het belangrijkste voor die hele verdomde roedel.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Marcy Jarvis

"Hallo," zei ik tegen Aowynn.
Ik schrok toen ik voetstappen hoorden en greep naar het zwaard dat achter mijn riem hing. Uit de vage contouren van de persoon kon ik opmaken dat het Jill was. De zenuwen gierden door mijn lijf en net zoals de volgende keer zouden ze omgezet worden in adrenaline. Vorige keer was ik er met een paar schrammen en een dikke snee in mijn arm vanaf gekomen. Maar iets vertelde me dat het er deze nacht anders zou zijn. Of dat in de goede of slechte zin was, wist ik niet.
"Hallo," zei ik kort. Het bleef even stil. Ik dacht er nog even over na om te zeggen: "je liet me schrikken." Maar die gedachten liet ik al snel achterwegen. Straks zouden ze nog denken dat ik zwak was. Zo stelde ik me meestal ook op. Zwak en hulpeloos. Duw me een mes of een zwaard in mijn handen en ik werd een heuse vechtmachine. Maar op sociaal vlak was ik niet zo goed.
Mijn vingers omklemden het handvat nog steeds en wilden niet loslaten. Op dit moment had ik een maand gewacht. Ik stond op scherp. Nu nog wachten op Aiden.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 21:44 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Memphis

Ik grijns als ik mijn nek hoor kraken. Het is begonnen nu, geen stoppen meer al zou ik dat willen.
"Nog één ding. Niemand huilt voor we allemaal het bos uit zijn," beveel ik.
Dat zou namelijk maar al te snel weg geven en we kunnen elke voorsprong op de Hunters die we kunnen krijgen maar al te goed gebruiken. Ik laat mijn blik over de meisjes, mijn meisjes, glijden. Vreselijk moeilijk me je te concentreren met zulke zachte, mooie en welruikende wezens in de buurt. Gelukkig mogen vanavond alle remmen los. Om mezelf het alvast wat makkelijker te maken voor straks, ga ik op de grond zitten. Ik weet niet hoe het komt maar op die manier is het minder lastig om gedwongen te veranderen.
"Veel plezier, schatjes," grinnik ik.
Het volgende geluid dat uit mijn keel komt is een zacht gegrom. De bries die door mijn vacht waait is heerlijk. Nonchalant blijf ik op mijn kont zitten terwijl ik wacht tot de rest ook klaar is om te gaan. Pas aan de rand van het bos zullen de groepen opsplitsen.
Als er één iemand dom genoeg is om zich te laten vangen, dan bijt ik hen een oor af.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aurora Elizabeth Morningrose

Op het moment dat ik mijn mond wilde openen om terug te mimen naar Cooper wat er met hem aan de hand was, en of ik hem misschien ergens mee kan helpen voelde ik dat er langzaam twee oortjes op mijn hoofd waren gegroeid. De witte vacht ervan blonk in het maanlicht terwijl ik ze voorzichtig heen en weer liet wiebelen en maakt een kort gebaar naar Cooper dat het goed was, dat het misschien later nog wel zal komen.
Een kleine glimlach - totaal niet de glimlach die de rest van me gewend was - bleef op mijn gezicht hangen toen ik mijn blik langzaam van Cooper wegdraaide.
De trillingen die een voor een door mijn lichaam trokken voelden aangenaam aan, vertelden me dat het bijna zo ver was.

---

•

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Ghehe.. ^^]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Katherine Audrey Swann

Ik voelde hoe de verandering in gang was gegaan, mijn nagels werden vlijmscherp, mijn hoektanden begonnen te groeien en de rosse vacht begon zoals normaal over mijn lichaam te groeien.
Nadat de transformatie gedaan was, rekte ik me even nonchalant uit en wist gewoon dat mijn ogen pretlichtjes hadden.
Dit was waar ik nu voor leefde en er was geen sprake van dat ik het anders wilde.
Mijn ogen gleden over de anderen die nu stilaan ook tot hun wolvengedaante waren getransformeerd en bleven even hangen bij de alfa.
Waarschijnlijk had hij gedronken, gebeurde wel vaker als hij zich volledig in wilde zetten, niet dat het me veel kon schelen eigenlijk.
Ik voelde hoe mijn nekharen rechtop gingen staan wanneer ik al verscheidene geuren opving in de lucht, geuren die ik al eerder had geroken.
Hunters.
Ze waren niet zo erg ver hier vandaan, waarschijnlijk ging het voor de zoveelste keer weer eens een kat en muisspel worden tussen onze roedel en de hunters.
Dat maakte alles juist veel spannender, wat alles nog avontuurlijker maakte.
Ik was nu eenmaal iemand die graag risico's nam.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Andrew Justin Cole

Met een grijns had ik geluisterd wat Memphis verteld had, ik mocht lekker het dorp in, dat werd leuk. Ik zou wel een beetje moeten oppassen want we mochten niet betrapt worden en daar had ik ook niet bepaalt zin in. ondertussen zie ik bij sommige al wat verandering plaats vinden en ik voel een bepaald gevoel door mijn lichaam gaan wat betekent dat het niet heel lang meer duurt voordat ik zo ook wolf ben. Ik voel hoe mijn oren al veranderd zijn en niet veel later begint mijn vacht te komen. Na een paar minuten is de verandering klaar en een zachte grom verlaat mijn mond. Ik had er echt zin in vanavond! Ik zat echt vol adrenaline. Wat ongeduldig wachten ik tot de rest wat klaar was. Ondertussen liep ik even een rondje om vervolgens op de grond te gaan zitten. Ik hielt echt niet van wachten, zeker niet op dit soort momenten. Ik liet mijn blik even glijden over de andere, sommige die al veranderd waren, sommige die nog bezig waren. Sommige veranderden echt niet snel, andere wel. Een grom verlaat mijn mond weer en ik laat wel een beetje merken dat ik ongeduldig ben. Ik had echt zin om het dorp in te gaan en ik had echt geen zin meer om te wachten.

Cooper Henderson

"Nog één ding. Niemand huilt voor we allemaal het bos uit zijn," beveelt Memphis. Hij neemt plaats op de grond.
"Veel plezier, schatjes," grijnst hij dan. Niet veel later veranderd hij in zijn werkelijke vorm.
Ik kijk nog even naar Aurora die mij het teken geeft dat het goed is en ik vernauw mijn ogen weer even. Rustig laat ik mij tegen de boom naar beneden zakken. Langzaam voel ik dat mijn hart nog sneller gaat, ik merk dat mijn blik veranderd en dat mijn kleren strakker beginnen te zitten.
Ik kijk naar mijn handen en merk dat ze beginnen te vervormen. Ik sluit mijn ogen.
Wanneer ik mijn ogen terug open merk ik dat alles nu echt anders is. Ik kijk rond en beweeg mijn oren wat, een verandering die weer geslaagd is. Alleen deze is gedwongen, en die is meestal minder leuk. Maar hé, als ik zo op die Huntertjes mag gaan jagen vind ik het helemaal niet erg dat dit een gedwongen verandering is.
Met die gedachten voel ik me vrijer dan normaal. Rustig sta ik op en loop richting Memphis toe, ik neem plaats naast hem en kijk naar de andere.
'Zullen we ze vinden?' vraag ik dan aan Memphis en kijk even naar hem. Ik merk dat mijn snuit kriebelt en voor ik het goed en wel besef verlaat een golf van niezen mijn lichaam. Ik ga met mijn poot over mijn snuit en grom even. Daar heb ik nou telkens last van als ik van mijn menselijke gedaante naar mijn wolf toe ga.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aurora Elizabeth Morningrose

Zenuwachtig schieten mijn ogen heen en weer, de glimlach is - verbazingwekkend - van mijn gezicht verdwenen. Mijn blik eindigt bij Andrew, die met een ongeduldige blik in zijn wolvenvorm staat rond te kijken en met een zachte grom aangeeft dat hij wil vertrekken.
Snel knijp ik mijn ogen stijf dicht om de verandering sneller te laten gaan. Ik was nooit snel geweest met veranderen, meestal een van de laatste, en wat ik ook probeerde om het te versnellen en niet iedereen op te houden, het mocht niet baten. Langzaam voelde ik hoe mijn handen bedekt werden met een glanzend witte vacht en ook mijn tanden langzaam begonnen te groeien. Echter, het ging nog niet zo snel als ik wil, dus beet ik voorzichtig in mijn onderlip om mezelf te pushen alles sneller te laten verlopen zodat de rest niet teleurgesteld in me zou zijn.

---

•

Scarlet
Ik voelde dat er iets niet klopte bij Coop maar dat onderdrukte ik. Dit was nu het moment niet om me daar zorgen over te maken. Ik zal hem later er wel over aan spreken als ik niet dronken was of wie weet te high om me te realiseren dat ik op de wereld liep. Zo was het vroeger maar al te vaak.
"Veel plezier, schatjes," grinnikt Memphis terwijl hij en een paar van gedaante veranderde.
Ik daarentegen hield mijn verandering altijd tot het laatste in wanneer het pijnlijk werd. Ik vond die kick wel iets hebben. Ik voelde hoe mijn ruggengraat precies brak terwijl ik op mijn knieën neerviel. Ik wist dat er misschien een grimas op mijn gezicht stond van de pijn voor ik mijn wolvengedaante aannam. Ik voelde hoe de wind door mijn glanzende zwarte haren en snoof de lucht op van de heerlijke nacht. Ik liep als één van de eerste naar de bosrand en herhaalde de regels in mijn hoofd. Zorgen dat je niet gesnapt word of je word gestraft. Als je gepakt word is het je eigen schuld. Het waren nog redelijke regels. Ik wachtte op het teken om op gesplitst te worden.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..