[RPG] Viajar del Mundo - 4 - Speeltopics

Normaal gesproken ga je nadat je je diploma hebt gehaald studeren. Een Amerikaans vriendengroepje besluit het over een andere boeg te gooien en gaan, tegen de wil van sommige ouders is, een wereldreis maken. Sommige zullen meegaan, simpel weg omdat ze meer van de wereld willen zien maar anderen gaan mee omdat ze nog niet goed weten wie ze nu zijn en ze zo hopen zichzelf te leren kennen. De vrienden gaan samen het grootste avontuur van hun leven aan en zullen tijdens hun reis andere jongeren ontmoeten. De vraag is alleen of hun vriendschap de reis zal overleven door de ruzies die zullen ontstaan maar ook door de nieuwe vriendschappen en liefdes. Kennen ze elkaar echt zo goed als ze denken of hebben sommige geheimen waar de rest niks van weet?

Vriendengroepje
-Zoë-Claire 'Zo' Welling~ Stiles op vakantie
-Vienna Milena Castanovo~ Dictionary 1
-Ivy Lotus Xena~ Frey
-Lauren Campbell~ Demi1309
-Destina Valencia de la Bourse~ Prisoner
–Sevastian 'Sev' Ivan Fjodor ~ Stiles
-Maximiliano "Max" Ronaldo Harrison ~ Cloudbreaker
–Evan Ferry Duncason ~ Risus op vakantie
-Calvin Turner~ Rechazame

Buitenlandse jongeren
–Pippa 'Pip' Callista Dubroux ~ Grieks/Frans/Brits ~ Stiles op vakantie
–Catharina "Cat" Aphrodite Cosmos ~ Grieks ~ Cloudbreaker
–Natasha Fabiënne Parker. ~ Engels ~ Risus op vakantie
-Megan Nina Grant ~ Canadees ~ Adores
-Nathaniël Alexander Gilliano Rodriguez ~ Puerto Ricaans/Russisch ~ Prisoner
-Michaël Ramon Gilliano Rodriguez ~ Puerto Ricaans/Russisch ~ Prisoner
-David Guandez ~ Spaans ~ Demi1309
-Sebastiaan Dimitri Dubois~ Frans ~ Thesewords

Regels
– minimaal 6 regels, meer is natuurlijk altijd goed maar als je te vaak minder dan 6 doet (5 kan nog nét) dan word je er uit gegooid en dan moet je niet gaan zeuren. Mobieltjes zijn geen excuus om minder te schrijven.
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Reserveringen blijven 24 uur staan
-Geen perfecte personages, en liefst ook een beetje originele personages, dus niet die je al bij vijf andere RPG's gebruikt. Überzielige personages zijn ook niet erg geliefd.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Topics worden geopend door Stiles of Cloudbreaker
-Maximaal 2 personages waarvan eerst maximaal één meisje.
-Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen.
-Het liefst RPG'ers met al wat ervaring
-Geen ruzie buiten het RPG

Rollentopic.

Begin: De vriendengroepen is al een tijdje onderweg en zijn inmiddels in Londen, Engeland. Het is rond 9/10 uur 's avonds en ze zitten in een karaokebar in hartje Londen. De buitenlandse jongeren uit Engeland kunnen hier dus alvast inspringen.
And remember: Ga niet té snel.

© Stiles en Cloudbreaker

[ bericht aangepast op 13 aug 2012 - 17:44 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zoë-Claire Welling
Ivy geeft een knuffel terug maar zakt dan tegen de muur in elkaar op de grond. Ze friemelt wat met haar vingers en kijkt naar de grond. 'Dat gaat niet, ik wil niet dat onze vriendschap weird wordt door dit. Evan is mijn beste mannelijke vriend, zie je, je al voor je dat we samen gaan?' zegt en en ze schudt verslagen haar hoofd.
'Het zal niet meer worden, nooit, en daarom is dat precies de reden dat ik de normale Ivy weer wordt en mijn gevoelens afsluit.'.
Ik denk even na maar kan niks verzinnen hoe het opgelost zou kunnen worden. 'Misschien is het dan handiger dat je een tijd niet met hem praat, wie weet gaat het vanzelf over,' opper ik. 'Dat is waarschijnlijk wat lastig maar je kan altijd proberen'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Evan Ferry Duncason.

“Het eh, is goed. Denk er gewoon de volgende keer aan.” Aanvaart ze mijn excuses of wat het ook was. Het was meer een woord wat als eerste in me op kwam. Vrij verbaasd, aangezien ik dat ook ben. Haar reactie is niet normaal. Ik ken Ivy door en door. Of misschien, ik kón Ivy door en door.
Ze wendt haar blik af, iets wat Ivy nooit doet. In ieder geval niet bij mij. Gister heeft ze het volgens mij ook een enkele keer gedaan. Ik wil weten wat er aan de hand is. Ivy weet van mijn verleden. Ze weet dat ik er niet tegen kan als mensen niet eerlijk tegen me zijn. Tuurlijk weet ik dat niet altijd iedereen zijn diepste geheimen hoeft te vertellen, maar dit is Ivy. Het gaat niet alleen om Ivy. Het moet wel met mij te maken hebben, anders zou ze niet zo doen.
Nog steeds overrompelt en verbaasd door haar reactie sta ik in de gang en kijk naar haar gezicht wat zich van me af heeft gewend. “Ik kan er niet meer tegen,” zegt ze plots en kijkt dan naar mij. "Ik ben er klaar mee" Waar klaar mee? Met mij? Omdat ik 'kinderachtig' doe? Ik heb het niet door, maar mijn ogen zijn rood en waterig geworden. Ivy. Ivy, mijn beste maatje is er klaar mee.. Het lijkt wel alsof ik verlamd ben. Ik kan niet achter haar aan. Ik ben te verward. Is ze echt klaar met onze vriendschap? Zo opeens? Omdat ik op hotel deuren klop? Dit kan niet. Hier zit een reden achter. Ik wrijf ruw een verdwaalde traan weg en voel dat ik me langzaam weer kan bewegen, nadat Ivy de deur met een harde klap heeft dicht getrokken. Ik slik de brok in mijn keel weg en draai me om, om naar de trap te lopen en daar op een treden plaats te nemen.
Wanneer ik vind dat ik weer een beetje op adem ben gekomen, sta ik op en loop ik langzaam richting Sev en mijn kamer. De roodheid in mijn ogen is verdwenen, evenals mijn waterige ogen. Ik stop met lopen als Ivy's stem in de kamer van Zoë klinkt. De deur staat op een kier en ik wil weer doorlopen, maar als ik de woorden; Mijn gevoelens afsluit uit Ivy haar mond hoor komen, kan ik het niet laten om te blijven staan. Haar gevoelens? Opeens dringt het tot me door. Nee, nee dat is onmogelijk. Ivy kán geen gevoelens voor mij hebben toch? De verbaasdheid maakt plaats voor boosheid. Waarom heeft ze het me niet verteld? Waarom laat ze het achterwegen alsof het er niet toe doet? Verdomme! Dit kan onze hele vriendschap verpesten. En het is daar al goed mee bezig.
"Misschien is het dan handiger dat je een tijd niet met hem praat, wie weet gaat het vanzelf over," Stelt Zoë dan voor aan Ivy. "Dat is waarschijnlijk wat lastig maar je kan altijd proberen"
Niet met mij praten? Alsof ik dan niet meer argwaan zou krijgen. Je krijgt me niet snel boos, maar als je eenmaal dingen voor me achterhoud ben ik niet een van de liefste. Heel even heb ik zin om de deur open te zwaaien en naar binnen te lopen om vervolgens los te barsten, maar ik weet dat dat geen goed idee is. En ik wil Ivy ook weer geen pijn doen, ondanks dat ze dit voor mij heeft verzwegen geef ik mijn vriendschap met haar er niet voor op. Toch wil ik ze laten weten dat iemand hun heeft gehoord. Met een harde klap duw ik de deur ruw dicht en open de deur van de volgende kamer. Eenmaal binnen loop ik naar mijn rugzak. Ik ga straks niet gezellig met hun aan een tafel zitten ontbijten, dan weet ik bijna zeker dat ik mezelf niet in kan houden. Ook al wil ik haar geen pijn doen, ze heeft mij wel pijn gedaan door het niet te vertellen. Ik hou van eerlijkheid en dat weet zij ook. Van binnen weet ik wel dat ik niet lang boos op Ivy kan blijven. Ik weet ook dat zij haar gevoelens wilt afsluiten, waarvan ik denk dat het is omdat ze onze vriendschap niet kapot wilt maken. Ik laat Sev wel een smoes verzinnen, aangezien hij diegene is die dit als eerst te weten gaat komen. Ik eet wel buiten het hotel in een restaurant. Of ik ga wel gewoon in dit hotel ontbijten mét Ivy, maar dan moet ik toch echt wel wat moeite doen om mezelf in te houden.

[ bericht aangepast op 22 aug 2012 - 21:49 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Ivy Lotus Xena.
We zijn beide even stil en ik kijk altijd nog naar de grond, ik durf niet op te kijken. “Misschien is het dan handiger dat je een tijd niet met hem praat, wie weet gaat het vanzelf over,” opperde Zoë, maar ik schudde mijn hoofd. Ik zou liegen als ik er niet aan gedacht had, maar ik kan het gewoon niet. Ik kan niet voor een tijdje hem negeren, en het gaat niet over.
“Dat is waarschijnlijk wat lastig maar je kan altijd proberen.” Ik schud mijn hoofd nog een keer, dit keer kort en daadkrachtig. “Dat kan ik niet, Zoë, ik kan niet –” Bam. Deur dicht.
Verschrikt kijk ik op en de adem stokt in mijn keel. Shit! Iemand had het gehoord en… Ik zucht diep.
Ik kon al weten wie…
Hard bijt ik op mijn lip, maar de tranen kan ik niet tegen houden, waardoor ik mijn handen voor mijn gezicht doe en zo voor een klein tijdje blijf zitten. Hierna veeg ik de tranen weg en kijk naar Zoë, waarna ik opsta, duidelijk de brok in mijn keel wegslik en even op mijn lip bijt.
“Hij heeft het gehoord, hij moet het wel geweest zijn!” zeg ik, ietwat snikkerig, “Ik moet met hem praten… dat moet…” Ik veeg de overige tranen weg, maar je kon nog gemakkelijk aan mijn rode ogen zien dat ik gehuild had. Zoë gaf ik een snelle knuffel, waarna ik de gang opliep en daar voor een lang moment bleef staan om de moed bij elkaar te schrapen.
Nadat ik zeker tien keer diep in- en uit geademd had, stapte ik naar voren en deed de deur van Evan en Sevs slaapkamer verder op. Hij is bij zijn rugzak en ik vraag me af wat hij gaat doen, hij zal vast en zeker wel niet bij me in de buurt willen zijn nu… Verdrietig doe ik mijn blik naar de grond en draaide me om, maar schudde toen mijn hoofd en keek even naar hem, met een enigszins gebroken blik van alles wat er gebeurd was. “Evan…” fluisterde ik enkel, niet wetende hoe ik moest beginnen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

( zijn die twee nog in de kamer?)

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Zoë nog wel, Ivy is weg]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

( Okee)

Michaël Ramon Galliano Rodriguez

Ik hoor wat stemmen en draai de douche dicht. Ik had een halfuur lang met mijn hand tegen het scherm het water over me heen laten stromen. Ik slikte. Dit kon toch niet? Ik zucht en stapte de douche uit. Droogde me af en liep naar de wasbak waar ik mijn tanden poetste, mijn haar deed en mijn broek aandeed. Ik liep naar de kamer toe zonder shirt en keek Zoë niet aan. Ik weet niet waarom, maar het kon gewoon niet.
Ik liet mijn hand over mijn tatoeage gaan en moest even aan Chiara denken. Ze zou me hier gemakkelijk uit hebben weten te halen en ik zuchtte.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Zoë-Claire Welling
'Dat is waarschijnlijk wat lastig maar je kan altijd proberen,' zegt Ivy. 'Dat kan ik niet, Zoë, ik kan niet –' Ivy wordt onderbroken door de deur die wordt dichtgeslagen.
Ze kijkt verschrikt op en bijt op haar lip. Haar handen houdt ze voor haar gezicht en haar houding zie ik dat ze de tranen niet tegen kan houden.
Na een tijdje veegt ze de tranen weg en staat ze op. 'Hij heeft het gehoord, hij moet het wel geweest zijn!' zegt ze snikkerig. 'Ik moet met hem praten… dat moet…' Ze veegt nog wat tranen weg, geeft me een knuffel en loopt dan de gang op. Waarschijnlijk achter Evan aan.
Een paar seconden later komt Michaël met een ontbloot bovenlijf de badkamer uitlopen. Ik bijt op mijn lip als hij me niet aankijkt. Zwijgend pak ik mijn tas en kijk ik vanuit mijn ooghoeken naar hem. 'Ik ga alvast naar beneden denk ik,' mompel ik tegen hem.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Lauren Campbell

Van stemmen word ik wakker. Ze klinken hard, maar tegelijkertijd heel zacht. Mijn hoofd bonst en lijkt uit mijn schedel te willen springen. Ik kreun pijnlijk en geïrriteerd en draai me op mijn zij. Ik sluit mijn ogen weer, maar de kater voorkomt dat ik in slaap val. 'Kunnen jullie stil zijn,' mopper ik en trek de dekens over mijn hoofd heen. 'Zoe heb je een aspirientje,' jammer ik en sla de dekens van me af. Door mijn opeens snelle actie lijkt mijn hoofd uit elkaar te ontploffen. Opeens Zie ik ook een jongen staan in een ontbloot boven lijf. Wat was er gister avond gebeurd? Ik kijk can Zoé naar de jongen en blijf enkele seconde stil. Dan laat ik me weer in het kussen vallen en sluit mijn ogen. 'Wat heb ik allemaal gedaan,' vraag ik zwakjes en wrijf met mijn hand in mijn gezicht.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Michaël Ramon Gilliano Rodriguez

Zoë rent alweer weg en ik zucht. Ik wil niet dat het zo is.
Ik wou net mijn shirt aantrekken, maar ik pak die gewoon vast en ren achter Zoë aan. 'Lauren, ik weet niet wat je hebt gedaan. Dat weet ik zelf ook niet meer. '
Ik ren achter Zoë aan 'Zoë!' Roep ik dan en zucht. Als ik bij haar ben pak ik haar pols vast. 'Sorry. Het spijt me van net.' Mompel ik dan zachtjes.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Evan Ferry Duncason.

Ik staar een paar minuten naar de rugzak die voor me op mijn bed staat. Ik weet niet wat ik nu zal doen. Zal ik nou wel of niet hier ontbijten? Als ik hier niet ontbijt zullen ze, ondanks de smoes, weten dat er iets niet klopt. Voordat ik er verder over na kan denken, zie ik vanuit mijn ooghoeken dat de slaapkamer deur open gaat. Even vraag ik me af wie het kan zijn, maar dat is wel duidelijk als ik haar bruine haren zie. Ivy.
Je kunt haar niet meer vertrouwen, Evan. Zegt een ijzige stem in mijn hoofd. Ik wil er niet naar luisteren. Ik kan Ivy nog wel vertrouwen. Ze heeft maar een keer gelogen en dat alleen om onze vriendschap te behouden. Ze zal niet meer liegen, toch?
Ik neem plaats op mijn bed, naast mijn rugzak en kijk strak voor me uit. Ik weet niet wat ik nu moet denken. Ik weet dat ze loog voor onze vriendschap, maar was het wel de goede zet? Eigenlijk heb ik er nog nooit over na gedacht. Verliefd zijn op Ivy. Voordat ik écht iemand leuk vind, moet ik weten of ze te vertrouwen is. Ik wil niet hetzelfde overkomen als wat er met mijn ouders is gebeurd. Hiervoor, voor dat Ivy loog, kom ik haar vertrouwen. Kon ik alles tegen haar zeggen en zij tegen mij. Maar nu weet ik het niet meer.
Ze werpt haar blik naar de grond en draai zich om, waarna ze haar hoofd schud en even naar mij kijkt. "Evan..." Is het enige wat er over haar lippen rolt. Meestal vliegen er duizenden woorden overheen als ze me ziet aankomen. Ze verteld haar avonturen van de vorige dag, grappen die ze heeft gehoord of ze zegt hoe fijn ze onze vriendschap vind. Nu kijk ik op naar Ivy en kijk haar recht in de ogen aan. "Wanneer wou je het vertellen? Wou je het überhaupt aan me vertellen?" Het klinkt gemener dan dat ik wou. Nu kijk ik op naar Ivy. Ik kijk recht in haar ogen en zie haar gebroken blik. Het liefst, als vriend, zou ik nu naar haar toe willen gaan en haar in mijn armen sluiten, maar dat gaat niet.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Lauren Campbell

Met flinke tegenzin stap ik het bed uit en loop naar de badkamer. Ik neem een douche en droog me langzaam af. Met mascara en oogpotlood werk ik mezelf bij. Dan loop ik terug de kamer in en trek wat kleren aan. Ik zucht en knipper met mijn ogen. Ik rek me uit en blijf doelloos op mijn bed zitten. Langzaam word ik wakker en komt de hoofdpijn meer naar voren. Ik sta weer op en slenter naar de badkamer. Langzaam begin ik de zoektocht naar aspirientjes. Ik heb zo'n idee dat ik al een uur bezig ben en glimlach dan ook opgelucht als ikeen aspirientje vind. Ik neem hem vlug in en loop dan de gang op. Wie zouden er al wakker zijn? Ik zou het niet weten.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zoë

Ik hoor Lauren nog wat zeggen maar ik reageer er niet op en loop de kamer uit.
'Zoë!' roept Michael waar ik ook niet op reageer totdat hij mijn pols beet pakt. 'Sorry. Het spijt me van net.' mompelt hij zacht.
Ik schud mijn hoofd. 'Geeft niet, ik stel me gewoon aan,' zucht ik. 'En je kent me, ik heb soms 's ochtends nogal een ochtendhumeur dus let maar niet te veel op me'. Voorzichtig trek ik mijn pols los, 'Ga je mee naar beneden?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ivy Lotus Xena.
Ik kijk toe hoe hij plaats neemt op zijn bed, naast zijn rugzak en strak voor zich uitkijkt. De ongemakkijke sfeer is duidelijk tussen ons te voelen en ondanks dat ik dit had kunnen voorkomen, door het hem te vertellen, deed ik het niet. Ik durfde het niet, bang dat alles kapot zal gaan vanwege dat. En ik kan het niet aan om Evan te verliezen, hij was de enige die me altijd opvrolijkte en er voor me was. Natuurlijk sommige anderen ook, maar alleen Evan lukte het snel, voelde het goed.
Ik voel me slecht omdat ik het niet gewoon had kunnen vertellen, maar kun je het me kwalijk nemen? Evan betekend heel veel voor me. Die wil ik niet kwijt. Hij zal me vast wel niet meer vertrouwen.. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen of doen, maar ik moest hier blijven. Bij Evan. Mijn verhaal doen van deze situatie. Ik hoop alleen dat hij het begrijpt..
Het is even stil en in de tussentijd kijk ik hem alleen maar aan, niet wetende hoe ik moet beginnen. Dan kijkt hij opeens naar me op, recht in mijn ogen. Ik ben er blij om dat hij mij aankijkt, maar in deze situatie weet ik niet wat ik van hem kan verwachten. Iets wat me lichtelijk nerveus maakt. "Wanneer wou je het vertellen? Wou je het überhaupt aan me vertellen?" Het klinkt best gemeen uit zijn mond en ik bijt verslagen op mijn lip, maar kijk niet van hem weg. Ik had het gevoel dat als ik dat deed, het alleen maar slechter zou worden. Dit klinkt helemaal niet zoals de Evan die ik ken.
Een paar stappen deed ik dichterbij, maar pas nadat ik de deur had dicht gedaan. Ik had geen zin in pottekijkers, dit ging hun niet aan. Hierna liep ik met een vastberaden blik naar hem toe, een blik dat ik de hele waarheid aan hem ga vertellen. Nog steeds blijf ik op gepaste afstand staan, kijk hem aan en begin te vertellen: "Het spijt me, ik weet dat je de waarheid van me wilt horen, dat je wilt dat iedereen eerlijk tegen je is. Maar ik kon het niet aan, de gedachte dat ik jou kwijt zou raken," Een trieste blik kwam er in mijn ogen wanneer ik dit zei, maar toch ging ik door,
"Ik zei het niet omdat ik de vriendschap wilde behouden, het betekend veel voor me." Ik zuchtte even, keek hem aan om een reactie te peilen en durfde vervolgens naast hem te gaan zitten. "Vroeger had ik een paar jongens ook verteld dat ik ze leuk vond, maar ze wezen me allemaal af. Ze wilde niets meer met me te maken hebben.. Ik begon iets voor jou te voelen," Ik werd lichtelijk rood toen ik het zei.
"En ik wilde het niet op het spel zetten. Het spijt me zo erg, maar jij bent de enige die ik ooit zoveel vertrouwd heb, die mijn beste maatje is en waar ik altijd mee kan lachen." Onbewust had ik ongemakkelijk de kamer rondgekeken, maar hierna keek ik hem weer recht in zijn ogen aan. "De enige waar ik echt mezelf bij voel."

[ bericht aangepast op 23 aug 2012 - 11:29 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Okee, ik doe maar dat Sev de kamer al uit is]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Michaël Ramon Gilliano Rodriguez

Ik kijk haar aan. Als ze weer door wilt lopen pak ik haar pols weer vast.
'Zo..hebben we.' Begin ik en kijk haar aan.
Ze had de plek bedekt, maar bij mij ging dat niet zo gemakkelijk.
Ik wou het zeker weten dus vroeg ik het maar.
Ik wou haar niet ontwijken. E was mijn beste vriendin.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.