Oke dit wordt een zeiktopic dus respect voor de mensen die dit uitlezen..
Ik ging dus met een vriendin op kamp naar Spanje een week geleden. Ik ken haar echt al zeker 10 jaar dus ik dacht dat het superleuk ging worden, niet dus. Ze begon na de eerste dag al te zagen tegen mij, en op alles wat ik zei tegen haar reageerde ze super geïrriteerd, zonder rede. Soms als ik bij haar ging slapen of zij bij mij had ze dat ook wel eens maar ik ging er nooit op in. Deze keer was het anders, ik werd daar echt gek van en liet mij niet meer doen door haar. Maar nu komt hetgene dat ik eigenlijk het ergste vind, ze pakte al mijn vriendinnen op kamp af. Ik weet niet wat ze die mensen allemaal over mij heeft verteld, maar van de ene op de andere dag gingen ze allemaal met haar om en keken ze mij raar aan.. Ook toen ze ineens een huilbui had uit liefdesverdriet was ik er voor haar, ookal was ik kwaad op haar. Ik had haar dan eigenlijk vergeven, en zij deed ook normaal tegen mij. Maar dan nog geen uur later als haar verdriet zowat over was, begon ze terug mij achter te laten en irritant tegen me te doen.
Een voorbeeld van hoe ze deed tegen mij:
We zaten in de bus terug opweg naar huis, mijn vriendin zat op haar knieën en was aan het praten met vriendinnen achter ons. Ze zat een stukje op mijn hoofdkussen met haar knie, dus ik trek dat voorzichtig onder haar knie weg. Ze valt zo super dramatisch naar achter en sist zo met een zucht 'Sarah',
- 'Wa is er nu weer?'
'Gij trekt mij onderuit.'
- 'Ja maar gij zat op mijn kussen', zei ik zo normaal mogelijk want ik had geen zin in ruzie.
'Ja, maar u kussen lag op mijn zetel.'
Toen heb ik mijn kussen snel verder weggetrokken en haar genegeerd. Gek werd ik van haar, of ligt dat nu aan mij?
Sinds dat we terug zijn hebben we niet meer met elkaar gesproken. Moet ik haar hierover aanspreken, of het allemaal gewoon vergeten?
[ bericht aangepast op 14 aug 2012 - 19:46 ]
Love the life you live, live the life you love. - Bob Marley
