[RPG] Greenfields Coven ~ 4 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Susanna Olive Penn Perdu
- Phoenix Riley Rossella Rechazame
- Rosalyn 'Rose' Janice Agney Aragog
- Abbigail Sapphire Stone Prisoner

- Ray(mond) Benedict Taylor Alladin
- Kyle Dyer Kaien
- William 'Will' Stevens Hyde Poeh
- Matthew Oliver Parker lluvia

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- Katherine Chérie Molyneux Aragog
- Alice Hale Frodo
- Elizabeth Rihony Prisoner

- Blaise Wolf Hunter Morticia
- Lucian Puck Grossman TrueKlainer
- Ian Sadler LostMagic
- Gereserveerd door Perdu

Rollenstory
Rollentopic

---

Your make-up is terrible

Rechazame schreef:
(...)

[Al een stuk verder *crossed arms* :p haha]

[Ohh! oeps sorry]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Blaise | Hunter.
Er kwam een teleurgestelde zucht tussen haar lippen vandaan en gelijk ging er een slecht gevoel door mijn maag, alsof ik haar pijn had gedaan en ik het niet meer kon fixen, dat alles fout ging. Ik keek toe hoe Alice rechtop ging zitten bij het randje van haar bed, maar ik bleef liggen en luisterde naar haar stem.
‘Omdat je me gekwetst hebt toen we de bandjes gingen halen. Omdat je me toen hebt laten huilen. Omdat je verdomme met mijn collega en vriendin nota bene seks hebt gehad! Daarom Blaise, zou ik niet van je mogen houden. Maar dat doe ik wel en ik kan het niet tegen houden.’
Ik schrok omdat haar stem was veranderd, maar vooral omdat ik haar dus wel pijn had gedaan en ik geen idee had hoe ik het beter kon maken. Hoe lang leefde ze er al mee? Vanaf het moment dat ze wegging? Toen ik ondertussen met Angel was en… ik schudde mijn hoofd om de gedachtes stop te zetten, maar het schuldgevoel bleef.
‘Je was de hele tijd in mijn gedachten, Alice,’ begon ik, maar mijn stem klonk bang, onzeker dat ze het af zou kappen en mij haar huis uit zou trappen. Levenloos keek ik naar het witte plafond en balde mijn vuisten. ‘Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan, want dat is zeer zeker niet mijn intentie, ik wil je gelukkig zien, blij.’ Ik glimlachte even zwakjes, alsof ik diep in gedachten was. ‘Met die mooie glimlach op je gezicht, die je altijd hebt.’ Ik wreef even in mijn ogen, alsof ik moe was en ging toen naast haar zitten, trok haar zachtjes tegen me aan.
‘Ik ben altijd zo koppig om aan iedereen te zeggen dat ik niemand nodig heb, dat ik er zelf in ging geloven en dat geloof ik nu eigenlijk nog steeds,’ Zachtjes streelde ik met mijn ene hand over haar hand en met mijn andere over de halfnatte lokken van haar haren. ‘Maar toen kwam jij telkens in mijn gedachten en ik dacht dat ik gek werd, want ik wist niet hoe ik het moest handelen, dus… deed ik domme dingen…’ Er kwam een verdrietige toon in mijn stem door.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

(Awhh, Blaise... wat lief!
*gaat meteen klaar zitten om een post te schrijven* )

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Is er al iemand zodat ik ook verder kan :p]

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Alice Hale | Hunter

‘Je was de hele tijd in mijn gedachten, Alice,’ zei Blaise ineens en ik hoorde een emotie in zijn stem die ik eerst niet kon plaatsen. Schuld? Nee, dat was het niet... was hij bang?
Hoewel ik dolgraag de uitdrukking op zijn gezicht wilde zien, bleef ik naar de muur voor me staren omdat hij me met één blik kon over halen om al mijn principes overboord te gooien.
‘Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan, want dat is zeer zeker niet mijn intentie, ik wil je gelukkig zien, blij. Met die mooie glimlach op je gezicht, die je altijd hebt.’ automatisch gleden mijn mondhoeken omhoog. Ik die dacht dat Blaise amper gevoelens kon koesteren, zou dat echt dezelfde Blaise kunnen zijn als degene die nu al zijn gevoelens voor me open legde?
Toen pas drongen zijn woorden tot me door. Hij had me niet willen kwetsen, nooit. Dat maakte me om één of andere manier erg gelukkig en dat was weer precies wat hij wilde.
Dan voel ik het gewicht van Blaise naast me plaats nemen en trok hij me tegen zich aan. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en luisterde naar zijn stem.
‘Ik ben altijd zo koppig om aan iedereen te zeggen dat ik niemand nodig heb, dat ik er zelf in ging geloven en dat geloof ik nu eigenlijk nog steeds.' ging hij verder en ik reageerde niet tot hij alles gezegd had dat hij wilde zeggen.
‘Maar toen kwam jij telkens in mijn gedachten en ik dacht dat ik gek werd, want ik wist niet hoe ik het moest handelen, dus… deed ik domme dingen…’
En dat was precies wat ik moest horen. Voor de eerste keer dat hij begon te praten, keek ik hem aan en schonk hem mijn meest liefdevolle blik.
'Blaise... ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar je moet weten dat ik dit,' ik gebaarde tussen de kleine afstand tussen ons. 'Ook nieuw voor mij is. Zo'n felle gevoelens als deze heb ik nog nooit gehad. Wat ik voor jou voel lijkt als een soort zon over al mijn andere emoties te schijnen. Ik kan enkel aan jou denken.' ik streelde zijn gezicht. 'En niets of niemand zal daar verandering in brengen. Zelfs de dingen die jij in het verleden gedaan hebt niet.'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Kyle Dyer

Het begon al aardig donker te worden. Mijn sigaret was al een paar minuten geleden opgegaan en ik had behoefte aan een nieuwe, dus ik pakte daarom ook maar een nieuwe. Ik stak hem aan en stopte de overbodige dingen weer terug in mijn zak. Terwijl ik inhaleerde keek ik weer even naar het verband om mijn vingers. Thuis zou ik het nog wel een keertje verschonen voordat ik ging slapen. Ik liep naar een bankje toe en ging daarop zitten.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Angelica Wolfe

Ik loop snel door de gangen heen en kom uiteindelijk Elizabeth tegen.
"Elizabeth, godzijdank!" zucht ik. "Ik ben doodop maar er zit een heks in de ziekenzaal. Ze denkt dat ze in het ziekenhuis zit en dat wij de politie zijn. Maar ik moet naar huis, kan jij haar niet overnemen?" vraag ik snel.

---

Your make-up is terrible

Phoenix Riley Rosella
Ik haal een paar keer diep adem en veeg mijn wangen af en onder mijn ogen zodat de make-up niet al te drastisch is. Dan sta ik op, stop mijn handen in mijn zakken en loop linksaf om verder te lopen. Ik heb spijt dat ik niet achter Kyle ben gelopen en dat ik zo tegen hem tekeer ben gegaan maar ik was het zo zat het gebazel van mijn luxe. Ik mis zijn gezelschap. Ik zucht even en schop een steentje weg terwijl ik verder loop.

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

(Prisoner: your turn)

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
We keken elkaar nu voor de eerste keer aan en een zwak glimlachje streek op mijn gezicht, maar toen ik haar liefdevolle blik zag, kon ik het niet laten een gelukkige blik in mijn ogen te laten zien. ‘Blaise… Ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar je moet weten dat ik dit,’ Ze gebaarde tussen de kleine afstand tussen ons en een kleine gegrinnik ontsnapte tussen mijn lippen vandaan.
‘Ook nieuw voor mij is. Zo’n felle gevoelens als deze heb ik nog nooit gehad. Wat ik voor jou voel lijkt als een soort zon over al mijn andere emoties te schijnen. Ik kan enkel aan jou denken.’ Toen ze mijn gezicht streelde, kantelde ik lichtjes mijn gezicht, omdat ik dacht dat ik het zo beter kon voelen, haar aanraking. Mijn hand legde ik liefdevol op die van haar en ik streelde deze.
‘En niets of niemand zal daar verandering in brengen. Zelfs de dingen die jij in het verleden gedaan hebt niet.’ Opeens werden mijn lippen stevig op elkaar gedrukt waardoor het een streep leek en ik wendde mijn ogen van haar blik af. ‘Mijn verleden…’ mompelde ik ietwat onhoorbaar en ik zuchtte moedeloos, maar richtte daarna mijn ogen weer op die van haar.
‘Je hoort bij mij, Alice,’ glimlachte ik naar haar en ik nam haar hand van mijn wang om deze daarna op mijn hart te leggen. ‘Het klopt voor jou, echt alleen voor jou…’ Ik keek even naar beneden, naar haar zachte hand die op mijn borstkas lag en ik beet op de binnenkant van mijn wang. Waarom was ik nu zo zwak aan het doen? Maar dat was het niet, toch? Want ik uitte mijn gevoelens naar haar, ik wilde niet dat ze pijn had…
‘Ik zal altijd voor je vechten, voor wat ik nu heb. Ik geef niet op, nooit.’ Ik keek haar aan door mijn woorden daadkracht bij te zetten. ‘Ik heb nooit, maar dan nog nooit, zulke sterke gevoelens voor iemand gehad…’

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

(Stel je voor dat een jongen in real life dat tegen je zou zeggen...)

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
(Stel je voor dat een jongen in real life dat tegen je zou zeggen...)

(-is op slag verliefd- <3)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Oh maar dat is al es tegen me gezegt hoor!! Twee maanden later ging ie vreemd...]

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Alice Hale | Hunter

Toen ik die opmerking over zijn verleden maakte, veranderde zijn hele gezichtsuitdrukking en ik besloot er niet veel over verder te vragen. Later misschien, maar nu was het er absoluut niet het moment voor. Hij leek aan iets te denken, iets waar ik misschien nooit deel van zou worden, maar keek toen ineens terug naar mij met een glimlach die zijn lippen sierde.
‘Je hoort bij mij, Alice,’ zei hij en bracht mijn hand naar zijn kloppende hart, waarna hij die van hem er ook over legde. ‘Het klopt voor jou, echt alleen voor jou…’ na die zin dacht ik dat ik ter plekke smolt. Nooit gedacht dat zo'n tedere, lieve woorden uitgesproken zouden zijn door hem.
‘Ik zal altijd voor je vechten, voor wat ik nu heb. Ik geef niet op, nooit.’ Hij keek me indringend aan, en ik geloofde meteen wat hij zei. ‘Ik heb nooit, maar dan nog nooit, zulke sterke gevoelens voor iemand gehad…’
ik bloosde lichtjes en wist weer eens in zijn aanwezigheid niet wat te zeggen.
'Ik weet dat je schrok om wat ik zei, maar Blaise, ik meende het. Ik houd van je, op een manier die ik niet kan beschrijven. Denk je nu echt dat ik dit malle pakje voor iedereen aandoe?' ik grijnsde lichtjes maar werd meteen weer serieus. 'Ik heb er even over na kunnen denken en ik ben er zeker van. Ik weet wat ik voor je voel en dat mag je gerust weten.' dus zei ik het nogmaals, gewoon zodat hij het zeker zou weten. Maar dit keer zei ik het fluisterend, met een glimlach op mijn gezicht.
'Ik hou echt van je.'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
Ze bloosde lichtjes en ik kon me niet bedenken hoe schattig dit haar wel niet stond, maar besloot er maar niets op te zeggen en glimlachte alleen.
‘Ik weet dat je schrok om wat ik zei, maar Blaise, ik meende het. Ik houd van je, op een manier die ik niet kan beschrijven. Denk je nu echt dat ik dit malle pakje voor iedereen aandoe?’ Ze grijnsde lichtjes en ik deed met haar mee, maar ze werd gelijk weer serieus.
‘Ik heb er even over na kunnen denken en ik ben er zeker van. Ik weet wat ik voor je voel en dat mag je gerust weten.’ Ik wilde mijn mond openen om te zeggen dat ze het niet hoefde te zeggen, maar ik wist dat ik eigenlijk bang was voor de woorden en dat het misschien als een afwijzing zou klinken, dus liet ik het haar toch zeggen.
Alice fluisterde het met een glimlach op haar gezicht, ‘Ik hou echt van je.’ Ik liet de woorden meerdere keren door mijn hoofd heen malen en uiteindelijk omvatte ik met mijn handen voorzichtig haar gezicht weer, kwam dichterbij haar en liet mijn lippen vederlicht op die van haar, zo licht dat het bijna niet te voelen was.
‘Mooi… ik houd ook van jou,’ Toen ik het sprak, klonk het zo zacht, stil en fluisterend, dat het als een fluistering van de wind leek, in een droom en je daarna ontwaakt om te ontdekken dat het niet echt was. Al zei ik het dit keer wel echt, om hierna mijn lippen liefdevol tegen die van haar te drukken en haar weer op mij te trekken.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.