[RPG] True Blood O1 - Speeltopics

Pagina 1: Adelynn Denyse Laramie - Carmella Reina Jae Marvella
Pagina 2: Nick Swarts - Kyara Jones - Phoebe Azalea Pierce
Pagina 3: Sandy Tailor
Pagina 4: Sixx - Diamond 'Dia' Wood
Pagina 5: Liam Oliver Anderson - Caroline Rosalyn Roux - Matthew Kyle
Pagina 6: Silver Quartz
Pagina 7: Caleb Maxwell Fox - Diora Cherelle Fox - Emerence Ariàne Davis
Pagina 8: Finn Blaise Ryder
Pagina 9: Rafael García Sánchez - Mabel Georgia Atterbury

Vampires

Leider: Diamond 'Dia' Wood (Angelite)

Jongens:
1. Rafael García Sánchez (Bisous)
2. Finn Blaise Ryder (Morticia)
3.
4.

Meisjes:
1. Carmella Reina Jae Marvella (Nesaea)
2. Kyara Jones (TheseWords)
3. Diora Cherelle Fox (Leannan)
4. Emerence Ariàne Davis (Benefit)
5. Sandy Tailor (LostDreamz)

Vampaneses

Leider: Nick Swarts (TheseWords)

Jongens:
1. Caleb Maxwell Fox (Leannan)
2. Liam Oliver Anderson (lluvia)
3. Matthew Kyle (lluvia)
4. Silver Quartz (Angelite)

Meisjes:
1. Adelynn Denyse Laramie (Nesaea)
2. Phoebe Azalea Pierce (Morticia)
3. Sixx (Benefit)
4. Caroline Rosalyn Roux (Aragog)
5. Mabel Georgia Atterbury (Bisous)

[ bericht aangepast op 13 juli 2012 - 17:29 ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Escritura schreef:
(...)

[Sorry, het was ook niet echt mijn plan. About Matched: I made the story quickly for you]

[Thank you, zal ik de rollen er even in zetten (:]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Finn Blaise Ryder – Vampire
“Hoi.” Een beetje geschrokken keek ik op en merkte dat Carmella er ook zat, omdat ik dat niet verwacht had, was ik voor een klein momentje stil. Ik had dan ook verwacht dat ik alleen zou zijn of het kwam doordat ik haar niet op had gemerkt door de vele gedachtes aan Katherine, de laatste tijd leek zij me steeds vaker te plagen.
“Hoi madame Carmella,” zei ik toen maar op een charmante toon, blij dat ik na die korte stilte en de schrikactie mijn act bij elkaar had kunnen rapen. “Dit wordt een mooie nacht,” vertelde ik haar, gewoon om iets over te praten. Het was aan haar of ze erover door zou gaan.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Caleb Maxwell Fox

"Ruikt het sexy?" Vroeg ik en beet lachend op mijn onderlip. "Want anders ruik je mij."
Ik rook de zoete geur van een gewone sterveling waardoor ik de dorst op voelde laaien, gek van verlangen werd ik er van.
"Etenstijd," Zei ik met een lage stem en keek haar veelbetekenend aan. "Dames eerst."
Met een kleine grijns maakte ik een kleine buiging om haar voor te laten gaan, ook al was het niet meer van deze tijd, vond ik het nog altijd leuk om te doen.



[Wie wilt Diora meeten?]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Adelynn Denyse Laramie
Mijn gezicht werd gesierd door een enigzins sadistische, maar geamuseerde glimlach. Ik liet mijn vinger even langs Caleb's kaak glijden, waarna ik langs hem heen in de richting van de mensen liep. Ik had geen haast, mensen waren te naïf. Ze dachten veilig te zijn, dus letten ze niet op.
Mijn blik viel op een viertal jongens van rond de zestien, die lachend en pratend langs de bomen liepen. Zo te zien waren ze op weg naar een feestje. Ik grinnikte even. Jammer voor hen werden ze gasten bij een heel ander soort feestje.
Tussen mijn tanden door ontsnapte een hees, sissend geluid, waardoor alle jongens meteen stopten. Met verbaasde ogen keken ze om zich heen.

Carmella Reina Jae Marvella
Een beleefde glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik streek even over de vlecht die over mijn schouder hing. "Elke avond, toch?"
Ik wist niet precies uit welke tijd Finn kwam, maar zoals ik hem regelmatig hoorde of zag moest het niet veel verschillen met de mijne. Hoewel het gemakkelijk honderd jaar eerder zou kunnen zijn. Dat waren namelijk de eeuwen dat men nog beleefd met elkaar omging. Ik snapte werkelijk niks van de mensen die tegenwoordig rondliepen.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

[mijn topics]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Phoebe Azalea Pierce – Vampanese
Weer horde ik op een paar meter bij mij vandaan stemmen, maar alweer had ik geen zin om uit te gaan zoeken wat het was of wie het waren. Ik zakte neer bij de jongen en liet mijn slanke vingers over zijn gezicht.
“Zo mooi, maar toch… zo slecht…” fluisterde ik op een mysterieuze toon en mijn wijsvinger eindigde bij de rand van zijn lippen, waar deze lijntjes over trok. Langzaam boog ik voorover en kuste hem zachtjes op zijn lippen. Bijna al het bloed uit zijn lichaam was verdwenen en ik kon niet bepaald zeggen dat ik medelijden met hem had, het had een bepaalde fascinatie voor mij.
Ik begroef ze meestal of liet ze liggen, maar dit keer pakte ik een aansteker en stak het lichaam in de hens. Het brandde en brandde en toen het helemaal uitgebrand was, rende ik terug naar het fort met de volgende slachtoffer alweer in mijn gedachten.

(Ik wil wel zeggen Phoebe, maar zij hoort niet bij dezelfde.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ze kunnen elkaar toch in het bos tegen komen? ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Finn Blaise Ryder – Vampire
“Elke avond, toch?” Ik keek geïnteresseerd toe hoe ze even over de vlecht streek die over haar schouder hing en verbaasde me bij het feit dat dit haar ook goed stond. Niet dat ze er lelijk uitzag, integendeel, maar ze straalde een bepaalde elegantie uit die ik niet duidelijk kon begrijpen.
Ze had een beleefde glimlach op haar gezicht, die ik beantwoordde met mijn charmante glimlach. “Daar heb je gelijk in, inderdaad,” Gaf ik haar gelijk, terwijl ik mijn armen op de leuningen van de stoel legde.
“Heb je dorst, milady?”

(Dat is zo. ^^ Ik wil Phoebe Diora wel laten meeten dan?)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Diora Cherelle Fox

Een vreemd gevoel bekroop me plotseling waardoor ik kippenvel kreeg en geschrokken een stap van het raam deed.
Het was een gevoel van genot, spanning en iets wat verdacht veel leek op plezier.
Maar ondanks het allemaal goede dingen waren, kwamen ze voor mij erg verkeerd over, alsof ik puur kwaad voelde.
"Caleb," Rolde er plots fluisterend uit mijn mond terwijl mijn ogen zich wat open sperde.
Ik kende dit gevoel en had het nog maar één keer gevoeld, wanneer ik merkte dat Caleb mensen doodde wanneer we nog samen op jacht gingen.
Met mijn hand greep ik naar mijn borstkas en strompelde achteruit.
Ik moest hem tegenhouden, al zou het misschien mijn ondergang betekenen.
Snel griste ik een mantel van de stoel, trok die onderweg aan en stormde het fort uit in de richting waar mijn intuïtie me bracht.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Carmella Reina Jae Marvella
Als ik dergelijke gesprekken had, herinnerde het me aan hoe erg ik mijn vorige leven eigenlijk mistte. Dat ik nog elke avond bij mijn ouders aan de grote tafel at, feestjes bijwoonde in dure jurken, wandelingen maakten door het park. Die tijd was echter voorbij, maar gelukkig waren er nog heren als Finn.
"Een slokje zou er wel ingaan, meneer." Rustig ging ik staan, voelde toen pas dat ik aardig hongerig was. Maar wanneer had ik dan ook voor het laatst gedronken? Twee dagen geleden? Misschien wel drie. De dagen liepen hier dan ook in elkaar over, de afgelopen honderdnegenentwintig jaar al.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Caleb Maxwell Fox

Wanneer ik iemand op een hoge snelheid hoorde naderen, greep ik automatisch Adelynn bij de arm en trok haar wat naar me toe terwijl mijn gezicht plotseling doodserieus stond.
"We moeten hier weg," Was het enige wat ik zei en wierp een snelle blik over mijn schouder terwijl een bekende geur mijn neusgaten binnendrong. "Ik meen het, we moeten echt gaan."
Ik had nooit verwacht dat ik Diora hier zou aantreffen, wat ik eigenlijk niet wilde aangezien ze nog steeds mijn kleine zusje was ook al waren we een tweeling.
"Geen vragen," Zei ik en trok Adelynn met me meetrok.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Finn Blaise Ryder – Vampire
“Een slokje zou er wel ingaan, Meneer.” Ik kon het niet laten mijn lip lichtelijk om te laten krullen toen ik het taalgebruik hoorde, hoe ze het uit sprak. Ze stond rustig op en ik volgde haar voorbeeld gelijk, zoals je vroeger deed als je ergens chic uit eten was met een dame en zij moest wat doen, de man hoorde dan ook netjes op te staan, als teken dat hij haar excuseerde.
Een charmante glimlach sierde mijn lippen toen ik haar aankeek. “Wat wil de dame?” vroeg ik haar, nadat ik wegliep naar een tafel waar een glazen, elegante kan opstond met rood vloeistof erin. Dierenbloed, omdat als we mensenbloed wilde, we wel gewoon gingen jagen.
“Misschien…” begon ik mysterieus, terwijl ik alvast een glas begon te vullen met de rode vloeistof. “… ben je wel heel dorstig,” Een glimlach sierde mijn gezicht toen ik het tweede glas begon te vullen, de kan toen neerzette en hierna naar Carmella toeliep om haar het glas te geven. Toen ik naar haar toeliep, fikste ik me op haar ogen.

(Wie kan Phoebe meeten? Anders laat ik haar namelijk gewoon terug naar het fort gaan.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Adelynn Denyse Laramie
"Wég?!" sneerde ik verbaasd. In eerste instantie was ik zo verbaasd door de plotseling wending dat ik me mee had laten slepen, maar al snel greep ik een dikke tak vast en hield me schrap. "Waarom in hemelsnaam weg? We zijn vampieren, godsamme."
Geërgerd haalde ik mijn schouders op, nietsbegrijpend van deze jongen. Het leek wel alsof hij bang was voor iemand. Mijn oren vingen plotseling iets op, een geluid van iemand die dichterbij kwam. "Voor wie ben je bang?" vroeg ik

Carmella Reina Jae Marvella
Ik krulde mijn slanke vingers rond het glas, keek vanonder mijn lange, donkere wimpers even naar Finn. Hij had zijn ogen onbeschaamd op de mijne laten rusten, waardoor ik de mijne als automatisch weer wegsloeg.
"Nee, dat valt best mee," zei ik, en nam een bescheiden slokje van de dieprode vloeistof. Het zoete spul baande zich langzaam een weg naar beneden, waardoor ik mijn honger alleen maar erger voelde.
Maar een dame was bescheiden, en zeggen dat je stierf van de honger was niet erg bescheiden.

[ bericht aangepast op 12 juli 2012 - 23:14 ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

[Laat Diora tegen haar oplopen?]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Caleb Maxwell Fox

"Ik ben niet bang," Zei ik bot en probeerde haar nog steeds mee te trekken. "Geloof me, ik ben niet bang van haar maar eerder bezorgd."
Meer wilde ik er niet over kwijt en irriteerde me er mateloos aan dat Adelynn niet mee wilde werken.
Straks stond Diora hier en kon ik alles uitleggen, tenminste als ik er de kans voor zou krijgen en Adelynn haar niet zou doden of zo.
Ik voelde hoe ze steeds dichter en dichter kwam, zo'n kilometer of 6 nog.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.