[RPG] Dimension Travel O2 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

Wezens:
• Psychotic - Zamaskowane.
• Merlonie - Elizabetha.
• Assassin - James.
• RememberYoux - Aimee Adams.

Meisjes:
• Unbroken - Amelia ‘Amy’ Stonewood.
• Bisous - Willow Nastya Reyes.
• Goyle - Georgianna Azalea Shraeder, de rest komt nog.
• Sirens - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark
• Aragog – Catelinn 'Cat' Nina Adams, de rest komt nog.

Jongens:
• Colt45 - Firlas Rheitel.
• Porcelaneous - Jack Rush.
• DarkSavior - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Morticia - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 14 aug 2012 - 19:32 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Nu krijg ik opeens zin om Xavier te laten beseffen dat Willow weer weg is gegaan en haar vervolgens te gaan zoeken en uitschelden dat ze iedereen in gevaar brengt.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dat moet je doen.

James - wezen

Ze zucht even en komt duidelijk hoorbaar achter mij aan, gelukkig.
"Kunnen we niet beter terug gaan naar de rest?" vraagt ze. Ik draai me om naar haar en schud mijn hoofd.
"Kan je niet even stil zijn?" vraag ik haar op een gedempte toon. "Volgens mij zag ik net iets! Iets dat op twee benen loopt." Ik hoop haar er lichtelijk bang mee te maken maar toch hoop ik dat ze me verder volgt als ik weer in stilte diezelfde kant op sluip. Het zal niet lang meer duren tot ze buiten gehoorafstand van de rest is.

---

Your make-up is terrible

Willow

'Kan je niet even stil zijn?' Vraagt Charles op een gedempte toon. 'Volgens mij zag ik net iets! Iets dat op twee benen loopt'.
Straks is het echt een clown. Let's hope not.
'Jaja ik zal stil zijn,' zeg ik op een zachte, en ligt geirriteerde toon. Het liefst zou ik hard gaan praten, alleen maar om Charles te irriteren maar ik ben te benieuws naar dat wezen en wil die niet wegjagen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Zal ik dan even op je reactie wachten?]

---

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
[Zal ik dan even op je reactie wachten?]

(Ja graag, ik was ook al bezig met de reactie van Blaise, maar ik ben leeg. Wait a minute, je zult ze beide zo snel mogelijk krijgen.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
“Serieus? Het gereedschap en belangrijke draadjes bij elkaar gestopt? Welke genius heeft dit ding gebouwd?” vroeg ze lichtelijk geïrriteerd en ik kreeg een dodelijke blik op mijn gezicht terwijl ik dat hoorde.
“Ik ben er één van dus, en Charles, een andere wetenschapper die… -” Ik stopte even met praten en keek naar Sage alsof ze de slimste persoon was. “Sage, je bent geweldig!” Meld ik haar opeens en glimlachte groots, terwijl ik opstond en naar buiten liep, waarna ik richting de jongen, Damien, liep. Hij mocht ondertussen wel aan de machine werken met Sage of zo, maar toen ik echter in de gaten kreeg dat Willow er niet was, draaide ik een paar rondjes en zuchtte luid.
“Verdomme,” mompelde ik binnensmonds en gebaarde Sage dat ik zo terug was. Hierna liep ik richting het stuk waar ze vast en zeker het bos in was gegaan. Na een kleine tien minuten zoeken, kreeg ik iets in mijn vizier en hoopte dat Willow het was, want op dit moment was ik zo geïrriteerd en woedend als wat.
“Willow,” riep ik toen opgelucht uit met lichtelijke irritatie. Er stond echter nog iemand bij haar en toen ik bij ze stopte, fronste ik. Die man kende ik niet en ik vroeg me af wat Willow bij hem deed, dit was geen tijd om avontuurtjes aan te gaan… in wat voor manier dan ook, Willow. “Wie is dat?” Ik wees naar de man met een verveelt gezicht terwijl ik naar Willow keek. “Één van je velen avontuurtjes? Je weet dat je daar geen tijd voor hebt, je moet Sage en mij helpen.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Doe rustig aan hoor. :'D Ik heb in ieder geval geen haast.]

---

Your make-up is terrible

Sage Evangeline Clark

"Ik ben er één van dus, en Charles, een andere wetenschapper die… -" Zijn dodelijke blik veranderd naar een blik die mij laat voelen alsof ik de slimste persoon op deze aarde moet zijn. Nou ja, niet deze... "Sage, je bent geweldig!" meld hij en hij glimlacht grootst. Vlak erna loopt hij naar buiten en lijkt hij wel iets te zoeken waardoor ik niet kan vragen wat er nu aan de hand is.
"Verdomme." hoor ik hem mompelen en naar mij gebaard hij dat ik verder moet gaan. Ik haal mijn schouders op en kniel neer terwijl ik de plaat inspecteer. Er moet wel een manier zijn om dit ding open te krijgen.

James - wezen

Mijn aandacht word afgeleid door een ander kabaal aan onze rechterkant. Overduidelijk geen wezen maar een mens, een onvoorzichtig mens.
"Willow!" word er opgelucht maar met frustratie geroepen. Iemand zocht haar dus. Ik word fronsend bekeken door de man die eraan gekomen is. Daar had hij dus niet op gerekend.
"Wie is dat?" Hij trekt een verveelt gezicht. "Één van je velen avontuurtjes? Je weet dat je daar geen tijd voor hebt, je moet Sage en mij helpen." Ik lach honend.
"Wow meneertje, doe eens rustig." zeg ik neerbuigend en bekijk hem even goed. Zelfs als ik een mens zou zijn zou hij alsnog geen partij voor mij zijn. Hij moet dan ook niet denken dat hij zulke dingen zomaar kan zeggen.
"Je mag eerst wel eens zeggen wie jij bent en waarom je ons komt storen in ons zogenoemde 'avontuur'."

---

Your make-up is terrible

Willow

'Willow!' Hoor ik Xavier ineens roepen.
Als hij Charles ziet fronst hij, wat nogal raar is aangezien ze elkaar kennen lijkt me.
'Wie is dat?' Vraagt Xavier verveeld.
Ik trek mijn wenkbrauwen op bij zijn volgende opmerking. Tuurlijk, hij negeert me de hele tijd maar zodra ik met iemand anders sta te praten komt hij er aan gerend. 'Ik moet helemaal niks,' zeg ik op een iets wat botte toon.
'Wow meneertje, doe een rustig,' zegt Charles neerbuigend. Ik wacht even totdat hij uit is gepraat en geef dan voor Xavier antwoord. 'Dat is Guppy,' zeg ik. 'En waarschijnlijk komt hij irritant te doen, daar is hij erg goed in, het is ook het enige waar hij goed in is helaas'. Ik zucht even en kijk Xavier geirriteerd aan. 'Maar jullie kennen elkaar dus niet?' Ik kijk naar "charles", 'jij bent vast niet echt charles of wel?'

[Mobiel is bijna leeg dus ik reageer later vanavind weer]

[ bericht aangepast op 19 aug 2012 - 22:01 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
De man lacht honend en ik trek laconiek een wenkbrauw op. Oké dan?
“Wow meneertje, doe eens rustig.” Zegt hij neerbuigend en bekeek me goed, iets wat er bij mij voor zorgde dat ik bij hem hetzelfde deed. Leuk, knap, maar door die arrogantie van hem niet mijn type.
“Je mag eerst wel eens zeggen wie jij bent en waarom je ons komt storen in ons zogenoemde ‘avontuur’.”
Ik zuchtte kort en verveelt om hem vervolgens aan te kijken alsof hij een grap maakte, even geen aandacht meer voor Willow. “Het lijkt me beter als jij eerst verteld wie je bent, aangezien–”
“Dat is Guppy,” zegt Willow, die me o-zo respectvol onderbreekt. “En waarschijnlijk komt hij irritant te doen, daar is hij erg goed in, het is ook het enige waar hij goed in is helaas.” Ik gromde luid en duidelijk kwaad, waarna ik een furieuze blik op Willow wierp, ik kon me niet bedenken wanneer ik mijn geduld verloren had en zo kwaad naar iemand had gekeken.
“Madame, houd je er even buiten. De mannen praten nu, kleine meisjes horen nu hun mond te houden,” Ik aaide over haar haren heen ten teken dat zij het kleine meisje was en wendde me vervolgens naar de man. “En, wie zei je ook alweer dat je was?” Een serieuze, kille toon kwam er uit mijn mond en mijn ogen zonden een emotieloze blik uit.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

James - wezen

Hij zucht kort en verveeld en kijkt mij aan alsof ik een grote grap maak.
"Het lijkt me beter als jij eerst verteld wie je bent, aangezien–"
"Dat is Guppy." begint Willen en ik lach zacht om haar plotselinge onderbreking. "En waarschijnlijk komt hij irritant te doen, daar is hij erg goed in, het is ook het enige waar hij goed in is helaas." Blijkbaar is die 'guppie' hier niet echt van gediend want hij gromt luid en duidelijk kwaad. Hij werpt een furieuze blik op Willow en ik moet wel glimlachen erom.
"Madame, houd je er even buiten. De mannen praten nu, kleine meisjes horen nu hun mond te houden." Hij aait over haar haren heen en kijkt vervolgens naar mij. Op de één of andere manier mag ik zijn doen en laten wel waardoor ik hem tevreden glimlach aankijk. Als hij geen mens was geweest zou ik hem alleen voor geen meter durven te vertrouwen.
"En, wie zei je ook alweer dat je was?" vraagt hij op een serieuze maar kille toon. Ik grijns kort en denk er even aan om mijn hand uit te steken maar in plaats daarvan leun ik tegen een boom en steek ik mijn handen in mijn broekzakken.
"James, aangenaam kennis te maken, 'guppy'." grijns ik. "Je moet dat kleine meisje wel iets beter in de gaten houden want die gelooft alles wat je zegt. Ik heb geen idee wie Charles is maar zij dacht blijkbaar dat ik hem was." verklaar ik op een nonchalante toon en kijk even om mij heen en tussen de bomen door voordat ik me tot Willow wendt.
"Trouwens, er liep niets tussen de bomen rond, dat je het even weet." grijns ik speels.

---

Your make-up is terrible

Willow
Xavier gromt luidt en werpt me een woedende blik toe.
'Madame, houd je er even buiten. De mannen praten nu, kleine meisjes horen nu hun mond te houden,' Xavier aait over mijn haren en kijkt daarna naar "Charles"
Het scheelt niet veel of ik had hem een klap in zijn gezicht te geven.
'En, wie zei je ook alweer dat je was?' vraagt Xavier kil aan hem maar in zijn ogen is geen emotie te zien.
'James, aangenaam kennis te maken, 'guppy'.' grijnst "Charles" die dus eigenlijk James heet. 'Je moet dat kleine meisje wel iets beter in de gaten houden want die gelooft alles wat je zegt. Ik heb geen idee wie Charles is maar zij dacht blijkbaar dat ik hem was,' vervolgt hij op een nonchalante toon. Hij kijkt even om zich heen en begint dan tegen mij te praten.
'Trouwens, er liep niets tussen de bomen rond, dat je het even weet,' grijnst hij speels.
Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. 'Stelletje klootzakken,' mompel ik waarbij ik meer naar Xavier dan naar James kijk.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
De tevreden glimlach die er op zijn gezicht staat wil ik eraf vegen, maar ik laat het en dwing mezelf tot enige rust te komen. Willow dreef me echt tot het uiterste en ik vroeg me af waarom ze in hemelsnaam geen gezond verstand liet komen en of ze die überhaupt wel eerder had gehad. Ze werkt ons allemaal in de problemen omdat ze zo nodig zelf Indiana Jones (vrouwelijke vorm natuurlijk) wil spelen.
Na mijn vraag grijnst hij kort en leunt hij tegen de boom aan, terwijl hij zijn handen in zijn broekzakken steekt. Ik doe dat juist niet, want ik heb geen idee wat hij van plan is en als hij mij of Willow aan wil vallen, moet ik snel zijn en dat lukt moeilijker als ik mijn handen in mijn zakken heb. Dan zou je maar net zien dat het niet lukt of zo.
“James, aangenaam kennis te maken, ‘guppy’.” Grijnst hij en alweer grom ik, het leek bijna dierlijk. Die verdomde Willow met haar bijnaam ook. Ze moest zich aan haar belofte houden en me meester noemen. “Je moet dat kleine meisje wel iets beter in de gaten houden want die gelooft alles wat je zegt. Ik heb geen idee wie Charles is maar zij dacht blijkbaar dat ik hem was.” Verklaart hij op een nonchalante toon en keek even om zich heen tussen de bomen door voordat hij zich tot Willow wendt, maar ik verloor hem geen seconde uit het oog. Om de doodsimpele reden dat je niet weet wat je kunt verwachten en, hoe stom ik het van mezelf ook vind, dat hij best aantrekkelijk was. “Trouwens, er liep niets tussen de bomen rond, dat je het even weet.” Grijnst hij speels en Willow mompelt dat we klootzakken zijn, waardoor ik droog en laconiek mijn ogen in hun kassen rol.
“Dat is je eigen schuld, Willow. Dit zou niet gebeurd zijn als je naar me geluisterd had, dat jij nou zo nodig als een klein kind door de bossen wil gaan zwerven, is niet mijn schuld.” Vertelde ik haar op een duidelijke toon, zonder enig greintje medelijden of emotie op mijn gezicht te zien. Hierna richtte ik me weer op James, de man voor me. Ik vroeg me af hoe hij hier kwam, maar aan zijn houding te zien, was hij hier al een langere tijd. “Ze is inderdaad nogal naïeve ja,” beaamde ik met hem en mijn mond werd een streep. “maar ook een lastpak. Ze heeft een gave om mensen in moeilijkheden te werken terwijl zij er zelf goed uit komt,” grom ik lichtelijk en onbewust was ik gaan knarsetanden.
“Wees blij dat jij niet zo iemand in de buurt hebt,” zei ik hem op een kille toon en keek hem recht in zijn ogen aan. Ik zei het omdat ik wilde weten wat hij zou zeggen, of er misschien nog meer waren, waar ik niets van wist.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

James - wezen

"Stelletje klootzakken." komt er uit de mond van Willow waarna de andere man, wiens naam ik nog niet weet want ik geloof niet echt dat hij werkelijk Guppy heet door zijn reactie, met zijn ogen rolt.
"Dat is je eigen schuld, Willow. Dit zou niet gebeurd zijn als je naar me geluisterd had, dat jij nou zo nodig als een klein kind door de bossen wil gaan zwerven, is niet mijn schuld." zegt hij op een duidelijke toon tegen haar, zonder enig greintje medelijden of emotie op zijn gezicht. Daarna richt hij zich weer op mij.
"Ze is inderdaad nogal naïeve ja." beaamt hij mij en zijn lippen trekken samen tot een streep. "maar ook een lastpak. Ze heeft een gave om mensen in moeilijkheden te werken terwijl zij er zelf goed uit komt." gromt hij en ik moet er om lachen. Voor mij is het eerder amusant dan vervelend.
"Wees blij dat jij niet zo iemand in de buurt hebt." zegt hij op een kille toon. Ik grijns wat charmant richting de man en haal mijn schouders iets op.
"Ik heb er wel één in de buurt hoor. Niet mijn zorg maar wel behoorlijk irritant. Ongevaarlijk als ze haar pilletjes slik." Ook al is ze hier niet, het lijkt me een geruststelling voor deze mensen om dat erbij te zeggen. Ik sla mijn voet over mijn andere voet heen zodat ik nog maar op één been leun en een relaxte houding uitstraal, het tegenover gestelde van de man tegenover mij.
"Ik geloof trouwens niet dat Guppy een gepaste benaming is. Hoe kan ik je noemen?" vraag ik vervolgens aan hem. Het is vervelend om hem geen duidelijke benaming te kunnen geven in mijn hoofd.

---

Your make-up is terrible

Willow
'Dat is je eigen schuld, Willow. Dit zou niet gebeurd zijn als je naar me geluisterd had, dat jij nou zo nodig als een klein kind door de bossen wil gaan zwerven, is niet mijn schuld,' zegt Xavier zonder medelijden of emotie. Dan kijkt hij naar James. 'Ze is inderdaad nogal naïeve ja,' zegt hij. 'Maar ook een lastpak. Ze heeft een gave om mensen in moeilijkheden te werken terwijl zij er zelf goed uit komt,' gromt hij knarstandend.
'Wees blij dat jij niet zo iemand in de buurt hebt,' zegt hij op een kille toon.
Ik kijk Xavier dodelijk aan, geef hem een harde klap in zijn gezicht en loop daarna weg, verder het bos in, zonder nog op of om te kijken. Het laatste wat ik hoor is dat James zegt dat hij ook zo iemand kent.
Geïrriteerd geef ik een schop tegen een boom aan, wat behoorlijk pijn doet maar ik besteed er geen aandacht aan en loop weer verder.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered