Finn Hudson
'Neem je rust, geniet even van alles tot hoe ver dat kan. En zodra jij er weer klaar voor bent, ga dan naar hem toe. Hij loopt heus niet weg.' stelde ik hem gerust, terwijl ik hem over zijn rug wreef. Ik hoorde wat hij vroeg en begon zwak te glimlachen. 'Ik kan me gewoon niet precies verwoorden hoe dit voelt. Ik dacht dat ze dood was, en ineens was ze er weer gewoon. Ik kan het zelf amper beseffen. Maar ik ben zo blij dat ze er nog gewoon is. Ze heeft wel heel erg veel schade opgelopen. Ze is echt kapot vanbinnen.' zuchtte ik waarna ik Blaine aankeek. 'Serieus, als ik die jongens ooit nog zie, vermoord ik ze met eigen handen.' zuchtte ik. 'Maar goed, ook al ben ik echt woedend, ik houd mezelf gewoon in. Bella heeft er niks aan als ik boos ben en ik wil haar alle stress besparen en haar goed laten rusten.' zei ik gemeend. Ik kon gewoon echt niet begrijpen dat mensen haar dat aan konden doen. Ik snapte dat gewoon niet. Ze was de liefste, mooiste en prachtigste persoon op de hele wereld. Maar ooit, zullen ze gestrest worden. Karma is een bitch, en dat zeggen ze niet voor niks.
Kurt Hummel
Ik huilde gewoon aan één stuk door, hij wilde me gewoon niet meer zien en hij haatte me door wat ik allemaal zei. Ik kon gewoon niet zonder hem en mijn grootste angst was gewoon uitgekomen. Ik wist wel, dat hij zei dat hij gewoon rust nodig had, maar daarmee bedoelde hij gewoon dat hij me niet meer wilde zien. Hij wilde me gewoon niet meer. Ik had nog steeds zijn verlovingsring in zijn zak, die hij achtergelaten had. Ik voelde me zo, vreselijk. Maar ik zou echt vechten voor onze liefde, ook al wilde hij me nooit meer zien en haatte hij me. Zelf had ik mijn verlovingsring nog steeds om, ik kon het gewoon niet over mijn hart aan, om hem af te doen. Ik werd uit mijn gedachten gehaald, toen er op de deur geklopt werd. Snel veegde ik mijn tranen van mijn gezicht. Als het Blaine was, wilde ik niet dat hij zag dat ik gehuild was. Ook al was dat niet moeilijk om te achterhalen, aangezien mijn ogen rood waren van het huilen en mijn ogen waterig stonden. Ik liep naar de deur en haalde de slot er van af en zag Bella staan. Meteen toen ik haar zag, moest ik weer huilen, maar deze keer omdat ik haar zo erg gemist had. Ik dacht echt dat ik haar kwijt was en ik kon gewoon niet zonder haar. Ik huilde, omdat ze zoveel pijn had deze twee maanden en ik vond het gewoon verschrikkelijk. 'Bella, i-ik heb je zo gemist en ik hou van je.' zei ik snikkend, waarna ik haar stevig omhelsde. 'Je moet rusten, kom.' zei ik terwijl ik haar voorzichtig naar binnen trok en de deur sloot en haar in mijn bed legde. Ik ging bij haar liggen en omhelsde haar. Ik had haar zo gemist, en het was gewoon niet te verwoorden hoe blij ik was dat ze gewoon nog leefde.
Jayden Ian Archibald
We stonden op, en liepen naar een kamer met een bed. David dywde me speels op het bed en deed de deur dicht en liep naar me toe. Ik moest even lachen en zoende hem hartstochtelijk op zijn lippen en trok hem op bed, waarna ik op hem ging liggen en hem zoende. Met mijn handen streelde ik onderzoekend zijn lichaam. Ik hield echt van deze jongen.
Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.
