Charlotte
"Toe nou, Koekje. Doe een jurkje aan voor mama, alleen vanavond," zeg ik zacht, haast smekend. Ik had er al op gerekend dat ik haar niet in een jurk zou krijgen, ze haat die dingen, maar dat weerhoudt me er niet van te proberen.
"Nee," zegt Evangelynn resoluut, terwijl ze haar armen over elkaar houdt.
Ik zucht even en haal een hand door mijn haren. Een rilling loopt over mijn rug omdat ik eerst die kleine aangekleed wil krijgen en dus nog in mijn ondergoed zit. Het is best al fris, ook al is het pas september.
"Oké, vertel me dan wat jij wilt aan doen," antwoord ik met een glimlach. Er is altijd plaats voor onderhandeling.
Enthousiast loopt ze naar de reiskoffer en haalt er haar favoriete, afgedragen salopet uit.
"Oh nee, geen sprake van," zeg ik hoofdschuddend. "Maar ik denk dat ik een oplossing heb," ga ik met een geniepig lachje verder. Onderaan uit de koffer haal ik een jurkje dat wat weg heeft van mijn dochter's favoriete kledingstuk. Ik leg het voor haar neus neer en haal dan één van de shirts uit die ze onlangs zelf gekozen heeft.
"Goed," zegt ze met een goedkeurend knikje. "Maar mooi niet dat ik een strik in mijn haar neem," zegt ze, meer tegen zichzelf dan tegen mij.
Ik moet even lachen en geef haar een kusje op het voorhoofd.
"Dat hoeft ook niet, Koekje," antwoord ik zacht.
Ik vind het heerlijk dat ze op deze leeftijd al weet wat ze wil. En hoewel ik er soms de muren van kan oplopen, zou ik het niet anders willen.
Terwijl zij zich aankleedt -ja, dat kan ze inmiddels prima zelf- haal ik ook mijn outfit uit de koffer.
Ik haal er mijn favoriete jurkje uit en combineer het met een zachte blazer en een paar makkelijke grijze laquéschoentjes.
Ik haal nog snel een kam door mijn haren en doe een klein beetje eyeliner rond mijn ogen en geef mijn lippen een doorzichtig glossje, verder niks. Van uit de spiegel zie ik hoe Evangelynn haar schoentjes aan doet, verkeerd om.
"Heb ik mijn schoenen juist aan?" vraag ik aan haar.
Ze kijkt even en knikt enthousiast, om dan zelf tot de conclusie te komen dat het bij haar niet het geval is. Snel verwisselt ze ze en legt de eerste knoop in haar veters.
"Doe jij de strikken, mama?" vraagt ze zacht.
Met een glimlach ga ik haar helpen. Terwijl zij haar jas gaat halen, prop ik een pakje vochtige doekjes, wat suikervrije snoepjes, kleurpotloden en een kleurboek in mijn tas bij de rest van mijn spulletjes.
"Klaar?" vraag ik aan mijn oogappel terwijl ik naar de deur stap.
"Klaar," zegt ze stralend.
Ik open de deur en wandel samen met haar onze hotelkamer uit. In de lift laat ik haar op het knopje drukken. Netjes komt ze weer naast me staan wanneer ze klaar is.
Buiten moet ik even zoeken voor ik de huurauto gevonden heb. Het is een zilvergrijze stationwagen en laten er nou veel van die auto's op de parking staan.
Al snel heb ik hem dan toch gevonden en zit Evangelynn achterin in een kinderzitje. Het verbaast me hoe goed ik de weg hier nog weet. Ik probeer er niet te veel bij na te denken, ergens steekt het allemaal nog een beetje. De enige reden waarvoor ik hier ben is om Mary te zien en Evangelynn aan haar en Arion voor te stellen. Ik heb geen hoop dat ik Michael zal zien, die lijkt van de aardbodem verdwenen en die ene keer dat ik zijn moeder aan de lijn had was ze allesbehalve van plan me te vertellen waar hij was.
Eens ik geparkeerd sta neem ik een minuutje om te ademen. Ik lijk wel gek dat ik hier ben. Toch dwing ik mezelf uit de auto en haal mijn dochter er ook uit. Als het ding op slot is, wandel ik traag naar binnen. Maar als ik voor de gymzaal sta, kan ik niet verder. Ik ben nog niet klaar al die mensen weer onder ogen te komen.
"Ik kan dit niet," fluister ik.
Met Evangelynn op mijn arm haast ik me weer naar buiten. Maar aan het Glee lokaal blijf ik even staan. Zou het veel veranderd zijn? Op goed geluk voel ik aan de klink en tot mijn verbazing blijkt het open te zijn. Ik stap naar binnen en doe de deur netjes weer dicht. Met Koekje op mijn schoot ga ik aan de piano zitten.
"Zullen we mama's liedje zingen?" vraag ik met een bemoedigende glimlach. Ik zet mijn vingers op de toetsen en zet zachtjes het liedje dat ik nog voor Evangelynn's geboorte geschreven had in. Met haar hoge stemmetje valt Evangelynn me telkens bij het refrein bij. Als ik me herinner hoe Michael en ik nog samen aan deze piano gezeten hebben, hoe hij toen naar me keek, rollen er een paar tranen over mijn gezicht. Ik vergeet abrupt verder te spelen als mijn engeltje me iets vraagt.
"Heb je verdriet, mama?" Ze klinkt bezorgd. Stel je voor, nog geen vijf en ze maakt zich al zorgen om mij.
"Nee, Koekje," zeg ik geruststellend terwijl ik de tranen weg veeg. Gelukkig is mijn eyeliner waterproof. "Mama denkt aan mooie dingen," ga ik met een klein glimlachje verder. Ik zucht even, om het allemaal weg te blazen en zet dan Evangelynn's favoriete liedje. Met een verblindende glimlach begint ze Simba's stukjes te zingen terwijl ik Zazoo voor mijn rekening neem.
Ik hou van die kleine met mijn hele hart, mijn hele lijf, met alles wat ik ben.
Arion
Op één been hup ik de badkamer binnen. Mijn ogen speuren over de grond.
"Mary, babe, heb je mijn andere sok gezien, ik vind hem ner- Wow."
Ik ben even sprakeloos als ik opkijk en zie hoe mooi Mary er uit ziet. Ik weet nog net mijn been terug op de grond te zetten voor ik om kan vallen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind haar altijd het mooiste schepsel dat ik al gezien heb, maar op sommige momenten -zoals dit- weet ze me te verbazen.
"Je- Wel- Ik bedoel ik- Wow," stamel ik terwijl ik naar haar gebaar. Ik haal even een hand door mijn haren, mijn sok compleet vergeten. Ik schraap mijn keel even terwijl ik me bedenk waarom ze ookalweer met mij gaat trouwen. Als ik haar zo zie, kan ze waarschijnlijk veel beter krijgen.
"Je ziet er prachtig uit, babe," weet ik uiteindelijk te zeggen.
Ik druk een kusje op haar wang en loop de badkamer uit, zodat zij zich verder kan klaarmaken. Een beetje privacy in de badkamer is goed voor een relatie, vind ik, ruimte om even volledig jezelf te zijn. Al snel moet ik mijn goede intenties aan de kant zetten en steek ik blozend mijn hoofd terug door de deur.
"Heb je mijn andere sok gezien?" vraag ik, terwijl ik me een regelrechte kluns voel.
Irial
"Kyle! Schiet nou op, straks komen we te laat!" roep ik een beetje ongeduldig naar de badkamerdeur. Die jongen is zo ijdel geworden, ik mag blij zijn als ik zelf nog een uur in de badkamer kan.
Maar als ik eerlijk ben, deert het me helemaal niet zo. Hij ziet er altijd zo lief uit als hij uit de badkamer komt dat ik vergeet hoe lang hij er binnen geweest is. Ik haat mezelf er om dat ik er zo over denk, maar ik had nooit durven dromen dat Kyle tot zo'n knappe jongeman zou opgroeien. En hoewel ik hem een hele poos als niets meer dan een hele goed vriend gezien heb vroeger, word ik nu nog steeds elke dag een beetje meer verliefd op hem.
Vandaag echter zou het wel fijn zijn als hij een beetje voortmaakt, gezien ik heel erg benieuwd ben naar onze ex-klasgenoten.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
]