[RPG] Boarding School ~ Topic 11. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 18:19 ]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

(Alvast mijn topic's )

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

13Oclock schreef:
(Alvast mijn topic's )

Austin
Ik sta op en pak mijn tas waar ik wat spullen voor Quinn en Mia in heb zitten. Ik loop de kamer uit en loop richting het ziekenhuis. Ondertussen koop ik een knuffelbeertje voor Duke.Ik loop veder naar het ziekenhuis en loop de kamer van Mia in. 'Heey,hoe gaat het?'

Mia Amber James

'Hey, hoe gaat het?' hoor ik iemand zeggen en ik kijk op. Ik zie dat het Austin is en glimlach. 'Ja, alles goed. Met jou?' glimlach ik. Ik klop op het bed als teken dat hij kan gaan zitten. Wow deed ik dat alweer?!

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

(Ik zie dat Phootos online is, dus dan kan Mia Sarah miss. bellen of zo xd
Want Brooke, Sarah en Abbey weten nog nergens van )

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

[Sarah is al in het ziekenhuis geweest...]

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

(whaha ik ben er nie bij met mijn hoofd )

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Austin
'Ook goed, en met de kleine?'vraag ik en kijk even naar Duke. Daarna ga ik naast haar op het bed zitten en neem mijn tas mee en pak het knuffelbeertje eruit. 'Ik weet niet of het leuk is voor hem'zeg ik.

(Kan ik nog iets met Dokter doen xd)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

[kan Austin antwoord krijgen van Mia?]

Mia Amber James

'Ook goed met de kleine?' vraagt hij en hij komt naast me zitten. Hij pakt zijn tas en haalt er een beertje uit. 'Ik weet niet of het leuk is voor hem' zegt hij twijfelend. 'Ik denk het wel' zeg ik glimlachend. Ik pak Duke uit het bedje aangezien hij wakker is. Ik had hem daarvoor nog even borstvoeding gegeven. Hij is echt zo'n schatje.

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Okayy, ik ben er weer. Hebben Drew en Brandon al gereageerd?]

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

[Mijn topics, ik ga even laatste reactie van Brandon voor je zoeken, die van Drew staat er iets voor x]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Andrew Cole.

"Drew, waarom liep je vanmiddag weg ?" hoorde ik iemand vragen. Tiffany ? Die had ik moeten zien aankomen. Maargoed, de vraag dus. "Wat maakt het uit ?" vroeg ik. Ze moest haar niet zo druk maken over wie ik was en wat ik deed. Ik had overal een reden voor. Redenen die anderen mochten weten, maar deze keer niet. Of ik een goede reden had of laat staan maar 1 reden ? Ik wist het niet. Ik wreef zachtjes met mijn vinger of de wang van mijn kleine zusje aangezien dat 1 van de enige manieren was dat ze in slaap raakte. Ik was blijkbaar de enige die dat wist aangezien ik altijd een uur na mijn moeder haar naar bed bracht naar boven moest omdat ze nog altijd niet sliep. Ik zuchtte zachtjes en keek de kamer rond. Alles beter dan naar haar kijken. Want voor deze ene speciale keer keek ze wel naar me. Zeldzaam dus.

Brandon
'Drew? Waarom liep je vanmiddag zomaar weg?' hoorde ik Tiffany vaagjes vragen en ze schoof wat van me af. Ik gaapte en kropte me wat meer op. Ik hoorde Drew nog wat antwoorden maar ik verstond al niet meer wat, mijn ogen werden zwaar en ik viel in een diepe slaap. 'Maak je niet druk.' fluisterde Tiffany nog. Ze moest eens weten hoe druk ik me maakte, ze moest het eens zelf meemaken. Ik was doodsbang om haar te verliezen net zoals ik mijn ex ineens vanuit het niets verloor. Nu wist ik wie en wat de bedreiging was, haar zogenaamde beste vriend. Ze deed alsof hij geen bedreiging was, en alsof ze gewoon vrienden waren en niet meer, en dat zou het volgens haar ook niet worden, maar voor mij voelde dat heel anders. Ik trok mijn knieen nogmaals wat dichter tegen me aan en begon aan een droom die alles weer goed maakte. In mijn droom kwamen mama en Jason naar hier, en ontmoette zich Tiffany, mama zou zeggen hoe leuk ze was en Jason zou de hele tijd tegen haar lopen te praten. Dat zou echt perfect zijn, en precies wat ik wil. Een leventje met Tiffany..


[Maar het is ineens weer ochtend.]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Tiffany
'Wat maakt het uit?' vraagt Drew. Nou ja zeg, ik vind wel dat ik hier een antwoord op verdien, als hij de hele tijd wegloopt. Dat is gewoon asociaal. Ik ben niet de gezelligste, dat weet ik, maar hij zegt niet eens waarom hij weggaat. Hij staat op en verdwijnt. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Brandon zijn knieën optrok en langszaam in slaap viel. Het zag er lief uit zo. Ik schoof weer naar Brandon en ging tegen hem aanliggen. Ik zou er toch niets aan hebben om Drew aan te kunnen kijken, hij kijkt mij toch niet aan. Nog een reden om hem asociaal te vinden. 'Ja, het maakt uit. Het is bloedirritant,' mompel ik. Mijn vrolijke humeur is gelijk verdwenen. De enige vriend die ik ooit had gedraagt zich niet zoals een vriend hoort te gedragen. Ik heb nooit vrienden gehad, maar ik heb bij anderen gezien dat je niet tegen vrienden liegt. Drew is duidelijk aan het liegen.

[achjoh, bij ons is het avond.]

[ bericht aangepast op 1 juli 2012 - 17:05 ]

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”