[RPG] Greenfields Coven ~ 4 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Susanna Olive Penn Perdu
- Phoenix Riley Rossella Rechazame
- Rosalyn 'Rose' Janice Agney Aragog
- Abbigail Sapphire Stone Prisoner

- Ray(mond) Benedict Taylor Alladin
- Kyle Dyer Kaien
- William 'Will' Stevens Hyde Poeh
- Matthew Oliver Parker lluvia

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- Katherine Chérie Molyneux Aragog
- Alice Hale Frodo
- Elizabeth Rihony Prisoner

- Blaise Wolf Hunter Morticia
- Lucian Puck Grossman TrueKlainer
- Ian Sadler LostMagic
- Gereserveerd door Perdu

Rollenstory
Rollentopic

---

Your make-up is terrible

Kyle Dyer

'Ja, daar heb je eigenlijk wel gelijk in. Ik heb er nooit eerder over nagedacht eigenlijk,' zei ze en ik lachte zachtjes. Ik keek eventjes op zij en keek toe naar de rook die bij haar vandaan ging. Ook bij haar zag het er magisch uit.
'Wat doe jij eigenlijk nog zo laat op straat?' vroeg ze toen aan mij. Ik keek haar eventjes verbaasd aan en lachte toen zachtjes.
'Zeg Angel, onthoud jij wel wat ik allemaal vertel?' vroeg ik met een lachje. 'Ik loop hier omdat ik eerder wegging van het feestje. Ik ging eventjes door de stad lopen, om daarna naar huis te gaan. Alleen kwam ik iemand tegen en eventjes later kwam ik jou tegen.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

(Mijn post voor Alice staat op pagina 8.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Morticia schreef:
(Mijn post voor Alice staat op pagina 8.)

(
ik was hem een beetje kwijt :'D )

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Alice Hale | Hunter

Blaise zuchtte van genot en automatisch deed ik hetzelfde. Want als hij gelukkig was, waarom zou ik dat dan ook niet zijn? Hij was alles wat mijn hartje begeerde en op dit moment was hem tegen me aanvoelen meer dan genoeg. Het betekende de wereld voor me.
Ik voelde hoe zijn hand van mijn heup naar de rand van mijn slipje dwaalde, waar zijn grijp-grage hand al snel onder ging. Iets dat ik totaal niet erg vond en wat ik wel erg zou vinden als iemand anders het zou doen. Zijn andere hand -zo lief als hij is- streelde mijn haren, terwijl hij passioneel zijn lippen weer op die van mij drukte.
Het was niet zo dat ik het niet fijn vond, in tegendeel, maar ik had altijd al graag de leiding gewild. Dus zonder onze heerlijke kus te verbreken rolde ik ons nog eens om, zodat ik vanboven zat. Zachtjes liet ik los en keek hem ondeugend aan.
'Jij, Blaise, bent vanaf dit moment mijn favoriete Hunter.' ik grijnsde en wist dat die al snel bij hem weerspiegeld zou worden.
'En dat betekend dat je een kleine prijs krijgt, natuurlijk.' het was niet moeilijk om zijn handen vast te nemen omdat hij extreem gewillig leek nu. Ik boog een beetje voorover en legde zijn handen op het slotje van mijn beha, terwijl ik mijn gezicht dicht bij dat van hem hield.
'Maak je prijs maar los.' zei ik zacht.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
Ze rolde ons om, zodat zij weer boven op mij zat en ik werkte gewillig mee. Hoe kon ik dat niet? Ook al was ik erg graag dominant in dit soort gevallen, ik kon er soms erg van genieten als een vrouw de leiding nam. Vooral als die jonge vrouw Alice was.
Zachtjes liet ze me los en keek me met ondeugende ogen aan, waardoor er alweer een fijn gevoel door me heen ging. 'Jij, Blaise, bent vanaf dit moment mijn favoriete Hunter.' Ze grijnsde en automatisch beantwoordde ik dit door een grijns terug. 'En dat betekend dat je een kleine prijs krijgt, natuurlijk.' Mijn adem werd wat zwaarder en ook al deden we nu niets, de aanraking van haar huid en haar verleidelijke stem waren al goed genoeg geweest om dat bij mij uit te halen. Ik kon niet eens iets bedenken wat ik wilde zeggen, dus bleef ik maar zwijgzaam.
Ik keek met een scheef grijnsje toe hoe ze mijn handen vastnam en vervolgens een beetje voorover boog, mijn handen op het slotje van haar bh te leggen en haar gezicht dichtbij dat van mij hield. 'Maak je prijs maar los.' Haar zachte stem ontlokte een nog erger hongerig gevoel in mij los dan ik al had, iets waarvan ik dacht dat het niet mogelijk was, maar het was Alice zojuist gelukt.
Even keek ik haar nog aan met de lust in mijn ogen, nu kon ze het al zeker zien en ergens vroeg ik me af wat zij ervan vond. 'Je bent mijn prijs niet, Alice..' Fluisterde ik zacht, terwijl ik het slotje losmaakte, haar bh op de grond gooide en haar weer omdraaide zodat ik boven haar hing. De gehele tijd keek ik alleen naar haar ogen. 'Je bent mijn sleutel.' Dit keer bekeek ik haar wel met een klein grijnsje, waarna ik haar weer zoende. Yeah, I liked what I saw..

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

'Je bent mijn prijs niet, Alice..' zei Blaise zacht, tot mijn grote verbazing. Toch, tegen zijn woorden in maakte hij het slotje los met een groot gemak en gooide het weg. Hij draaide ons voor de tweede keer om en ik besloot het dit keer met rust te laten. Als hij gehoor wou geven aan zijn mannelijke kanten had ik daar geen problemen mee.
Toen hij me ons omdraaide liet hij niet één keer mijn blik los en dat intrigeerde me omdat de meeste mannen altijd hun ogen gesloten hielden of toch zijn minst hun ogen over het lichaam onder hun lieten gaan. Maar Blaise was anders dan de rest. Hij was wat ik wilde.
'Je bent mijn sleutel.' zei hij tegen me en zoende me kort.
'Je sleutel tot wat?' vroeg ik en liet mijn vinger plagerig over zijn neus glijden, over zijn nek tot zijn navel.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
‘Je sleutel tot wat?’ vroeg ze en liet haar slanke vinger plagerig over mijn neus glijden, over mijn nek tot aan mijn navel. De plaatsen waar ze streek, lieten branderige tintelingen achter en ik huiverde naar meer van deze aanrakingen.
Ik steunde op mijn armen langs haar hoofd, aangezien ik haar niet wilde pletten met mijn lichaam. Mijn ogen blikte weer in die van haar en ik grinnikte even lichtjes, liet mijn hand langs haar wang gaan, langs haar kaak naar haar sleutelbeen. ‘Sleutel tot wat ik wil, tot mijn hart,’ Ik grinnikte even om de cliché onzin die ik opeens uitkraamde wanneer ik bij Alice was, ‘Noem het zoals je wilt,’ Maar mijn stem was nog steeds een zachte, liefkozende fluistering.
‘Een prijs zal ik wel een keer voor je winnen op de kermis, maar vrouwen zijn geen prijzen die je kunt winnen,’ Ik beet even op mijn lip, terwijl ik mijn blik even moeilijk afwendde. ‘Jij bent geen prijs die je kunt winnen, Alice.’ Hierna durfde ik haar weer in de ogen te kijken.

(Oké, zie je wel! Blaise heeft wel een hele lieve kant, ghihi!)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

Hij zweeg even na mijn vraag en streelde mijn gezicht. ‘Sleutel tot wat ik wil, tot mijn hart. Noem het zoals je wilt, zei hij zacht en ik sloot mijn ogen om de woorden tot me door te laten dringen. Wie ooit gezegd had dat Blaise enkel ruw was - en ik moest eerlijk bekennen dat ik ook zo iemand was - wel, die mensen waren onwetend. Want Blaise, mijn Blaise was niets minder dan de meest tedere persoon die ik kende.
‘Een prijs zal ik wel een keer voor je winnen op de kermis, maar vrouwen zijn geen prijzen die je kunt winnen,’ ging hij verder. ‘Jij bent geen prijs die je kunt winnen, Alice.’ Ik wist niet waarom hij me niet aan durfde te kijken, maar toen hij het uiteindelijk wel deed zag ik niets dan liefde in zijn ogen. En dat was precies wat ik wilde zien.
'Mijn Blaise,' zei ik zacht en glimlachte omdat het er zo vlot uit kwam. Het was eerst niet mijn bedoeling geweest omdat kleine woordje 'mijn' ervoor te zetten, maar het klonk goed zo. Perfect. Ik streelde door zijn haren en zweeg. Meer moest er niet gezegd worden.
Het was op dat moment dat ik besefte dat ik enkel nog mijn slipje aan had. Hij kon me het gevoel geven dat ik veilig was en me nergens zorgen over hoefde te maken. Dus deed ik dat ook niet. Maar de aanblik van Blaise die over me heen hing was weliswaar erg opwindend. Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en kuste hem vurig.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
‘Mijn Blaise,’ begon ze zacht en ze glimlachte, waardoor ik automatisch ook moest glimlachen. Al kwam het ook grotendeels omdat ze ‘Mijn Blaise’ zei, wat erg schattig uit haar mond klonk eigenlijk.
Mijn Blaise… Ik vond het wel goed klinken, ze mocht dat wel meerdere keren zeggen, want ik zou het totaal niet erg vinden als ik dat nog een paar keer zou horen.
Zij streelde door mijn haren en zweeg, het was ook niet het moment om wat te zeggen. Het voelde goed zo, alsof er geen verdere woorden meer gesproken hoefde te worden.
Toen ze haar armen rond mijn nek deed en me vurig kuste, ging ik hier gewillig in mee en likte weer over haar lippen, maar dit keer om toestemming te vragen.
Ik draaide ons dit keer om zodat zij dit keer de leiding had, als zij dit wilde, en dus weer bovenop mij lag. Plagerig trok ik daarna mijn zwarte boxer iets omlaag, maar keek haar uitdagend aan met een ondeugende grijns op mijn gezicht. ‘Aan jou de eer, of niet?’ kon ik alleen maar speels grijnzen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

Toen hij zachtjes met zijn tong langs mijn lippen streek, ging er een huivering over mijn rug. En ik wist dat het van puur genot was. Hij draaide ons om zodat ik vanboven lag en dat verraste me. Blijkbaar had hij mijn kleine vorm van koppigheid ontdekt en wist hij dat ik dit aangenamer vond. Eigenlijk was het niets, maar voor mij betekende het erg veel dat hij het had opgemerkt.
Onder mijn bekken voelde ik hoe hij aan zijn boxer zat, maar hij stopte voor de tweede keer.
‘Aan jou de eer, of niet?’ grijnsde hij en ik lachte.
'Met alle plezier.' Ik ging rechtop zitten en terwijl ik hem aan bleef kijken trok ik tergend langzaam de zoom van de boxer naar beneden. Geen enkele keer keek ik naar beneden, gewoon om hem aan te tonen dat ik toch van hem zou houden wat ik daar ook zou vinden.
Net zoals mijn beha, het pakje en de jeans van Blaise, lag nu ook de boxer op de grond en ik keek van mijn korte, rode slipje naar hem.
'Ik denk dat het jouw beurt is.'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Blaise | Hunter.
Ze lachte even en ik keek hier betoverend naar, alsof ze mij al de hele tijd in haar ban had en ik er niet uit kon raken, moest doen wat zij wilde, maar het maakte mij niets uit. Ik vond het eigenlijk wel fijn, verassend fijn zelfs.
‘Met alle plezier.’ Ze ging rechtop zitten en ze bleef me de hele tijd aankijken, terwijl ze mijn boxer tergend langzaam naar beneden trok. Iets wat me, nu al, heel erg opwond en daarom opende ik mijn mond ook lichtjes. Al was het alleen om de reden dat Alice me de hele tijd met die leuke blik van haar aankeek.
Mijn zwarte boxer viel ook op de grond en ze keek van haar korte, rode slipje naar mij. ‘Ik denk dat het jouw beurt is.’ Mijn blik kon niet maskeren dat ik hier wel degelijk naar had uitgekeken, maar ja, wat wil je dan als er zo’n mooi meisje op je zat en je uitlokte? Er was echter één ding aan dit meisje, en dat was dat ze van mij is en niet van iemand anders. Als iemand…
Ik schudde even mijn hoofd om mijn gedachtes, het was niet de tijd hiervoor, grijnsde toen en trok toen ook tergend langzaam het rode slipje bij haar uit, waarna deze ook op de grond belandde. Mijn handen streelden zich een weg over haar benen, kont, en vervolgens over haar rug, maar deze dreven af tot in haar zij en ik duwde haar wat tegen me aan, waarna ik haar vervolgens weer kuste.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

Ik zag zijn niets verhullende blik en moest moeite doen om niet te beginnen met giechelen als een schoolmeisje dat haar eerste kus krijgt. Hij was zo... ontwapend, zo vol lust en opwinding dat je er niet langs kon kijken.
Ik dacht dat dit het moment was waar hij al die tijd al op gehoopt had. Dat ik hem die kans kon geven was geweldig. Net zoals bij mij gleden zijn duimen langs het bandje en langzaam gleed het van mijn bovenbenen tot mijn enkels, waarna het met een zachte plof op de vloer belandde. En toen waren zijn strelingen ineens overal. Ik voelde ze op mijn bovenbenen, heupen, rug, kont en weer terug naar mijn zij. Hij drukte zich tegen me aan en kuste me weer. Dat was het moment dat ik in actie kwam en mijn strelende handen bij zijn sterke borstkas begonnen. Ze gingen verder naar zijn bekken waar ik even bleef aarzelen. Dit zou hem wild maken.
Ik beet zachtjes op zijn lip om hem af te leiden en bewoog richting zijn lid. Mijn blote benen spande ik aan en drukte die tegen zijn heupen.
Even vroeg ik me af of dit wel het juiste was om te doen. Maar die vraag werd meteen overschaduwd door een ruwe stem in mijn hoofd die 'Ja' uitschreeuwde. Dit was precies wat goed was.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Naawh, ik vind het altijd zo lief hé.]

Angelica Wolfe

Hij kijkt mij verbaast aan en lacht zacht waardoor ik frons.
"Zeg Angel, onthoud jij wel wat ik allemaal vertel? Ik loop hier omdat ik eerder wegging van het feestje. Ik ging eventjes door de stad lopen, om daarna naar huis te gaan. Alleen kwam ik iemand tegen en eventjes later kwam ik jou tegen." zegt hij en ik grimas.
"Ik wist niet dat je zolang op dat feestje was gebleven hoor." mompel ik met een gekwetst ego. Ik let heus wel op.
"Wil je anders straks een lift naar huis?" vraag ik en wijs achter ons naar mijn auto die nog steeds scheef geparkeerd staat. "Ik heb een auto." Ik grijns.

---

Your make-up is terrible

Blaise | Hunter.
Het moment dat Alice haar strelende handen bij mijn borstkas waren, vond ik het aangenaam, de brandende tintelingen gingen weer door me heen en daardoor kuste ik haar even heviger.
Toen ze echter verder gingen naar beneden, richting mijn bekken, merkte ik plots dat ze even bleef aarzelen en ik wilde haar het vragen, maar mijn gezonde verstand ging ver naar de achtergrond toen ik voelde hoe zij zachtjes op mijn lip beet.
Ik had geen idee waarom ze het deed, of misschien ergens wel, maar probeerde ik nu niet zoveel meer na te denken. De warme aanraking van haar hand bewoog verder en ik liet even een zacht, gedempte kreun horen op het moment dat ze haar benen aanspande en deze tegen mijn heupen drukte.
Zacht, maar iets ruwer dan normaal, beet ik ook op haar onderlip terwijl ik mijn handen weer over haar lichaam liet strelen om vervolgens één hand ook richting beneden te doen, maar stopte toen ik me bedacht dat zij het misschien nu wel leuk vond de leiding te hebben, dus ging ik weer naar boven en streelde haar hele bovenlichaam.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Alice Hale | Hunter

Ik glimlachte door het zoenen heen toen ik voelde hoe Blaise ook op mijn lip beet. Ik moest toegeven dat het erg opwindend was en hoopte dat ik datzelfde effect bij hem had opgericht.
Hoewel de aanrakingen van Blaise twijfelend waren op één of andere manier, leken die van mij juist meer en meer zeker te worden. Ik wist niet helemaal zeker of hij dit wel fijn zou vinden maar als ik zowat de mening van iedere man zou krijgen dacht ik van wel. Doelbewust gleden mijn handen naar zijn lid en ik lette er zorgvuldig op wat de reactie van Blaise was. Maar voor ik dit echt ging doen, bracht ik mijn lippen naar zijn oor en fluisterde:
'Je bent zeker dat je dit wilt?' want ik wist gewoon dat ik hem gek kon krijgen.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien