[RPG] The Real Gleeks 48 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 22 sep 2012 - 16:37 ]

El Diablo.

Finn Hudson

We kwamen thuis aan, en ik klapte Emily's kinderwagen weer in elkaar en legde haar er in. Ze was veel veranderde de laatste maanden en ik zou zweren dat ze een week geleden 'papa' zei. Kurt zegt dat de kans groot is dat ik het me voorbeeld heb, maar toch. Ik zou zo trots zijn op haar, ook al was ik dat al. Blaine was ook al een twee maanden vertrokken, ik had alles gehoord van Kurt, wat er gebeurt was. Ik miste hem ook vreselijk, maar ik begreep het, als hij even tijd alleen nodig had. Ik wist zeker dat hij zou terugkomen. Ik liep naar binnen met Kurt en plofte neer op de bank en zette Emily in de box, zodat ze kon spelen. Ik had af en toe ook een foto gestuurd van haar, naar Rachel. Emily opvoeden was zwaar, vooral omdat onze ouders vaak werkten, Kurt het meest van de tijd gewond was en Rachel haar in de steek liet. Daarom moest ik meestal alles alleen doen. Soms kwam Logan om me wat rust te gunnen, dat vond ik aardig van hem. Maar toch, het was ongelofelijk zwaar.

Jayden Ian Archibald

Ik worp een blik op de schermen en zag, hoe gebroken ze was. Ze was zichzelf niet meer, en ik betwijfelde of ze ooit zichzelf zou worden. Ik knikte. 'Dat klinkt als een goed plan, we zijn nu wel klaar met haar.' gaf ik toe waarna ik nog naar de schermen bleef kijken.

Logan Hudson

Ik was nog steeds na twee maanden in Ohio, eigenlijk was het mijn planning om veel eerder naar huis te gaan, maar ik kon Finn en Kurt gewoon niet alleen achterlaten. Daarom hielp ik Finn weleens met de opvoeding van Emily, zodat hij rust kon hebben en het een beetje kon verwerken. Het gesprek met Rachel ging niet goed, ik was al snel weer weg gelopen omdat het te pijnlijk was. Ik kreeg een sms'je van haar en zuchtte. 'Ja, ik ben nog in Ohio.' stuurde ik terug.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
Ik zucht gekweld door het sms'je en kijk naar Tyler "waarom ontvoeren dat helpt dan niet echt denk ik" zeg ik. Kunnen we please een keer praten
smeekte ik via de sms, ik moet hem nog een keer zien.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Tyler

Ik haal mijn schouders op.
'Ik had nou niet echt een keus hé?'

El Diablo.

rachel
"{ Nou sorry zeg je had ook kunnen nadenken. Eindelijk had ik een vriendje waarvan ik wist dat ikh em niet opzij zou zetten. ik kon beginnen opnieuw te leven fouten recht te zetten, maar nee jij zoent me zodat je vriendje foto's kan maken en nu ben ik weer alleen." schreeuw ik boos naar hem. Vervolgens zak ik weer huilend op het bankje "sorry" snik ik gebroken.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Blaine Anderson:

Zuchtend deed ik mijn spullen in de kofferbak en ging achter de stuur zitten en reed vervolgens naar huis. Ik was goed uitgerust en ergens was ik blij dat ik er weer was, maar ik wou Kurt echt niet meer zien. Eenmaal thuis stapte ik uit en pakte mijn spullen en liep naar de deur om hem vervolgens open de doen. Ik ging rechtstreeks naar mijn kamer en dumpte daar mijn tas, waarnaar ik een luchtje ging scheppen.

David Lopez:

'Inderdaad' zeg ik glimlachend en liep samen met Jayden naar haar kamer. Ik deed de deur open en we liepen naar binnen. Ze keek me bang aan en kroop weg. 'Rustig maar lieverd, we gaan je vrij laten' zeg ik glimlachend en ze keek me niet-begrijpend aan. Ik pakte haar hardhandig en droeg haar naar de busje met Jayden. Jayden opende de schuifdeur en ik gooide Bella letterlijk erin, waardoor ze pijnlijk kreunde en ik deed hem dicht. We stapten in en ik reed naar het park. 'We dumpen haar in een park' zeg ik tegen Jayden en keek weer op de weg.

One Who Travels A Higher Path.

Tyler

'Ik zei het toch, ik heb je leven verpest' mompel ik.
Ik kijk naar de grond bij de afgrond en zucht..

El Diablo.

Rachel
Ik begin te snikken "ik heb het zelf verpest" ik kijk hem even aan "zullen we samen springen?" vraag ik zacht. Ik had het echt gehad

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Tyler

Ik haal mijn schouders op, en blijf voor me uit kijken.
'Als je het zelf wil' mompel ik..

El Diablo.

Jayden Ian Archibald

Ik knikte, dat ik het begreep en keek even naar buiten. We kwamen na een tijdje aan bij het park en samen met David stapte ik uit. Ik opende de bus weer en haalde Bella er weer hardhandig uit, waarna ik naar het eerstvolgende bankje loop en haar daar neer leg. 'Ik hoop dat je het net zo leuk hebt gehad als ons.' zei ik gemeen en kil tegen haar. 'Dus denk er maar over na, als je weer eens denkt om stoer te doen tegenover mij.' siste ik nog naar haar, waarna ik weer naar David liep.

Logan Hudson

'Is goed, zeg maar wanneer je kan.' sms'te ik een beetje kortaf naar Rachel. Ik wist ergens niet of dit wel zo'n goed idee was.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Rachel
Ik knik "Emily heeft een vader die haar goed verzorgd" zeg ik zacht.
Ik pak mijn mobiel te voorschijn. Logan het spijt me, ik kan niet meer, Ik hou van jeen gelijk maak ik nog wat sms'jes Lieve vaders, ik hou van jullie bedankt voor alles...Finn, sorry, zeg tegen Em als ze later groot is dat ik van haar houd Vervolgens verzond ik er Kurt nog 1 om te bedanken voor alle fijne jaren. Ik besloot mijn mobiel te laten liggen en deed mijn kettinkje af voor mijn vader. Ik zou ze op de plek wel neerleggen. "ga je mee of niet?" vraag ik zacht. De tranen stroomde over mijn wangen, niet dat ik niet wou maar gewoon.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Tyler

Ik knik en sta op.
Ik loop naar de afgrond en zucht..

El Diablo.

Rachel
Ik haal even diep adem en leg mijn spullen neer.
"moet je Jordan niet iets laten weten?" ik kijk hem even aan.
Ik wist dat ik er zoiezo al niet uitzag naar met mijn tranen was het vast nog lelijker. Ik keek even naar de diepte.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Blaine Anderson:

Ik wandelde nu door het park en zuchtte. Het was fris en ik deed mijn jas wat strakker om me heen, wandelen door het park of bos deed mij altijd goed. En deze parken vond ik altijd mooi, dan in hele grote steden. Ik zag in mijn ooghoeken een meisje op de bank zitten en keek even naar haar. Ik stopte met lopen en ik kon geen adem halen. Ik kende haar maar al te goed. Ik keek beter en kon het niet geloven. 'Bella?' vroeg ik zachtjes en met tranen rende ik nu naar haar toe. Het was haar echt! Maar hoe, ze was toch dood?

Isabella Elizabeth Espinoza:

Ik keek ze met stomheid geslagen aan en keek ze na toen ze weg liepen. Ze hadden me gewoon vrijgelaten, een opgeluchte gevoel kwam bij mij, maar ik kon nergens naar toe. Iedereen denkt dat ik dood ben en kreundend ging ik rechtzitten, overal deed het pijn en doelloos staarde ik naar het meertje. Misschien moest ik wel gewoon verdrinken en dan was het echt zo. Maar als verdoofd bleef ik zitten en kon niet meer eens lopen. Ik was gewoon niets, dat was ik en ik was helemaal uitgeput en had geen zin meer om te leven.

David Lopez:

'Mooi' zeg ik goedkeurend en liep met Jayden weer naar het busje, we stapten weer in en ik reed naar het pand. 'Nu moet ze haar lesje wel hebben geleerd.' zeg ik gemeen en lachend en kijk hem aan. Eenmaal daar stapten we weer eruit en gingen we naar binnen.

One Who Travels A Higher Path.

Tyler

Ik zucht en knik.
Ik pak snel mijn telefoon en sms haar.
Jordan, wat ik ook doe. Zorg goed voor Lorenzo.. Tyler

El Diablo.

Rachel
Ik kijk Tyler nog eens aan "ik heb je alles vergeven ook die kus " zeg ik zacht tegen hem. Ergens voelde ik me schuldig voor mijn vaders maar aan de andere kant wie weet deed ik ze anders nog meer pijn.

Change is for weirdos ~ Niall Horan