[RPG] tempus viator • 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:38 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Grace Sawyer

Ik knikte eventjes en liet me weer van het aanrecht glijden.
"Maar hoe weet je dan dat iemand slechte bedoelingen heeft?" Vroeg ik en fronste even bedenkelijk. "Voel je dat aan? Zie je dat of weet je het totaal niet, tot die persoon een misstap doet?"
Langzamerhand begon ik de logica van al dat magische gedoe te begrijpen en moest toegeven dat ik er best nieuwsgierig naar was hoe alles in elkaar zat.
Hij had vragen over het heden en ik over het verleden, het leek me een redelijke deal om verschillende dingen te vertellen over onze leefwerelden.



Mirabelle Jocelyn Talbot


Wanneer hij me diep in de ogen keek, zag ik een kans om hem van zijn herinnering te beroven.
Ik twijfelde even, beet op mijn onderlip en zoog mijn longen vol lucht, alsof dat me zou helpen om mijn moed bij elkaar te rapen.
Haast onhoorbaar, sprak ik een krachtige spreuk uit waardoor hij zou vergeten van mijn krachen, al moest ik toegeven dat ik het er erg moeilijk mee had om het te doen.
Het voelde enorm verkeerd aan om het te doen en had het vermoeden dat er een pijnlijke blik in mijn ogen stond, maar eens de spreuk was uitgesproken, was er echter geen weg terug.
Ik sloeg mijn ogen neer nadat ik de spreuk had gezegd en vroeg me af of het me gelukt was, wat normaal gezien geen probleem was.
Hij was tenslotte maar een gewone sterveling.

[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 1:05 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{Mijn topics ^^ ik reageer zo}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Tanthalas Zucchilo
Ik voelde een krachtige spreuk in mijn richting geblazen worden, verbaast keek ik Mirabelle aan. Wat was ze van plan? Voorzichtig snoof ik de lucht die naar me toe geblazen werd op. De weeige geur van een vergetelheisspreuk verspreidde zich achter in mijn keel. Mijn vingers tintelden en zo hield ik de rest van de spreuk tegen. Ze was nu wel heel gevaarlijk bezig, want als er iets was dat je niet moest doen was het mij boos maken. En ik was woedend. Ik streek met mijn duim langs de achterkant van mijn ring waardoor er een klein beetje zwarte magie in terecht kwam. Heel subtiel richtte ik mijn duim op haar wang en ik schoot de magie weg. Een bloederige snee sierde haar blanke wangetje.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Mirabelle Jocelyn Talbot

Als geslagen deinsde ik achteruit terwijl ik mijn wang geschrokken beetnam en hem met grote ogen aankeek.
Mijn hand gleed van mijn wang en verbaasd keek ik van het bloed dat op mijn hand kleefde naar hem, hij was dus geen gewone sterveling besefte ik nu pas.
In mijn hoofd kon ik geen rust vinden aangezien er wel duizenden gedachten door elkaar schoten terwijl ik als verdoofd bleef staan, hij had me aangevallen.
Ik wist niet of ik nu kwaad of onder de indruk moest zijn en bleef hem aanstaren.
"Waarom deed je dat?" Vroeg ik uiteindelijk en was me er vaag van bewust dat mijn stem erg zacht klonk. "Wie ben je?"
Ik wist dat hij zich voordeed als iemand anders en dat zijn echte naam niet Pieter was, alleen besefte ik alles veel te laat waardoor ik me best naïef voelde.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanthalas Zucchilo
'Hetzelfde zou ik aan jou kunnen vragen.' Mijn stem was rustig, maar de woede laaide nog steeds binnenin mij. Koeltjes keek ik haar aan, benieuwd wat ze ging doen. Ze kwam niet als heel slim op mij over, of in ieder geval zeer naïef. Ik besloot dat ik geen zin had in dit gedoe en ik draaide me om. Met grote stappen liep ik weg van haar, ik zag het nut er niet van in om nog langer bij haar te blijven, ze wist nu wat ik was, maar meer ook niet. Ze mocht het best verspreiden, misschien zou ik op die manier nog bontgenoten krijgen ook. Bang was ik niet, totaal niet, wat er ook op me af zou komen ik kon het waarschijnlijk wel aan.
{En hij heeft kapsones ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik verzamelde kwaad al mijn krachten en concentreerde me op hem terwijl ik hem hardhandig door de lucht liet slingeren.
Iedereen dacht altijd dat ik zwak was doordat ik zo'n onschuldig uiterlijk had, maar daar ging iedereen de mist in aangezien ik best sterk was voor mijn leeftijd.
Ik drukte mijn wijsvinger op de snee die hij me had gegeven en voelde hoe de wond onder mijn vinger begon te genezen.
"Val me nooit meer aan," Zei ik bitter en was me er van bewust dat mijn stem erg kil klonk, wat niet paste bij mijn tere uiterlijk.
Langzaam trok ik mijn mantel af waardoor de moderne kledij die ik aanhad weer zichtbaar werd en keek hem hard aan.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{hoe/waar zou ik inspringen?}
K zit wel op mobiel dus gaat wat sloom. Anders doe ik het morgen wel.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Alladin schreef:
{hoe/waar zou ik inspringen?}
K zit wel op mobiel dus gaat wat sloom. Anders doe ik het morgen wel.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{ik maak morgen wel, aangezien ik een mooi begin wil en dag dus niet gaat op een mobiel -.-}

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

{Ik kan vandaag amper reageren want mijn oma komt ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Connor Davids | Middeleeuwen

De regen daalt op me neer. Eindelijk iets bekends in deze wereld. Waar ben ik in godsnaam? Ik strijk over mijn zwaard. Ik zag net een man praten tegen een vaag ding aan zijn oor. Hij had mij gelukkig niet gezien. Ik heb mijn hand nog steeds op mijn zwaard liggen en ren door. Waar was ik, ik zag bomen maar meer niet.

[sorry geen inspiratie, waar moet hij heen en zo?]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Tanthalas Zucchilo
Ik voelde hoe ik door de lucht werd geslingerd en met een harde smak kwam ik op de grond terecht. Woedend en vernederd stond ik op ik riep weer een beetje duistere magie op en hulde Mirabelle in een dikke zwarte mist, een giftige soort waterdam die prikte in je ogen en je keel ontzettend irriteerde. Niet zeer gevaarlijk, gewoon niet heel prettig om in te ademen. Glimlachend keek ik naar haar, me afvragend of ik door zou gaan met dit gevecht of gewoon weg zou lopen. Ik besloot haar reactie af te wachten, ik was wel nieuwsgierig hoe ze op dit staaltje, overduidelijk zwarte, magie reageerde.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik sloot mijn ogen zodat mijn ogen niet gingen tranen en hield mijn adem in nadat ik merkte dat ik last kreeg van mijn keel.
Veel hielp het niet aangezien ik toch moest hoesten en sloeg de rug van mijn hand voor mijn mond en neus.
Om mezelf uit deze lastige situatie te redden, spreidde ik mijn armen wagenwijd en liet ik een enorme windvlaag langsgaan zodat het de dikke, zwarte mist weg geblazen werd.
Wanneer ik weer de frisse lucht inademde, opende ik mijn ogen en wist dat mijn ogen vuur schoten.
Door de wind sloegen mijn blonde lokken hard in het rond waardoor het er best gevaarlijk uitzag.
Ik sprak een tweede, sterke spreuk uit waardoor hij ondersteboven in de lucht kwam te hangen en liet hem enkele meters naar boven schieten om hem uiteindelijk een vrije val te bezorgen.
Vlak voordat hij te pletter zou storten, zorgde ik er voor dat hij enkele centimeters boven de grond bleef hangen.
"Val me niet steeds aan!" Snauwde ik. "Ik wil geen gewonden maken."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[wie gaat naar Connor/wat kan ik met hem doen]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Alladin schreef:
[wie gaat naar Connor/wat kan ik met hem doen]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.