[Inloop RPG] Sheraton Hotel Downtown ~ 1 - Speeltopics

Het Sheraton Hotel Downtown ligt in het drukke centrum van Los Angeles, een perfecte plek voor toeristen, mensen op zakenreis, op doorreis of andere interessante tripjes.

Hier kan je allerlei foto's van het hotel vinden, een hotel dat werkelijk alles lijkt te hebben. Luxe en minder luxe kamers, een zwembadcomplex met sauna's, een golfbaan en park en nog veel meer!

Belangrijk!
Je maakt een rol aan, de rol hoeft niet permanent te zijn en je kan elk moment weggaan. Deze RPG is speciaal voor mensen die weinig tijd hebben, soms geen inspiratie of voor nieuwelingen die graag even een kijkje komen nemen en het graag willen leren. Houd hier dus rekening mee!

Regels
- Iedereen mag een nieuw topic aanmaken, maar dan ben je wel verplicht om de beginpost goed bij te houden!
- 16+ en andere dingen zijn allemaal toegestaan.
- Probeer je rollen en posts zo uitgebreid mogelijk te maken, dit is een goede oefening voor alle andere RPGs.
- Leestekens en hoofdlettergebruik zijn wél verplicht!

Staff: (permanente karakters)
Katelynn (Kate) Serenity White CyberLord
Mason Fell VCL

Ingecheckt in het hotel:
Nana Reira Ito ~ Rust Isuzu
Isa Carmen Maria Jones ~ Laatste vakantie Bagoly
Anna Bailey Miller ~ Vakantie Mismi
Chloé Amelia Blessins ~ Werk CxStylinson
Fiona Winter ~ Verjaardag VCL
Amelia Cornish ~ Werk Amity
Ashley Jasmine Moore ~ WerkIsuzu
Effie Atkins ~ Gevlucht Soubi
Mary Roberts ~ Vakantie carpediemx
Aubree Aleah Rodriguez ~ Vakantie N4I5
Samuel Ray Dawson ~ Vakantie PercyWood
Finn Oliver Harries ~ Rust Bagoly
Yuri Leith Bishop ~ Rust Assassin
Andrew Ian Parker ~ Vakantie Realist
Austin Joshua Gray ~ Vakantie N4I5
Luke Alexander Skyse ~ Vakantie Realist

Uitgecheckt (inactieve karakters die mogelijk terug komen)


Als je mee wilt doen, vul je hier je rol in. Je hoeft niet op goedkeuring te wachten, je kan gelijk beginnen!

[ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 12:40 ]

---

Your make-up is terrible

[Anna er nog bij in de lift hahaha]

Katelynn Serenity White Permanente Rol

"Mr. Bishop?" mompelt Ashley, waarna ze ook de lift inkeek en naar hem toe liep. Ze glimlachte blij, sloeg haar armen om haar heen en kuste hem op zijn wang. "Wat lief, je bent voor me gekomen!" glimlacht ze. "Wát heb je precies gedaan zodat je er nu zo uitziet? Hoe kent Miss Katelynn je?" vroeg ze toen. Ze draaide opeens om en keek waarschuwend naar me. Ik keek haar verbaasd en vragend aan en toen keek ik naar Yuri. Ik snapte er niks meer van.
"Allereerst, sorry dat ik er zo rommelig uitzie, maar ik kan het uitleggen lieverd." begon hij op een lieflijke toon. "Toen je me opbelde was ik al in het hotel, ik heb hier wel vaker besprekingen en conferenties. Maar dat wilde ik nog niet vertellen, ik wilde je verassing. Ik was in mijn kamer bezig en heb mijn werk zo snel mogelijk afgemaakt, waarna ik me snel aangekleed heb en wilde zo snel mogelijk naar beneden om te kijken of jij er was, om je te verrassen!" maakte hij zijn zin af en nu was ik nog een stuk verbaasder.
"Maar, ik dacht dat u..." stotterde ik, "Maar?" Ik zuchtte eventjes en schudde mijn hoofd. "Mrs. Moore, wat u ook van mij denkt, ik heb niks misdaan." begon ik, "Ik heb uw man niet aangeraakt. Tenminste, als dat uw man is." Ik keek van de ene naar de ander en weer terug. "Ik snap er echt helemaal niks meer van."

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[Denk niet dat dat handig is, hahaha.]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[ik weet het :p just kidding ]

(Oi, Yuri is gonna get big troubles coming his way, indeed.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Anna Bailey Miller
Ik loop naar de liften en druk op de knop om naar beneden te gaan. Niet veel later gaat er een legen lift open en ik stap erin. Ik wacht tot de lift beneden is en ga dan de lift uit en loop richting het restaurant. Ik geef mijn naam en kamernummer op en wordt dan naar een tafel begeleidt en ga daar zitten. Er wordt een menukaart aan mij gegeven en ik bestel een glas rode wijn. Ik sla het boek open en blader rustig door het boek heen en bekijk alle lekkere gerechten die ze hebben.

[iemand die bij anna aanschuift haha?]

Ashley Jasmine Moore.
Yuri heeft een lieflijke grijns op zijn lippen, welke hij niet verandert na mijn woorden. Dit tot mijn lichte verbazing en irritatie. Hij trekt zijn overhemd iets recht, werpt een blik naar Katelynn en ik frons weer. Ik snap er werkelijk niets meer van. “Allereerst, sorry dat ik er zo rommelig uitzie, maar ik kan het uitleggen lieverd.” Zegt hij op een lieflijke toon, maar ik sla mijn armen al kritisch over elkaar heen, benieuwd naar zijn uitleg. “Toen je me opbelde was ik al in het hotel, ik heb hier wel vaker besprekingen en conferenties. Maar dat wilde ik nog niet vertellen, ik wilde je verassen. Ik was in mijn kamer bezig en heb mijn werk zo snel mogelijk afgemaakt, waarna ik me snel aangekleed heb en wilde zo snel mogelijk naar beneden om te kijken of jij er was, om je te verrassen!” zegt hij, waarna hij vervolgens een arm om mijn heup heen slaat om me tegen hem aan te kunnen trekken.
Kort keek ik naar Katelynn wanneer ze sprak, liet de woorden van Yuri ondertussen tot me doordringen. Het was een raar verhaal, maar ergens een deel van me geloofde hem. Het andere deel had echter wantrouwen gekregen. “Maar, ik dacht dat u…” stotterde ze, “Maar?” Ze zuchtte eventjes en schudde haar hoofd, mijn lippen waren een dunne streep geworden. “Mrs. Moore, wat u ook van mij denkt, ik heb niks misdaan.” Begon ze, “Ik heb uw man niet aangeraakt. Tenminste, als dat uw man is.” Ze keek van de Yuri naar mij en terug. “Ik snap er echt helemaal niks meer van.”
Een klein glimlachje, welke echter gedwongen was, liet ik naar haar en knikte licht. “Dat weet ik, ik geloof u, Miss Katelynn.” Vertelde ik haar, terwijl ik mijn handen omlaag deed om mijn hand naar die van Yuri op zoek te laten gaan. Wanneer ik deze vasthad, vernauwde ik mijn ogen, aangezien ik de trouwring niet voelde. Misschien zijn andere hand? Ik blikte naar beneden, op allebei zijn handen, maar kon het niet vinden, waardoor ik gelijk helemaal afstand van hem nam met een kille blik in mijn ogen. “En Yuri Bishop is inderdaad mijn man, daarom vraag ik me ook af waar zijn trouwring is gebleven.” Ik doe net alsof ik nadenk, waarbij ik mijn wijsvinger op mijn lippen leg, “Wacht, laat me raden… Die ben je vergeten terwijl je, je zo snel mogelijk had aangekleed?” Het wantrouwen was duidelijk in mijn stem te horen. Het was dan ook wel duidelijk dat ik een heel goed antwoord van hem verwachtte.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Yuri Leith Bishop

"Maar, ik dacht dat u..." stottert zij, "Maar?" Ze zucht even en schud met haar hoofd. "Mrs. Moore, wat u ook van mij denkt, ik heb niks misdaan. Ik heb uw man niet aangeraakt. Tenminste, als dat uw man is." Ze kijkt van mij naar Ashley en weer terug. "Ik snap er echt helemaal niks meer van." Ashley kijkt naar haar en nu weet ik haar een kwade blik toe te werpen. Moet ze het nou op zo'n onhandige manier verpesten? Ik heb Kate nog nooit aangeraakt! Ashley knikt licht naar haar.
"Dat weet ik, ik geloof u, Miss Katelynn." vertelt ze haar, maar niet dat ze mij gelooft. Haar handen gaan omlaag naar mijn hand. Ze houd hem vast, op dat moment vernauwen haar ogen. Als ze naar beneden kijkt naar mijn handen besef ik het, mijn trouwring. Die ligt boven opgeborgen. Nu neemt ze afstand van mij met een kille blik in haar ogen. Goed gedaan Yuri, was dat meisje van net dit nou waard? Het antwoord is duidelijk nee. Ik had meteen moeten vertrekken toen Ashley belde. Ashley is mij meer waard dan alles bij elkaar en ik verpest het gewoon.
"En Yuri Bishop is inderdaad mijn man, daarom vraag ik me ook af waar zijn trouwring is gebleven." Als ze na lijkt te denken, hoewel ik makkelijk kan zien dat het nep is, glijd er kort een schuldige blik over mijn gezicht heen. Ze legt haar wijsvinger op haar lippen. "Wacht, laat me raden... Die ben je vergeten terwijl je je zo snel mogelijk had aangekleed?" Het wantrouwen is duidelijk in haar stem te horen, nu moet ik wel het beste smoesje óóit verzinnen. Ik schud koppig met mijn hoofd.
"Nee, natuurlijk niet." zucht ik. "Je weet hoe bang ik ben om dat kwijt te raken. Ik ben wezen zwemmen en heb hem afgedaan. Hij ligt veilig op mijn kamer, in mijn tas." vertel ik haar. Hier op omvat ik Ashley haar hand met beide handen en kijk ik haar smekend aan. "Toe Ash, je weet dat jij het belangrijkste op de wereld bent voor mij. Waarom zou ik het dan verpesten?" vraag ik aan haar.

---

Your make-up is terrible

Katelynn Serenity White Permanente Rol

Ashley keek naar me en knikte lichtjes naar mij. "Dat weet ik, ik geloof u, Miss Katelynn." vertelde. Toen pas zag ik dat Yuri mij een kwade blik gaf en ik kromp iets in elkaar. Ik ging buiten de lift staan, die ik open had gehouden doordat mijn lichaam in de sensoren stond, en negeerde de rest van het gesprek. Het ging me niks aan. Ik had niet eens wat mogen zeggen, wat dacht Yuri nu wel niet over het service van het hotel. Dit zou mij mijn baan kunnen kosten! "Ik laat jullie wel alleen", mompelde ik en keek toen nog even naar Ashley, "Als u klaar bent dan wacht ik op u bij de kamer van Mrs. Stone." Toen keek ik weer voor me en zette al een voet buiten de lift.

[ bericht aangepast op 4 okt 2012 - 19:48 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ashley Jasmine Moore.
Voor een klein moment zag ik een schuldige blik over zijn gezicht glijden, waarna hij na mijn woorden koppig zijn hoofd schudde. “Nee, natuurlijk niet.” Zuchtte hij. “Je weet hoe bang ik ben om dat kwijt te raken. Ik ben wezen zwemmen en heb hem afgedaan. Hij ligt veilig op mijn kamer, in mijn tas.” Tijd om te antwoorden had ik niet echt, aangezien Yuri mijn hand omvatte met zijn beide handen en me smekend aankeek. “Toe Ash, je weet dat jij het belangrijkste op de wereld bent voor mij. Waarom zou ik het dan verpesten?” vraagt hij mij en voor een klein momentje keek ik in zijn ogen. Al probeerde ik deze eigenlijk te vermijden, aangezien ik zeker wist dat als ik hem nu de hele tijd in zijn ogen keek hem direct vergaf. Mijn hart klopte ongecontroleerd, maar ik lette er niet echt op. Mijn hoofd was volgestopt met een onverklaarbare mist.
“Ik laat jullie wel alleen,” mompelde Katelynn abrupt, waarvoor ik blij was, want dan kon ik mijn blik afwenden van hem naar de jonge vrouw. “Als u klaar bent dan wacht ik op u bij de kamer van Mrs. Stone,” zei ze tegen me, zette al een voet buiten de lift, maar ik schudde mijn hoofd verward en liet me tegelijkertijd helemaal van hem af. Terwijl ik hem van me afdrukte, keek ik naar Katelynn met een zuinig glimlachje, pakte haar pols voorzichtig vast toen ik ook de lift uit ging. “Wil je me alstublieft de rondleiding nog geven, Miss White?” vroeg ik haar, waarna ik vervolgend naar Yuri keek en Katelynn los liet. “Ik heb een belangrijke afspraak, Yuri, we praten later wel.” Het was nog steeds een vlakke toon waarmee ik praatte.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Yuri Leith Bishop

Als ze me aankijkt, weet ik zeker dat ze me gaat vergeven, dat ze het begrijpt en dat we gewoon verder gaan samen. Die paar seconden lijken eeuwig te duwen, mijn oren suizen als ik wacht op haar antwoord. "Ik laat jullie wel alleen." klinkt dat de stem van Kate. Ik wil er geen aandacht aan besteden en hoop dat ze gewoon weg gaat, maar Ashley scheurt haar blik van mij los en kijkt naar haar. "Als u klaar bent dan wacht ik op u bij de kamer van Mrs. Stone." zegt ze tegen haar en loopt al weg. Ja, oprotten, bedenk ik me. Ik wil alleen zijn met Ashley, haar beloven dat ik altijd en alleen van haar zal zijn en haar vasthouden, ik heb er nog nooit zo erg naar verlangd.
Ze schud in plaats daarvan met haar hoofd en drukt mij van zich af. Ze pakt de pols van Kate vast en stapt ook de lift uit. "Wil je me alstublieft de rondleiding nog geven, Miss White?" vraagt ze, waarna ze naar mij kijkt en Kate los laat. "Ik heb een belangrijke afspraak, Yuri, we praten later wel." Haar stem klinkt zo vlak, dat het pijn doen. Ik knik lichtjes met een trieste, verscheurde blik in mijn ogen en de deuren van de lift gaan al dicht. Ik wil ze tegenhouden.
"Ik wacht op je, kamer 204." zeg ik nog altijd smekend en wil mijn hand tussen de liftdeur stoppen, maar raak de deuren aan omdat ze dicht zijn. De lift zoeft verder omlaag en dan gaan de deuren weer open. Wankelend stap ik de lift uit en zoek ik mijn eigen kamer weer op. Van binnen lijkt het alsof ik gekrompen ben, mezelf niet ben. Ik open de deur en begin gelijk alle sporen van het meisje dat hier gisteravond is blijven slapen uit te wissen. Een mooie, lange blondine. Niet echt mijn type, maar ontzettend charmant. Ik weet haar naam niet eens meer. Ik vis de haren uit het doucheputje, spray mijn parfum over de dekens heen en gooi een panty uit het raam.
Hier na begin ik mezelf uit te kleden en loop ik de badkamer in. In die spiegel kan ik zien dat de plekken waar Anna's nagels zich bevonden, rood paarsig beginnen te worden. Ik zucht en stap zelf onder de douche, waarna ik een lange, doelloze douche neem. Ik sta vooral zonder na te denken tegen de wand aan geleund terwijl ik het warme water over me heen laat spoelen. Uiteindelijk, als mijn huid al behoorlijk gerimpelt is, kom ik er onder vandaan. Ik doe mijn haar, spuit Ashleys favoriete parfum op en pak de trouwring uit mijn tas. Daarna trek ik een boxer aan, een lekkerzittende maar mooie broek aan met een simpel shirt er op. Ik wil er niet als een zwerver uit zien als de vrouw van mijn dromen langs komt. Daarna sluit ik de gordijnen, dim ik het licht iets en schenk ik voor mezelf een wijntje ik, waarna ik op een grote, leren stoel op haar wacht.

---

Your make-up is terrible

Katelynn Serenity White

Opeens pakte iemand mijn pols vast en toen ik omkeek zag ik dat Mrs. Moore naast me stond en blijkbaar uit de lift was gestapt. "Wil je me alstublieft de rondleiding nog geven, Miss White?" vroeg ze aan me, waarna ze naar Yuri keek en mijn pols los liet. "Ik heb een belangrijke afspraak, Yuri, we praten later wel." zei ze op een vlakke toon. "Ik wacht op je, kamer 204." zei hij nog toen de deuren dicht waren. Het klonk erg smekend. Ik snapte er helemaal niks van? Waarom was hij anders telkens met andere vrouwen in dit hotel? Natuurlijk, hij zou hier ook kunnen slapen vanwege zijn werk, maar ik zag hem niet vaak weg gaan. Hooguit om uit te gaan en dan kwam hij altijd terug met een nieuw jong meisje. Ik besloot mijn mond te houden, voorlopig.
"Goed, dan zullen we weer moeten wachten op de lift." Ik drukte op de knop van de lift en het duurde niet lang voordat deze er was. Ik stapte in en wachtte op haar waarna ik op het knopje van de goede verdieping drukten en we naar boven suisden. De deuren gingen open en ik gebaarde naar Mrs. Moore dat ze als eerste mocht uitstappen. 'Altijd beleefd zijn.' zei een stem in mijn hoofd en in gedachten knikte ik.

[ bericht aangepast op 4 okt 2012 - 21:37 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ashley Jasmine Moore.
Yuri knikt lichtjes met een trieste, verscheurde blik in zijn lichtgekleurde ogen. Om zijn blik niet meer te hoeven zien, kantel ik mijn hoofd van hem weg, waarna ik mijn lippen stevig op elkaar pers. Alsof ik het verdriet zo kan tegenhouden, het doet me namelijk pijn als ik hem zo met die trieste, verscheurde blik zie. Het werkt alleen niet nu, op het moment moet ik al mijn gevoelens inhouden voor het aankomende belangrijke gesprek dat ik heb. Dit kan ik er nu gewoonweg echt niet bij hebben, dat trek ik niet.
      “Ik wacht op je, kamer 204.” Zegt hij smekend, waarop ik hard op mijn lip bijt zodat deze rood wordt. Toch blijft zijn treurige blik mijn gedachten kwellen, daarom ben ik blij als de liftdeuren dichtgaan zodat ik zijn blik niet meer hoef te zien, anders zou ik hem gelijk vergeven. Voor iets dat ik eigenlijk helemaal niet weet, maar het voelt gewoon fout nu. Het voelt alsof hij iets van mij verzwijgt.
      “Goed, dan zullen we weer moeten wachten op de lift.” Katelynn drukt op de knop van de lift en hierdoor kijk ik weer op, mijn vriendelijke gezicht is vlak en gespeeld. Wanneer de lift er was, stapte ze in waardoor ik haar levenloos volgde. De tijd totdat de liftdeuren weer opengingen waren stil, lichtelijk ongemakkelijk, maar vooral doods. Katelynn gebaarde naar mij dat ik als eerste mocht uitstappen, ik knikte vriendelijk naar haar als bedankje en wachtte op haar tot zij er ook uit was.
      Mijn hart klopt nog altijd als een bezetene van de situatie van net met Yuri, waardoor ik niet eens zeker ben of ik wel ga naar kamer 204. Alleen dan zou ik weglopen, het vermijden en dat zit niet in mijn aard, dus heb ik in gedachten besloten dat ik ga. Ik richt me weer op Katelynn en glimlach waterig, omdat dit van mij moet. Zij heeft er niets mee te maken, het was tussen Yuri en ik, het zou stom zijn als ik haar lastig zou vallen met mijn of onze problemen. “Bedankt dat je me een rondleiding wilt geven, Miss White. Als u nu maar niet raar over mij denkt, alstublieft.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Finn Oliver Harries
Blij dat ik me zo snel uit de voeten kan maken, lukt het me deze keer wonderbaarlijk genoeg gelijk om de deur open te maken. Toch handig, zo'n sleutel.
De lift maakt een 'ping'-geluid, als teken dat hij op de juiste verdieping is gearriveerd. Nieuwsgierig blijf ik staan, hopend dat het Mary, mijn beste vriendin, is. Dan zou ik haar gelijk alles kunnen vertellen over mijn gestuntel bij de "man met een missie". Hoe kan ik dat ooit gezegd hebben..
De ironie spat er werkelijk vanaf, als net deze man ook de lift uit komt stappen.
'Zo te zien zijn we buren,' grinnikt hij als hij bij de deur tegenover me staat. Natuurlijk.
'So it seems,' antwoord ik. Ik heb geen idee wat te doen of wat te zeggen, maar om nu mijn kamer in te lopen en de deur te sluiten, voelt ook stom.
'Dan zal ik je nog wel vaker tegen komen dus,' lach ik daarom maar.

Isa Carmen Maria Jones
Blijkbaar vindt ze het niet erg dat ik haar met 'jij' heb aangesproken, want haar mondhoeken krullen zich omhoog en ze zegt er niets van. Gelukkig maar, want ik wil niet voor schut staan nu.
'Gezellig, dan zal ik je nog wel vaker tegenkomen,' grinnikt ze. O, zo graag! Ze is erg nuchter, nog meer dan ik had verwacht eigenlijk. Tegenwoordig hebben vrijwel alle artiesten alleen maar een hoog ego. Het ego is vaak nog hoger dan hun zang kwaliteiten.
Ik wil haar net antwoorden, als ze alweer begint te praten en een idee schijnt te hebben.
'Hey,' zegt ze terwijl ze haar hoofd een beetje kantelt. 'Wil je straks misschien meekomen naar mijn kamer? Ik heb misschien wat voor je.' Mijn ogen worden iets groter en ik bijt op de binnenkant van mijn wang, zodat ik niet in een stom gegiechel uitbarst. Rustig blijven nu.
'Dat lijkt me fantastisch!' lach ik als ik mezelf een beetje gekalmeerd heb. 'Ik had nooit verwacht dat ik je in het echt tegen zou komen, misschien bij een concert of zo, maar niet.. hier.' Het voelt als een droom en dat had ik ook bijna tegen haar gezegd, maar ik heb het net in kunnen slikken. Dat zou teveel op slijmen gaan lijken.

---

everything, in time

Andrew Ian Paker

'Dan zal ik je nog wel vaker tegen komen dus,' lacht hij duidelijk ongemakkelijk. Ik glimlach terug. 'Vast wel.' Met die woorden open ik mijn deur en loop naar binnen. Als de deur weer dicht is begin ik mijn tas uit te pakken en trek dan dat vreselijke uniform uit. Ik wil er niet aan herinnerd worden. Deze vakantie was militair vrij.