[RPG] Matched O1 - Speeltopics

Officials:
- Angelite Kyanite Hire - Angelite
- Yemelia Fannie Shannon - LacunaCoil

The seven boys:
- Michael Emerald Gold - Angelite
- Deavon John Smith - Rechazame
- Floris Dylano Nilson - Risus
- Owen Rheya Jackon - Adores
- Daniël James MacGregor - WillNotLearn
- Angus Scott Stanton - Avenger
- Levi Cameron Lautus - Bisous

The seven girls:
- Carmella Reine Marvella - Melite
- Cherine Violette Laramie - Melite
- Lily Samantha Henderson - Aragog
- Avelin Cyrille June - SerpentEyes
- Elyse Felicia Lautus - Bisous
- Annebeth Charlotte Neuman - Perdu
- Faith Temperance River - Morticia

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 16:49 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

LEES DIT VOORDAT JE BEGINT:
- Schrijf boven je posts; 1. De naam van je karakter en 2. Waar die zich bevind;
- Schrijf posts van 6 zinnen of langer;
- Sluit niemand buiten;
- Het verhaal begint als de trein aankomt bij het Matching banquet;
- Als je later inspringt, zal je Matching banquet herhaalt worden in een flashback

Angelite Hire – Matching Banquet Zaal
Alles stond klaar en de trein zou zo aankomen. De zon was net onder gegaan en het was de dag van de Matching Banquet's. De chef's waren al de gehele week bezig met voorbereidingen, maar het was eindelijk zo ver. Het menu was een lichte soep, een hoofdgerecht met aardappelpurree en gebraade eend en wortelen, en als dessert was er een of ander geflambeert iets waar ik niets van moest hebben.
Vermoeid haal ik een hand door mijn donkere haar. Het was een lange dag geweest, maarhet was bijna voorbij. Achterin een kamertje stond de doos met microchip-kaartjes. Vandaag zouden 40 tieners te horen krijgen met wie ze de rest van hun leven gingen doorbrengen. Mijn donker-blauwe, felle ogen keken naar buiten. De trein deed net zijn deuren open.

Michael Gold – Trein
Moeder gaf me een vertederde blik toen ze mijn geneurie weer hoorde. Het was perfect in toon, nummer 46 van de 100 liederen. Wie mijn partner vandaag ook zou worden, zou maar beter van muziek houden. Ik was niet eens nerveus, ze zouden me toch wel leuk vinden. Daarvoor was het systeem er immer! Toch ging mijn blik door de trein. Ik was erg benieuwd wie van deze dames mijn nieuwe verloofde was. de trein stopte en ik stopte eindelijk met neurien. nu pas voelde ik me nerveus. Zeer snel stond ik op en liep ik naar de deuren.

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 20:31 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Carmella Reine Marvella - Trein
Mijn blonde krullen hingen als een waterval over mijn schouders, en het had me dan ook even gekost voor ze naar me hadden geluisterd. Ik liet mijn heldergroene ogen over de anderen glijden, een ongeduldige zucht ontsnapte over mijn volle lippen.
Hoe lang zou het wachten nog duren? Maar de nog grotere vraag: wie zou de pech hebben om met mij te eindigen? We moesten eerlijk zijn: er was geen kans dat ik de brave huisvrouw zou gaan spelen. Alleen het feit dat het een gedwongen huwelijk was zorgde er al voor dat ik die conclusie had getrokken.
En dan speelde er nog zoveel meer mee. Ik streek een krul aan de kant die voor mijn ogen hing, mijn ogen gleden naar het raampje waar het landschap voorbij raasde.
Mijn moeder en broer zaten naast elkaar, tegenover me. Toen we de trein instapten, had m'n moeder nog iets gezegd over hoe graag m'n vader hierbij had willen zijn. Elke keer doorzocht ze de brieven zorgvuldig, haalde de brieven over en van hem eruit die van mij meteen verscheurd mochten worden. Maar m'n moeder hield van m'n vader. Niet zoals geliefden dat deden, meer als broer en zus. Broer en zus die samen kinderen hadden.
Bedenkelijk beet ik even zachtjes op mijn onderlip. Misschien had m'n vader daar z'n rare ideeën over mij en Alain vandaan gehaald, was het gewoon deze debiele maatschappij geweest die hem letterlijk gek had gemaakt.
Ik stond op toen de trein stil kwam te staan, streek mijn blonde krullen langs mijn gezicht en liep naar buiten. Mijn moeder en broer hadden even niet opgelet, en kwamen wat verstrooid achter me aan.

Cherine Violette Laramie - Trein
Ik had mijn handen inmiddels in elkaar gevouwen, voelde dat zelfs bij mij het ongeduld begon te tikken. Normaal gesproken was ik altijd geduldig, maar ik vond dit maar niks. De hoop dat mijn huwelijk hetzelfde zou worden als die van mijn ouders had ik al opgegeven. Ik had het jaren gekoesterd, die hoop.
Dat ik zou worden uitgehuwelijkd aan iemand die na een tijdje verliefd op me werd, en ik op hem. Maar gevoelens tellen niet mee hier, er tellen hier sowieso geen gevoelens mee. Ik keek even naar mijn ouders, mijn moeder wierp me een bemoedigende glimlach toe. Ik beantwoordde hem maar half.
Ik had ze nooit verteld over Bryan. Over hoe verliefd ik was geweest, hoe we elkaar in het geheim ontmoetten en hoe hij me mijn eerste kus had gegeven. Hoe hij me daarna had geslagen, ik had zijn trouwring over mijn wang voelen schrapen. Ik had hem verleid, zei hij.
Onwillekeurig sloeg ik mijn ogen neer. Ik was geen verleider, nooit geweest. En het was ook nooit mijn bedoeling geweest.
De trein kwam met een schok tot stilstand, mensen stonden op en liepen naar buiten. Met een zucht ging ik staan en liep met mijn ouders door de geopende deuren.
"Het komt wel goed, lieverd," hoorde ik mijn moeder zeggen. "Hij is vast aardig."
Aardig, ja. Maar er zijn zoveel mensen aardig, en dan hoef ik er nog niet mee te trouwen. Eigenlijk was ik jaloers op mijn ouders. Hun hadden zoveel geluk gehad met elkaar. Hoevaak gebeurde dat hier nou, dat je werd uitgehuwelijkt aan wie later de liefde van je leven werd?

"Do you believe monsters are born or made?"

[Even in mijn topics. Eerst even wat thee en eten pakken:Y)]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[mijn topics, ik schrijf zo iets]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Deavon John Smith - Trein
Ik kijk even de trein rond en bijt zacht op mijn lip. Dus Vandaag zou ik horen wie mijn verloofde word. Met wie ik de rest van mijn leven door zal brengen. Wie mijn kinderen zal schenken, onze kinderen zal schenken.Ik ben beniewd hoe ze zal zijn, Hoe ze er uit ziet en vooral hoe ze van binnen is. Zal ze me begrijpen? Zal ze me ten alle tijden bij staan? is ze liefdevol of juist niet. "Het komt allemaal goed Dev. Papa en ik zijn ook gelukkig geworden zo" Mama doet een laatste poging om mijn haar te vatsoeneren. Ik glimlach even en wend mijn blik af. Ik voel dat de trein tot stilstand komt en haal diep adem.

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Yemelia Fannie Shannon – Matching Banquet Zaal

Verveeld stond ik een beetje te wachten tot de mensen aankwamen die gematched moeten worden. Het was al donker en het kon niet lang meer duren. Alles stond al klaar. De zilveren doosjes met de microchips. het menu rook zoals altijd heerlijk. Het deed me denken aan mijn match banguet. Ik had een witte jurk aan met een zwarte strik. Mijn haar was toen mooi gevlochten. Het eten was verrukkelijk lekker. Ik was toen erg zenuwachtig. Vervolgens kreeg ik mijn match te horen. Hij was nu mijn man. Opeens hoorde ik de trein. Met mijn ogen keek ik naar buiten. De deuren van de trein vol met zenuwachtige meiden en jongens van 17 jaar ging open.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

 Elyse Felicia Lautus – Trein
Dood nerveus zit ik in de trein aan mijn bedelarmbandje, mijn artifact te friemelen. Levi, mijn tweelingbroer, zit het en geeft me een zachte por. 'Hou eens op met dat gefriemel,' zegt hij op een zachte toon zodat pap en mam het niet horen. 'Straks maak je het nog kapot en ik denk niet dat oma dat zo leuk zal vinden'. Ik bijt op mijn lip, knik, en laat het armbandje los. In plaats van aan mijn armbandje te friemelen begin ik aan mijn donkerblauwe jurk te friemelen. Eigenlijk kan ik het niet mijn jurk noemen, alleen vanavond. Nu pakt Levi mijn handen vast. 'Je hoeft niet zenuwachtig te zijn. Het komt wel goed'. De woorden dringen maar half tot me door en voordat ik kan reageren komt de trein tot stil stand. Ik kijk Aiden met grote ogen aan en hij geeft een geruststellend kneepje in mijn hand. 'Het komt wel goed,' herhaalt hij waarna hij me overeind trekt en me achter onze ouders aan mee de trein uit neemt. Zodra we uitstappen laat hij mijn hand los. 'Zo meteen niet gaan flauwvallen hé,' zegt hij met een lichte grijns. Ik kijk hem iets wat geïrriteerd aan en por hem tussen zijn ribben. 'Niet dat soort dingen zeggen!' Aiden rolt met zijn ogen en de grijns blijft op zijn gezicht staan. 'Wat zit je te treuzelen?' zegt mijn moeder dan. 'Hup naar binnen!' Ik zucht even en loop dan weer achter mijn ouders aan.

[Levi's post komt zo]

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 21:09 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Angelite Hire - Matching Banquet Zaal
'Het is tijd, Yem,' roep ik de zaal door. mijn vrouw, Yemelia, staat daar, een verveelde uitdrukking op haar knappe gezicht. ik draai me naar de deuren en gooi ze open. direct zet ik een semi-vriendelijke glimlach op.
'Welkom, Matches en hun familie! Neem de tijd, kijk wat rond, vind je plaatsen, het dinner zal starten over een half uur! Welkom!'
het wat mijn beste vriendelijke Official's stem die ik op zette. ik gebaarde naar Yemelia, wat hulp kon ik wel gebruiken. de Matching banquet's waren nu niet echt mijn favoriete bezigheid. al dat mooie, jonge vlees dat gebonden word aan puberale jongetjes. ik schud mijn hoofd.

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 20:54 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[nvm]

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 20:55 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Carmella Reine Marvella - Matching Banquet Zaal
Onwillekeurig streek ik over de donkerrode stof van het jurkje dat mijn lichaam omsloot, toen ik een lage, quasi-vriendelijke stem hoorde. Een Official stond klaar om ons te verwelkomen, groot, breed, donker haar, felblauwe ogen.
Een zucht ontsnapte aan me. En dan werd ik gekoppeld aan een puber van zeventien. Ik haalde een hand door mijn krullen, kon het niet laten mijn heldergroene ogen even over zijn gezicht te laten glijden en hem een geheimzinnige glimlach toe te werpen voor ik met mijn moeder en broer verder liep.
"Probeer het niet, Carmella," siste mijn broer me toe, en gaf me een duwtje richting onze plaatsen. Mijn ogen boorden zich even fel in de zijne, waarna ik naar een tafel met hapjes en drankjes liep.

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 20:57 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Deavon John Smith - Arriving matching banquet
"Het is tijd Dev" zegt Mam. Ze knikt me glimlachend toe. "Welkom, Matches en hun familie! Neem de tijd, kijk wat rond, vind je plaatsen, het dinner zal starten over een half uur! Welkom!"
Papa knikt me ook toe. "Komop, jongen. Vandaag ga je je mooie verloofde ontmoeten" Hij en Mama staan al op samen met mijn zusje. "Komop" Papa trekt me overeind. Ik haal diep adem en zucht eventjes.
"het zal leuk worden Geloof me. Nou denk aan je manieren, spreek met twee woorden. Als je al gaat spreken. Please Deavon zeg gewoon wat voor deze ene keer oke?" Ik kijk mama even aan en rol met mijn ogen. "met twee woorden spreken dus. Ellebogen van tafel Niet spreken met volle mond " ratelt mama op als we de trein uit lopen.
"Hij red zich wel" zegt papa als hij zijn hand op mama's arm legt. Vervolgens knipoogt hij naar me. "Vergeet niet plezier te maken oke. Ga je plekje maar zoeken. Wij lopen even rond" Hij knipoogt nogmaals en loopt de andere kant op met mijn moeder en zusje.
Ik stop mijn handen in de zakken van mijn smoking. Fijn. Nu sta ik er alleen voor. Wat moet ik nou toch? wat als ik mijn verloofde helemaal niks vind. Ik zucht zacht en begin rond te lopen.

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Yemelia Fannie Shannon – Matching Banquet Zaal

'Het is tijd, Yem,' Hoorde ik Angel zeggen. Hij liep naar de deuren en gooide hem open.'Welkom, Matches en hun familie! Neem de tijd, kijk wat rond, vind je plaatsen, het dinner zal starten over een half uur! Welkom!' Zei hij met een vriendelijke stem. Het was een vriendelijke stem die hij niet snel opzet. Angel gebaarde naar mij. Hij wilde wat hulp. Ik deed dit veel vaker dan hem en had ook meer ervaring. Ik zette een vriendelijke glimlach op en liep naar hem toe. 'Welkom allemaal, zoals u al gehoord hem kan u uw plaatsen rustig vinden. Het eten wordt dadelijk geserveerd . Gemaakt door onze beste koks en chefs,' Zei ik luid maar duidelijk. heel veel meiden keken erg zenuwachtig. De jongens daarentegen lieten niets zien.
'lukt het?' Vroeg ik een beetje plagend tegen Angel.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Angelite Hire
Bijna direct viel mijn oog op een zeer mooi exemplaar. Goudblonde lokken, mooi figuur en heldergroene ogen die in de mijnen keken. Yum.
'Lukt het?' vroeg Yemelia plagend. ik knipoogde alleen en stapte op een familie af. ik herkende de man, het was de Smith familie.
'Deze kant op alstublief, uw tafel is rechts in het midden, kijk naar de naamkaartjes alstublieft.'
mijn ogen konden helaas het vrouwelijk schoon niet meer vinden.
'U heeft de tijd om rond te kijken en kennis te maken, het banquet begint binnenkort!'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[..Yum xd]

Carmella Reine Marvella - Matching Banquet Zaal
Ik schonk mezelf een glas witte wijn* in, en keerde me weer tot de mensen. Veertig jongens en meisjes van zeventien wiens jeugd vandaag officieel tot een einde zou komen. Mijn blik gleed over de jongens die rondliepen, de meesten waren niet eens echt verkeerd. Maar toch ontbreekte er iets aan ze. Mannelijkheid.
Onwillekeurig gingen mijn ogen weer op zoek naar de Official die ons had 'begroet' bij de trein. Het duurde even, maar uiteindelijk had ik hem gevonden bij de familie Smith. Van deze afstand kon ik zijn figuur een stuk beter in me opnemen, en hij begon me steeds meer te bevallen.

[*Geen idee of ze dat daar drinken, verzin anders zelf maar iets ]

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 21:12 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Avelin Cyrille June -Trein


Mijn luchtblauwe ogen, staren levenloos voorzich uit uit het raam. Grote weilanden, met hier en daar af en toe een schaap schieten als flitsen aan mijn ogen voorbij, waarna ik met mijn hoofd tegen het raam aanleun, en mijn vingers onwillekeurig de ketting van mijn moeder vastpakken die om mijn nek hangt. Ze was er niet meer, ik was 6 toen ze stierf, en dit is het enige wat ik nog van haar heb, en niemand zal het dan ook afnemen. Een klein zuchte ontsnapt aan de lippen van de vrouw tegen over mij, ik kijk haar aan. Aangezien mijn ouders allebei gestorven zijn, moest de bazin van het weeshuis mee naar het Matching Banguet, niet iets wat ik wou maar ik kon niet anders. "Niet te veel dromen, je moet een goede indruk maken" zegt ze. Ik knik enkel en leg mijn hoofd dan weer tegen het raam aan, op dit soort momenten, had ik dol graag gewild dat mijn ouders nog in leven waren, maar helaas kan ik de tijd niet terug keren. De trein stopt met rijden, en samen met de vrouw loop ik de trein uit waarna we voor een groot huis staan, blijf ik even staan, maar Oliv, de vrouw, geeft me een duwtje in mijn rug, en ik begin te lopen. Me aan mijn lot over te laten, en te trouwen met een onbekenden.

The expert in anything, was once a beginner.