[RPG] Dimension Travel O2 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

Wezens:
• Psychotic - Zamaskowane.
• Merlonie - Elizabetha.
• Assassin - James.
• RememberYoux - Aimee Adams.

Meisjes:
• Unbroken - Amelia ‘Amy’ Stonewood.
• Bisous - Willow Nastya Reyes.
• Goyle - Georgianna Azalea Shraeder, de rest komt nog.
• Sirens - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark
• Aragog – Catelinn 'Cat' Nina Adams, de rest komt nog.

Jongens:
• Colt45 - Firlas Rheitel.
• Porcelaneous - Jack Rush.
• DarkSavior - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Morticia - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 14 aug 2012 - 19:32 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Om mijn woorden moest hij lachen, maar de blik op mijn gezicht vertelde niets. Ik moest niet lachen en liet niet merken waar ik over nadacht of wat ik voelde. Hierna grijnst de man, James, wat charmant richting mij en haalt zijn schouders op, iets waardoor ik hem met een lichte walging in mijn blik aankeek. Het was om de doodsimpele reden dat hij dacht dat hij bepaalde dingen kon maken wat hij duidelijk niet kon, dan kent hij mij nog niet goed.
“Ik heb er wel één in de buurt hoor. Niet mijn zorg maar wel behoorlijk irritant. Ongevaarlijk als ze haar pilletjes slik.” Got ya. Er is dus nog iemand en ik vroeg me af of hij het over het meisje van net had, die ik weg had gestuurd. In dat geval leek ze inderdaad net zo’n lastpost als Willow, waardoor ik onbewust even naar haar keek, maar toen weer richting James. Hij hoorde niet bij ons, evenmin als die jongedame, maar wat waren hun? Wat deden hun hier?
Ik kijk nog steeds in zijn ogen, die nogal vermakelijk stonden, maar kon merken hoe hij zijn ene voet over het andere deed, waardoor hij een relaxte houding uitstraalde. In tegen stelling tot mijzelf, aangezien ik er stijf, op mijn hoede en kil bij stond. “Als je het over die jongedame van net hebt, ik had haar weggestuurd nadat ze naar me toe was gekomen om ‘te helpen’,” De aanhalingstekens kon je gemakkelijk in mijn stem horen.
“Ik geloof trouwens niet dat Guppy een gepaste benaming is. Hoe kan ik je noemen?” vroeg hij vervolgens, waar ik enkele momenten niet op reageerde en hem alleen strak emotieloos aankeek, hem analyseerde en kort zelfs mijn ogen even vernauwde. “Ik geloof niet dat het jou wat aangaat, James.” Zijn naam sprak ik op een bepaalde drukkende manier uit, met in mijn ogen een bepaalde kilte. “Mijn naam zal je niet weten, dus mag je me noemen zoals je wilt. Het gaat je niets aan.” Meld ik hem nog een keer.
Als Willow opeens een klap in mijn gezicht geeft, komt er een furieuze woedende blik in mijn ogen en als ik mezelf niet zou zijn, zou ik er zelfs lichtelijk bang van worden, want zo herken ik mezelf niet. Het lijkt wel alsof het beest in mij tot leven komt. Razendsnel draai ik me dan ook om, om te zien hoe Willow dieper in het bos waant. “Verdomme, Willow! Come back or die!” Oké, misschien een beetje dramatisch om dat te roepen omdat ik het niet zeker wist, maar ik was gewoon kwaad, dan mocht dat. “Ik ga je in ieder geval niet terughalen!”

[ bericht aangepast op 19 aug 2012 - 23:24 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

nvm

[ bericht aangepast op 19 aug 2012 - 23:25 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Hij schijnt er niet op te reageren en kijkt me alleen maar emotieloos aan. Even wil ik controleren of hij er nog echt bij is door met mijn handen voor zijn gezicht te zwaaien maar ik laat het achterwege als ik zie dat hij zijn ogen kort vernauwd.
"Ik geloof niet dat het jou wat aangaat, James." Mijn naam spreekt hij op een vreemde, drukkende manier uit en zijn ogen stralen één en al kilte uit. "Mijn naam zal je niet weten, dus mag je me noemen zoals je wilt. Het gaat je niets aan." Ik wil er op reageren maar het meisje doet iets onverwachts. Ze slaat hem in zijn gezicht, een vrouw die een man slaat. Ik ben even verbaasd van mijn stuk gebracht maar laat het niet merken. Die Guppy kijkt woedend en Willow loopt eigenzinnig weg, verder het bos in. Razendsnel hij zicht om en kijkt haar na.
"Verdomme, Willow! Come back or die!" Ik lach zacht om zijn woede, veel kan hij er toch niet aan doen. "Ik ga je in ieder geval niet terughalen!" Ik rol met mijn ogen en maak gebruik van het moment waarop hij niet oplet. Razendsnel loop ik naar hem toe, sneller dan een mens ooit zal zijn waarschijnlijk. Mijn arm vouw ik om zijn nek heen en ik trek hem mijn tegen mijn gespierde borstkas aan met zijn rug. Zijn polsen houd ik vast met één enkele hand.
"Je hoeft je naam niet nu te zeggen maar als je niet oppast zorg ik dat je hem uitgilt." sis ik in zijn oor. Ik probeer kwaad te klinken maar het vermakelijke klinkt er voor mijn gevoel toch nog iets te veel in door. Ik kan er ook gewoon niet boos om worden, hij vermaakt mij gratis. Wat wil ik nog meer? Ik grijns terwijl ik wacht op zijn reactie en mijn arm nog even strakker tegen zijn keel aantrek.

---

Your make-up is terrible

Willow

Ik blijf even staan als ik hoor wat Guppy roept. Alsof het hem ook maar iets uit zou maken als ik dood zou gaan. Dat wordt al helemaal duidelijk door wat hij daarna roept.
Geirriteerd draai ik me om, om te reageren maar ik merk vrijwel gelijk dat er iets niet klopt. Ik loop weer teru en zie dat James Guppy stevig vast heeft. Zijn spieren zijn duidelijk te zien en ik weet zeker dat ik daar niks tegen. Kan doen. 'Laat het kleine visje maar gewoon los,' zeg ik verveeld.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Ik kijk Willow nog woedend na als ik opeens een arm om mijn nek krijg gevouwen. James, bedacht ik me alleen maar, en nog precies op het moment dat Willow weer stennis schopt. Volgens mij trek ik echt ongeluk aan of zo en Willow komt er altijd weer onderuit, verdomme.
De gespierde borstkas van James voel ik tegen mijn rug en ik grijns lichtjes, ik kan er niets aandoen, mijn seksuele geaardheid zit me nogal in de weg. Hij houdt mijn polsen vast met één enkele hand en de grijns wordt steeds groter, is niet van mijn gezicht af te krijgen.
“Je hoeft je naam niet nu te zeggen maar als je niet oppast zorg ik dat je hem uitgilt.” Sist hij in mijn oor, echter is de grijns nog steeds niet van mijn gezicht af te zien en mijn woede bedaard zelfs wat, waardoor ik een nonchalante, relaxte houding krijg en praktisch gezien iets tegen hem aan leun. Hij probeert vast kwaad te klinken, maar het lukt hem niet echt, aangezien er iets van vermaak door klinkt.
Opeens verbrak ik de stilte tussen ons met een hard, bulderend gelach, al was het een beetje schor. Dit kwam door het vele roken van mij en nu bedankte ik mezelf er zelfs voor. Hierna zei ik met een grijns, vermakelijke stem en een houding die zei dat hij mij niet zomaar kon ‘bedreigen’, aangezien hij vast niet wist hoe ik was: “I didn't know you swung that way. Volgens mij weet je echt niet wie je voor je hebt,” Grijnsde ik met hetzelfde scheve grijnsje waar Willow zich aan irriteerde.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

James - wezen

Zijn houding veranderd totaal, hij word niet vijandig en lijkt minder kwaad te worden. Mij blik word zelfs verbaasd als zijn houding tegen mij aan relaxter word en hij tegen mij aan leunt. Hij verbreekt de stilte met een harde, bulderende lach die wat schor klinkt. Ik besluit me niet van mijn stuk af te laten brengen en duw hem zelfs dichter tegen mij aan. Het moet bedreigend zijn, niet lachwekkend.
"I didn't know you swung that way. Volgens mij weet je echt niet wie je voor je hebt." Het duurt even voordat mijn brein dat verwerkt heeft, maar de doorbrak komt vooral vanwege zijn vermakelijke stem en zijn houding. Het woord 'homoseksueel' is bij mij maar weinig tot niet in gebruik geweest waardoor het eerst ook niet echt tot mij doordringt. Mijn blik veranderd gelijk.
"Laat die kleine vis maar gewoon los." hoor ik plotseling Willow verveeld zeggen. Ik kijk haar walgend aan en duw hem ruw en iets te hard van mij af.
"Dat was ik al van plan ja." De vermakelijke toon in mijn stem is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor walging. Dacht hij nou serieus dat ik seksuele bedoelingen had? Met hem? Echt niet!

---

Your make-up is terrible

[Ik ga slapen, kijk maar wat jullie met Willow doen zolang ze maar niet doodgaat of heel erg gewond]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Oké, ik vind mijn personage nu echt geniaal ^^.)

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Ik merk voor een kleine seconde dat zijn houding was veranderd, maar hij lijkt al snel weer zichzelf te worden en duwt mij zelfs nog dichter tegen zich aan. Iets waardoor ik nog zachtjes na moet lachen, als hij daar blij van wordt…
“Laat die kleine vis maar gewoon los.” Hoor ik Willow verveeld zeggen en ik grinnik zachtjes. Dit keer komt ze wel op het goede moment, brave Willow, maar ik moet toch eerlijk zeggen dat ik me afvraag hoe het verder zou zijn gegaan als ze er niet bij was gekomen. En dan bedoel ik niet op de seksuele manier, maar gewoon, nieuwsgierigheid. Zo pervers ben ik nu ook weer niet, het was enkel een grapje, kijken hoe hij zou reageren en zo.
Hij duwt me ruw en iets te hard van hem af, waardoor ik iets naar voren wankelde, maar mijn evenwicht weer kon hervinden en mezelf dus nonchalant naar hem toe draaide, een onoverwinnelijke blik in mijn ogen en een vermakelijke grijns op mijn gezicht. Dit keer deed ik mijn handen wel in mijn broekzakken, want ik vond hem dus totaal geen bedreiging en dat kon hij aan de grijns op mijn gezicht zien.
“Dat was ik al van plan ja.” De vermakelijke toon in zijn stem is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor walging, mooi zo. Mijn werk is ook weer gedaan, slimme, slimme Xavier. Weer moest ik lachen om zijn gezicht en dit keer leunde ik relaxt tegen een boom aan. “De volgende keer maak ik tijd voor je vrij, alright?” Grinnikte ik.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

James - wezen

Hij wankelt naar voren maar vind zijn evenwicht als nog terug. Helaas, ik zag hem graag tegen de vlakte gaan. Hij draait zich nonchalant naar mij toe, een onoverwinnelijke blik in zijn ogen en een vermakelijke grijns op zijn gezicht. Zijn handen steekt hij in zijn broekzakken. Hij is duidelijk niet bang van mij. Hij lacht en leunt tegen een boom aan.
"De volgende keer maak ik tijd voor je vrij, alright?" grinnikt hij. Het maakt me bijna boos dat hij niet snapt wat voor bedreiging ik kan zijn voor hem maar met Willow erbij laat ik dat liever nog eventjes niet zien. Dat kan nog wel wachten, ik doe ze liever één voor één.
"Nee, bedankt." zeg ik, nog altijd walgend en er trekt een rilling over mijn lichaam heen. Bah, dat is nog eens goor te noemen, de gedachte alleen al! Ik kijk even van Willow naar de man en grijns dan als ik een idee krijg.
"Maar de jongedame heeft er vast geen probleem mee als ik tijd voor haar vrijmaak, gok ik zomaar." zeg ik op mijn charmante manier maar mijn grijns is uiterst sadistisch. Ze moeten weten dat ze mijn prooi zijn en niet met mij kunnen lachen! Verdomme.

---

Your make-up is terrible

( Xavier is idd erg geniaal haha )

verveel me dus lees ik mee.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
“Nee, bedankt.” Zegt hij, met nog steeds dezelfde walging en ik dacht dat ik een rilling over zijn lichaam heen zag zijn. Al was ik er niet zeker van, het maakte me eigenlijk niets uit. Ik vond het vermakelijk en dat was alles wat telde nu.
Hij keek van Willow naar mij en grijnst dan opeens, een grijns die ik niet vertrouw en even wil ik hem wantrouwig aankijken, maar onderdruk dat dan en grijns nog steeds.
“Maar de jongedame heeft er vast geen probleem mee als ik tijd voor haar vrijmaak, gok ik zomaar.” Zegt hij op een charmante manier, echter zijn grijns is uiterst sadistisch. Het lijkt wel alsof de man steeds komischer met de minuut wordt, aangezien ik hem even aankijk alsof hij een grapje maakte, waarna mijn mondhoeken zich in een glimlach trokken, ten teken dat er weer een lachbui aankwam.
En precies een seconde later was ik weer aan het lachen, hard en bulderend, schor en ik sloeg zelfs hard met mijn vuist tegen de boom aan terwijl ik dit deed. Zo komisch vond ik het. Hierna keek ik hem met lacherige oogjes aan en zei, “Dan ben je erg slecht in gokken, nietwaar?” Grijns ik groots met nog steeds die lacherige ogen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow

Ik kijk onderzoekend van Xavier naar James. Mijn vermoeden van eerder, dat Xavier niet op meisjes valt maar op jongens, wordt haast wel bevestigt door het walgende gezicht van James en het geamuseerde gezicht van Xavier.
'Maar de jongedame heeft er vast geen probleem mee als ik tijd voor haar vrijmaak, gok ik zomaar,' zegt James charmant, maar er staat een sadistische grijns op zijn gezicht.
Voordat ik iets kan zeggen begint Xavier te lachen.
'Dan ben je erg slecht in gokken, nietwaar?' Grijnst hij als hij uitgelachen is.
Ik kijk Xavier met opgetrokken wenkbrauwen aan en kijk dan naar James. 'Hangt er van af wat je van plan was te gaan doen,' zeg ik uiteindelijk. 'Maar goed, je bent toch niet mijn type'. Ik houd mijn blik op James gericht. 'Blijkbaar wel Guppy's type'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

De jongeman kijkt mij aan alsof ik een grapje maak, zijn mondhoeken trekken zich in een glimlach en hij lacht opnieuw, hard en bulderend. Hij slaat met zijn vuist tegen een boom en kijkt me met lacherige oogjes aan.
"Dan ben je erg slecht in gokken, nietwaar?" grijnst hij groots met nog altijd die lacherige ogen. Willow trekt haar wenkbrauwen op en ik kijk hem chagrijnig in maar besluit me nog even in te houden.
"Hangt er van af wat je van plan was te gaan doen." zegt zij uiteindelijk. "Maar goed, je bent toch mijn type niet. Blijkbaar wel Guppy's type." Er trekt een zure glimlach over mijn gezicht heen.
"Helaas wel." mompel ik waarna ik mijn blik weer op die Guppy vestig. Mijn handen zijn gebald tot vuisten maar ik ontspan ze al snel weer. Dan kijk ik terug naar Willow en opnieuw naar de man.
"Nog meer helaas voor jullie bepaal ik wie mijn type is. De persoon in kwestie zal er niets over te zeggen hebben." Nu is het mijn beurt om mijn stem kil te houden en mijn ogen een intense koelheid uit te laten stralen. Ik zal moorden, ook al duurt het wat langer. Nu laat ik toch een klein, plagerig grijnsje over mijn gezicht trekken en loop ik wat dichterbij de jongeman.
"Laat het dan maar weten als je tijd hebt. Ik heb tijd genoeg." Ik geef hem een knipoog.

---

Your make-up is terrible

[Ik ben zo voor een paar uur naar Belgie, weet niet hoelaat ik weer kan reageren]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ik moet over een paar uur in de trein naar huis, dan ik ben er pas weer na 3 uur dan.]

---

Your make-up is terrible