[RPG] Magic Mike; The New Generation. - 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 19:15 ]

everything, in time

Devon Blake Garcia, stripper.
Voor een moment is ze sprakeloos, zit met haar mond vol tanden en wanneer ze uiteindelijk haar mond open doet, sluit ze deze snel weer. Ik kijk enkel vermakelijk glimlachend toe, terwijl ik nog steeds nonchalant achteruit geleund zit.
“R-rillingen? Nee. Lachstuipen? Ja. Jouw pogingen blijven echt ontzettend lachwekkend. Niet te geloven hoe lang jij dit volhoudt,” lacht ze dan, maar we weten allebei dat ik die ene stotter van haar wel gehoord heb.
“Well, what can I say? Als ik iets zie dat ik wil, geef ik niet op,” Grijns ik waarbij er ook een plagerige knipoog komt te kijken. Ik wil nog iets zeggen, maar wanneer de serveerster terug komt met het drinken en het voor ons neus zet met een glimlachje, kijk ik haar glimlachend terug aan. Ze kijkt me iets langer aan dan nodig, “Veel plezier,” glimlacht ze en loopt vervolgens met een klein grijnsje weg.
Ik grinnik, haal een hand door mijn warrige donkere haar en neem het glas in mijn handen om vervolgens een slok uit te nemen en richting Maxime te kijken. Wanneer ik naar haar keek, merkte ik ondertussen wel dat er steeds meer ogen op me gericht waren, maar nog steeds kwam er niemand. Alleen kijken en blijkbaar niet aanraken was het vandaag, bedacht ik mezelf grinnikend. Zelf wist ik niet of ik die regel zou gebruiken..

Quiet the mind, and the soul will speak.

Maxime Walker
'Well, what can I say? Als ik iets zie dat ik wil, geef ik niet op.' Verdomme, nu doet hij het weer. Hij laat me twijfelen in hoeverre dit nog een spelletje is. Ik vind het niet leuk meer, denk ik. Ik rol kort met mijn ogen en ben de serveerster dankbaar dat ze precies nu het drinken komt brengen. Zo snoert ze Devon mooi de mond.
'Veel plezier,' glimlacht ze met een grijns. O, God, ze denkt toch niet dat..? Ze zou me beter moeten kennen!
Ik voel me vreselijk ongemakkelijk onder de blik van Devon en concentreer me op het glas in mijn handen. Zelfs als ik een slok neem kijk ik hem niet aan, maar kijk de menigte in alsof ik zoek naar iemand interessants. Hoewel Devon me nu lichtelijk ongemakkelijk doet voelen, zal ik niet snel weglopen en hem achterlaten. Iets houdt me hier, ik ben er alleen nog niet zeker van wat.
Uiteindelijk plaats ik het glas weer terug op de tafel en terwijl ik de alcohol nog door mijn keel voel glijden, richt ik mijn blik terug op Devon. Om mijn mond krult zich een klein, zoet glimlachje.
'Mag ik je eraan herinneren dat ik het nichtje van je baas ben?' Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik familie ben van Mike, sterker nog, ik ben er wel trots op. Behalve wanneer mensen zeggen dat ik daarom dit baantje heb gekregen, dat is niet waar. Ook ik heb er gewoon voor moeten vechten.
'Eén verkeerde stap... of maakt dat het allemaal alleen maar interessanter voor jou?' Je weet maar nooit bij Devon. Ik ben er eigenlijk sowieso bijna nooit zeker van of hij serieus is, of een grap maakt.

everything, in time

Casey Florence Bennet
Ruby schuift Aidens geld terug. 'Als deze twee,' waarmee ze Chad en mij mee bedoeld, 'van het huis mochten, mag jij het ook,' zegt ze met een lichte grijns en ze knipoogt. 'Het was een leuke show'. Daarna draait ze zich om, om andere mensen te helpen. 'Dat is het altijd,' grijnst Chad. 'Hmm, tuurlijk was het leuk. Ik moest op,' zegt Aiden op een quasi-arrogante toon. 'Lekker toch?' vraagt hij dan aan mij waarna hij een slokje neemt. 'Wat je lekker noemt,' zeg ik met een vies gezicht. Naar mijn smaak is veel te bitter. Wijn is ook bitter maar daar ben ik ook geen fan van, geef mij maar mixdrankjes. Duurder, maar ook véél beter. 'Je bent gewoon te gierig om je geld aan échte drank uit te geven,' grijns ik dan plagerig. Ik heb Aiden nog nooit iets anders dan bier zien drinken, qua drank dan.
'Wat ga jij straks doen?' vraagt Chad. Ik haal mijn schouders op. 'De playlist van morgen en overmorgen heb ik al af dus dat hoeft niet meer,' antwoord ik. 'Ik denk dat ik gewoon even uitga, jullie dan?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Devon Blake Garcia, stripper.
Maxime leek mijn blik wel te ontwijken, aangezien ze naar het glas in haar handen keek alsof het iets heel belangrijks was. Wanneer ze dan een slok neemt, kijkt ze mij niet aan, maar blikt ze de menigte in. Het lijkt dat ze iemand zoekt, maar ik weet op haar vorige nerveuze reacties dat ze me gewoon niet aan wil of durft te kijken.
Uiteindelijk plaatst ze het glas weer terug op tafel en tegelijkertijd nam ik mijn glas in de hand om er wat van te drinken. De gehele tijd had ik haar aangekeken, bestudeerd, bekeken. Noem het zoals je wilt. Enkel om haar ongemakkelijk te maken, te plagen, aangezien ik het wel vermakelijk vind. Ik wil weten hoe ze reageert als ze het echt niet meer uithoudt.
Ze kijkt mij nu wel weer aan, om haar mond krult zich een klein, zoet glimlachje. "Mag ik je eraan herinneren dat ik het nichtje van je baas ben? Eén verkeerde stap... of maakt dat het allemaal alleen maar interessanter voor jou?"
Een aangenaam glimlachje, welke meer op een grijns leek, sierde mijn lippen en ik zette het glas neer op de tafel waarna ik haar een blik stuurde vanonder de piratenhoed die ik weer had opgezet. Gelijk keken er meerdere mensen naar me maar dat deerde niet, alleen Maxime boeide mij nu. "Oh, I'm very well aware of that, Miss Walker," Grijnsde ik met een ruw, verleidelijk toontje die ik niet vaak had. Het leek vaag mysterieus. "Waar ik nieuwsgierig naar ben, is waarom je me telkens aan mijn baas herinnert.. Voel je, je zo ongemakkelijk bij mij? Het lijkt wel een bedreiging," zei ik, nog steeds in die mysterieus verleidelijke stem en het grijnsje op mijn lippen, welke ik met mijn wijsvinger volgde. Ik wilde net weer wat zeggen, maar nu kwamen ze opeens wel op me af.
"Captaaaiin Blake!" Een schelle jonge vrouwenstem galmde door de menigte en al snel zag ik de blonde vrouw die daarvoor verantwoordelijk was. Shelly, iemand die regelmatig naar me toe kwam. Ze ging naast me staan, gaf me een speelse blik en nestelde zich vervolgens op mijn schoot. Alhoewel ik er eerst niets tegen had, irriteerde ik me nu lichtelijk dood. Misschien omdat ik het gevoel had dat ik Maxime eindelijk zover had.

(Ik reageer nu pas want ik ben echt doodmoe..
Moet Ruby trouwens nog reageren of wie wil haar nog storen?)

[ bericht aangepast op 28 aug 2012 - 18:00 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Charlie wilt wel met Ruby praten ]

(Okay. Moet je wel eerst een post schrijven, want ik ben moe en dan heb ik geen inspiratie lol. 8D)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Charles Matthew Alvida

Ik baan me een weg door de menigte voor ik eindelijk bij de bar uitkom. Ik vertrouwde erop dat Matthew op Mary-Lynn zou letten en anders da had hij een serieus probleem met mij. Af en toe krijg ik een verleidelijke knipoog van een van de klanten en glimlach dan terug. Ik neem plaats op een van de bar krukken en steek mijn hand op naar Ruby.

[ No problem, ik kan best geduldig wachten hoor! ]

Maxime Walker
Mijn woorden lijken Devon niets te doen, ik had het natuurlijk ook kunnen weten. Dat geeft niet, vroeg of laat zal ik zijn zwakke plek wel vinden en zal ik de rollen eens omdraaien. Kijken wie er dan constant loopt te grijnzen. Ergens begint hij me nu op mijn zenuwen te werken. Of eigenlijk doe ik dat zelf. Devon zorgt ervoor dat ik verward raak en dat irriteert me. Ik wil duidelijkheid.
'Oh, I'm very well aware of that, Miss Walker. Waar ik nieuwsgierig naar ben, is waarom je me telkens aan mijn baas herinnert... Voel je, je zo ongemakkelijk bij mij? Het lijkt wel een bedreiging.'
Mijn ogen volgen zijn wijsvinger en ik klem mijn kaken strak op elkaar. Gaat er dan ook helemaal niets aan zijn neus voorbij? Ik moet mijn woorden zorgvuldiger kiezen.
Lang om na te denken krijg ik echter niet. Iemand roept hard Captain Blake en niet veel later stormt er een dame op ons af, die zichzelf gelijk in Devons schoot werpt. Nu klem ik mijn kaken nog sterker op elkaar, tot het pijn doet en ik ze weer ontspan.
Wat een slet, kijk dan hoe ze zich in zijn schoot werpt. Nog iets dichterbij en hun huiden smelten samen. Jezus.
Ik neem een slok van mijn mojito en sta op, echt niet dat ik hier naar die twee aan ga zitten kijken. Ergens schrik ik van mijn eigen reactie, het klinkt haast... jaloers. No way. Niet bij Devon.
'Je stelt te veel vragen,' is het enige wat ik naar Devon sis. Ik ben er niet eens zeker van of hij het heeft gehoord, hij krijgt niet eens de kans om te antwoorden, want ik storm al naar buiten. De frisse lucht in, het werd me veel te heet onder mijn voeten daar.

[ Ik moet oppassen nu, haha. Dus dat wordt misschien ook later, geen idee tot hoe laat ik moet. :'D ]

everything, in time

Ruby Anastasia Walker, bar.
Ik help verschillende mensen en ben blij, opgelucht mag ik zeggen, als Charles naar me toe komt en zijn hand opsteekt. Die andere meiden zullen wel voor de klanten zorgen, ik heb de medemens als genoeg geholpen.
Met een glimlachje op mijn rood gestifte lippen loop ik naar hem toe, leun op de bar naar hem toe. "Ah, Alvida. What can I do for ya?" grijns ik lichtelijk en kijk hem aan. Ik zag Devon bij Maxime zitten maar wanneer ze wegstormde keek ik haar vaag na. "Wat heeft Devon nu weer gedaan?" mompelde ik binnensmonds. Toen ik weer terugkeek, zag ik Shelly. Inhouden Ruby, inhouden.. Hierna keek ik weer terug naar de jonge man voor me.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Charles Matthew Alvida aka Charming Charlie

"Ah, Alvida. What can I do for ya?" Ik glimlach naar Ruby en haal een hand door mijn haar. Ik mocht Ruby wel. Ze werkte hard en was leuk om naar te kijken en mee te praten. 'A beer would be great.' Glimlach ik terug en leun over de bar zodat ze me over de muziek heen kan verstaan.

Devon Blake Garcia, stripper.
Dit keer blijft ze wel even naar me kijken, maar ik merk kort hoe ze mijn wijsvinger langs mijn lippen volgt. Wanneer ze er iets strenger uitziet, weet ik dat ze haar kaken strak op elkaar klemde.
Ik weet niet precies hoe ik het beste op haar kan reageren en eigenlijk wilde ik dat ze wegging omdat ik met Maxime aan het praten was. Het werd interessant en volgens mij was ik net op het punt aangebroken dat ze er wat van zou zeggen.. Als Shelly ons niet gestoord had met haar schelle stem en zo tactvolle benadering.
Ik richt mijn blik op Maxime en probeer de flirtpogingen en handelingen van Shelly te negeren, wat erg lastig gaat aangezien ze nogal nauwkeurig erin is en vrij opdringerig. Toch zie ik nog net hoe Maxime een slok neemt van haar mojito, opstaat en richting mij draait. "Je stelt te veel vragen," sist ze enkel, echter tijd om erop te antwoorden had ik niet, want ze stormde al weg.
Ergens in mij had ik haar gelijk achterna willen gaan, maar aan de andere kant niet aangezien ik straks echt Captain van de straat ben. Dan heb ik niet alleen dat aan mijn broek hangen maar een zeurende Ruby ook. Ik zucht en doe enkele pogingen om op te staan, maar Shelly blokkeert me nog steeds en een pruil komt op haar lippen.
"Blakeyy. Wat ga je doen? Je gaat me toch niet alleen laten?" God, wat vondt ik hier eerst ook alweer zo leuk aan? I can't remember. "Shelley, sta op. Ik was in gesprek met Maxime." Shelly haar blik verhardde even, waarna ze vervolgens mijn kapitein hoed steelt en deze op haar blonde lokken plaatst. "Maxime? Ik ben toch veel belangrijker.." De verleidelijke stem nam bij haar plaats en ik moet toegeven dat er wel degelijk rillingen door mijn lijf gingen toen ze haar wijsvinger over mijn borstkas naar onder liet dwalen. Een zachte, plagerige handeling van haar.
Maxime deed het eerder ook, maar Shelly ging door en onder mijn shirt. Toch was het een foute zet dat ze mijn hoed pakte. Met een ruwe enkele beweging zette ik haar naast me neer, van mijn schoot af en pakte mijn hoed terug. Deze plaatste ik weer op mijn hoofd en streng keek ik haar aan, haar handen hingen hulpeloos langs haar lichaam.
"Ik moet gaan." zei ik enkel waarna ik me omdraaide en wegliep. De verharde blik die ze had gekregen had ik nog net meegekregen, maar veel aandacht schonk ik er niet aan. Wanneer ik eindelijk buiten was, keek ik om me heen en merkte Maxime een eindje verderop staan. Met snelle, maar geruisloze passen liep ik naar haar toe, echter hield ik halt op gepaste afstand en sprak met duidelijke, maar zachte woorden. "Maxime, wat is er mis?"

[ bericht aangepast op 28 aug 2012 - 19:54 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ruby Anastasia Tate, bar.
Hij glimlacht naar me en haalt een hand door zijn haar. Op de een of andere manier heeft zijn glimlach altijd wel iets charmants, ach ja. They don't call him Charming Charlie for nothing.
"A beer would be great." Glimlacht hij nog en ik ben blij dat hij over de bar leunt zodat ik hem beter kan verstaan. Alleen nu wij beide over de bar leunen, zijn onze gezichten wel erg dichtbij elkaar. Op niet meer dan een kleine neuslengte. Toch komt er een ondeugend grijnsje bij mij en ga ik niet direct terug.
"Een biertje? Ik tap alleen maar biertjes deze avond, behalve dat drankje van Casey heb ik nog niets anders gezien." De zwoele toon die altijd in mijn stem te horen was, kwam er gemakkelijk in door.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Charles Matthew Alvida aka Charming Charlie

"Een biertje? Ik tap alleen maar biertjes deze avond, behalve dat drankje van Casey heb ik nog niets anders gezien." Ik grijns en haal mijn schouders op. 'Mannen drinken nu eenmaal graag een biertje. Zeker als ze zoals ik eerst héél hard hebben moeten werken.' Grinnik ik en haal mijn schouders op. 'Wat raad jij me aan dan?' Vraag ik dan maar en blijf voorover geleund zoals ik stond.

Ruby Anastasia Tate, bar.
Hij grijnst en haalt zijn schouders op. "Mannen drinken nu eenmaal graag een biertje. Zeker als ze zoals ik eerst héél hard hebben moeten werken." Grinnikt hij en haalt zijn schouders op.
"Deze drukke dame moet er anders wel voor zorgen Meneer," grinnikte ik. "Wat raad jij me aan dan?" Hij blijft voorover geleund staan zoals hij nu stond en stiekem moet ik erom glimlachen. Niet dat ik het aan hem kwijt raak.
"Hm, misschien een zoet mixdrankje of zo," grinnikte ik en keek hem met een doordringende blik aan waarna ik toch weer recht ging staan en zuchte. "Maar het is nog steeds jou keuze. Biertje dan maar?"

Quiet the mind, and the soul will speak.

Charles Matthew Alvida. Aka Charming Charlie

"Maar het is nog steeds jou keuze. Biertje dan maar?" Ik glimlach naar haar en knik. 'Graag.' Ik ga zitten en draai even met mijn schouders om ze weer wat losser te krijgen. Ik haal een deel van het geld dat ik net verdiend heb uit mijn zak om te betalen. 'Wil je ook wat drinken?' Vraag ik Ruby als ze terug komt met mijn biertje.