• Tulantis



    ----

    Het land Tulantis is extreem groot. Er zijn ontelbare dorpen. De hoofdstad van Tulantis is Torjiki. Als vrije inwoner ben je daar niet veilig. Het is altijd warm in Tulantis en het regent zelden. Er heerst een tropisch klimaat.
    Het land Tulantis wordt bestuurd door de hoogste Meester in rang; Lopikh. Hij beschikt over tenminste twintig slavinnen. Een normale Meester/Meesteres mag maar vier slavinnen tot Zijn/Haar beschikking hebben. Meester Lopikh beslist over alles en iedereen, behalve over de Meesters of Meesteressen. Enkel als Zij in overtreding gaan beslist Meester Lopikh over hun lot.


    Er leven tenminste dertig miljoen mensen op Tulantis waarvan 10 % vrije inwoners zijn. 30 % is Meester of Meesteres, 60 % is een slaaf of een slavin.

    Een slavin wordt op Tulantis kovina genoemd. Een mannelijke slaaf wordt kovino genoemd. Het meervoud van kovina is kovinai, en het meervoud van kovino is kovinoi.
    De kovina is een prachtige, maar onzekere vrouw. Zij is geboren om te dienen en doet er alles aan om haar Meester/Meesteres te dienen. Zij is van nature onderdanig en zal alles doen wat haar Meester/Meesteres haar opdraagt om te doen. De kovina moet hiervoor een sterke geest hebben om dit te kunnen doen. In ruil voor haar onderdanigheid wordt ze vertrouwd, geloofd, en geliefd bij haar Meester/Meesteres.
    Bij een kovino is dit eigenlijk precies hetzelfde verhaal.


    De Meester is een sterke man met een eigen wil. Hij is dominant en trots als zijn kovina om hem heen is. Dit mag hij echter niet laten zien; want dat betekend zwakte. Hij zorgt ervoor dat de kovina door een gigantisch leerproces heen wordt geleid zodat de Meester haar uiteindelijk beter kent dan zij zelf. Hij verwacht respect, vertrouwen, onderdanigheid en liefde. Als de kovina een overtreding begaat die extreem is kan zij zelfs gedood worden..

    De Meesteres is elegant, sexy en sensueel. Zij is een dominant figuur en voelt zich compleet met haar kovina/kovino om zich heen. De Meesteres is liefdevol maar streng naar haar slaaf/slavin toe en ziet alles. Haar ontgaat niets en zij zal de slavin/slaaf na een overtreding een gepaste straf geven. De Meesteres heeft geen toestemming om haar eigen kovina/kovino te doden want zij is en blijft een vrouw. Vrouwen staan hoe dan ook lager in rang. Als zij haar slaaf/slavin wilt laten doden moet zij naar Lopikh gaan met de desbetreffende kovina/kovino.

    Als een Meesteres getrouwd is met een Meester, is zij in zijn bijzijn onderdanig. Zelfs als haar eigen slaaf/slavin erbij is. Als haar Meester niet in haar bijzijn is, mag ze dominant zijn.

    De vrije inwoners zijn vrije mannen en vrouwen. Echter lopen zij wel gevaar om ontvoerd, gebrandmerkt, en tot slavin/slaaf gemaakt te worden. Daarom zijn zij altijd op de vlucht..


    ----

    Rollentopic klik

    Regels:


    - De vrouwelijke slavinnen zijn tijdelijk NIET aan te maken. Kijk dus naar andere rollen. Dit heb ik gedaan zodat alles in balans komt.
    - De rollen kun je NIET reserveren, maar gelijk aanmaken kan wel!
    - 16+ is toegestaan. Seks, geweld etc. Maar zorg dat dit niet al te schokkend wordt.
    - Ik ben degene die deze topics start of eindigt.
    - Meerdere zinnen schrijven i.p.v één.
    - Geen andere personages vermoorden tenzij je toestemming krijgt van degene.
    - Geen perfecte personages!
    - Regelmatig aanwezig zijn om te kunnen RPG'en.
    - Het RPG topic niet verwaarlozen.


    Rollen:

    Vrije inwoners:
    -
    -
    -
    ....

    Meesteressen:
    -
    -
    -
    ....

    Switch:
    - Sarah Caylin Parkfield `Switch´ - by Killshot -
    - Zafyra Erin en Pallis `Switch´ - by Waerloga -
    -
    ....


    Meesters:
    - Deylano Milan Garcia `Meester´ - by Corallo -
    - William 'Will' Riley Smith `Meester´ - by Coockies -
    -
    ....

    Slavinnen:
    - Cylene Adriadne Junés `Slavin´ - by Overexposed -
    - Sophia Elizabeth Thrall `Slavin´ - by Shooter -
    - Rosalie Aria Flow `Slavin´ - by Coockies -

    Slaven:
    - Luke Thomas Thrall `Slaaf´ - by Shooter -
    -
    -
    ....



    Hoe beginnen we?
    Het is overdag in Tulantis. Het is warm, dus waarschijnlijk draagt je personage luchtige kleding.
    Dit is het ideale moment om naar het zoeken van een Meester/Meesteres/Switch toe te werken.
    Succes met RPG'en en veel plezier!

    [ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 21:41 ]

    Deylano Milan Garcia.

    De grote houten deur met een ijzeren handvat, wordt rustig geopend. De man die voor me staat is breed gebouwd, heeft een getinte huidskleur en pikzwart haar. Ik schat hem rond een jaar of dertig, ouder dan mij dus.
    Hij geeft mij een stevige handdruk, die ik beantwoord door hem een knikje te schenken. Ik en mijn slavinnen lopen langs hem heen naar binnen.
    "Voel je vrij om ze uit te proberen en vragen te stellen," vertelt Rôbin. Vervolgens verlaat hij de ruimte. Ik laat mijn ogen door de kamer glijden. In totaal zitten er acht meiden. Drie bruinharige meiden, drie blonde meiden en twee roodharige meisjes. Zelf heb ik een zwak voor roodharige meiden, maar mijn oog valt op één meisje. Ze zit ineengedoken met haar gezicht op de vloer gericht.
    Ik loop langs een aantal meiden en stel ze een aantal vragen. Vervolgens loop ik naar het ene meisje die al de hele tijd mijn aandacht trekt. Ik ga op mijn hurken voor haar zitten en leg mijn hand onder haar kin. Zo beweeg ik haar hoofd omhoog, zodat ze me aan moet kijken. Wanneer ik dat gedaan heb, laat ik mijn handen zakken.
    "Wat is jouw naam?" vraag ik haar.

    Zafyra Erin Archer
    Op mijn gemak liep ik achter Meester aan. De slavinnen waren met zijn achten, allemaal meisjes. Nieuwsgierig liet ik mijn ogen over hen heen glijden, maar zei niets. Dat was niet mijn taak.
    Ik verveel me, zeurde Pallis. Is dit noodzakelijk? Kan hij niet gewoon zélf een slavin uitkiezen?
    Hou je mond.
    Technisch gezien is het nu jouw mond... maar ik geloof dat dat niet lang meer duurt.
    Met een ruk tilde ik mijn hoofd op, maar voor ik op haar kon reageren verwisselden we. Ik slaakte een geërgerde zucht, wetende dat ik de controle voorlopig niet terugkreeg, en schikte me in mijn rol als de stem in het hoofd.

    Pallis Archer
    Met een glimlach tilde ik de handen op die nu weer de mijne waren en bekeek ze even, waarna ik mijn blik weer over de zaal liet gaan. Mijn ogen - wat was het heerlijk om weer eens eigen ogen te hebben - bleven haken aan Deylano. Officieel moest ik hem laten weten dat ik de controle over het lichaam had gekregen, maar dat was, besloot ik, niet helemaal nodig. Misschien zag hij het hoe dan ook wel, want er was een duidelijk verschil tussen mijn houding en die van Zafyra. Zij had haar hoofd respectvol omlaag gehouden, haar handen gevouwen op haar rug, terwijl ik mijn schouders rechtte en zelfverzekerd rondkeek.
    Wat was controle toch fijn.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cylene Adriadne Junés

    Nadat Rôbin de kamer verlaten had liep de man langs de meisjes, steeds pauzerend om de meisjes wat vroegen te stellen. Met heel mijn hart hoopte ik dat de anderen vreselijk hun best zouden doen, en dat hij inplaats van mij iemand anders zou nemen. Mijn kans om door hem meegenomen te worden was verschrikkelijk klein, daar was ik ook heel erg zeker van. Mijn hartslag versnelde zich toen hij naderde, mijn adem hield ik in. Tot mijn spijt moest ik uitademen, net op het moment toen ik zijn nette schoenen voor me zag staan. Niet opkijken, niet doen, niet doen." zei een zachte stem in mijn hoofd. Maar ik moest wel opkijken, zijn hand dwong me daartoe. Mijn roodbruine haar kriebelde in mijn nek tijdens de beweging, voordat zijn ogen mijn groene ogen ontmoeten. "Wat is jouw naam?" ik slikte eventjes. "Cylene." kwam er heel zachtjes, bijna piepend van de zenuwen uit mijn keel.

    [ bericht aangepast op 13 okt 2012 - 16:04 ]


    But calm, white calm, was born into a swan.

    Deylano Milan Garcia.

    "Cylene," zegt ze heel zachtjes.
    "Hmm," brom ik. "Wat zijn jouw sterke kanten?" vraag ik nieuwsgierig aan haar. Ondertussen laat ik mijn ogen over haar lichaam glijden. Ze heeft mooie rondingen, maar ziet er niet heel sterk uit. Ze lijkt me een prima iemand die de boel schoonmaakt of mijn kleding vast. Tenminste, als ze dat kan.

    Pallis Archer
    Verveeld haalde ik een hand door mijn rode haar. Het was eigenlijk heel erg saai om slavinnen uit te zoeken, aangezien ik en Rosalie niets mochten zeggen tenzij Deylano ons daar opdracht voor gaf. Tenminste, Zafyra mocht dat niet.
    Ga alsjeblieft geen scène schoppen.
    Een kleintje maar, dacht ik terug.
    Pallis!
    Ik grijnsde even en kuchte toen zachtjes. Het beviel me niet dat niemand mijn aanwezigheid opmerkte, me behandelde als een... als een slavín. Soms was het vreselijk vervelend om een lichaam te moeten delen, vooral wanneer de ander onderdanig was en iedereen je daardoor behandelde alsof je minder waard was dan de rest.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cylene Ariadne Junés

    Zachtjes beet ik op mijn lip. Sterke kanten, sterke kanten, sterke kanten.. Klonk het in mijn hoofd. Wat waren mijn sterke kanten? Mijn ogen flitsen zenuwachtig heen en weer, zoekend naar een antwoord. Mijn handen begonnen zweterig aan te voelen, en mijn wangen kleurden licht rood. Weer sloeg ik mijn ogen neer. "Dat weet ik niet, meneer." klonk het zachtjes. Naast me hoorde ik een giechel, geroezemoes kwam daarna. Ik ving mijn naam een aantal keer op, maar bestede er verder geen aandacht aan.


    But calm, white calm, was born into a swan.

    Rosalie Aria Flow

    Ik bijt op mijn lip en kijk even naar de meiden. Heel lang geleden had ik hier ook gezeten. Ik was niet zoals de meeste meiden die nu op de bank zaten, maar ik was ook niet zoals het meisje bij wie meester nu staat. Nee ik zat er tussen in. Ik kijk even naar Zafyra die ineens anders staat. Ik bijt op mijn lip en wilde vragen waarom ze opeens zo zeker gaat staan, maar ik weet dat ik moet zwijgen, dus doe ik dat ook. Braaf wacht ik af. Ik kijk even naar de grond en dan naar de meiden. Ik slik even en beweeg een beetje met mijn voet. Ik ga even met mijn hand door mijn haren en pruts dan aan mijn witte jurkje. Ik laat mijn ogen weer naar de grond dwalen. Ik zucht heel zachtjes. Wetende dat ik dat eigenlijk niet hoor te doen, maar ik begreep niet helemaal waarom wij mee waren. Aangezien hier alleen maar meiden waren wist ik al dat het een meisje zou worden. Iets wat misschien leuk was, misschien ook niet. Ligt eraan wie het zou worden.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    William Riley Smith

    Nadat ik mijn boek had uitgelezen stond ik op en liep de trap op naar mijn kamer. Daar tref ik mijn kamer helemaal klaargemaakt aan. Ik glimlach even en loop mijn kamer weer uit. Naar boven. Ik verwacht Delaney daar te zien. Ik loop de kamer in zonder te kloppen. Daar zie ik Delaney in haar bed liggen.
    'Delaney,' zei ik. Ik besloot haar niet te straffen voor het slapen gaan zonder mijn toestemming. Ik kijk haar even aan. 'Zou je even meewillen komen. Ik wil nog even met je praten.' Ik kijk haar aan, geef haar tijd om op te staan en loop dan de oude zoldertrap af. Ik loop rustig naar mijn kamer en stuur Sophie mijn kamer uit. Ik trek mijn kleding uit en verwissel ze voor mijn pyjama. Ik ga op het bed zitten en wacht op Delaney. Mijn boek leg ik op mijn nachtkastje. Ik kijk even naar de flakkerende kaars en zucht even lichtjes.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Deylano Milan Garcia.

    Mijn ogen blijven op Cylene gericht. Ik begin te merken dat mijn vraag haar zenuwachtig maakt. Er gaat een gevoel van medelijden door me heen. Alle meiden die ik gesproken heb, somden meteen al hun sterken kanten op of logen tenminste iets. Cylene is daar veel te verlegen voor en ik weet uit ervaring dat veel meesters en meesteressen daar een hekel aan heb. Zij hebben liever spontane, goede slaven en slavinnen. Geen watjes.
    Ik sta op en recht mijn rug. Met Rosalie aan mijn ene zijde en Zafyra aan mijn andere - die inmiddels een andere houding heeft aangenomen, wat een teken is dat Pallis in plaats van Zafyra aan de macht is -.
    "Gedraag je een beetje Pallis," beveel ik zacht tegen haar. "Oké," vervolg ik, sprekend tegen iedereen in de ruimte. "Ik heb mijn keuze gemaakt," laat ik hen weten. Ik loop naar het kamertje toe waar Rôbin zojuist in vertrokken is. Daar tref ik hem dan ook aan.
    "Rôbin, ik heb mijn keuze gemaakt. Ik neem Cylene mee naar huis," meldt ik hem. "Zal ik haar zelf halen of bent u in de gelegenheid om dat te doen?" vraag ik hem.

    Pallis Archer
    'Misschien,' bromde ik, maar ik volgde hem wel het kamertje in en richtte mijn blik op de vloer toen ik merkte dat er nog een andere Meester in de buurt was. De laatste keer dat ik brutaal was tegen iemand van buiten het huis had ik niet alleen slaande ruzie met Zafyra gekregen, maar was ik ook flink gestraft door Deylano. Ik kon best even wachten tot we weer weg waren voor ik iets voor mezelf ging doen.
    Je gedraagt je slecht, jammerde Zafyra.
    O, hou toch je mond.
    Ongeduldig wachtte ik tot Deylano en de man, wiens naam ik was vergeten omdat hij me niet boeide, klaar waren. Wie zou er eigenlijk bepalen wie van ons er controle kreeg? Het was duidelijk iemand die mij niet mocht, aangezien ik verreweg de minste tijd aan de macht was en ook nog vaak op saaie momenten, maar dat verkleinde de lijst amper. Er waren vrij weinig mensen die me wél mochten, Zafyra was de sociale persoonlijkheid. Aan de andere kant - daar was ik ook niet voor. Ik moest haar beschermen, voor ons opkomen. Ook al wilde zij dat soms niet, ik wist wat het beste voor haar was.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.


    Delaney

    Meteen stond ik op van het bed en liep de trap af, proberend niet te vallen. Ik moest even nadenken waar zijn kamer was aangezien meester sneller was dan mij en klopte zachtjes op de deur die openstond. Wat had ik eigenlijk gedaan ?
    Ik keek zelfzeker uit mijn ogen toen ik de kamer binnenstapte.
    "U wilde me spreken ?" zei ik, met een licht glimlachje om mijn lippen.
    Ik keek hem aan met mijn goudkleurige ogen terwijl mijn vingers speelde met een lok die over mijn rechterschouder hing. Ik wist gewoon niet welke houding ik me moest geven, sorry hoor.

    William 'Will' Riley Stewart

    Ik kijk naar Delaney en klop naast me op mijn bed. Ze leek zich niet echt een houding te weten geven. 'Ik wil met je praten over vandaag,' vertel ik haar rustig. Ja, zo erg was ik ook weer niet. Ik kijk haar even aan en dan weer naar de kaarsen. Even laat ik mijn blik onopvallend over haar lichaam gaan. Dat had ik natuurlijk al gelijk gedaan, maar een tweede keer kon geen kwaad natuurlijk. Ik glimlach even tevreden. Ik had twee mooie slavinnen in huis. Ik kijk weg en wacht tot Delaney gehoorzaamt om naast me op het bed te zitten. Tijd om elkaar beter te leren kennen en te vragen wat ze gewend is en alles. Ik glimlach even geruststellend naar haar en kijk haar aan in haar ogen. Haar gezicht kreeg een soort magische kant door de flikkerende lichten en haar goudkleurige ogen hadden nu een nog mooiere kleur. In haar ogen zag ik de weerkaatsing van de vlammen. Een glimlachje speelt op mijn lippen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne


    Delaney.

    Ik kwam in beweging en zette rustig de stappen naar zijn bed toe. Langzaam liet ik me neervallen en liet mijn ogen even hangen op de kaarsen die en warme gloed aan de kamer gaven. Een glimlach sierde mijn lippen, waarna ik mijn ogen op Will zijn gezicht liet rusten. In mijn hoofd mocht ik hem zo noemen toch ?
    "Over vandaag ? Oké" zei ik waarna ik nogmaals mijn ogen liet rondgaan in de kamer.
    De zachte stof van mijn pyjama bedekte mijn naakte lichaam, aangezien ik altijd zo sliep. Nu ja, ik had natuurlijk wel een slipje aan, maar geen bh, dat was irritant om mee te slapen.

    William 'Will' Riley Smith

    Ik laat haar rustig even rondkijken en doe dat zelf ook maar. 'Vandaag ja,' zeg ik en kijk haar aan. 'En over jouw,' vervolg ik en kijk haar nu even aan. 'Heb je meerdere meesters of meesteressen gediend,' vraag ik haar en kijk haar aan. 'En zo ja hoelang,' vervolg ik. Ik moest natuurlijk wel weten wat ze gewend was, wat ze kan en wat ze altijd deed. Ik ga rustig zitten en draai me op zo'n manier dat ik haar recht aan kan kijken. Ik vouw mijn handen even samen en kijk haar aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne


    Delaney.

    Ik haalde mijn schouders op.
    "Eigenlijk alleen meesters" zei ik toen, "Een stuk of 5 en minimum 1 jaar bij dezelfde, te zien wanneer ik het beu werd hoe ze me behandelden als een stuk vuil" zei ik rustig.
    Als ik zei een stuk vuil, dan bedoelde ik dat ook echt. Ik kreeg niet eens een deftig bed om in te slapen. Ugh, kutmensen.
    Ik zette mijn tanden in mijn onderlip en rekte me even uit. Het bovenste stuk van mijn pyjama gaf een klein stukje buik bloot aangezien het naar boven kroop als ik me uitrekte.
    Ik deed mijn haren los en liet de rekkertjes om mijn pols glijden. Even haalde ik een hand door mijn lange, bruine lokken waarna ik hem weer gewoon aankeek.