[Inloop RPG] Sheraton Hotel Downtown ~ 1 - Speeltopics

Het Sheraton Hotel Downtown ligt in het drukke centrum van Los Angeles, een perfecte plek voor toeristen, mensen op zakenreis, op doorreis of andere interessante tripjes.

Hier kan je allerlei foto's van het hotel vinden, een hotel dat werkelijk alles lijkt te hebben. Luxe en minder luxe kamers, een zwembadcomplex met sauna's, een golfbaan en park en nog veel meer!

Belangrijk!
Je maakt een rol aan, de rol hoeft niet permanent te zijn en je kan elk moment weggaan. Deze RPG is speciaal voor mensen die weinig tijd hebben, soms geen inspiratie of voor nieuwelingen die graag even een kijkje komen nemen en het graag willen leren. Houd hier dus rekening mee!

Regels
- Iedereen mag een nieuw topic aanmaken, maar dan ben je wel verplicht om de beginpost goed bij te houden!
- 16+ en andere dingen zijn allemaal toegestaan.
- Probeer je rollen en posts zo uitgebreid mogelijk te maken, dit is een goede oefening voor alle andere RPGs.
- Leestekens en hoofdlettergebruik zijn wél verplicht!

Staff: (permanente karakters)
Katelynn (Kate) Serenity White CyberLord
Mason Fell VCL

Ingecheckt in het hotel:
Nana Reira Ito ~ Rust Isuzu
Isa Carmen Maria Jones ~ Laatste vakantie Bagoly
Anna Bailey Miller ~ Vakantie Mismi
Chloé Amelia Blessins ~ Werk CxStylinson
Fiona Winter ~ Verjaardag VCL
Amelia Cornish ~ Werk Amity
Ashley Jasmine Moore ~ WerkIsuzu
Effie Atkins ~ Gevlucht Soubi
Mary Roberts ~ Vakantie carpediemx
Aubree Aleah Rodriguez ~ Vakantie N4I5
Samuel Ray Dawson ~ Vakantie PercyWood
Finn Oliver Harries ~ Rust Bagoly
Yuri Leith Bishop ~ Rust Assassin
Andrew Ian Parker ~ Vakantie Realist
Austin Joshua Gray ~ Vakantie N4I5
Luke Alexander Skyse ~ Vakantie Realist

Uitgecheckt (inactieve karakters die mogelijk terug komen)


Als je mee wilt doen, vul je hier je rol in. Je hoeft niet op goedkeuring te wachten, je kan gelijk beginnen!

[ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 12:40 ]

---

Your make-up is terrible

Katelynn Serenity White

Ze stapte uit en knikte naar me. Ik stapte ook uit en keek toen om me heen. Waar was de vergaderzaal ook al weer? Ashley keek naar me en glimlachte waterig. Ze zou zich vast niet goed voelen door dit gedoe. "Bedankt dat je me een rondleiding wilt geven, Miss White. Als u nu maar niet raar over mij denkt, alstublieft." zei ze toen. Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. "Geen dank en nee, ik denk niet raar over u." zei ik vriendelijk en kalmerend, "Als ik al raar over iemand denk, dan is het over uw man." Ik keek nog eens om me heen, welke kant was het ook al weer. Denk na! 'Je bent soms zo dom.' zei een stem in mijn hoofd lachend. 'Hou je erbuiten!' beet ik hem toe, waarna hij stil werd. "Pardon als ik u daarmee beledig." zei ik er nog snel achteraan.

[ bericht aangepast op 5 okt 2012 - 15:51 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ashley Jasmine Moore.
De jonge vrouw glimlachte en schudde haar hoofd. “Geen dank en nee, ik denk niet raar over u,” was haar vriendelijke en kalmerende antwoord, waardoor ik tegelijkertijd mijn donkere haren naar achter zwiepte met een echt glimlachje. “Als ik al raar over iemand denk, dan is het over uw man,” vervolgde ze toen en hierdoor keek ik kort even naar haar, analyserend. Door mijn hakken was ik langer dan haar en ik grinnikte zacht om de verschillende stijlen die we eigenlijk hadden, zij een stoere, jonge vrouw en ik een lieflijke zakendame. Toch vroeg ik me af wat zij allemaal van mijn man wist, ze herkende hem wel en dat zette me al aan het denken. Aan de telefoon zei hij eerst dat hij dit hotel helemaal niet kende, vervolgens wel en dan kom ik er zelfs achter dat Katelynn hem kent en hij hier werkt?
Ik vond het allemaal maar raar en dat was genoeg reden voor mij om erachter na te gaan, voor meer informatie en zekerheid. Ik had recht op de waarheid. “Pardon als ik u daarmee beledig.” Zei ze en haalde mij daarmee weer uit gedachten, waardoor ik enkel weer een zuinig glimlachje op mijn lippen perste en mijn hoofd schudde. “Nee, nee, dat doet u niet hoor, Miss White,” vertelde ik haar op een vaag afwezig toontje, waarna ik snel maar lichtelijk aarzelend vervolgde, “Hm, mag ik u misschien wat vragen?” Er was een kleine, ongemakkelijke stilte voordat ik weer verder ging. “Waarom denkt u raar over mijn man?”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Katelynn Serenity White

Ze glimlachte zuinig en schudde daarna haar hoofd. "Nee, nee, dat doet u niet hoor, Miss White." vertelde ze op een iets afwezige toon. Ik kon wel raden waar ze zat met haar hoofd. "Hm, mag ik u misschien wat vragen?" begon ze toen aarzelend. Ik deed mijn hoofd iets schuin en keek haar vragend aan. Het bleef een tijdje stil voordat ze verder ging. "Waarom denkt u raar over mijn man?"
Ik opende mijn mond, maar sloot hem daarna weer. Kon ik hier wel op antwoorden en vooral, mocht ik hier wel op antwoorden volgens de privacy regeling in ons hotel. "Ik weet niet of ik op die vraag mag antwoorden." begon ik langzaam, "Het is niet dat ik het niet wil, maar omdat ik niet weet of de privacy regeling in dit hotel toestaat dat ik zoiets vertel." Ik peinsde eventjes en zuchtte toen. "Maar aan de andere kant is hij uw man en heeft u alle recht om het te ervaren." ging ik toen verder, waarna ik Ashley aankeek, "Goed, ik zal het u vertellen. Ik vind uw man raar, omdat ik hem weinig buiten het hotel zie en als hij dan al eens weg gaat is het 's avonds, waarna hij 's nachts terugkomt met jonge meisjes." Ik keek haar aan en probeerde haar reactie te peilen.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[Ik dump hem vast in mijn topics ;d Is het noodzakelijk dat ik weet wat er allemaal al is gebeurd?]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Nee.]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ashley Jasmine Moore.
Katelynn deed haar hoofd iets schuin en keek me vragend aan. Het bleef een tijdje stil voordat ik überhaupt mijn vraag stelde. Hierop antwoordde ze niet gelijk, wat begrijpelijk was, aangezien ze hier werkte. Toch zou ik niet zomaar opgeven voor de waarheid. Geduldig keek ik toe hoe ze haar mond opendeed, maar deze vervolgens weer sloot. "Ik weet niet of ik op die vraag mag antwoorden." begon ze toen langzaam, "Het is niet dat ik het niet wil, maar omdat ik niet weet of de privacy regeling in dit hotel toestaat dat ik zoiets vertel."
Ik zag de peinsende blik in haar ogen, waardoor ik knikte als teken dat ik het begreep, waarna ze vervolgens zuchtte. "Maar aan de andere kant is hij uw man en heeft u alle recht om het te ervaren." ging ze toen verder, waarna ze mij aankeek. Ik slikte enkel doordat ik zo nieuwsgierig maar ook nerveus was voor wat er komen zal. Onbewust had ik ook een stap richting haar gedaan. "Goed, ik zal het u vertellen. Ik vind uw man raar, omdat ik hem weinig buiten het hotel zie en als hij dan al eens weg gaat is het 's avonds, waarna hij 's nachts terugkomt met jonge meisjes."
Ze keek me aan, waardoor ik wist dat ze mijn reactie peilde. Dit kwam echter maar vaag binnen, omdat ik het abrupt erg klam had. Miljoenen vragen gingen er door mijn hoofd heen waardoor ik op een gegeven moment hoofdpijn ervan kreeg, en lichtjes begonnen mijn handen te trillen. Eigenlijk wilde ik gelijk naar hem toe gaan om te vragen of het waar was, hopen dat Katelynn erover liegt. Maar aan de andere kant, waarom zou zij dat doen? Ze heeft er niets bij te winnen, ze kent me pas net en zal hier heus niet over liegen.
Shit, het is waar.. Ik hoef niet aan haar te vragen wat hij dan allemaal wel niet doet met die meisjes, want dat wist ik al te goed. Dat zou elke halve zool weten met een beetje brein. Dus richtte ik me trillerig en gebroken, ook al probeerde ik dat niet te laten zien, naar de jonge vrouw toe. "Weet u misschien h-hoelang.. dit al gaande is?" Toch hoorde je heel goed aan mijn stem dat ik op instorten stond.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik vind haar zielig ]

Katelynn Serenity White

Ik zag dat haar handen lichtjes begonnen te trillen. Ze zou er vast en zeker over nadenken. Wat doe twee ook hadden, ik had het nu kapot gemaakt... Ze keek weer naar mij en op dit moment trilde ze nog een stuk heftiger. "Weet u misschien h-hoelang.. dit al gaande is?" vroeg ze toen. Haar stem klonk alsof ze elk moment kon instorten. Ik liep naar haar toe en sloeg mijn armen om haar heen. Zachtjes drukte ik haar tegen mij aan en begon haar rug te strelen. "Sinds hij hier in het hotel is." antwoordde ik zachtjes, "Wat hij al een week is." Ik kon haar lichaam voelen trillen en drukte haar nog iets dichter tegen me aan.

[ bericht aangepast op 6 okt 2012 - 10:46 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

(Stiekem is ze ook wel zielig )

Ashley Jasmine Moore.
Na mijn stamelende woorden liep Katelynn naar me toe en sloeg haar armen om me heen. Zachtjes drukte ze mij tegen zich aan en begon mijn rug te strelen. Alhoewel ik er eerst van schrok, voelde het nu goed dat er iemand voor mij was, ook al kende ik haar pas net. Mijn armen lagen echter nog steeds langs me, omdat ik nog steeds niet wilde laten merken dat ik verdrietig was. Straks had ik een gesprek, maar die moest niet hierdoor beïnvloed worden. Hun konden er namelijk ook niets aan doen dat mijn man een klootzak was.
"Sinds hij hier in het hotel is." antwoordde ze zachtjes, "Wat hij al een week is." Hierdoor trilde ik nog iets heviger en kon Katelynn duidelijk aan me merken dat ik wilde huilen, aangezien mijn ademhaling heviger werd en tranen al in mijn ogen opwelden. Ze drukte mij nog iets dichter tegen zich aan, waardoor ik dit keer wel mijn armen om haar heen deed en zelfs mijn hoofd zachtjes op haar schouder legde. "D-dank u voor uw.. eerlijkheid, Katelynn," Toch was ik nog altijd erg netjes met hoe ik haar aansprak, dat dwong ik van mezelf. Ik was hier voor zaken. "Ik moet h-het hierdoor niet laten b-beïnvloeden," Ik slikte hoorbaar de brok in mijn keel door, waarna ik ruw de opkomende tranen wegveegde.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik wil alleen wel eventjes weten waar iedereen is.. Zodat ik straks niet opeens dingen doe en mensen negeer ;d]


Effie Atkins

Mijn muts trok ik iets verder over mijn hoofd, stopte nogmaals de uitgestoken haartjes in mijn muts en trok daarna mijn capuchon weer op. Weglopen was één ding, maar het was niet zo'n slim idee om vlak van de voren mijn haren te verven.. Zeker niet nu de rest mijn haren al had gezien. Ik vond het een mooi effect die kleuren, maar nu was hen één groot kenmerk om mij te herkennen. Ik lachte zachtjes en liep het hotel binnen met mijn koffers in mijn hand. Twee had ik ermee, met beide vol met kleding en schoenen. Verschillende kleding en schoenen met zo hun eigen stijl. Als eerste viel mij de mooie warme kleuren op. Ik lachte weer zacht en liep naar de bali toe.
'Een kamer alstublieft,' zei ik vriendelijk en beleefd tegen de mevrouw. De mevrouw keek echter minder vriendelijk en trok haar wenkbrauw omhoog.
'Heeft u reserveert?' vroeg ze verbaasd. Ik begon te lachen en schudde mijn hoofd.
'Nee mevrouw.' Mijn stem bleef vriendelijk. De vrouw zat nog iets te bazelen over de betalingen en vroeg zich af wie ik dacht te wezen. Ik zuchtte, zag ik er dan zo onbetrouwbaar uit? Ik keek even omlaag naar de kleding die ik aan had. Ik haalde mijn schouders op, zette mijn koffers neer op de grond en legde mijn handen even op de balie.
'Ik ben Effie Atkins en als Effie Atkins zegt dat ze het kan betalen, dan kan ze het betalen. Mag ik dan nu mijn sleutel?' vroeg ik lichtelijk geïrriteerd, maar toverde al gauw een glimlachje op mijn gezicht. Ik moest nog wat invullen en met tegenzin van haar kreeg ik eindelijk een sleutel.
'Dank je,' zei ik tegen haar, pakte de sleutels aan en mijn koffers en liep vervolgens richting de kamers. Niet dat ik zo wist wat waar zat, maar ik vertikte het nu om het aan haar te vragen.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Finn Oliver Harries
De jongen glimlacht nog even met een 'vast wel' en sluit dan de deur achter zich. Ook ik loop mijn kamer binnen en sluit de deur. Mijn koffer staat nog op mijn bed, misschien is dit het goede moment om dat te doen.
Dus doe ik het. Al gaat het wel op automatische piloot, omdat mijn gedachten bij iets anders zijn. De militair van net. Ik heb namelijk het hele sterke idee dat ik hem ergens van ken, maar geen idee waarvan. Toch weet ik het vrijwel zeker, iemand met één blauw oog en één bruin oog zie je niet elke dag en het lijkt me sterk om zo iemand vaker in je leven tegen te komen. Nee, ik weet het vrijwel zeker, maar ik kom er wel achter.
Langzaam ga ik in mijn hoofd alle fases van mijn leven af. Kleuterschool? Nee, zo ver kan ik me niet meer herinneren. Basisschool? Middelbare school? Allemaal niet, argh, wat is dit frustrerend!

---

everything, in time

Andrew Ian Parker

Ik kende hem.. Hij leek zo ontzettend op hem. Het kón toch geen toeval zijn? Ik doe de kettingen rond mijn nek af en kijk naar de naam. J.harries. Zou het kunnen dat ze familie waren? Het moest haast wel. Ik pak de ketting en loop terug naar de deur. Ik klop zacht aan. 'Ik denk dat ik iets heb wat je graag terug wilt.' Zeg ik zacht als de jongen open doet.

Finn Oliver Harries
Terwijl ik nog steeds aan het nadenken ben, is mijn koffer intussen al bijna helemaal opgeruimd. Nog één laatste stapel kleding. Wanneer ik daar net aan wil beginnen, wordt er op de deur geklopt. Ik durf bijna te wedden dat het Mary is en ben dan ook een beetje verbaasd als het niet zij, maar de jongen van zojuist is. Nog even en ik ga denken dat hij mijn gedachten kan lezen. Afwachtend kijk ik he maan.
'Ik denk dat ik iets heb wat je graat terug wilt.' Dat lijkt me sterk, aangezien ik nog niet eens weet wie hij is, maar zijn toon staat me niet aan, hij lijkt zo vreselijk serieus.
'Eh.. Wil je binnen komen?' stamel ik, niet wetende wat ik anders moet zeggen en aangezien ik mijn nieuwsgierigheid niet kan bedwingen, wil ik weten wat hij dan heeft.

---

everything, in time

Anderew Ian Parker

Hij vraagt of ik binnen kom en ik knik. Ik volg hem en zucht. 'Voor ik zeker weet dat ik het jou moet geven moet ik weten of je achternaam Harries is.' Ergens hoop dat het niet zo is maar ik weet het antwoord toch al. Dus als hij ja zegt overhandig ik hem de ketting.

Finn Oliver Harries
Hij knikt en ik wacht tot hij binnen is, tot ik de deur achter hem sluit. Als ik nog met mijn rug naar hem toe sta, hoor ik hem al zuchten. Wat is dat toch?
'Voor ik zeker weet dat ik het jou moet geven, moet ik weten of je achternaam Harries is.' Ik knik. Hoe weet hij d.. nog voor ik mijn gedachte kan afmaken, overhandigt hij mij een ketting. Zo'n ketting die militairen altijd om hebben. Ik kijk de jongen verbaasd aan, terwijl ik met mijn duim over het ijzeren label wrijf. Dan pas lees ik wat erop staat.
Jack L. Harries. Mijn adem stokt in mijn keel en verschillende puzzelstukjes vallen op hun plek. Het militair pak, de herkenning, hij zat bij mijn tweelingbroer in het leger! Al ben ik zijn naam kwijt en het lukt me ook niet om daarop te komen, omdat ik nu alleen naar de ketting kan staren.
Mijn broer is drie maanden geleden overleden tijdens een missie, in mijn ogen is hij dus gestorven als een held, maar wel dood. Dus ik ben nu alleen en mis mijn wederhelft. Dit label brengt alles weer naar boven, maar ik wil hier en nu niet huilen.
'Bedankt,' fluister ik zacht en laat me op mijn bed zakken terwijl ik naar hem opkijk. 'Maar hoe kom je hier precies aan?'

---

everything, in time

Nana Reira Ito.
Haar ogen worden iets groter na mijn voorstel, waardoor ik een zacht gegrinnik onderdrukte. “Dat lijkt me fantastisch!” lachte ze en gelijk kwam er een grote glimlach op mijn gezicht. “Mooi, dan gaan we zo, nadat je – je drankje op hebt!” glimlach ik, nog steeds met de grote glimlach op mijn lippen. Haar enthousiasme deed me deugd. Al de mensen die inspiratie vonden in mijn muziek en mij herkenden, waren lief en enthousiast, maar dit meisje had een bepaalde uitstraling over zich heen waardoor ik iets meer moeite voor haar deed.
“Ik had nooit verwacht dat ik je in het echt tegen zou komen, misschien bij een concert of zo, maar niet… hier.” Mijn benen deed ik op een vrouwelijke manier over elkaar, terwijl ik mijn ellenboog op de bar zette en mijn slanke vingers in mijn haar verstrengelde. “We zijn elkaar met een reden tegen het lijf gelopen,” grinnik ik dan kort.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.