Kurt Hummel
'Als je denkt dat je zomaar van mij af komt, heb je het goed mis. Ik heb een fout gemaakt om die dingen tegen je te roepen, maar ik ga voor je vechten Blaine. Ik ga gewoon vechten voor onze liefde omdat onze liefde het waard is om voor te vechten. Jij bent het waard voor om te vechten. Het kan me niet schelen of je me haat, of me nooit meer wilt zien. Ik zal van je blijven houden voor altijd en er zou nooit iemand anders zijn. Je komt niet zomaar van me af, Blaine.' zei ik tegen hem. Ik meende het, ik zal alles in de strijd gooien. Alles wat ik bezat. 'Blaine, je bent mijn ware liefde en je betekent de wereld voor je. Als ik een kogel voor je zou moeten vangen, doe ik dat. Als ik door het vuur moet gaan voor je, doe ik dat ook. Wat wij hadden was één in een miljoen. Niets of niemand kan dat evenaren. Dus je kan me nu van je afduwen, je kan me uitschelden voor wat je wilt, ik zal nooit opgeven.' zei ik naar waarheid. En ik keek hem aan. 'Goed, wat je gedaan hebt deed pijn. Maar ik durf te wedden dat het jou net zoveel pijn deed als mij. Wat ik toen zei, meende ik niet. Ik heb het je echt vergeven. Dat is iets anders dan erover heen zijn, want door alles wat er gebeurd is hebben wij allebei littekens in onze harten.' zei ik. Ik bleef rustig, omdat hij zei dat ik niet moest huilen of er iets tegenin moest brengen. Maar vanbinnen was mijn wereld ingestort. 'Denk er maar over na, maar ik meen wat ik zei. Ik ga er voor vechten, Blaine. Het kan me niets schelen of je het wilt of niet.' zei ik gemeend. Ik stond op en liep weg, naar mijn kamer toe. Toen ik binnen was, stroomden de tranen over mijn wangen en draaide ik mijn deur op slot, ik liet mezelf op bed vallen en snikte zachtjes. Ik wilde nu echt even alleen zijn. Bella en Finn, hadden toch ruimte nodig en Blaine liet ik ook maar even met rust, voor nu. Maar ik meende wat hij zei, ik zou hem echt niet laten gaan.
Finn Hudson
'Dan ga ik jou lekker naar bed brengen, want je kan niet op de bank blijven liggen.' zei ik lief tegen haar. Ik tilde haar op en gebaarde naar Blaine, dat ik zo terug was. Ik wilde ook met hem praten, hij was mijn beste vriend en ik kon zo vertellen dat hij het heel erg moeilijk had. Met Bella in mijn armen, liep ik naar mijn kamer toe en legde ik haar op mijn bed. Ik dekte haar goed en warm in, en ging tegen haar aanliggen en streelde haar zachtjes, zodat ze met een gerust en warm gevoel in slaap kon vallen. Ik zou eerst wachten tot ze in slaap was gevallen, daarna zou ik terug naar Blaine gaan. 'Slaap maar lekker, ik ben bij je.' zei ik lief tegen haar, en drukte een kusje op haar voorhoofd.
Jayden Ian Archibald
Hij zorgde er gewoon voor, dat al mijn zorgen en angsten wegsmelten. Ik wist het gewoon zeker, hij was degene waarvan ik hield. En ik zou hem nooit meer laten gaan. 'Ik laat je nooit meer gaan, David.' zei ik gelukkig en verliefd tegen hem.
Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.
]
